Morgunblaðið - 13.01.2001, Blaðsíða 52

MINNINGAR
52 LAUGARDAGUR 13. JANÚAR 2001 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Guðbjörg RagnaSigurjónsdóttir
fæddist í Keflavík 25.
nóvember 1938. Hún
andaðist á Sjúkra-
húsi Reykjavíkur í
Fossvogi 6. janúar
síðastliðinn. Foreldr-
ar hennar voru Sig-
urjón Sumarliðason,
verkamaður í Kefla-
vík, f. á Ytri-Varma-
læk í Ólafsvík 7.
október 1909, d. 16.
september 1942, og
kona hans Margrét
Guðleifsdóttir, f. í
Keflavík 8. maí 1913, verkakona,
og lifir hún dóttur sína. Systkini
hennar eru Guðleifur, f. 1. októ-
ber 1932, Erlendsína Marín, f. 22.
júlí 1936, og Sigríður Guðrún, f.
26. janúar 1941.
Hinn 17. maí 1959 giftist Guð-
björg eftirlifandi manni sínum,
Sveini Guðnasyni, sem fæddur er
á Langekru á Rangárvöllum 11.
apríl 1936, bifreiðastjóri hjá Sér-
leyfisbifreiðum Keflavíkur. For-
eldrar hans voru Guðni Gestsson,
f. á Mel í Þykkvabæ 17. mars 1909,
d. 4. október 1991, verkamaður,
og kona hans Vigdís Pálsdóttir, f.
í Galtarholti á Rangárvöllum 7.
september 1910, d. 13. september
2000, lengst búsett á Heiðarvegi
12 í Keflavík.
Guðbjörg og Sveinn eignuðust
tvo syni. Eldri sonur þeirra er
Guðni Vignir Sveinsson, f. 6.
febrúar 1959, húsasmíðameistari í
Keflavík, kona hans er Jóna Björk
Birgisdóttir, f. 22. október 1959 í
Keflavík, málarameistari, og eiga
þau fjögur börn,
Rakel, f. 7. nóvem-
ber 1984, Heiðu, f.
11. október 1989,
Karen, f. 23. apríl
1992, og Bjarka, f. 7.
mars 1997. Yngri
sonur þeirra er Sig-
urjón, f. 1. júní 1960,
húsasmíðameistari í
Keflavík. Barnsmóð-
ir hans er Jóhanna
Grétarsdóttir, dóttir
þeirra er Guðbjörg
Ragna, f. 29. mars
1982, sambýlismað-
ur hennar er Björg-
vin Guðnason. Sigurjón var
kvæntur Jóhönnu Elínu Björns-
dóttur, þau skildu, sonur þeirra er
Stefán Guðberg, f. 15. september
1987, og uppeldisdóttir hans er
Stefanía Bonnie, f. 7. ágúst 1982.
Sambýliskona Sigurjóns er Anna
Guðrún Garðarsdóttir, f. 12. nóv-
ember 1960.
Guðbjörg ólst upp í Keflavík.
Fljótlega eftir að þau hjón hófu
búskap byggðu þau sér einbýlis-
hús á Háteigi 5 þar í bæ, þar sem
þau bjuggu ávallt síðan. Hún byrj-
aði unglingur að vinna sem versl-
unarmaður í Sölvabúð, síðan vann
hún í fiskvinnslu hjá Saltveri hf. í
12 ár og eftir það vann hún sem
verslunarmaður hjá Kaupfélagi
Suðurnesja, þar af í Samkaupum í
Njarðvík frá opnun þeirrar versl-
unar til starfsloka. Hún var lengi
starfandi félagi í Kvennaklúbbi
Karlakórs Keflavíkur.
Útför Guðbjargar verður gerð
frá Keflavíkurkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.30.
Elsku amma. Þótt það sé afar sárt
að kveðja þig get ég að minnsta kosti
huggað mig við það að nú hafir þú öðl-
ast hvíld og frið eftir öll þín erfiðu
veikindi og þurfir ekki að þjást leng-
ur.
Það er erfitt að sætta sig við að þú
sért ekki lengur hér með okkur. Að
þú munir ekki kyssa mig og faðma
þegar ég kem í heimsókn til þín og
afa. Að þú eigir aldrei aftur eftir að
hringja í mig, þar sem ég er á Ak-
ureyri, til að spjalla og athuga hvern-
ig allt gangi og kveðja mig svo í lok
símtalsins með því að segja hve mikið
þú vildir óska að ég væri hjá þér því
þá gætirðu knúsað mig og kysst þús-
und sinnum. Eftir að hafa talað við
þig og afa leið mér alltaf svo vel, var
svo ánægð að eiga svona góða ömmu
og góðan afa.
Þegar ég hugsa til baka er svo ótal-
margs að minnast um þig því ég hef
alltaf verið svo mikið hjá þér og afa.
Mér fannst alltaf svo gaman að koma
í heimsókn upp á Háteig, ef heim-
sóknir skyldi kalla því ég var svo mik-
ið þar að ég hálfpartinn bjó hjá ykk-
ur. Þú varst alltaf svo góð og glöð og í
þínum augum var ég aldrei óþekk.
Þegar ég svaf hjá ykkur fékk ég alltaf
að kúra á milli ykkar og það fannst
mér svo notalegt en þegar ég stækk-
aði svaf ég á dýnu fyrir neðan holuna
hans afa. Stundum fórstu með mér í
„kyssuleikinn“ en þá sastu með mig í
fanginu og ríghélst mér. Síðan áttirðu
að reyna að kyssa mig í framan en ég
að reyna að berjast um svo þú gætir
ekki komið á mig kossi.
Þú og afi voruð alltaf svo dugleg að
vera með okkur barnabörnin þegar
þú hafðir heilsu til. Þið fóruð með
okkur í fimm skipti í sumarbústað í
Munaðarnesi og voru þessar viku-
ferðir aðaltilhlökkunarefni sumars-
ins. Á leiðinni var sungið og hlustað á
spólur og yfirleitt var stoppað í
sjoppu í Hvalfirðinum og keyptur ís
eða eitthvert annað góðgæti. Þegar
halda átti síðan heim eftir vikuna vor-
um við krakkarnir iðulega fúl því við
vildum ekki fara. Fyrir hver jól kom-
um við líka eitt kvöld til að skreyta
jólatréð. Við kölluðum þessa kvöld-
stund „litlu jólin“ því þú og afi keypt-
uð alltaf smápakka handa okkur og
svo var okkur stillt upp fyrir framan
nýskreytt jólatréð og látin syngja
jólalög sem afi tók upp á myndbands-
upptökuvél. Einnig gafst þú okkur
krökkunum alltaf falleg kerti til að
hafa á litlu jólunum í skólanum enda
varstu svo mikið fyrir kerti. Þegar við
fengum öll að gista var mikið fjör þar
á bæ þótt við værum ekki mörg. Búið
var um okkur á gólfinu inni í sjón-
varpsherbergi í horninu á hornsófan-
um og við fengum að leika okkur eins
og við vildum. Við elstu stelpurnar
notuðum oft snyrtidótið þitt til að
punta okkur með og ég man hvað
okkur þótti það gaman þegar þú sett-
ir rúllur í hárið á okkur.
Elsku amma, þú máttir þola miklar
þjáningar vegna veikinda þinna en
þrátt fyrir það varstu svo sterk, já-
kvæð og bjartsýn og allir töluðu um
að þú værir gangandi kraftaverk. Þú
leist ávallt á björtu hliðarnar, vor-
kenndir sjálfri þér aldrei og varst svo
þakklát fyrir það sem öðrum þykir
sjálfsagður hlutur. Ég man t.d. hve
ánægð og montin þú varst þegar þú
fórst í klippingu eftir að hárið þitt
byrjaði að vaxa aftur, þegar þú gast
loksins klipið í magann á þér eftir að
hafa fitnað aðeins og þegar þú hafðir
þrek til að þrífa baðherbergið nú fyr-
ir jólin. Þú varst ætíð vel til höfð,
snyrtileg og falleg kona. Ef ryk sást á
hillunum hjá þér vissi maður að þú
værir slöpp og gætir ekki þurrkað af.
Aldrei fórstu út nema að skella á þig
varalit og neglurnar þínar voru svo
langar, vel snyrtar og alltaf lakkaðar.
Tveimur dögum fyrir andlát þitt
buðu þú og afi mér og Björgvin í mat
og eftir matinn spiluðum við öll sam-
an. Aldrei hefði mér þá dottið í hug að
þetta yrðu seinustu stundirnar sem
við áttum saman og þegar ég kyssti
þig bless væri seinasta skiptið sem
við kvöddumst.
Eftir langa baráttu í veikindum
þínum gafst veikburða líkami þinn að
lokum upp, hann þoldi ekki meira. Ég
mun ávallt geyma minningar mínar
um þig í hjarta mínu og ég þakka guði
fyrir þann tíma sem þú varst hér hjá
okkur, þó að ég hefði viljað að hann
yrði miklu lengri.
Elsku afi minn, ég vil biðja guð að
vera með þér, styrkja þig og blessa á
þessum sorgartímum og hjálpa þér
að takast á við þennan mikla missi.
Guð blessi þig, elsku amma mín.
Þín
Guðbjörg Ragna
Sigurjónsdóttir.
Elsku amma.
Þau ljós sem skærast lýsa
þau ljós sem skína glaðast
þau bera mesta birtu
en brenna líka hraðast.
Og fyrr en nokkur uggir
fer um þau harður bylur
er dauðans dómur fellur
og dóm þann enginn skilur.
En skinið logaskæra
sem skamma stund oss gladdi
það kveikti ást og yndi
með öllum sem það kvaddi.
Þótt burt úr heimi hörðum
nú hverfur ljósið bjarta
þá situr eftir ylur
í okkar mædda hjarta.
(Friðrik Guðni Þórl.)
Við þökkum þér innilega fyrir ást-
kæra samfylgd.
Guð styrki ykkur, afi, Magga
amma, pabbi, Guðni og fjölskyldur.
Bonnie og Stefán.
Ég ætlaði ekki að trúa því þegar
mamma hringdi í mig til að segja mér
að þú værir dáin. Þetta var svo ótrú-
legt því oft hafðir þú orðið svo veik en
alltaf náðirðu að verða hress aftur.
Ég veit um fáar konur sem eru eins
glæsilegar og þú varst alltaf, þú varst
alltaf svo vel til höfð og með svo fal-
legt andlit.
Það er af mörgu að taka þegar
maður hugsar til baka á minni 30 ára
ævi. Allan þann tíma var ég partur af
þinni fjölskyldu. Ég man alltaf eftir
spenningnum þegar mamma og
pabbi voru að fara í heimsókn eitt
kvöldið til ykkar og ég fékk að sofa
hjá ykkur í herberginu hans Guðna
með öllum módelunum, þetta fannst
mér svo spennandi.
Utanlandsferðirnar sem við fórum
saman í og alltaf var ég svo hænd að
Svenna eins og ég sæi aldrei neitt
annað þegar tími var kominn til að
fara í tívolíið, við hlógum oft að þessu.
Eins þegar ég byrjaði að vinna í
Samkaupum og auðvitað kallaði ég
þig Guggu eins og ég hafði alltaf gert
og mér var sagt af samstarfsfólki að
ég mætti ekki kalla þig þessu nafni,
þú hétir nú Guðbjörg. Þá stóðstu upp
og sagðir: „Hún hefur alltaf kallað
mig Guggu og hún fær að kalla mig
það áfram.“ Við hlógum nú oft að því
þegar ég sem krakki kom yfir til þín
þar sem þú bjóst í næstu götu við mig
þegar mamma og pabbi voru að
vinna, já eða ekki, og sagðist vera
svöng af því að ég fengi ekkert að
borða heima hjá mér. Auðvitað viss-
irðu að ég fengi nóg að borða en alltaf
fékk ég eitthvað gott hjá þér.
Þið hjón voruð alveg einstök þegar
ég missti pabba og ég verð ævinlega
þakklát fyrir styrkinn sem þið veittuð
mömmu og alla hjálpsemina. Maður
virkilega fann hvað ykkur þótti vænt
um fjölskylduna okkar.
Ég sagði nú líka oft að þið væruð
eins og fósturforeldrar mínir og ég er
mjög stolt af því að geta sagt það.
Svenni minn, þetta er búið að vera
erfitt, þú hefur sýnt alveg ótrúlegan
styrk og ég hef dáðst að þér fyrir að
vera svona sterkur.
Ég votta ástvinum Guðbjargar
mína dýpstu samúð.
Ruth Kristjánsdóttir.
Látin er eftir langa og stranga bar-
áttu við illvígan sjúkdóm kær vinkona
mín Guðbjörg Sigurjónsdóttir.
Minningargreinar. Stundum, þeg-
ar ég les minningargreinar, spyr ég
sjálfa mig: „Af hverju er fólk að skrifa
minningargreinar í blöð?“ Af hverju á
þetta fólk ekki bara minningarnar
með sér sjálft, hverjum koma þær
við? En nú, þegar ég stend í þessum
sporum, finn ég mig knúna til að
skrifa. Knúna til að segja öllum
hversu frábær hún Guðbjörg var. Við
höfum alltaf vitað hvor af annarri,
enda frænkur og aldar upp í sama
hverfi. En vinátta okkar hófst með
tilkomu eiginmanna okkar sem voru
æskuvinir. Vinátta sem hefur varað í
yfir fjörutíu ár og aldrei borið skugga
á. Að eiga góða vini er eitt það dýr-
mætasta sem maður eignast á lífs-
leiðinni og þau hjón Guðbjörg og
Svenni voru einstakir vinir, sem kom
hvað best í ljós þegar ég missti mann-
inn minn fyrir rúmum tveimur árum.
Þau voru mér ómetanlegur stuðning-
ur, alltaf til staðar hvenær sem ég
þurfti á að halda, boðin og búin að
létta mér lífið. Þá var Guðbjörg orðin
fársjúk en hún hafði alltaf svo mikið
að gefa og ég sótti orku til þeirra.
Engin orð fá lýst þakklæti mínu. Hún
var ótal kostum búin, glæsileg kona,
myndarleg húsmóðir, sérstaklega
barngóð og fóru dætur mínar ekki
varhluta af því, enda taldi hún sig
eiga heilmikið í þeim.
Mikill samgangur var á milli heim-
ila okkar. Færri voru dagarnir sem
við hittumst ekki. Við deildum gleði-
og sorgarstundum. Áhyggjur þeirra
urðu okkar áhyggjur og öfugt.
Margs er að minnast þegar litið er
yfir farinn veg. Allar okkar samveru-
stundir, sem voru ófáar og allar góð-
ar. Öll ferðalögin innanlands og utan,
deildum jafnvel íbúðum saman.
Ein okkar besta ferð var til Hawaii
og hafði Guðbjörg orð á því fyrir
stuttu að hana langaði til að fara
þangað aftur, vissi þó að það var
óhugsandi vegna veikinda hennar.
En þá var bara að gera gott úr því og
hún bætti við: „Við Kiddi förum bara
saman til Hawaii.“ Ég trúi að hann
hafi tekið vel á móti vinkonu sinni og
saman ferðist þau rétt eins og fyrr.
Sjúkdómsstríð vinkonu minnar var
orðið langt og var með ólíkindum
hversu glöð, kát, jákvæð og bjartsýn
hún var alltaf þrátt fyrir hvert áfallið
á fætur öðru og vissu um litla bata-
von.
Hún stóð svo sannarlega meðan
stætt var. En hún stóð ekki ein í bar-
áttunni, Svenni var hennar klettur og
ekki get ég ímyndað mér nokkurn
mann reynast konu sinni betur en
hann. Eins voru synir þeirra og raun-
ar fjölskyldan öll henni styrkar stoð-
ir.
Elsku Svenni minn, Magga, Guðni,
Sigurjón og fjölskyldur, Leifur, Sína,
Sigga og fjölskyldur. Stríðinu er lok-
ið, tíminn framundan verður erfiður.
Það verður erfitt að sætta sig við að
eiga aldrei eftir að hitta Guðbjörgu
aftur. Sagt er að tíminn lækni öll sár.
Ég er ekki sammála því, en maður
verður að læra að lifa með sorginni og
horfa fram á veginn.
Ég samhryggist ykkur af heilum
hug og bið Guð að vera með ykkur öll-
um. Blessuð sé minning minnar bestu
vinkonu Guðbjargar, minning ein-
stakrar konu.
Guðbjört.
Kæra vinkona, þá er þinni erfiðu
baráttu lokið við þennan mikla vágest
sem fellir hverja konuna eftir aðra
hér á Suðurnesjum. Mér finnst við
fráfall þitt hafi allt hljóðnað og mynd-
ast mikið tómarúm hjá okkur á Há-
teignum, þín er sárt saknað, elsku
Guðbjörg mín. Við vorum búnar að
búa við hlið hvor annarrar yfir 40 ár.
Þó að við höfum ekki alltaf verið hjá
hvor annarri var nándin alltaf mikil á
milli okkar og fjöldskyldnanna. Þú
varst fyrsta vinkonan sem ég eign-
aðist þegar ég kom hingað til Kefla-
víkur 15 ára gömul og sú vinátta
styrktist með hverju árinu sem bætt-
ist við. Saman kynntumst við manns-
efnunum okkar og saman fórum við á
Kvennaskólann á Blönduósi. Var
margt brallað á þeim árum og dýr-
mætar eru minningarnar frá þeim ár-
um fyrir okkur fjögur, gömlu vinina.
Elsku Svenni minn, við sem höfum
staðið álengdar og fylgst með þessari
erfiðu baráttu hjá ykkur hjónum er-
um snortin af allri þeirri ást og um-
hyggju sem þú hefur sýnt Guðbjörgu
þinni. Við á Háteigi 3 viljum þakka
góða samfylgd og vináttu í gegnum
árin og allan þann kærleik sem hefur
streymt til okkar, ekki síst á erfiðum
tímum á síðustu árum. Við vonum að
við getum stutt og styrkt hann
Svenna þinn á þeim erfiðu tímum
sem framundan eru.
Elsku vina, við kveðjum þig að
sinni og biðjum algóðan guð að
styrkja aldraða móður, elskulegan
eiginmann, synina tvo, Guðna og Sig-
urjón, og þeirra fjölskyldur, systkini
og aðra ástvini. Þeirra missir er mik-
ill. Guð blessi þig og varðveiti, elsku
vinkona.
En ástin er björt sem barnsins trú,
hún blikar í ljóssins geimi;
og fjarlægð og nálægð fyrr og nú
oss finnst þar í eining streymi.
Frá heli til lífs hún byggir brú
og bindur oss öðrum heimi. –
Sem kona hún lifði í trú og tryggð;
það tregandi sorg skal gjalda.
Við ævinnar lok ber ást og dyggð
sinn ávöxtinn þúsundfalda,
og ljós þeirra skín í hjartans hryggð
svo hátt yfir myrkrið kalda.
Af eilífðarljósi bjarma ber,
sem brautina þungu greiðir.
Vort líf, sem stutt og stopult er,
það stefnir á æðri leiðir.
Og upphiminn fegri en auga sér
mót öllum oss faðminn breiðir.
(Einar Ben.)
Bjarney Sigurðardóttir.
Það er svo margt sem rennur í
gegnum hugann þegar ég minnist
Guðbjargar, allar góðu stundirnar
sem við áttum saman í Samkaup,
hláturinn, gleðin, notalegheitin og
góðmennskan sem skein eins og sól-
argeisli frá henni, mér þótti svo vænt
um hana, hún var mér svo góð.
Minningin um að koma inn í Sam-
kaup og heyra þennan yndislega hlát-
ur var algjör gleðigjafi og nú síðast-
liðið ár að fá að eiga þessar
spjallstundir okkar í símann, það var
mér ómetanlegt. Það var hún sem gaf
mér styrk og kraft í staðinn fyrir að
það hefði átt að vera öfugt. Það var
hún sem kenndi mér að allt hefur sín-
ar björtu hliðar og að lífið er til að
læra af og njóta.
Ég kveð Guðbjörgu með miklum
söknuði og mun ávallt vera þakklát
fyrir að hafa fengið að kynnast svona
góðri og mikilli manneskju eins og
henni. Ég votta fjölskyldu Guðbjarg-
ar mína dýpstu samúð og vona að
góður guð styrki þau í sorg þeirra.
Ágústa Sveinsdóttir.
GUÐBJÖRG RAGNA
SIGURJÓNSDÓTTIR
MORGUNBLAÐIÐ tekur afmælis- og minningargreinar til birtingar
endurgjaldslaust. Greinunum er veitt viðtaka á ritstjórn blaðsins í
Kringlunni 1, Reykjavík, og á skrifstofu blaðsins í Kaupvangsstræti 1,
Akureyri. Þá er enn fremur unnt að senda greinarnar í símbréfi (569
1115) og í tölvupósti (minning@mbl.is). Nauðsynlegt er, að símanúmer
höfundar/sendanda fylgi.
Um hvern látinn einstakling birtist formáli, ein uppistöðugrein af
hæfilegri lengd, en aðrar greinar um sama einstakling takmarkast við
eina örk, A-4, miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd, - eða 2.200
slög (um 25 dálksentimetra í blaðinu). Tilvitnanir í sálma eða ljóð tak-
markast við eitt til þrjú erindi. Greinarhöfundar eru beðnir að hafa
skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
Við birtingu afmælisgreina gildir sú regla, að aðeins eru birtar grein-
ar um fólk sem er 70 ára og eldra. Hins vegar eru birtar afmælisfréttir
ásamt mynd í Dagbók um fólk sem er 50 ára eða eldra.
Mikil áhersla er lögð á, að handrit séu vel frá gengin, vélrituð eða
tölvusett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprent-
uninni. Það eykur öryggi í textameðferð og kemur í veg fyrir tvíverknað.
Auðveldust er móttaka svokallaðra ASCII-skráa sem í daglegu tali eru
nefndar DOS-textaskrár. Þá eru ritvinnslukerfin Word og Wordperfect
einnig auðveld í úrvinnslu.
Birting afmælis- og
minningargreina