Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1975, Qupperneq 86

Ég veit aðeins hvað mér geðjast bezt, en skýt þessu að öðru
leyti til umsagnar þeirra búvísindamanna, sem þarna eiga
verksvið.
Fyrsta aðferð, að taka heyið upp í bólstra þegar það er
fullþurrt, eða nægilega þurrt til þess að fara í súgþurrkun,
er nú sennilega algengasta aðferðin enn í dag og krefst
minnsta tækjabúnaðar og mannafla, því að þetta getur raun-
ar einn maður, þó ekki séu það heppileg vinnubrögð og
betra að fleiri hendur komi þar við sögu. Hægt er að bjarga
miklu heyi í bólstra á tiltölulega skömmum tíma, en þar
með er ekki öll sagan sögð. Frágangur bólstranna er oft
mjög slæmur. Heyinu er í miklum flýti ýtt saman úr görð-
um eftir múgavél og mokað upp með moksturstæki. Sé þetta
ekki lagað með handverkfærum verður bólsturinn hnút-
óttur, skörðóttur og að öllu hinn óásjálegasti. Verður þá og
tíðum stór dreif umhverfis, sem sízt er til yndisauka. Sé
tíð góð og bóndinn hraður við heimflutninginn kemur
þetta ekki að sök, en dragist verkið og stórrigni, kannski
hvað ofan í annað, þá hripar vatnið niður í þessa breiðu
og ósléttu bólstra og veldur stórtjóni, hita og rotnun. Og
standi bólsturinn lengi með þykkri dreif umhverfis, þá
myndast stór bleik skella í grænu túninu við köfnun grass-
ins.
Önnur aðferð, að nota heyhleðsluvagn, kostar meiri fjár-
muni og meira lið við heyskapinn, en er ákaflega skemmti-
leg. Heyinu er rakað saman með múgavél og vagninum
ekið á garðana. Hann fyllir sig á örskömmum tíma, er ekið
að hlöðu, heyinu blásið inn og því er borgið, en túnið rak-
að og hreint.
Þriðja aðferðin, sem nú virðist vera að ryðja sér til rúms
er að nota heybindivél. Heppilegast er að láta hana binda
flekkinn. Henni er þá ekið á múgavélargarðana og tekur
hún heyið upp á sama hátt og heyhleðsluvagn, skilar því
aftur úr sér bundnu í bagga 20—30 kg að þyngd, en heyinu
er ekki borgið fyrir það. Baggarnir liggja eftir dreift um
túnspilduna þegar vélin hefur unnið verkið, þá er eftir að
færa þá saman og flytja heim, sem er ærið verk og erfitt.
90