Morgunblaðið - 06.07.2001, Page 36

MINNINGAR
36 FÖSTUDAGUR 6. JÚLÍ 2001 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Ingveldur Guð-rún Finnboga-
dóttir fæddist 6. apr-
íl 1936 í Hafnarfirði.
Hún varð bráðkvödd
á heimili sínu, Núpa-
lind 2, hinn 1. júlí síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar voru Ástveig
Súsanna Einarsdótt-
ir frá Ólafsvík, f. 5.
júní 1908, d. 5. apríl
1959, og Finnbogi
Hallsson frá Stóra-
Fljóti í Biskupstung-
um, f. 25. nóv. 1902,
d. 17. nóv. 1988. Um
6 ára aldur fluttist hún til móð-
urforeldra sinna, Evfemíu Elínar
Guðbjargar Vigfúsdóttur frá
Búðum, Snæfellsnesi, f. 13. ágúst
1885, d. 29. mars 1958, og Einars
Jónssonar frá Skammadal í Mýr-
dal, f. 8. sept. 1875, d. 25. nóv.
1958, og ólst þar upp til fullorð-
insára. Systkini Ingveldar eru
Garðar, f. 29. desember 1932,
Einar Emil, f. 24. febrúar 1934,
Auður Hanna, f. 22. október 1937,
Sigurður, f. 5. júní 1939, og Hulda
Kolbrún, f. 10. sept. 1940, d. 27.
desember 1999. Ingveldur giftist
14. október 1955
Pálma Viðari Sam-
úelssyni frá Akur-
eyri, f. 20. maí 1934.
Foreldrar hans voru
Svava Sigurðardótt-
ir, f. 7. júlí 1901, d. 7.
júlí 1994, og Samúel
Kristbjarnarson, f.
4. október 1892, d.
21. júní 1972. Ing-
veldur og Pálmi
eignuðust 3 börn: 1)
Guðbjörg Íris, f. 30.
september 1955,
giftist Svani Heiðari
Haukssyni en þau
slitu samvistir 1997. 2) Hildur, f.
14. janúar 1957, maki Björgvin G.
Guðmundsson og eiga þau þrjár
dætur, Ingu Steinunni, Signýju
Rún og Maríu Hrönn. 3) Snorri, f.
14. maí 1959, maki Auður Krist-
jánsdóttir, og eiga þau tvö börn,
Ástu Sóllilju og Pálma Viðar.
Ingveldur starfaði lengst af í
bókbandi, fyrst í Lithoprenti, þá í
Bókfelli og síðustu starfsár sín í
Svansprenti.
Útför Ingveldar fer fram frá
Bústaðakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
Elsku hjartans amma okkar. Nú
ertu farin frá okkur, svo snögglega
og hljóðlega. Við sitjum hér syst-
urnar og reynum að koma orðum yf-
ir allar þær minningar sem fljúga
um hugi okkar þessa stundina. En
okkur finnst þó eins og þú sért enn
hérna meðal okkar, eins og þú sért
bara í ferðalagi og komir fljótt aftur.
En þó þú gerir það ekki muntu auð-
vitað alltaf eiga góðan stað í hjarta
okkar.
Elsku amma okkar, manstu eftir
öllum stundunum sem við áttum
saman í Reynihvamminum, þegar
við horfðum á Tomma og Jenna í
stofunni í Reynó og þegar við not-
uðum bumbuna á afa sem renni-
braut. Og alltaf þegar við renndum í
hlað með mömmu og pabba var
kapphlaup upp að bréfalúgunni,
hver okkar yrði nú fyrst að kalla í
gegnum lúguna „amma og afi, þetta
erum við“. Svo við tölum nú ekki um
öll leikritin sem frumsýnd voru á
ganginum í Reynó. Svo fannst þér
svo gaman að spila við okkur og þér
fannst nú ómögulegt að láta okkur
tapa svo að þú leyfðir okkur bara að
vinna.
Og amma mín manstu allar stund-
irnar sem Inga Steinunn og Pálmi
Viðar eyddu úti í garði að spila fót-
bolta á meðan Ásta Sóllilja, Signý
Rún og María Hrönn voru inni í
mömmuleik. Eða þegar allur skar-
inn fór í golfkeppni við afa á gang-
inum.
Alltaf vorum við jafn velkomin í
faðm ykkar afa. Alltaf varstu jafn
góð og glöð að sjá okkur. Alltaf var
tekið á móti okkur með orðum eins
og „elsku hjartans ástarenglarnir
mínir“. Svo fannst þér svo gaman
þegar Signý Rún söng „Ástarfaðir
himinhæða“ og Ástu Sóllilju fannst
svo ósanngjarnt að ekki væri hægt
að syngja „Signýfaðir himinhæða“.
Þá útskýrðir þú það fyrir þeim að
það væri ekki verið að syngja um
hana Ástu Sóllilju okkar heldur um
Guð.
Og alltaf varstu til staðar þegar
einhver okkar var lasin og þurfti að
vera heima frá skólanum. Þá komstu
í Lyngmóana og seinna í Háhæðina
og sast hjá okkur og sagðir okkur
sögur og spilaðir við okkur. Þrátt
fyrir þín veikindi í gegnum árin
stóðst þú alltaf eins og klettur við
bakið á okkur þegar eitthvað bjátaði
á. Og alltaf jafn hjarthlý og glöð.
Elsku hjartans amma okkar, við
vitum það að nú ertu á góðum stað
hjá Guði og líður vel. Þú munt alltaf
eiga stóran part af hjörtum okkar og
við munum aldrei, aldrei gleyma
þér. Minningin um þig mun ætíð lifa
í hjörtum okkar og fylgja okkur um
lífsins leið. Okkur langar að kveðja
þig með sálmi sem er okkur mjög
kær;
Ástarfaðir himinhæða,
heyr þú barna þinna kvak,
enn í dag og alla daga
í þinn náðarfaðm mig tak.
Náð þín sólin er mér eina,
orð þín döggin himni frá,
er mig hressir, elur, nærir,
eins og foldarblómin smá.
Einn þú hefur allt í höndum,
öll þér kunn er þörfin mín,
ó, svo veit í alnægð þinni
einnig mér af ljósi þín.
(Stgr. Thorst.)
Elsku afi, mamma og pabbi, Íris,
Snorri og Auður, Ásta og Pálmi, og
okkar kæra fjölskylda, guð veri með
ykkur og styrki ykkur í sorginni.
Þínar
Inga Steinunn, Signý Rún
og María Hrönn.
Elsku amma mín. Nú ertu farin
frá mér og ég sakna þín svo mikið.
Þú varst mér alltaf svo góð og pass-
aðir upp á það að mitt sjálfsálit væri
í lagi. Í hvert skipti sem ég heimsótti
þig fékk ég að vita hversu stolt þú
værir af mér. Þú fékkst mig til að
finnast ég vera sérstök og í hvert
skipti sem ég fór frá þér var ég með
bros á vör. Þú varst alltaf í góðu
skapi og fannst oftast björtu hlið-
arnar á öllu en ef það var eitthvað
sem þér líkaði alls ekki þá ákvaðstu
bara að gleyma því. Þér fannst svo
skemmtilegt að rifja upp gömul at-
vik frá því við barnabörnin vorum
lítil og fengum við að heyra sömu
sögurnar aftur og aftur. Þú varst
alltaf tilbúin að taka upp hanskann
fyrir okkur t.d. þegar ég var eitt-
hvað að frekjast þá var ég ekki
frekja í þínum augum heldur var ég
ráðskonurass.
Elsku amma mín, ég dáist svo að
því hversu lífsglöð þú varst og alltaf
að gera eitthvað, þú gast aldrei setið
auðum höndum. Þú hafðir einstakt
lag á því að halda fjölskyldunni sam-
an og varst snillingur í veisluhöld-
um. Þú vildir aðeins það besta og
gast verið vikunum saman að und-
irbúa fjölskylduboð. Mér fannst þú
svo mikil pæja, þú varst alltaf glæsi-
leg og fylgdist alltaf með tískunni.
Þú varst dúllan mín. Þú varst alltaf
svo ástfangin af afa. Þér fannst hann
svo sniðugur og allt sem hann gerði
og sagði svo frábært. Ég skal reyna
að vera góð við afa og fylgjast með
honum því nú er mikið og stórt
tómarúm í lífi hans því hann hefur
ekki lengur þig til að hugsa um.
Hann var alltaf svo góður við þig og
hugsaði svo vel um þig. Þið voruð
nýbúin að kaupa ykkur nýja íbúð og
nýjan bíl og geisluðuð af hamingju.
Elsku amma, ég mun aldrei
gleyma þér og veit að þú munt alltaf
fylgja mér og hjálpa mér að taka
réttar ákvarðanir í lífinu.
Þín
Ásta Sóllilja.
Elsku amma mín, nú er líkami
þinn farinn frá okkur öllum. Líkam-
inn sem var orðinn svo veikburða,
þrátt fyrir veikan líkama barstu þig
ávallt eins og allt væri í himnalagi.
Þú varst alltaf ánægð með lífið og
tilveruna sama hvað á gekk, varst
alltaf tilbúin að hrósa okkur krökk-
unum og hvetja okkur áfram í því
sem við vorum að gera. Þú hafðir
einstakt lag á því að láta mér líða
vel. Ég mun sakna þess ólýsanlega
að koma til þín í hádeginu og fá hjá
þér besta ristaða brauð í heiminum,
setjast með þér og spjalla um daginn
og veginn. Elsku amma mín, þó svo
að ég muni aldrei sjá þig aftur með-
an ég lifi þá veit ég að þú munt alltaf
fylgjast með mér og hjálpa mér í
gegnum lífið. Sálir okkar eiga sam-
leið að eilífu.
Prinsinn hennar ömmu,
Pálmi.
Elsku hjartans amma mín og
tengdaamma, okkur Hjölla langar
að senda þér nokkur kveðjuorð. Við
fengum þessar óvæntu og sorglegu
fréttir þegar við vorum stödd í dýra-
garðinum í Kaupmannahöfn í ynd-
islega fallegu veðri. Mamma til-
kynnti okkur að þú værir dáin. Um
leið tóku allar fallegu minningarnar
um þig að streyma fram. Þú og afi
hafið staðið svo vel við bakið á okkur
þegar við ákváðum að láta draum
okkar rætast og fara utan til Dan-
merkur í háskólanám. Sá áhugi sem
þið sýnduð okkur og því sem við vor-
um og erum að gera sannar sig í
ómetanlegum stuðningi. Elsku
amma, ég veit hversu spennt þú
varst að vita hvort ég kæmist inn í
skólann og hvort að við myndum nú
loksins fá stóra íbúð. Við getum alla
vega sagt þér að okkur gengur mjög
vel og erum búin að búa okkur fal-
legt heimili í Kaupmannahöfn. Þú
getur verið áhyggjulaus því við pöss-
um svo vel upp á hvort annað.
En elsku besta amma mín, og
tengdaamma eins og Hjölli kallaði
þig, við trúum því að nú sért þú kom-
in á góðan stað hjá Guði og líður vel.
Við munum sakna þín sárt og minn-
ingin um þig mun hlýja okkur um
hjartarætur um ókomna framtíð.
Elsku afi, mamma og pabbi, Signý
og María, Íris, Snorri og Auður,
Ásta og Pálmi og okkar ástkæra fjöl-
skylda, megi guðs englar vaka yfir
ykkur og styrkja ykkur í sorginni.
Þín
Inga Steinunn og Hjörleifur.
Fegursti dagur sumarsins til
þessa er að baki. Sunnudagurinn
rann upp fremur drungalegur og þá
barst okkur sú harmafregn að kær
vinkona og frænka, Inga, væri látin.
Þessi góða vinkona og frænka hefur
allt frá bernsku verið okkur afar
kær og eftir að makar okkar komu
til sögunnar hefur allur hópurinn
tengst traustum vináttuböndum.
Fyrir fjörutíu árum stofnuðum við
Hjónaklúbbinn okkar, með því
markmiði að treysta vináttuböndin
enn frekar og hittast reglulega, bæði
á heimilum okkar og úti í nátt-
úrunni. Ferðirnar, sem við fórum
saman á yngri árum með börnunum
okkar, voru afar skemmtilegar. Frá
öllum þessum samverustundum eig-
um við frábærar minningar um okk-
ar góðu vinkonu Ingu, sem ávallt var
glöð, og þrátt fyrir ekki nógu góða
heilsu síðustu árin tók fullan þátt í
samgleði okkar, ásamt Viðari sínum.
Það hefur auðgað líf okkar að hafa
átt þessa góðu konu að vini. Og nú
þegar komið er að kveðjustund fær-
um við fram hjartans þakkir fyrir
allt sem hún var okkur. Fjölskyldu
Ingu biðjum við Guðs blessunar um
leið og við vottum þeim innilega
samúð.
Elsie, Teitur,
Elín, Magnús,
Nína, Jón,
Bergþóra og Einar.
INGVELDUR
GUÐRÚN
FINNBOGADÓTTIR
✝ SteingerðurEiðsdóttir fædd-
ist á Þúfnavöllum í
Hörgárdal, Eyjafirði,
3. mars 1921. Hún
lést á Landspítala í
Fossvogi miðviku-
daginn 27. júní síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar voru Eiður
Guðmundsson,
hreppstjóri og bóndi
að Þúfnavöllum, f.
2.10. 1888, d. 1984,
og Lára Friðbjarnar-
dóttir frá Staðar-
tungu, f. 24.2. 1897,
d. 1937. Alsystkini Steingerðar
eru Guðmundur Eiðsson, f. 1.12.
1917, og Hrafn Eiðsson, f. 8.12.
1922. Hálfsystkini Steingerðar
eru Sturla Eiðsson, f. 16.11. 1940,
og Droplaug Eiðsdóttir, f. 13.1.
1951. Hinn 27. júlí 1947 giftist
Steingerður Þorsteini Stefáns-
syni, bæjarritara á Akureyri, f.
8.10. 1904, d. 11.2. 1989. Foreldr-
ar hans voru Stefán Benjamínsson
bóndi að Stekkjar-
flötum, Eyjafirði, og
kona hans, Svava
Ágústsdóttir. Börn
þeirra eru Svava, f.
17.10. 1947, maki
Stefán Heiðar Brynj-
ólfsson, Eiður, f. 8.2.
1949, Guðmundur, f.
12.1.1954, maki
Árný Sveinsdóttir,
og Lára, f. 16.4.
1963, maki Árni
Guðlaugsson. Barna-
börn þeirra eru átta
og barnabarnabörn
tvö.
Steingerður ólst upp á Þúfna-
völlum í Hörgárdal. Hún lauk
gagnfræðaprófi frá Menntaskól-
anum á Akureyri og ljósmæðra-
prófi frá Ljósmæðraskóla Íslands
30.9. 1944. Hún vann á Landsím-
anum á Akureyri frá 1944 til 1947
og frá 1971 til 1989.
Útför Steingerðar fer fram frá
Akureyrarkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
Langt að bárust mér þær fréttir
að tengdamóðir mín, Steingerður
Eiðsdóttir, væri látin. Fregnin kom
mér ekki á óvart, þar sem hún hafði
átt við veikindi að stríða undanfarin
misseri. Kynni okkar hófust fyrir lið-
lega 30 árum þegar ég fór að venja
komur mínar á heimili tengdafor-
eldra minna að Skólastíg 13 á Ak-
ureyri. Allt frá fyrstu tíð var mér
tekið sem einum af fjölskyldunni og
aldrei var neitt til sparað til að dvöl
mín og seinna fjölskyldu minnar yrði
þar sem ánægjulegust. Störf sín,
hvort sem var innan heimilis eða ut-
an, rækti Steingerðar af einstakri
trúmennsku og skyldurækni og
hvarvetna ávann hún sér vinsemd og
traust samferðarmanna sinna. Hún
var dagfarslega ljúf og einstaklega
fordóma- og hispurslaus í allri um-
gengni. Alltaf var stutt í glettnina og
smitandi hláturinn. Áfellisdómur yf-
ir lífi og gjörðum annarra var henni
fjarri skapi. Hún hafði þó sínar
ákveðnu skoðanir á mönnum og mál-
efnum og og var ófeimin að láta þær í
ljósi ef því var að skipta. Hún var lít-
ið fyrir óþarfa tilgerð eða formsatriði
og hvers kyns tepruskapur var henni
fjarri skapi. En þrátt fyrir glettnina
var líka stutt í alvöruna og eflaust
hefur hún átt sínar erfiðu stundir,
ekki síst eftir að alvarleg veikindi
komu upp á heimilinu.
Áhugi tengdamóður minnar á bók-
lestri var einstakur og má segja að
hún hafi verið sílesandi mestan hluta
ævi sinnar. Hún var bæði hraðlæs og
lesefnið fjölbreytt. Kunnátta hennar
og þekking á íslenskum bókmennt-
um spannaði því geysivítt svið. Það
var sama hvar var borið niður, í eldri
eða yngri verkum, alls staðar var
Steingerður vel heima svo varla
skeikaði nokkru. Bókaáhuganum
deildi hún með manni sínum meðan
hans naut við. Hún kunni urmul af
ljóðum og kvæðum og gat þulið utan-
bókar heilu ljóðabálkana eða farið
með vísur og kvæði sem hæfðu hin-
um ólíkustu tilefnum án minnstu fyr-
irhafnar. Virtist sem minni hennar
væri óbrigðult og henni í engu farið
að förlast þrátt fyrir háan aldur.
Hélt hún sinni skýru hugsun og góða
minni allt til hinstu stundar. Seinni
árin vildi tengdamóðir mín hafa hlut-
ina í nokkuð föstum skorðum og
þurfti talsvert til þess að þeim yrði
haggað. Kaffið í morgunsárið, reyk-
urinn, sundið og stund fyrir bóklest-
urinn, allt varð þetta að vera á sínum
stað og var ómissandi af rituali dags-
ins. Hún hafði yndi af að ferðast en
fyrr á árum gáfust henni fá tækifæri
til þess. Síðustu ár ævinnar lét hún
ekki þverrandi þrek og versnandi
heilsu aftra sér frá því að nýta svo til
hvert tækifæri sem gafst til ferða-
laga, hvort heldur var innanlands
eða utan. Ég minnist til dæmis
ánægjulegrar ferðar sem við fórum
saman vítt og breitt um Þýskaland
fyrir allmörgum árum eða ferðar
fyrir nokkrum árum að sumarlagi
um Breiðafjörð og Austfirði. Hún
hafði mikla elsku á sveitinni sinni og
vísasta leiðin til að létta henni lund-
ina var að skreppa í bíltúr fram í
Hörgárdalinn þar sem hún gat litið
dalinn sinn fagra og horfið í hugan-
um aftur til þess tíma er hún sem
barn og unglingur hljóp um holt og
móa og vann að bústörfum með fólk-
inu sínu, fólkinu sem ætíð var henni
ofarlega í huga og hún unni mjög.
Eftir slíkar ferðir létti yfir henni og
átti hún þá ætíð auðveldar með að
takast á við lífið og vandamál hvers-
dagsins. Hún var ákaflega elsk að
öllum dýrum og yrðu einhverjir mál-
leysingjar á vegi hennar átti hún
bágt með ganga fram hjá þeim án
þess að mæla til þeirra nokkur blíðu-
orð og gefa fáeinar mjúkar strokur.
Að leiðarlokum er mér efst í huga
þakklæti fyrir að hafa fengið að
kynnast gáfaðri og merkri konu sem
aldrei lét bugast í andstreymi lífsins
og hélt sinni andlegu reisn allt til
hinstu stundar. Ég mun sakna þess
að eiga ekki von á þeim hlýju mót-
tökum og góða beina sem ætíð beið
mín þegar ég átti leið um Akureyri
vegna starfa minna og eins þegar
leiðir fjölskyldu minnar lágu norður í
land. En þetta er nú einu sinni gang-
ur lífsins og honum fær enginn
breytt. Langri ævi Steingerðar
tengdamóður minnar er lokið. Góð
kona er gengin. Hafðu þökk fyrir allt
og allt. Ættingjum og vinum votta ég
dýpstu samúð og virðingu. Hvíl í
friði.
Stefán H. Brynjólfsson.
Ég sat í sólinni á erlendri grund
þegar sambýlismaður minn hringdi
og sagði mér að Svava vinkona mín
hefði hringt. Ég viss um leið af
hverju. Mamma hennar var farin,
eftir langt stríð. Steingerður sem
elskaði sól og hlýju var kölluð burt í
sumarbyrjun. Óréttlátt. Ég sá hana
fyrir mér, á sama árstíma í fyrra, þar
sem hún sat í sólstól úti í garði hjá
mér í Kaupmannahöfn og lét sólina
baka sig. Hún leit þá á mig brosandi
og sagði: „Sigrún mín, þetta er alveg
eins og í himnaríki“. Kæra Stein-
gerður, ég vona að himnaríkið hafi
ekki valdið þér vonbrigðum. Það er
áreiðanlega alltaf sól þar. Steingerð-
ur fór ekki alltaf troðnar slóðir þótt
hún helgaði líf sitt hefðbundnu hús-
móðurhlutverki. Hún var fluggreind,
STEINGERÐUR
EIÐSDÓTTIR