Morgunblaðið - 15.03.2002, Blaðsíða 43

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 15. MARS 2002 43
✝ Hólmfríður Ein-arsdóttir fæddist
í Varmahlíð undir
Eyjafjöllum 19. maí
1925.
Hún lést á Sóltúni
6. mars síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru hjónin Einar
Sigurðsson bóndi í
Varmahlíð, f. 4. apríl
1894, d. 19. júlí 1981
og Ingibjörg Bjarna-
dóttir, f. 17. febrúar
1895, d. 25. maí 1980.
Systkini Hólmfríðar
eru: Þóra Dóra, f. 3.
desember 1918, Bjarni, f. 3. mars
1923, d. 28. júní 1990, Sigríður
Bjarney, f. 7. júní 1927, Einar
Ingi, f. 15. desember 1931, d. 27.
júní 1996, og Guðný Svana, f. 31.
október 1934. Hólmfríður var
ógift og barnlaus.
Hólmfríður vann á unglingsár-
um öll almenn störf sem tilheyrðu
sveitabúskapnum. Árið 1946-1947
var hún við nám í Húsmæðraskól-
anum á Varmalandi.
Sumarið 1951 var
hún kokkur á síldar-
bát suður með sjó.
Hólmfríður lauk
ljósmæðraprófi frá
Ljósmæðraskóla Ís-
lands 1953 og vann
sem ljósmóðir við
Sjúkrahúsið á
Blönduósi og starf-
aði þar sem héraðs-
ljósmóðir til 1960,
jafnframt sinnti hún
hjúkrunarstörfum á
skurðstofu sjúkra-
hússins í forföllum.
1960-1962 var ljósmóðir á Sjúkra-
húsi Selfoss. Árið 1965 réðst hún
til Heilsustofnunar Náttúrlækn-
ingafélags Íslands í Hveragerði
og starfaði þar við hjúkrunar-
störf til ársins 1997. Hólmfríður
bjó síðustu árin í íbúð sinni á
Sléttuvegi 13 í Reykjavík.
Útför Hólmfríðar fer fram frá
Bústaðakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
Hólmfríður Einarsdóttir frá
Varmahlíð, eða Fríða frænka eins
og mér og fjölskyldu minni var
tamast að nefna hana, er í dag
kvödd af vinum og vandamönnum.
Hlýjar og þakklátar tilfinningar
okkar fylgja henni í hinstu ferðina.
Æskuheimili hennar hjá foreldrum,
Einari Sigurðssyni og Ingibjörgu
Bjarnadóttur, er einn af hátindum
liðinna ævidaga minna. Einar í
Varmahlíð og faðir minn voru
systkinasynir og uppeldisbræður,
móðir mín var alin upp hjá afa og
ömmu Ingibjargar og átti síðar
langdvalir hjá foreldrum hennar í
Hlaðbæ í Vestmannaeyjum. Þær
voru alla tíð rétt eins og góðar
systur. Bærinn í Varmahlíð horfði
við mér hvern dag heiman frá Vall-
natúni, burstabær í skjóli rismikilla
hamra og fagurgróinna hlíða. Að
koma þangað var alltaf eins og að
koma í foreldrahús og ég hef alltaf
hugsað um systkinin frá Varmahlíð
líkt og mín eigin systkini.
Í gömlu baðstofunni í Varmahlíð
fékk ég blessun hjá ömmu minni,
Guðrúnu Tómasdóttur, sem átti
þar gott elliathvarf. Þar minnist ég
og góðra stunda í návist Sigurðar
Tómassonar fóstra föður míns og
hans ágætu konu, Þóru Torfadótt-
ur prentara í Reykjavík, Þorgríms-
sonar.
Ætt Einars hafði búið í Varma-
hlíð frá því um Skaftárelda. Nafn
hans var komið frá langafanum
Einari Högnasyni stúdent í Skóg-
um. Nafn föður hans var nafn Sig-
urðar Jónssonar prófasts í Holti
undir Eyjafjöllum, föðurbróður
séra Jóns Steingrímssonar eld-
prests. Ragnhildur kona Einars
stúdents var dótturdóttir séra
Jóns. Engin furða að sálmur hans,
„Heilög jól, höldum í nafni Krists“
var sunginn undir ævagömlu lagi í
baðstofunni í Varmahlíð á hverjum
jólum á uppvaxtarárum föður míns.
Æskuheimili Hólmfríðar frænku
stóð framar flestum heimilum í
sveitinni í æsku minni. Mikill þokki
utanbæjar og innan og frábær
gestrisni einkenndu allt heimilis-
hald. Þar var aldrei gestalaust hús
og öllum, lágum og háum, var fagn-
að af sömu hlýju og velvild. Hús-
bóndinn var organisti kirkju sinnar
og ekkert var óvenjulegt að hann
settist við hljóðfærið er gesti bar
að garði og margradda söngur
hljómaði um öll hús. Þetta var sú
blessun og það veganesti sem
Hólmfríður flutti með sér úr föður-
og móðurgarði. Einn langafi henn-
ar í móðurætt var séra Björn í
Holti, sonur séra Þorvalds Böðv-
arssonar sálmaskálds í Holti. Sjálf
bar hún nafn Hólmfríðar Þorvalds-
dóttur systur séra Björns og
Hólmfríðar Rósinkrans dóttur séra
Björns. Ingibjörg í Varmahlíð átti í
æsku dvalir hjá Hólmfríði ömmu-
systur sinni og manni hennar, Ólafi
Rósinkrans, í gamla Prestaskólan-
um í Austurstræti og gat sagt mér
sögur frá hinu merka heimili
Hólmfríðar Þorvaldsdóttur og
manns hennar, Jóns Guðmundsson-
ar ritstjóra og frá umgengni þeirra
við Sigurð málara. Sama gat móðir
mín látið í té eftir fóstur hjá Krist-
ínu á Ysta-Skála, systur Hólmfríð-
ar Rósinkrans.
Heimilið í Varmahlíð gerði börn
sín vel úr garði í menningararfi
sem aldrei verður metinn til þess
auðs sem mölur og ryð fá grandað,
sameiginlegir voru þeim systkinum
bestu eðlisþættir frábærra foreldra
í umgengni og alúð við annað fólk,
öll ágætlega vel gefin, gestrisin og
góð heim að sækja. Einar í Varma-
hlíð kenndi mér að leika á harmon-
ium. Iðkun þess hefur veitt mér
ómældar ánægjustundir. Kirkjukór
Ásólfsskálasóknar var stofnaður
1947. Ég var þar í forystu og þær
systur í Varmahlíð, Hólmfríður og
Sigríður, gengu þar til liðs með
sínar fögru söngraddir. Brátt lá
leið þeirra í brottu í nám og starf
og fundum fækkaði en velvildin var
alltaf söm við sig í garð minn og
minna.
Hólmfríður kaus sér líknarstarf
á lífsgöngu og bar fegursta starfs-
heiti íslenskrar tungu, ljósmóðir.
Hún lifði sjálfstæðu lífi alla tíð, átti
sér í öllu góða fyrirhyggju og vann
störf sín með sæmd. Hún sá hag
sínum jafnan vel borgið en átti þá
fórnarlund að taka að sér uppeldi
tveggja munaðarlausra barna í
fjarlægu landi. Hún var mjög föst
og einbeitt í skapgerð og tjáði jafn-
an hug sinn af hreinskilni. Vel
þekkti ég höfðingjann Pál G. Kolka
héraðslækni á Blönduósi og hans
ágætu konu, frú Guðbjörgu og vissi
vel að þau mátu Hólmfríði frænku
mikils fyrir störf hennar á Héraðs-
hælinu á Blönduósi. Sama máli
gegndi þar um vinkonu mína, frök-
en Halldóru Bjarnadóttur, sem
alltaf kunni góð skil á réttu og
röngu.
Síðar lá leið Hólmfríðar suður
um fjöll þar sem áratuga starf var
unnið á Heilsustofnun Náttúru-
lækningafélags Íslands í Hvera-
gerði.
Hólmfríður átti við heilsubrest
að stríða hin síðari ár og bar með
þolinmæði. Hvíldin var henni kær-
komin. Systrum hennar og öðrum
vandamönnum flyt ég samúðar-
kveðjur í mínu eigin nafni og
systkina minna. Gott er að líta um
farinn veg og ylja sér við minn-
ingar um gengna góðvini.
Þórður Tómasson.
Mér er efst í huga þakklæti þeg-
ar ég hugsa nú á þessari kveðju-
stund til hennar Fríðu vinkonu
minnar. Fyrir vináttuna, um-
hyggjusemina og trygglyndið.
Við kynntumst fyrir rúmlega
tuttugu árum á Heilsuhælinu í
Hveragerði. Mér er það svo minn-
isstætt hve velkomin ég var í þann
hóp sem þar var fyrir á „vaktinni“
þarna kynntist henni Fríðu, Önnu
Maríu, Möggu Árna, Helgu Judith,
Stínu, Stellu, Elísabet, Guðrúnu
Helgadóttur, Völlu o.fl. góðu fólki.
Ekki varð hjá því komist að sjá hve
Heilsuhælið bjó vel að eiga þennan
trausta starfsmann sem hún Fríða
var ávallt. Þrátt fyrir að leiðir okk-
ar Fríðu skildi var vináttan alltaf
sú sama.
Með þökk fyrir allt og allt,
þín vinkona
Elín Guðmundsdóttir.
Elsku Hófí.
Þótt líkaminn falli að foldu
og fellist sem stráið í moldu,
þá megnar Guðs miskunnarkraftur
af moldum að vekja hann aftur.
Í jörðinni sáðkornið sefur,
unz sumarið ylinn því gefur.
Eins Drottinn til dýrðar upp vekur
það duft, hér sem gröfin við tekur.
Sá andi, sem áður þar gisti
frá eilífum frelsara Kristi,
mun leystur úr læðingi bíða
þess líkamans, sem englarnir skrýða.
Og brátt mun konungur kalla,
sem kemur að fylla von alla.
Hann græðir á fegurri foldu
þau fræ, er hann sáði í moldu.
(Stef. Thor.)
Þínir vinir
Anna María og Wolfgang.
HÓLMFRÍÐUR
EINARSDÓTTIR
✝ Svanhildur Sig-urðardóttir
fæddist á Seyðisfirði
28. apríl 1929. Hún
lést í Vestmanneyj-
um 5. mars síðastlið-
inn. Foreldrar henn-
ar voru hjónin
Rannveig Bjarna-
dóttir, f. 13. júlí 1906,
d. 14. apríl 1995, og
Sigurður Halldórs-
son, f. 28. maí 1898,
d. 18. febrúar 1995.
Systkini hennar eru
Guðrún, f. 14. októ-
ber 1924, maki Gunn-
ar Hannesson; Bjarney, f. 28.
september 1926, maki Ásbjörn
Björnsson; Halldór, f. 29. janúar
1928, látinn; Ólöf Anna, f. 7. júlí
1932, maki Guðmundur Helgason,
látinn; og Ingi, f. 28. ágúst 1934,
maki Halldóra Friðriksdóttir.
Svanhildur giftist Hauki Guð-
mundssyni vélstjóra, f. 24. júní
1930, d. 3. júní 1974. Þau eign-
uðust tvö börn: Hjör-
dísi, f. 13. mars 1953,
gift Paolo Montagni,
dóttir þeirra er
Flora, f. 26. júní
1981, sonur Paolo af
fyrra hjónabandi er
Luca, f. 2. desember
1967; og Ólaf Pétur,
f. 13. febrúar 1958,
kvæntur Margréti
Klöru Jóhannsdótt-
ur, f. 9. ágúst 1954,
dóttir þeirra er Hild-
ur Ýr, f. 27. júní
1992. Sonur Ólafs af
fyrra hjónabandi er
Haukur Ingi, f. 25. júní 1986. Dæt-
ur Margrétar af fyrra hjónabandi
eru Selma Ragnarsdóttir, f. 28.
ágúst 1972, og Guðbjörg Ragnars-
dóttir, f. 13. apríl 1976. Fyrrver-
andi sambýlismaður Svanhildar
um árabil var Tómas Óskarsson.
Útför Svanhildar fer fram frá
Laugarneskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
Mig langar til að minnast Svan-
hildar móðursystur minnar, hún lést
í Vestmannaeyjum þar sem hún var
búsett síðustu ár ævinnar. Svanhild-
ur fæddist á Seyðisfirði, ólst þar upp
og bjó síðar með eiginmanni sínum,
Hauki Guðmundssyni, en hann lést
langt fyrir aldur fram. Þau eignuð-
ust tvö börn, Hjördísi og Óla Pétur.
Stór hluti móðurættar minnar bjó á
Seyðisfirði og var ég svo lánsöm að
fá að eyða flestum sumrum þar hjá
afa og ömmu.Við Hjördís frænka
vorum miklar vinkonur og naut ég
oft gestrisni á heimili Svanhildar og
Hauks þessi sumur. Svanhildur var
einstaklega myndarleg húsmóðir og
ávallt mjög hlý og góð við mig, á ég
góðar minningar frá bernskuárun-
um á Seyðisfirði.
Það var ánægjuleg tilviljun að síð-
ast þegar Hjördís dóttir hennar,
sem búsett er á Ítalíu, var hér í
heimsókn var ég stödd hjá systur
minni í Eyjum og áttum við saman
dagstund á heimili Svanhildar í
Vestmannaeyjum þar sem við gát-
um spjallað yfir kaffibolla, rifjað upp
gamla tíma og hlegið. Að leiðarlok-
um þakka ég Svanhildi frænku
ánægjulegar samverustundir á liðn-
um árum þótt þær hefðu mátt vera
fleiri síðustu árin. Fjölskylda mín
sendir Hjördísi, Óla Pétri og fjöl-
skyldum þeirra innilegustu samúð-
arkveðjur og flytjum einnig kveðju
foreldra minna sem stödd eru er-
lendis.
Rannveig Ásbjörnsdóttir
(Ransý).
Mamma er dáin! Það er erfitt að
vera langt í burtu og fá slíka frétt í
gegnum símann eins og við systk-
inin fengum.
Þú veist að kallið kemur fyrr eða
síðar en vonar alltaf að það fari
framhjá þér.
Við áttum góða móður sem oft var
sjálfri sér verst. Eftir að pabbi dó
urðu kaflaskipti í lífi hennar og átti
hún margar erfiðar stundir.
Síðustu árunum eyddi hún í Vest-
mannaeyjum og var svo heppin að
kynnast yndislegu fólki sem vildi
henni vel og var tilbúið að hjálpa
henni á allan hátt. Erum við innilega
þakklát Guðbjörgu og allri hennar
fjölskyldu, Boggu, Gauju, Elísabetu,
Inga og öllum öðrum ónefndum fyr-
ir góðvildina í hennar garð.
Barnabörnunum þótti ákaflega
vænt um ömmu og verður þeirra
missir mikill eins og okkar systk-
inanna. Elsku mamma, tengda-
mamma og amma, þakka þér inni-
lega fyrir samfylgdina.
Skín, blíða ljós ...
vísa mér leið; ég löngun enga hef
að líta fjarskann, bara næsta skref.
Hvíl þú í friði.
Hjördís, Paolo og Flora,
Ólafur Pétur, Margrét Klara,
Hildur Ýr og Haukur Ingi.
SVANHILDUR
SIGURÐARDÓTTIR

 

   
 
 

2
2324#

&5!+
9-!+")"0;?

6-""6/*0-
'
$
 4




5!1 
 0!
"#
 "$%%
- 

!
  
' 0' 0*
*5+-"0-0 ,6"9*"$"
#+"&00-0 +*" '+80
 0*0-0
00-0 :8*""
 '0-0
)"") )"")"")"%
&  
 
  
  

2# 
50+!6-+
" " " 68 ,+!6@@
   ! 
 + 
! 
6 0! ( 3
 "7
 "..%
6(
   
   
 
  "".%
8 !
   8!   "7.%
 9
 
2  2 

!
  
 
'6  !"" !"
0' "$'
"-6 6@!36-@6/
"$' "-636-@6/
=-":0-0%
&   

    
 

 

 4
 #
3#44
0")"0A
#+"&,8$
'2 !"3

* 
/  ""+00-0
)6 ")
)"") )"")"")%