Morgunblaðið - 08.11.2001, Side 57

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 8. NÓVEMBER 2001 57
Sumarið 1992 varð ég
þess heiðurs aðnjótandi
að kynnast Jóni en þá
byrjaði ég að vinna á
myndbandaleigu á Sel-
tjarnarnesi sem heitir
Tröllavideo. Jón Jör-
undsson var fastagest-
ur hjá okkur þar enda mikill áhuga-
maður um kvikmyndir þar á ferð. Jón
var ljúfur strákur og er einn sá allra
heiðarlegasti sem ég hef kynnst um
ævina. Þegar hann kom í heimsókn til
okkar á Tröllavideo var ansi oft talað
um íþróttir enda Jón sömuleiðis mikill
áhugamaður um íþróttir, þá sérstak-
lega knattspyrnu. Hann hélt mikið
upp á Liverpool og sömuleiðis var
hann líka mikill fylgismaður Fram.
Þar sem ég sjálfur hef einnig mikinn
áhuga á íþróttum náðum við vel sam-
an. Við vorum oft að spá í það hvað
hægt væri að gera betur hjá okkar
mönnum en sjálfur er ég líka mikill
Liverpool maður. Við höfðum svör við
öllu, vissum alltaf hvað væri hægt að
gera betur. Er það ekki alltaf þannig?
Það var alltaf gaman að fá Jón í heim-
sókn enda var hann oft í marga
klukkutíma hjá okkur að spjalla. Jón
var líka mjög duglegur að fara á leiki
og þá sérstaklega þegar Fram var að
spila. Ég hitti hann oft á leikjum
Fram og það var alltaf jafn gaman að
hitta hann þar. Ég gleymi því aldrei
þegar við hittumst á leik Fram og
JÓN
JÖRUNDSSON
✝ Jón Jörundssonfæddist í Reykja-
vík 9. september
1973. Hann lést 29.
október síðastliðinn
og fór útför hans
fram frá Fossvogs-
kirkju 7. nóvember.
Stjörnunnar eitt árið og
Fram var hreinlega að
baka mitt lið. Þá brosti
Jón til mín og sagði
„Það gengur bara betur
næst Þór minn.“ Alltaf
svo jákvæður og allur af
vilja gerður til að hjálpa
manni ef svo bar undir.
Nokkrum árum síðar
hætti ég á Tröllavideó
en ég heyrði nú alltaf
öðru hvoru í honum
þrátt fyrir það. En leiðir
okkar lágu saman á ný
1998 þegar ég flutti í
Vesturbæinn, nánar til-
tekið á Boðagranda en svo heppilega
vildi til að hann sá um að bera út póst-
inn í hverfinu. Þetta þýddi að við fór-
um að hittast reglulega aftur og eins
og áður voru það íþróttirnar sem áttu
hug okkar allan. Oft eftir sigurleiki
Liverpool setti hann miða til mín í
pósthólfið mitt þar sem hann óskaði
mér til hamingju með sigurinn og
annað. Þetta var alveg ekta Jón Jör-
undsson. Alltaf svo ljúfur og góður.
Þegar ég flutti í Hafnarfjörð tveimur
árum seinna var það svo Jón sem
passaði upp á það að pósturinn minn
færi á réttan stað. Hann passaði sko
upp á sína.
Ég hitti Jón síðast í lok september
en þá hittumst við á sýningu galdra-
mannsins Iiro í Loftkastalanum. Eins
og alltaf barst talið að Liverpool og
það var gaman að sjá hversu ánægður
hann var með gengi liðsins. Ég vil
þakka Jóni fyrir allar góðar og
skemmtilegar samverustundir. Megi
góður Guð ávallt varðveita hann og
blessa. Þín verður sárt saknað. Fjöl-
skyldu Jóns sendi ég innilegar sam-
úðarkveðjur.
Þór Bæring Ólafsson.
Það fyrir um 40 ár-
um að við hjónin kynnt-
umst Guðna Jónssyni
og fjölskyldu hans þeg-
ar hún flutti frá Ísafirði
og í Kópavog. Guðni var ráðinn sem
sérkennari að barnaskólunum í bæn-
um, en síðar eftir að skólunum í
Kópavogi fjölgaði starfaði hann ein-
göngu við Kársnesskóla. Þar kennd-
um við einnig. Á þessum árum vor-
um við að byggja okkur hús. Efnin
voru ekki mikil og við reyndum að
vinna sjálf eins mikið í húsinu og við
gátum, þótt lítil væri verkkunnáttan.
Guðna fannst sjálfsagt að leggja
okkur lið og kunni hann sannarlega
til verka. Það var sama hvort það var
að einangra, hlaða milliveggi, setja í
hurðir, glerja, leggja parket, flísa-
leggja, allt lék í höndum hans. Að
vinna með Guðna var nokkurs konar
verknám.
GUÐNI
JÓNSSON
✝ Guðni Jónssonfæddist á Sléttu í
Sléttuhreppi 1. mars
1931. Hann lést á
Landakotsspítala að-
faranótt 8. október
síðastliðins og fór út-
för hans fram frá
Kópavogskirkju
föstudaginn 12. októ-
ber.
Á þessum árum
myndaðist vinátta milli
fjölskyldna okkar.
Guðni kunni meira en
að kenna og handleika
hamar og sög. Hann
var snilldarkokkur.
Matarboð Guðna og
Eddu Magnúsdóttur,
konu hans, voru meiri
háttar veislur þar sem
galdraðir voru fram
dýrlegir réttir.
Eftir áratuga starf
við Kársnesskóla réðst
Guðni til starfa hjá
Kennarasambandi Ís-
lands. Við vitum að hann reyndist
þar góður og mikill starfsmaður,
sem gott var að leita til.
Eitt af áhugamálum Guðna og
Eddu voru ferðalög. Fóru þau marg-
ar ferðir til útlanda og ekki alltaf
hefðbundar slóðir. Þegar Guðni lét af
störfum hjá Kennarasambandinu
gafst þeim hjónum m.a. meiri tími til
ferðalaga. Því miður var það ekki
lengi. Guðni missti heilsuna og lést á
Landakotsspítala 8. október síðast-
liðinn. Við þökkum Guðna áratuga
vináttu og sendum Eddu, konu hans,
börnum og öllu venslafólki samúðar-
kveðjur.
Sigríður Hjördís Indriðadóttir
og Þórir Hallgrímsson.
Þegar sumarið kveð-
ur og veturinn nálgast
koma fram minningar
um sólardagana sem
við nú söknum vegna
þess að við vitum að
þeir sömu koma aldrei aftur. Innst
inni finnst okkur að allt það sem var
gott á þeim dögum eigi að vera enda-
laust, en því miður verðum við
stundum að taka því að haustið kem-
ur snemma og þá deyja blómin í full-
um skrúða. Við höfum kvatt góðan
vin og samferðamann, Þórð Hinriks-
son, sem hefur verið tekinn burt
löngu áður en það var tímabært, en
tómleiki og eftirsjá einkenna þessa
haustdaga sem segja okkur að nú sé
veturinn skammt undan. Vinskapur
okkar Þórðar hófst fyrir nokkrum
árum þegar hann tók að sér pípu-
lagnir í húsi mínu og atvikaðist það
þannig að ég var að leita fyrir mér
með pípulagningameistara til að
vinna verkið. Þetta var mikið verk
og um gamalt og stórt hús að ræða
sem ég var að gera upp og laga. Svo
vildi til að hann stoppaði mig á bíln-
um dag einn er hann átti hér leið.
Aftur í sat svört tík sem dillaði
skottinu. Hann sagðist vita að ég
væri að vinna í húsinu og spurði
hvort hann ætti ekki að sjá um
vatnslagnirnar. Þessu boði gat ég
ekki hafnað og kom það mér þægi-
lega á óvart. – Tilviljunin var merki-
leg.
Nokkur tími leið og svo kom Þórð-
ur í húsið og auðvitað Skotta með.
Hann var með bílinn fullan af tækj-
um og tólum, bar inn hverja verk-
færatöskuna af annarri, reiddi fram
ÞÓRÐUR
HINRIKSSON
✝ Þórður Hinriks-son fæddist í
Siglufirði 9. febrúar
1947. Hann lést á
Fjórðungssjúkrahús-
inu á Akureyri 10.
október síðastliðinn
og fór útför hans
fram frá Akureyrar-
kirkju 19. október.
tæki og tól sem ég
kann ekki nöfnum að
nefna. Hann hljóp um
húsið, rissaði á pappír,
reiknaði út lagnir og
hófst handa. Ég reyndi
að fylgjast með en sá
fjótt að þessum manni
ætti ég erfitt með að
fylgja eftir en var þó
með og rétti hjálpar-
hönd mína þegar á
þurfti að halda. Það var
byrjað á öllu saman og
nú gengu hlutirnir
hratt fyrir sig og Þórð-
ur hljóp og Skotta
hljóp með.
Í öllum látunum reyndi ég að út-
rétta það sem vantaði og fór í veg
fyrir rútuna eða flutningabílinn sem
kom með allt sem til þurfti. Þórður
hafði séð um pantanir, sat á síð-
kvöldum og reiknaði út og var ótrú-
lega nákvæmur. Samt voru engar
teikningar til af húsinu. – Ótrúlegur
maður Þórður. Hann vann með báð-
um höndum svo hratt að ég hafði
ekki við að vera handlangari. Hann
sagaði rör og snittaði í sömu andrá,
pakkaði og skrúfaði, festi á veggi og
allt passaði þó svo að ég héldi að
stundum væri hraðinn heldur mikill.
Á endanum var ég farinn að hlaupa
með þó ég kynni ekkert í pípulögn-
um. Þórður breytti og bætti, braut á
milli veggja og gólfa þannig að ný
mynd færðist á húsið. Hann lét ryk
og gömul óhrein rör engin áhrif á sig
hafa og dreif allt áfram. – Svo hrað-
virkur var Þórður.
Ég komst fljótt að því að hann átti
fleira í farteski sínu en tæki og tól til
pípulagna. Hann átti tryggð og
gæsku sem gerði að verkum að hann
var alltaf nálægur hvar sem hann
var. Hann var alltaf að koma,
hringdi þess á milli og fylgdist náið
með því hvenær hann ætti að klára
þetta og hitt, en eins og gengur þarf
að gera hlutina í áföngum þegar hús
eru gerð upp. Fyrir það voru ekki
gerðir neinir sérstakir reikningar og
aldrei man ég til þess að hafa þurft
að borga akstur sérstaklega. Hann
gerðist heimilisvinur sem kom og
lagði hönd sína á öxlina á mér og
sagði „Við reddum þessu öllu“. – Svo
var haldið áfram.
Nálægð hans kom auðvitað einnig
af því að hann hafði komið sér upp
sælureit ásamt fjölskyldu sinni í Að-
aldalshrauni þar sem hann hafði
byggt sér sumarbústað sem hann
hafði tekið fóstri við. Þar dvaldi
hann tíðum og naut návistar við
hraunið, skóginn, fuglana og ekki
síst Laxána. Í sumarbústaðalandinu
var hann ómissandi hjálparhella í
pípulögnum og allsherjarreddari
fyrir nágrannanna. Hann var lunk-
inn veiðimaður sem átti ótal sæl-
ustundir við fossa og flúðir, sann-
kallaða sumardaga lífs síns þar sem
hann dýfði færi sínu í strauma og
strengi „Drottingarinnar“.
Nú þegar haustið er komið og
svanirnir hafa hópað sig á Mjósundi
finnst mér vera sungin ljóð um
sumrin hans Þórðar og hann kvadd-
ur með tregatónum. Bakröddin er
fossinn þar sem hann stóð svo oft og
fagnaði yfir góðum feng og naut
hverrar stundar. Það er erfitt að sjá
fyrir sér vorið þegar góðir menn
deyja, en vissulega mun vora í sælu-
reitnum hans og ísa mun leysa og
karrar munu sitja á klettum. – Þá
verður sumarið nærri. Þá laxinn er
genginn finnst mér hann koma eld-
snemma og hitta mig á vegamótun-
um meðan aðrir sofa. Hann er með
stangirnar í bílnum og ætlar niður á
bjarg. Skotta er með og mænir á
sinn hjartans vin. Það er asi á hon-
um en segir samt að hann viti um
nokkra stóra í fossinum. Um leið
drífur hann sig á stað, frískari en áð-
ur og hefur losnað frá fárveikum lík-
amanum. Ég sé hann smella saman
stöngunum, hlaupa niður klifið,
þjóta í bátinn og róa hetjulega yfir
að Stórafossi. Stöngina ber við him-
ininn þegar hann fagmannlega dýfir
agninu í hvítt löðrið. Fyrr en varir er
laxinn á og þá veifar Þórður. – Auð-
vitað fær hann þann stærsta.
Við kveðjum sannkallaðan vin,
hjálparhellu og hressandi félaga.
Margs er að minnast og fjölskyldu
Þórðar sendi ég samúðarkveðjur.
Atli Vigfússon.
#

 
  
 

 






#1'(;'#-'<
4'
$  *     +


 , &




- .  *
  
  &

  
 
 
 /""
<! $
& % +
/<! %&& '$7 +
/  <! %&& (+ / = >%  
3 ? <! + $ %  %&&
3 % <! %&& # ;#  % +

& %%% <! +
-+  <! + -(()* %&&
-6<! +  -

&  %&&
*+$*

 
 
    
 

 0 





'/< 41'@
& A/
(
4'

BB  $CDE
'
!) !
 

  1   

 /""
8$"   +
  8$" + 3 #  +
 8$" %&& (  %!&#  +
!+8$" +
$  !+  %&&
 %8$" %&&
$  
$ ) +
8$  %!+ %&&
*+$
.  





 /'
6?!)+& 
$ 

*   % 2 

    
  3
 



 " !""
45
  6 
    7""

$,"  %&&
8&&7   + $F ! %&&
-  %&&
(
)   +



 
  
 

 

  /4'#1081 4

%
8$" !$  4 
$$


    
    

 2
   1



 " !""
' 839

 """
# "#  % %&&
4$9 ! % %&& #'
# +$ +
/( $ % % %&&G  ( % +

 &  % %&& 8 +%H  &

$"8$:& % %&&G
 %.  $'
 +
 * %&&
Handrit afmælis- og minningargreina skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett. Sé
handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprentuninni. Senda má greinar til blaðsins
í bréfsíma 569 1115, eða á netfang þess (minning@mbl.is). Nauðsynlegt er, að símanúmer höf-
undar/sendanda fylgi. Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum. Það eru vinsamleg tilmæli
að lengd greina fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd — eða
2.200slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.