Morgunblaðið - 08.11.2001, Blaðsíða 68

FÓLK Í FRÉTTUM
68 FIMMTUDAGUR 8. NÓVEMBER 2001 MORGUNBLAÐIÐ
ÞÆR verða að teljast
með ólíkindum vin-
sældirnar sem plata
Davids Grays, White
Ladder, nýtur hér-
lendis. Ekki það að
innihaldið sé eitthvert
slor, síður en svo. Öllu
heldur sú staðreynd
að platan er orðin
tveggja ára gömul og
innihaldið, angurvært
og fallegt trúbadúrarokk, ekki beint sú tónlist
sem fjármálajöfrar stóru útgáfufyrirtækjanna
veðja á. Hvíti stiginn hans Grays stendur íðil-
fagur upp við fyrsta sæti Tónlistans sem áður
og virðist hvergi ætla að hreyfast. Það má því
gera því skóna að öll grámóska sé fjarri Gray
um þessar mundir.
Efsta þrepið
HÁSTÖKKVARI vik-
unnar tekur þvílíkt
stökk að annað
eins hefur vart sést
í Tónlistalandi.
Barnaplatan Ja-
badabadú! kom út
fyrir tveimur árum
og inniheldur ís-
lenskar útgáfur af
þekktum slögurum
úr teiknimynda-
smiðju Disneys í
flutningi söngvara
eins og Páls Rós-
inkranz, Selmu, Hreims Heimissonar og
Bergsveins Arilíussonar. Um er að ræða lög
úr vinsælum myndum eins og Aladdín, Litla
hafmeyjan og Leikfangasaga. Platan rekur
inn nefið á topp þrjátíu og færir sig því upp
um 128 sæti, hvorki meira né minna.
Barnagaman
SAFNPLATA Egó
er á siglingu
fram á við í ólgu-
sjó Tónlistans,
hækkar sig um
sex sæti, frá því
21. í það 15.
Umrædd plata
kallast Frá upp-
hafi til enda og
tekur yfir allan
feril Egósins; hér
er að finna valin
lög af þeim
þremur breið-
skífum sem sveitin sendi frá sér, Breyttir tímar,
Í mynd og Egó, auk áður óútgefins lags (um er
að ræða öðruvísi útgáfu af „Sat ég inni á
kleppi“). Diskinum fylgir veglegur bæklingur
þar sem saga sveitarinnar er rakin og verður
þetta að teljast þörf og góð viðbót í rokksögu
landsins.
Stórir strákar
ÞAÐ er hægt að
ganga að hlut-
unum vísum þeg-
ar Lenny Kravitz
er annars vegar.
Nýjasta plata
kappans ber ein-
faldlega nafnið
Lenny og feykist
hún beint í átt-
unda sætið, sæti
ofar en nýjasta
plata poppkon-
ungsins Mikjáls Jacksonar.
Lenny tók skífuna nýju upp í sól og sumaryl
í Miami þar sem hann á eigið hljóðver. Má
ætla að vörumerki folans, sólgleraugun
góðu, hafi komið að góðum notum þar. Plöt-
una prýða skotheldir Kravitzslagarar í bland
við R og B-legnar ballöður sem ættu að lýsa
upp dimmasta skammdegið sem er að
skella á um þessar mundir.
Töffari

 

 


 
 
 









 
 !
"#

$

% &
' $

) 
*
+' '"

,

-
.
!
 /"'  0 0 1 
!') ))" +
,1 $ "
2"

1
"
"

+' 
3
)  +
" + 
"
/"(



&
' 1
4 &   0 


5
/  6
$ 
+"
7"
5 .(
$" 

5"8'

3 (5 " +"

9 #
$

&

' :  % 2 5"'

%"

;<

=>
7"

??
"
&
!+
"
$"  5
 #"

"
"5
5 &
 
"
 
 
  
$"  $" !
5 


&
'"&&
1'?
((,
/ 
 ' 5  ?


@A
B
=
B
@A
C>
=
@
@
C
B
C
D
D
=
E
@C
B
=
F
C
>
@D
B
G
D
@
=A
@=
=
6

H
 
I


?"
"

6

"

1+&
"

3

- H
 
%"

;<

%"

;<

I


/+
I


"

H
 
"

1
1+&
5
+  1+&
"



H
 
?"
6

1+&




@
C
=
F
@=
D
B
-
-
=>
@@
@A
@C
G
=@
@G
-
E
=A
@>
>
=B
G@
@B
CA
-
-
@>D
=G
=F
















        


J5


 ?.



"   "
K
 L
5



 



%' #
" 2""?  (
?.
 
" +" 
( 


 

 
M/ ! N/
N3 ?N?)


N?$  N+," +
 !

O
N+," +
+N
)


N
$  =D
















        


5/ '0)6
7686
9 1 -16


Tricky/Blowback
Enn meistari í að koma hlustendum
í opna skjöldu með sífelldum stefnu-
breytingum. Sú nýjasta er að vera
auðmeltur og grípandi. Orð sem
maður hélt að ættu aldrei eftir að
verða notuð til að lýsa tónlist
hans. Travis/The Invisible Band
The Invisible Band er alveg einstak-
lega góð plata og fagmannlega úr
garði gerð en skortir samt einhvern
neista, einhverja ævintýramennsku,
til að ganga fullkomlega
upp. Beta Band/Hot Shots II
Á tímabili leit út fyrir að hér væri
plata ársins komin. En svo er nú
ekki, því miður. Nei, Hot Shots II
hljómar afar tilkomumikil við fyrstu
2–3 hlustanir en stendur svo í stað
og nær ekki upp í „snilldina“ sem
maður var að vonast eftir. Kannski
koma þeir þá á óvart næst og skila
loks meistaraverkinu?  Tool/Lateralus
Efalaust líta margir Tool hornauga
fyrir það hversu alvarlega þeir taka
sig. Þetta er allt voðalega „þungt,
listrænt og torrætt“ og sveitin gerir
lítið til að fara í felur með það. En
platan getur bara ekki verið tilgerð-
arleg vegna þess að hún er einfald-
lega svo ári góð. Hér gengur allt upp
frá fyrstu nótu til þeirrar síðustu …
Ein besta þungarokksplata síðustu
ára hefur litið dagsins ljós.
 Muse/Origin of Simmetry
Nýja platan er u.þ.b. þúsundfalt
betri en forverinn Showbiz. Og
dirfskan! Að ráðast í gerð slíkrar
geimsinfóníu í kjölfar allrar gagn-
rýninnar sem dunið hafði á honum.
Þetta lýsir óbilandi sjálfstrausti sem
Matt Bellamy hefur og honum er
skítsama um hvort hann þykir
lummó fyrir vikið. Tvímælalaust
einn af hátindum rokkársins 2001.
 Stone Temple Pilots/
Shangri-La Dee Da
Fín plata og um leið líka þokkaleg-
asta afrek, ef litið er til þyrnum
stráðrar sögu Stone Temple Pilots.
Zero 7/Simple Things
Þetta er einkar notaleg djasspopp-
skífa. Rosalega vönduð, vel sungin af
vel völdu liði. Gallinn er þó sá að hér
er alltof mikið sótt í smiðju frönsku
Air og á köflum engan veginn unnt
að greina á milli hvor sveitin á í
hlut. Bob Dylan/Love and Theft
Setning sem dugar til að lýsa Love
and Theft er t.d: Hrjúf með ljúfum
augnablikum … skemmtileg fyrir
áhugasama til að rekja tóna og texta
í önnur verk. Niðurstaðan er: Hún
batnar við endurhlustun. (G.H.)
 New Order/Get Ready
[E]ngin fortíðarþrá … full af orku
og eftir hlustunina líður manni eins
og eftir svona átta espresso og nýtt
skipulag er komið á daginn.
(S.H.) Jamiroquai/
A Funk Odyssey
A Funk Odyssey er á engan hátt flöt
eða leiðinleg plata en manni finnst
eins og það væri alveg jafngott að
leita í hið upprunalega, úr því að það
er svona lítið unnið úr þessum
greinilegu áhrifum.  David Gray/Lost
Songs 1995–98
Gefur mynd af Gray eins og hann er
bestur … blíður Dylan, ástfanginn
Cohen, vongóður Nick Drake, djúp-
ur James Taylor og allsgáður Tim
Hardin … Gray er einfaldlega ein-
hver færasti laga- og textahöfundur
samtímans.  Destiny’s Child/
Survivor
Þrátt fyrir ótvíræða sönghæfileika
og augljósan tónlistarþroska verður
ekki hjá því komist að telja Survivor
standa síðustu plötu stúlknanna,
Writing on the Wall, töluvert að
baki, einkum vegna veikari laga-
smíða og minni ferskleika sem ein-
mitt einkenndi fyrri plöturn-
ar. System of a
Down/Toxicity
Hið mikla ágæti SOAD felst einkum
í hugmyndaríkum og ferskum laga-
smíðum og þeir festa sig ekki í við-
urkenndum þungarokksfrösum (það
er nefnilega gott að muna að þunga-
rokkið á það til að vera með íhalds-
samari formum). Hér er vaðið úr
„thrash“-keyrslum yfir í mjúkar
melódíur af öryggi og auðheyranlegt
að SOAD er alvöru band. The Strokes/
Is This It?
Áhrifin eru sótt til árdaga pönksins
og í sjálfa vögguna, New York-borg.
The Stooges, New York Dolls og
kannski allra helst Velvet Under-
ground á örvandi. Við erum samt
ekkert að tala um neinar stælingar
heldur hreint ferlega skemmtilega
einfaldar lagasmíðar, hressilega
ungæðislegar og það sem meira er
þá „fatta“ þeir alveg hvað Pop og
Reed voru að fara. Ed Harcourt/Here Be Monsters
Here Be Monsters er einkar heil-
steypt, frjó og um fram allt nost-
urslega samin, útsett og flutt
plata. Five/Celebrity
Verst er að útfærslan á þessu öllu er
í klénna lagi; söngraddir strákanna
eru veikar og ópersónulegar og allur
pakkinn lyktar af undarlegu metn-
aðarleysi og óðagoti. Ekki fallegur
svanasöngur það. Slipknot/
IOWA
IOWA á eftir að verða risi. Það er
bókað mál. Aðgengileg sturlun, hag-
lega matreidd fyrir uppkomandi
kynslóð, alin upp á níhílískum og
merkingarlausum tímum. Er hægt
að biðja um það betra? Super Furry Animals/
Rings Around The World
Þessari bragðgóðu súpu fylgir gott
innsæi í melódíur; hugmyndaauðgi
og barasta hrein gleði gagnvart
dægurtónlistinni og öllum þeim
möguleikum sem hún býr yfir til að
hressa lýðinn en um leið að hrista
svolítið upp í honum.  Spiritualized®/Let It Come Down
Jason Pierce er einfaldlega orðinn
svo urrandi mikill snillingur þegar
að útsetningu og upptökustjórn
kemur að unun er að hlusta á af-
rakstur pælinga hans. Ekki spilla
svo lagasmíðarnar á Let It Come
Down fyrir en þær eru á köflum
meistaralegar, sérstaklega þegar
Pierce nær að halda sig fjarri rokk-
klisjunum sem hann reyndar er full-
gjarn á að grípa til. Live/V
Platan er fjölbreytt, hér er engin lá-
deyða á ferð og Live eru hér leitandi
á sinn íhaldssama hátt. Einn og hálf-
ur þumall upp. Macy Gray/The Id
The Id er rökrétt framhald frum-
burðarins og eiginlega bara meira af
hinu sama.Verk söngdívu með
sjálfsálitið í toppi sem finnst hún
geta gert hvað sem er, áreynslu-
laus. Garbage/Beautiful
Sveitin heldur hér fast í hrollkalt og
hugmyndaglatt popp-rokkið sem afl-
að hefur henni vinsælda og hlýtur
stórsigur fyrir. Dágóður árangur
það.  Starsailor/Love Is Here
Það er skemmst frá því að segja að
Love Is Here stendur fyllilega undir
þeim væntingum sem gerðar voru til
sveitarinnar í kjölfar smáskífunnar
frábæru „Good Souls“. Slayer/God Hates Us All
Þeir, sem hugnast hreint og beint en
umfram allt brjálað þungarokk með
stóru Þ-i, þurfa ekki að leita lengra
en hingað. Akercocke/The Goat of Mendes
TGOM er fjölbreytt og heilsteypt
verk en umfram allt afar hug-
myndaríkt. Slipknot mínus mark-
aðsfræðin? Ryan Adams/Gold
Ef okkar maður hefði haft vit á að
gíra sig aðeins niður værum við lík-
lega með frábæra plötu í hönd-
unum. Turin Brakes/The Optimist LP
Inn á milli glittir í ljúfsárar og listi-
lega pússaðar perlur sem gefa til
kynna að vert er að fylgjast með
brambolti Turin Brakes í framtíð-
inni. Cake/Comfort Eagle
Við erum að tala um fleiri sneiðar af
sömu gömlu kökunni, sem því miður
hefur staðið fulllengi … Það er … al-
veg kominn tími á að hræra í nýja.
 Ýmsir/Moulin Rouge
Einhvers konar póst-módernískur
óperettugrautur sem er svei mér þá
bara býsna lystugur. En einvörð-
ungu hafi maður séð myndina.
GÓÐAR HLJÓMPLÖTUR
Arnar Eggert Thoroddsen
Skarphéðinn Guðmundsson