Árbók Landsbókasafns Íslands - Nýr flokkur - 01.01.1985, Qupperneq 69

BÓLU-HJÁLMAR ÞÝÐIR ÚR DÖNSKU
69
Jesú þó ekki nefnt hjá honum. Það, sem hér er því ástæða til að vekja
sérstaka athygli á, er að í þessu erindi bætir Hjálmar Jesú Kristi inn í
myndina, og mikilvægi hans fyrir menn, er dauðinn nálgast, er
undirstrikað enn frekar í niðurlaginu. Þar verður verk Hjálmars að
lofsöng um Krist, sem er ekki í sálmi Rachlovs:
15 Trúarhönd þína fá þú fest
við fald hans klæða - hann ratar best
þá heimur að baki hverfur þér
en himinn mót fangi breiddur er.
16 Sigrenda hvar hin sæla þjóð
syngur endurfáguð hljóð:
,Jesús lifir - og ég fyrir hann,
Jesús er líf og upprisan.“
2 syngur endurfáguð: syngur, með endurfáguð, 1440.
4 „H.“ bætt við (aftan við), 1440.
Þeim, sem fyrst og fremst hafa kynnst Hjálmari sem níð- og
skammaskáldi, kemur þetta kannski spanskt fyrir sjónir. Hann orti
vissulega mikið af hvassyrtum vísum og ádeilukvæðum, og ekki hefur
ávallt verið notalegt að verða fyrir skeytum hans. En skáld geta
stundum sýnt á sér sundurleitar hliðar. A því leikur enginn vafi að
Hjálmar hefur verið mjög einlægur trúmaður í anda kristinnar kirkju.
Dæmi, sem sýna það, eru svo mörg í ljóðum hans að ekki fer á milli
mála að hann hefur lifað í mjög nánu bænarsamfélagi við guð sinn.
Og á Jesú Krist virðist hann sérstaklega hafa sett mikið traust
þegar gaf á bátinn í lífsbaráttunni. Þetta má sjá víða í kvæðum hans,
og má til dæmis benda þar á Morgunsöng, sem hann orti áður en hann
fór til réttarhalda út af sauðaþjófnaðarmáli sínu. Þetta kemur líka
fram í svipmiklum kvæðum sem hann orti eftir Guðnýju konu sína
látna, m. a. Andvöku og Vonarhlátri þess trúaða, þar sem fórnardauði
Krists verður honum til sálarstyrks andspænis grimmu miskunnar-
leysi dauðans. Annað kvæði um Krist er líka Kveðið ájólum 1871, þar
sem Hjálmar setur allt sitt traust á hann í erfiðri elli sinni. Og mörg
fleiri hliðstæð dæmi mætti tína til.
Sálmur Rachlovs er, eins og hér er fram komið, áminning til
manna um að vera viðbúnir dauðanum. Ekki er hægt að segja að þar