Morgunblaðið - 13.01.2001, Blaðsíða 53

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 13. JANÚAR 2001 53
✝ Ásta Rut Gunn-arsdóttir fæddist
í Vestmannaeyjum
26. janúar 1914.
Hún lést á Hrafnistu
í Reykjavík 22. des-
ember síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Kristín Jóns-
dóttir, f. 24. septem-
ber 1883, d. 27. maí
1957, og Gunnar
Marel Jónsson,
skipasmíðameistari
í Vestmannaeyjum,
f. 6. janúar 1891, d.
7. maí 1979. Systk-
ini Ástu voru: Albróðir Ingvar
Valdimar Gunnarsson, f. 10.
nóvember 1910, d. 25. ágúst
1928. Hálfbróðir sammæðra
Magnús Magnússon, f. 19. októ-
ber 1906, d. 10. október 1985.
Hálfsystkin samfeðra voru 13.
Ásta Rut giftist 12. desember
1936 Engilbert Ármann Jóns-
syni, f. 28. febrúar 1906, d. 12.
apríl 1987. Synir þeirra: 1) Ingi,
f. 14. desember 1938. 2) Gísli
Guðmundur, járnsmíðameistari,
f. 24. ágúst 1940, kv. 12. maí
1983 Margréti Guðmundsdóttur,
myndlistarmanni. Börn Gísla og
fyrri konu hans, kv.
9. september 1962,
Paulu Michelsen, f.
4. desember 1936:
a) Eyjólfur Ásgeir,
rafmagnsverkfræð-
ingur, f. 26. apríl
1963, á konu og á
þrjú börn. b) Hann-
es, doktor í eðlis-
fræði, f. 22. júlí
1965, á konu og tvo
syni. c) Áslaug, f.
13. júní 1974, nem-
ur þjóðháttafræði
við Kaupmanna-
hafnarháskóla. 3)
Jónas Davíð, bifreiðarstjóri, f.
26. júní 1946, k. 29. mars 1975
Aðalheiður H. Jónsdóttir, iðn-
verkakona, f. 10. desember
1952. Börn: a) Ásta Rut, f. 27.
febrúar 1974, nemur sagnfræði
við Háskóla Íslands, á einn son.
b) Álfheiður Sif, f. 10. septem-
ber 1976, býr í Svíþjóð, starfar
við ferðamennsku. 4) Ingvar
Georg, starfsmaður Vita- og
hafnamálastofnunar.
Útför Ástu Rutar Gunnars-
dóttur fer fram frá Landakirkju
í Vestmannaeyjum í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
Hugurinn reikar ósjálfrátt til
baka, þegar fréttin berst til manns
um það að mamma sé dáin. Hún
Ásta Rut Gunnarsdóttir var heima-
vinnandi húsmóðir og sáum við
fjórir synirnir oft til þess að hún
hafði í nógu að snúast og oft komu
félagarnir í heitt kakó og smur-
brauð. Við áttum heima í Hólshúsi,
sem var lítið timburhús við Báru-
stíg 9 Vestmannaeyjum, en þar
sem hjartað var stórt var plássið
nóg og á vertíðum komu ættingjar í
verið og var þá stundum skotið
skjólshúsi yfir þá, alla vertíðina, og
voru þeir meira og minna í fæði
líka. Seinna byggðu þau pabbi nýtt
hús á lóðinni, er ber nafnið Hóls-
hús. Ásta var sílesandi og fróð um
marga hluti, Íslendingasögurnar
voru í miklu uppáhaldi hjá henni
ásamt Bíblíusögunum. Þú vildir
svolítið móta okkur synina eftir
þínu höfði, málgefin varstu og
mælsk. Þú varst algjör bindindis-
manneskja á áfengi og tóbak. Þú
skrifaðir mikið og áttir danska
pennavini og fylgdist vel með
heimspólitíkinni. Þitt líf var ekki
dans á rósum, á unglingsárum
fékkstu berklaveiki ásamt bróður
þínum Ingvari sem lést úr berklum
aðeins 17 ára og olli það þér mikl-
um harmi. Þegar við drengirnir
vorum litlir þurftir þú oft að fara á
sjúkrahús og fara í uppskurði, þú
hafðir andlegan styrk og brotnaðir
aldrei saman, á hverju sem gekk.
Seinni hluta ævinnar var þín heilsa
nokkuð góð, fyrir utan allra síðustu
ár þín sem þú dvaldir á Hrafnistu í
Reykjavík og er þín góða umönnun
þar þökkuð hér með.
Synir mínir nutu svo samvista
við ykkur pabba en þeir voru mjög
ungir orðnir liðtækir í taflmennsk-
una og tefldu mikið við ömmu sína
og afa. Gömlu hjónin undruðust oft
snilli hinna ungu gutta og þeim
hefur eflaust ekki dottið í hug þá,
að þeir ættu eftir að verða há-
menntaðir stærðfræðingar og vís-
indamenn. Þeir kunnu einnig vel að
meta bakkelsið hjá ömmu sinni, svo
ég tali nú ekki um hinar frábæru
fiskibollur er voru blanda af þorski
og ufsa.
Allt er breytingum háð, skyndi-
lega fór að gjósa í Eyjum og fljót-
lega eftir það skilur leiðir, ég og
mín fjölskylda flytjumst til Fær-
eyja og þið Engilbert farið aftur til
Eyja. Ég þakka þér, kæra móðir
mín, fyrir samfylgdina og fyrir það
sem þú varst börnunum mínum.
Það var ánægjulegt að vera með
ykkur Hannesi í haust og sjá hvað
þú varst glöð að fá hann í heimsókn
frá Færeyjum. Ég þakka Guði fyrir
það að hafa fengið að hafa þig svo
lengi á meðal okkar, svo bið ég al-
góðan Guð að blessa anda þinn og
minningu þína.
Gísli Engilbertsson.
Hinn 22. desember, þegar styst-
ur var dagur, kvaddi tengdamóðir
mín, Ásta Rut Gunnarsdóttir, hátt
á 87. aldursári sínu.
Ásta var fædd og uppalin í Vest-
mannaeyjum og þar hóf hún bú-
skap með eiginmanni sínum. Eng-
ilbert Ármanni Jónassyni, ættuðum
frá Efri Kvíhólma, V-Eyjafjöllum.
Ásta var heimavinnandi húsmóðir
en Engilbert starfaði lengst af hjá
Ísfélagi Vestmannaeyja. Hann
starfaði einnig mikið að félagsmál-
um og var formaður verkalýðs-
félagsins um áraraðir og mikill bar-
áttumaður um bætt kjör þeirra
lægst launuðu. Einnig var Engil-
bert liðtækjur á harmonikkuna og
spilaði m.a. á böllum á sínum yngri
árum.
Ég kom til Eyja með Gísla og
yngri syni mínum Sigurði haustið
1979, þá voru þau Ásta og Eng-
ilbert aftur flutt í húsið sitt á Báru-
stígnum eftir gosið. Vel var tekið á
móti okkur og mikið þóttu mér
Vestmannaeyjarnar fallegar og
sérstakar, en ég var að koma þang-
að í fyrsta sinn. Sigurður minn tók
þátt í því að bjarga pysjunum, sem
flugu á ljósin í bænum á kvöldin,
þetta var nýr heimur fyrir hann og
einnig sprangið.
Ásta var dugleg að skrifa okkur
er við fluttum til Svíþjóðar og síðar
til Danmerkur. Gaman var oft að
hennar nákvæmu náttúru- og
veðurfarslýsingum.
Þau hjónin heimsóttu okkur
haustið 1981 til Kaupmannahafnar
og dvöldu hjá okkur í sex vikur.
Þetta var góður tími og notuðum
við hann vel, eftir skóla og vinnu,
til að sýna þeim allt það helsta og
Ásta var ótrúlega kunnug eftir ára-
langar skriftir við danska penna-
vini og upp í Sívalaturninn var hún
ákveðin í að komast. Um helgar
fórum við lengri ferðir, m.a. í Hró-
arskeldukirkju og „Öresund runt“
þ.e. hringinn Helsingör-Helsing-
borg og Limhavn-Dragör, þar lent-
um við meðal annars á maísakri
þar sem við fengum sjálf að tína
maísinn, sem við keyptum. Það
þótti þeim alveg sérstakt. Síðan
komum við stutt við hjá systur
minni og manni hennar í Lundi,
þar sem vel var tekið á móti okkur.
Einnig höfðu þau Ásta og Eng-
ilbert gaman af að hitta Hannes
hjá okkur, er hann kom í nokkra
daga.
Ásta var síðustu árin á Hrafnistu
í Reykjavík og naut þar góðrar
umönnunar. Hún var mjög hress
og ræðin, þegar við Gísli komum til
hennar að kveðja hana, daginn áð-
ur en við fórum til Kína í þriggja
vikna ferð, þar sem ég var þátttak-
andi í þremur alþjóðlegum mynd-
listarsýningum. Hún brosti glað-
lega og veifaði til okkar þegar við
fórum. Það var síðasta kveðjan
hennar til okkar, því hún lést að
morgni 22. desember, en við kom-
um til landsins seinnipart sama
dags.
Ég þakka þér samfylgdina, Ásta
mín. Starfsfólki Hrafnistu sendi ég
kærar þakkir fyrir umönnun Ástu
og hlýju í hennar garð. Sonum
hennar og barnabörnum votta ég
innilega samúð.
Far þú í friði, friður Guðs þig
blessi.
Margrét Guðmundsdóttir.
Þegar blessuð jólin voru að
ganga í garð dó amma okkar, Ásta
R. Gunnarsdóttir, 86 ára gömul á
elliheimilinu Hrafnistu í Reykjavík.
Ásta var ættuð úr Hólshúsi í Vest-
mannaeyjum og gift Engilbert Jón-
assyni, ættuðum frá Kvíhólma und-
ir Eyjafjöllum.
Við viljum minnast elsku ömmu
okkar. Við bræðurnir, Eyjólfur og
Hannes, synir Gísla Engilbertsson-
ar, ólumst upp við bæjardyr ömmu
og afa í Eyjum. Hún amma passaði
okkur oft, þegar móðir okkar Paula
var í vinnu og sagði okkur þá sögur
úr Íslendingasögunum, sagði okkur
ævintýri og útskýrði fyrir okkur
ættina sína. Amma elskaði bækur,
las mikið. Hún hafði gaman af að
skrifa dagbók og bréf og hafði sér-
staklega gott bréfasamband við
móður okkar, eftir að við fluttum til
Færeyja 1974, og alveg þangað til
að amma gat ekki skrifað meira.
Áhugi hennar snerist líka um póli-
tík, bæði innanlands svo og erlend-
is, og fylgdist hún vel með áhuga-
málum afa um bætt kjaramál
verkafólks. Þeim afa þótti líka
gaman að tefla og fóru síðar að
tefla á móti okkur strákunum og
kenndu okkur svoleiðis að tefla.
Amma batt þá rauða slaufu um
drottninguna sína, til þess að hún
gleymdi ekki að passa hana vel.
Eftir gosið í Vestmannaeyjum
1973 bjuggum við saman í Ölfus-
borgum og síðar í Grindavík. Við
minnumst þess hvað amma gladd-
ist mikið þegar vorið kom, fylgdist
með þegar allt fór að vaxa og
blómgast og þótti þeim afa mikið
gaman að labba úti í náttúrunni til
að hlusta á fuglasönginn. Afi og
amma fluttu aftur til Vestmanna-
eyja og við fluttum til Færeyja,
enn hún hélt áfram góðu sambandi
við okkur. Sumarið 1977 komu þau
bæði til Færeyja, og þótti henni
mikið vænt um þetta ferðalag og
skrifaði „Fagurt er land ykkar“ í
gestabók okkar. Það tók ömmu
sárt þegar afi dó, henni þótti svo
vænt um bónda sinn.
Áslaug systir var ungbarn þegar
við fluttum til Færeyja, svo hún
kynntist henni ekki eins mikið, enn
samt skrifuðust þær á annað kastið
og hittust bæði í Vestmannaeyjum
og í Færeyjum. Hannes heimsótti
ömmu á Hrafnistu í október 2000
og hafði mikið gaman af að spjalla
við hana og tók þar samtal með
ömmu á myndband. Þar sendir
amma bestu og síðastu kveðjur til
móður okkar og okkar allra og seg-
ir: „Allt fram streymir endalaust /
ár og dagar líða. / Nú er komið
hrímkalt haust / horfin sumar-
blíða.“ Að lokum biður hún góðan
Guð að blessa okkur.
Blessuð sé minning hennar. Með
samúðarkveðjum til pabba okkar,
Gísla, og bræðranna Inga, Jónasar
og Ingvars.
Ömmubörnin í Færeyjum,
Eyjólfur, Hannes og Áslaug.
ÁSTA RUT
GUNNARSDÓTTIR
Fólk,
staðir og stundir
hafa gert mér orð
í ljóð og sögur
en þú
gafst mér ævintýrið
orðlaust
og ljóðið sem lifir
aðeins í einu brjósti.
Jæja, mamma mín, núna ertu
farin, farin til englanna. En ég man
hverja stund. Ég man þegar ég var
lítil og þú varst að reyna að svæfa
mig og straukst yfir augnlokið á
mér. Það var nú bara til þess að ég
myndi hafa augun lokuð og sofna,
en það var samt gott og ég sofnaði
á endanum. Ég man svo mikið. Þú
varst ávallt lífsglöð og vildir hafa
mikið af fólki í kringum þig. Þú
kenndir mér mikið og minningin
um þig mun alltaf eiga vissan stað í
hjarta mínu.
Fegurð og yndi allt á himni og jörðu
einum þér hneigir og skín af þér.
Hvert sem ég leita, hvað sem ég þrái
hjarta míns gimsteinn vertu mér.
Þín dóttir
Linda Björk.
Faðir vor, þú sem ert á himnum,
helgist þitt nafn,
til komi þitt ríki,
verði þinn vilji svo á jörðu sem á himni.
Gef oss í dag vort daglegt brauð.
Fyrirgef oss vorar skuldir,
svo sem vér og fyrirgefum vorum
skuldunautum.
Eigi leið þú oss í freistni, heldur frelsa
oss frá illu,
KOLBRÚN ERLA
EINARSDÓTTIR
✝ Kolbrún ErlaEinarsdóttir
fæddist á Akureyri
22. september 1944.
Hún lést á Landspít-
alanum 4. janúar síð-
astliðinn og fór útför
hennar fram frá
Keflavíkurkirkju 12.
janúar.
því að þitt er ríkið,
mátturinn og dýrðin að
eilífu, amen.
Elsku amma. það er
svo erfitt að sætta sig
við að þú sért dáin, þú
sem varst alltaf svo
kát og góð við okkur.
Minningarnar um fal-
lega brosið þitt munu
fylgja okkur um alla
framtíð og ylja okkur
um hjartarætur.
Elsku amma, hvíldu
í friði, við munum allt-
af elska þig.
Góði guð, styrktu okkur öll í
sorginni.
Ástarkveðja,
Þórður Valdimar, Fanney
Dögg og Anton Ægir.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Elsku Erla. Þín mun verða sárt
saknað. Þú varst drifkrafturinn í
fjölskyldunni.
Ég kveð þig nú með söknuði.
Megi Guð fylgja þér um vegi
himnaríkis.
Þorsteinn Þórðarson.
Lúlla „frænka“ var
ein af þessum litríku
persónuleikum sem
maður rekst alltof
sjaldan á í lífinu. Það
var alltaf líf og fjör í
kringum hana, enda
með stórt heimili og annað eins af
gestagangi. Því sjaldan kom maður
til Lúllu öðruvísi en að það hefði
einhver komið við og fengið kaffi hjá
henni og beðið hana spá í bolla fyrir
sig. Ekkert var betra fyrir sálina í
manni þegar illa stóð á en að fara til
Lúllu og láta spá fyrir sér. Og viti
menn, hún sá betri tíð framundan,
stundum smá peninga og að
draumaprinsinn væri rétt ókominn
inn í líf manns. Og meðan hún rýndi
í bollann eftir kúnstarinnar reglum,
JÚLÍANA
VIGGÓSDÓTTIR
✝ Júlíana Viggós-dóttir fæddist í
Reykjavík 2. ágúst
1929. Hún lést 14.
desember síðastlið-
inn og fór útför
hennar fram frá
Fossvogskirkju 28.
desember.
(því oft voru gleraugun
héðan og þaðan) sagði
maður henni hvað
manni lá þyngst á
hjarta í það og það
skiptið. Og alltaf létti
manni á sálinni eftir
þessi samtöl við Lúllu.
Því af lífsgleði, ráð-
leggingum og hjarta-
hlýju hafði hún nóg að
gefa. En fáar mann-
eskjur hef ég hitt á
lífsleiðinni sem voru
jafn örlátar og Lúlla,
því varla gat hún eign-
ast svo nokkurn hlut
að hún væri ekki búin að gefa allt
jafn óðum. Alltaf fann hún einhverja
til að gleðja með smá gjöf og oft
komu hlutirnir frá henni sér vel, því
hún hafði lag á að sjá hvar þörfin
var.
Elsku vina, takk fyrir alla kaffi-
bollana, spádómana, og öll huggun-
arorðin þegar á reyndi. Börnum
hennar og öðrum aðstandendum
sendi ég mínar innilegustu samúð-
arkveðjur.
Kristrún.
Handrit afmælis- og minningargreina skulu
vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett.
Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disk-
lingur fylgi útprentuninni. Senda má grein-
ar til blaðsins í bréfasíma 569 1115, eða á
netfang þess (minning@mbl.is). Nauðsyn-
legt er, að símanúmer höfundar/sendanda
fylgi. Nánari upplýsingar má lesa á heima-
síðum. Það eru vinsamleg tilmæli að lengd
greina fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við
meðallínubil og hæfilega línulengd – eða
2.200 slög. Höfundar eru beðnir að hafa
skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir
greinunum.
EIGI minningargrein að birtast á útfarardegi (eða í sunnudagsblaði ef
útför er á mánudegi), er skilafrestur sem hér segir: Í sunnudags- og
þriðjudagsblað þarf grein að berast fyrir hádegi á föstudag. Í miðviku-
dags-, fimmtudags-, föstudags- og laugardagsblað þarf greinin að ber-
ast fyrir hádegi tveimur virkum dögum fyrir birtingardag. Berist grein
eftir að skilafrestur er útrunninn eða eftir að útför hefur farið fram, er
ekki unnt að lofa ákveðnum birtingardegi. Þar sem pláss er takmarkað
getur þurft að fresta birtingu greina, enda þótt þær berist innan hins til-
tekna skilafrests.
Skilafrestur minningargreina