Morgunblaðið - 15.03.2002, Blaðsíða 48

MINNINGAR
48 FÖSTUDAGUR 15. MARS 2002 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Sigríður Magnús-dóttir fæddist 29.
júní 1953. Hún lést á
líknardeild Lands-
spítalans 5. mars síð-
astliðinn. Foreldrar
Sigríðar eru Magnús
Ingjaldsson, f. 13.
október 1915, og Júl-
íana Árnadóttir, f.
27. ágúst 1924. Sig-
ríður átti sex systkini
og eru þrjú þeirra á
lífi, þau eru Guðrún,
f. 1. nóvember 1945,
gift Hafliða Jónssyni.
Ragnheiður Árný, f.
23. janúar 1947, d. 3. nóvember
1993. Bergþór, f. 27. janúar 1950,
kvæntur Helgu Hákonardóttur.
Inga, f. 18. apríl 1952, d. 27. júní
1986. Ingveldur Jóna, f. 26. des-
ember 1957. María, f. 6. júlí 1960,
d. 9. janúar 2001.
Sigríður giftist 28. desember
1974 eftirlifandi eiginmanni sín-
um, Auðuni Sigurjónssyni
slökkviliðsmanni, f. 24. ágúst
1948. Sigríður og Auðunn eiga
þrjú börn: 1) Júl-
íana, f. 13. júlí 1972,
gift Stefáni Gutt-
ormi Einarssyni, f.
13. desember 1971,
Júlíana á soninn
Brynjar Atla, f. 20.
janúar 1994, með
Hafþóri Árnasyni.
Börn Júlíönu og
Stefáns eru Kolbrún
Dagmar, f. 5. apríl
1997, Sigríður
Hulda, f. 2. apríl
1998, og Einar Arn-
ar, f. 4. desember
1999. 2) Svanlaug
Jóna, f. 26. september 1974, gift
Haraldi Björnssyni, f. 3. október
1967. Börn þeirra eru Inga Bryn-
dís, f. 27. janúar 1993, Auðunn
Bjarki, f. 25. apríl 1997, Björn
Andri, f. 25. apríl 1997. 3) Magnús
Már, f. 7. maí 1980, unnusta hans
er Sigríður Magnea Sigurvins-
dóttir, f. 16. maí 1979.
Útför Sigríðar fer fram frá
Fella- og Hólakirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.30.
Elsku mamma mín, ekki óraði
mig fyrir því fyrir rúmu ári er Mæja
systir þín dó að ég ætti svo eftir að
sitja hér og skrifa minningargrein
um þig. Þetta rúma ár hefur verið
geysilega erfitt og satt best að segja
ótrúlegt að allt þetta skyldi geta
hent eina fjölskyldu.
Þú trúðir alltaf að þú gætir sigrað
þennan illvíga sjúkdóm, allt þar til
30. janúar sl. er þú fékkst þær
hræðilegu fréttir að þú værir á leið
úr okkar heimi. Þú varst mikil hetja
að takast á við þetta, fórst strax að
skipuleggja andlát þitt og sagðir
okkur hvernig þú vildir hafa hlutina
og við reyndum eftir fremsta megni
að verða við óskum þínum. Í raun-
inni hjálpaðir þú okkur miklu meira
en við þér. Það er svo sárt að hafa
þig ekki hér lengur því þú hefur ver-
ið mér svo kær, og er það nú mikill
styrkur fyrir mig að sjá hve nánar
við vorum, en nú vantar mig svo
mikið. Ég veit ég hef minningarnar
um þig en lífið verður aldrei eins. Þú
sagðir mér að þú hefðir svo miklar
áhyggjur af Magga bróður og
pabba, því þú yrðir ekki hjá honum
ef hann veiktist aftur. Þú ólst okkur
vel upp og við hjálpumst öll að.
Síðustu daga þína varstu svo mik-
ið veik, það var ofboðslega erfitt að
horfa á þig þjást og geta ekkert gert
fyrir þig nema verið hjá þér daga og
nætur. Það var okkur svo mikils
virði að þú værir aldrei ein og að við
systkinin, pabbi og Gunna systir þín
vorum hjá þér síðasta spölinn þar til
þú yfirgafst þennan heim. Elsku
mamma, nú skilur leiðir okkar, lífið
hér heldur áfram. Þótt erfitt verði
veit ég og trúi að þú verðir með okk-
ur í anda þangað til okkar tími kem-
ur.
Hafðu þökk fyrir allt. Ég geymi
þig í hjarta mínu alla daga og allar
nætur.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum lífs-
ins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem gleym-
ist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að kynnast
þér.
(Ingibj. Sig.)
Ég vil þakka starfsfólki á deild
12G á Landsspítala, Heimahlynn-
ingu Krabbameinsfélagsins og líkn-
ardeildinni í Kópavogi fyrir þá að-
hlynningu er það veitti móður minni
í veikindum hennar, Guð blessi ykk-
ur öll.
Júlíana.
Elsku mamma mín. Það eru ótrú-
legar raunir sem á okkur eru lagðar
og ég bara skil ekki af hverju. Að-
eins nokkrum mánuðum eftir að
Mæja systir þín dó greindist þú með
samskonar krabbamein og síðastlið-
ið sumar varstu oft mikið veik, þú
varst margar vikur á spítalanum en
svo fór allt að líta betur út og í haust
virtist þú ætla að ná þér. Meinið
fannst ekki lengur og þú virtist vera
heil.
Um áramótin skáluðum við fyrir
nýju ári og vonuðum að það yrði
betra ár en það sem við vorum að
kveðja, en það var skammgóður
vermir. 30. janúar fengum við þær
fréttir að tími þinn væri naumur. Þú
varst vongóð og ákveðin í því að
nota tímann þinn vel, gerðir þér
vonir um að lifa fram á sumar eða
lengur. En því miður var sá tími sem
þér var gefinn alltof stuttur. Fljót-
lega varstu orðin mikið veik og 5.
mars kvaddir þú þennan heim. Eftir
sitjum við agndofa, þetta gerðist allt
svo fljótt. Síðustu dagana þína
varstu mikið veik og stundum mjög
kvalin. Pabbi og við systkinin vorum
hjá þér allan tímann og hugsuðum
um þig eins og við gátum, sá tími er
okkur dýrmætur í dag. Okkar helsti
styrkur er hve samrýnd við erum,
við höfum aldrei getað hvert án ann-
ars verið en nú erum við tilneydd til
þess að halda áfram án þín og það
reynum við. Við höldum áfram að
hugsa hvert um annað eins og þú
baðst okkur um. Þú talaðir mikið um
hvernig þú vildir hafa hlutina eftir
þína daga og það hjálpar okkur mik-
ið að geta uppfyllt óskir þínar.
Mig langar að þakka þeim sem
hjúkruðu mömmu í veikindum
hennar, heimahlynningu Krabba-
meinsfélagsins og líknardeild
Landsspítalans góða umönnun,
kærleika og hlýju í garð okkar allra.
En stærstu þökkina færð þú
mamma mín, takk fyrir alla hjálpina
og stuðninginn í gegnum árin, takk
fyrir þann dýrmæta tíma sem við
áttum saman.
Við getum ei breytt því
sem frelsarinn hefur að segja,
um hver fær að lifa
og hver á svo næstur að deyja.
Þau örlög sem við höfum hlotið,
það verður að skilja
svo auðmjúk og hljóð
við lútum að frelsarans vilja.
Þó sorgin sé sár,
og erfitt við hana að una,
við verðum að skilja,
og alltaf við verðum að muna
að Guð hann er góður,
og veit hvað er best fyrir sína.
Því treysti ég nú
hann geymi vel sálina þína.
Bless, elsku mamma mín, þín
dóttir
Svanlaug.
Elsku besta amma. Við söknum
þín svo mikið. Það er leiðinlegt að þú
skulir vera farin en við huggum okk-
ur við það að nú finnurðu ekki leng-
ur til. Núna líður þér vel hjá Guði
með Mæju og kisunni þinni. Það er
erfitt að koma í Æsufellið því þú ert
ekki lengur þar en við verðum dug-
leg að heimsækja afa og passa hann
fyrir þig. Þú varst alltaf svo góð
amma og gerðir svo margt fyrir
okkur.
Takk fyrir allt, elsku amma, við
munum aldrei gleyma þér.
Inga Bryndís, Auðunn Bjarki
og Björn Andri.
Elsku amma mín. Þú varst mér
alltaf svo góð, það er svo skrítið að
þú sért farin frá mér, en ég hugga
mig við að nú sért þú hjá Mæju og
hinum á himnum. Ég ætla að passa
hann afa fyrir þig og vera mikið með
honum svo hann verði ekki mikið
einn. Þú varst svo mikið veik og
þurftir því að deyja, ég veit að nú
líður þér vel og að þú verður hjá
okkur þó að við sjáum þig ekki. Ég
mun aldrei gleyma þér.
Leiddu mína litlu hendi,
ljúfi Jesús, þér ég sendi
bæn frá mínu brjósti sjáðu,
blíði Jesús, að mér gáðu.
(Ásmundur Eiríksson.)
Þinn
Brynjar Atli.
Elsku amma, það er svo erfitt fyr-
ir okkur að skilja, af hverju þú ert
dáin. Við komum til þín á spítalann,
þá varstu mikið veik með stóra kúlu
í maganum. Kolla fór að gráta þegar
þú varst farin til Guðs en nú ert þú
hjá Mæju og ykkur líður vel. Guð er
búinn að lækna ykkur.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Þú varst besta amma, við söknum
þín mikið, þér munum við aldrei
gleyma. Kveðja,
Kolbrún, Sigríður og Einar.
Ég ætla hér að kveðja litlu systur
mína hinstu kveðju. Sigríður, eða
Sigga eins og við kölluðum hana, er
farin frá okkur og skilur eftir stórt
skarð í fjölskyldunni. Sigga var í
miðjum hópi sjö systkina, og af þeim
erum við aðeins þrjú eftir. Ég er elst
þannig að átta ára aldursmunur var
á okkur, sem var mikið þegar við
vorum yngri, og meira í formi stóru
og litlu systur. Með árunum hvarf
aldursmunurinn og við urðum nán-
ari vinkonur. Sérstaklega þjappaði
það okkur saman þegar systur okk-
ar létust ein af annarri. Inga fyrst í
bílslysi, þá Ransý, og svo María fyr-
ir rúmu ári, báðar úr sama sjúkdómi
og þú.
Elsku Sigga mín, þú barðist eins
og hetja, en að lokum sigraði dauð-
inn, eins og hann gerir alltaf. Ég
veit að systurnar taka vel á móti þér
og við það hugga ég mig.
Elsku mamma og pabbi, það er
mikið á ykkur lagt að horfa nú á eft-
ir fjórðu dóttur ykkar. Elsku systir
mín, ég sakna þín óskaplega og dag-
legu samtalanna okkar, alveg til
enda, svo vil ég þakka þér fyrir sam-
fylgdina og allt sem þú varst mér.
Elsku Auðunn minn, Júlíana,
Svanlaug og Magnús Már, ykkur
sendi ég mína innilegustu samúðar-
kveðjur, svo og litlu barnabörnun-
um sjö. Guð styrki ykkur öll.
Guðrún E. Magnúsdóttir
og fjölskylda.
Ljúfar voru stundir
er áttum við saman.
Þakka ber Drottni
allt það gaman.
Skiljast nú leiðir
og farin ert þú.
Við hittast munum aftur,
það er mín trú.
Hvíl þú í friði
í ljósinu bjarta.
Ég kveð þig að sinni
af öllu mínu hjarta.
(M. Jak.)
Þessar ljóðlínur vil ég gera að
mínum þegar ég kveð í dag Siggu
mágkonu mína og góða vinkonu,
sem var burtkölluð allt of fljótt. Það
er erfitt að skijla hvers vegna fólk í
blóma lífsins er kallað á braut til
ljóssins bjarta, en þetta er eitthvað
sem við sem eftir lifum verðum að
reyna að skilja og sætta okkur við
þótt erfitt sé.
Það var sannarlega sárt að fá
fregnina af andláti hennar þó svo að
allir vissu að hverju stefndi. Sjúk-
dómurinn sem heltók hana á svo
skömmum tíma hafði vissulega
höggvið skarð í fjölskyldu hennar,
því hún hafði misst tvær systur sín-
ar úr sama sjúkdómi.
Siggu kynntist ég fyrst sumarið
1971 þegar Auðunn elsti bróðir
minn kynnti mig fyrir unnustu sinni,
hressilegri og rauðhærðri ungri
stúlku. Það var ekki laust við að mér
fyndist veldi mínu ógnað, sem eina
stelpan í tíu systkina hópi á Stóru-
Borg, þegar bræður mínir fóru að
koma heim með kærustur. En þess-
ar tilfinningar voru fljótar að hverfa
þegar ég kynntist þeim betur og þá
sérstaklega Siggu sem varð mér
fljótt eins og systir og góð vinkona.
Hún kom eins og stormsveipur inn í
fjölskylduna, alltaf hress og kát og
öllum leið vel í návist hennar, þessi
hressilegi hlátur hennar heillaði alla
sem urðu henni samferða í lífinu.
Þau hjón Auðunn og Sigga voru
einkar samhent í öllu og létu sér
annt um alla sem eitthvað bjátaði á
hjá og fékk ég svo sannarlega að
njóta góðmennsku þeirra og um-
hyggju þegar ég þurti að dvelja
langdvölum á Reykjalundi. Alltaf
höfðu þau tíma til að koma og huga
að líðan minni, alveg sama hvernig á
stóð hjá þeim. Þau voru einhvers
konar klettar í lífi mínu á þessum
tíma sem ég verð ævinlega þakklát
fyrir og fæ aldrei fullþakkað, sjálf
var Sigga ekki góð til heilsunnar á
þessum tíma en það aftraði henni
ekki frá að huga að sínu fólki.
Líf Siggu var ekki alltaf auðvelt,
missir og áföll voru mörg í fjöl-
skyldu hennar en alltaf stóð hún
eins og klettur og studdi aðra. Þeg-
ar hún greindist með krabbamein í
maí á síðasta ári og Auðunn nokkr-
um dögum síðar sýndi hún einstakt
æðruleysi og kjark. Hún hugsaði um
það eitt að komast sem fyrst heim
svo hún gæti stutt mann sinn í hans
veikindum. Þau sýndu þá bæði
hvern mann þau höfðu að geyma,
það að hlúa hvort að öðru var það
eina sem þau hugsuðu um. Það var
aðdáunarvert að sjá hvað fjölskyld-
an öll stóð þétt saman og hvernig
þau tókust á við erfiðleikana. Þegar
sýnt varð að hverju stefndi hjá
henni var það hennar hjartans mál
að hlúa að og undirbúa Auðun, börn-
in sín og barnabörnin fyrir að takast
á við sorgina. Þau ræddu af hrein-
skilni um komandi tíma sem ég held
og vona að hjálpi þeim í þeirra miklu
sorg. Ég kveð Siggu mágkonu með
miklum söknuði og tómleika í
hjarta, það er stórt skarð sem hún
skilur eftir. Hafi hún þökk og virð-
ingu fyrir allt.
Ég bið Guð að blessa og styrkja
Auðun, börn, tengdabörn, barna-
börn, aldraða foreldra hennar,
systkini og aðra aðstandendur í
þeirra miklu sorg.
Guð blessi minningu Sigríðar
Magnúsdóttur og megi hún hvíla í
friði.
Jórunn Erla Sigurjónsdóttir.
Elsku Sigga, okkur langar að
kveðja þig og þakka þér fyrir allar
samverustundirnar.
Lífið, eins og ljóð eða saga
ljóð um nætur og daga
allt sem kemur og fer
liðinn tími, og minningar sem sækja á mig
sérhver mynd sem fylgir mér
allar hugans uppsprettulindir
okkar fortíðarmyndir
birtast hér eða þar.
Æskudraumar og augnablik sem enginn fær
breytt
allt það líf sem áður var.
Ævin styttist, okkur finnst sem árin líði
hraðar.
Í eldi tímans
mun allt það brenna, sem áður var til staðar.
Nóttin, full af stjörnum sem stara
stund sem verður að fara
eins og draumfagurt lag.
Tíminn líður, og nóttin verður minning ein
sólin vekur nýjan dag
ljúfar stundir, liðin tíð
og líf sem allir sakna.
Við njótum lífsins, þegar nætur líða
og nýir dagar vakna.
(Þýð. Kristján Hreinsson.)
Elsku Auðunn, Júlla, Svanlaug,
Maggi og fjölskyldur, við sendum
ykkur okkar innilegustu samúðar-
kveðjur og biðjum Guð að styrkja
ykkur.
Ólafur, Inga og fjölskylda.
Í dag kveðjum við góða svil- og
mágkonu, Sigríði Magnúsdóttur,
eða Siggu eins og hún var alltaf köll-
uð. Það var mjög erfitt að taka því
að þú værir með þann illvíga sjúk-
dóm, krabbamein. Við höfðum lifað í
voninni því útkoman var svo góð í
fyrrahaust að sennilega hefði ekki
verið um krabbamein að ræða, en
svo í janúar tjáðir þú okkur að þú
ættir ekki langt eftir. Það er ótrú-
legt hvað þessi sjúkdómur getur
verið slæmur og fljótur að taka líf,
því 5. mars kvaddir þú þennan heim.
Þér hefur verið ætlað að gegna öðru
hlutverki á öðrum stað. Þar munu
margir góðir englar taka á móti þér
og annast þig.
Ég kynntist Siggu þegar ég kom
inn í fjölskylduna á Stóru-Borg í
Grímsnesi, því mennirnir okkar eru
bræður og eru þaðan. Við vorum
báðar ófrískar, þú að þínu þriðja og
síðasta en ég mínu fyrsta og fædd-
ust þau á sama ári. Þrátt fyrir 10 ára
aldursmun á okkur náðum við mjög
vel saman, hittumst oft í sveitinni og
einnig heima hjá ykkur, fyrst í
Torfufellinu og svo í Æsufellinu.
Alltaf var tekið yndislega vel á móti
okkur. Sigga hafði mikla hæfileika í
höndunum og var alltaf með eitt-
hvað á prjónunum og heklaði einnig
fatnað á börnin og marga fallega
dúka. En undanfarin ár var hún bú-
in að vera mikill gigtarsjúklingur og
þurfti að leggja prjónunum.
Við eigum sameiginlegan sum-
arbústað undir Eyjafjöllum ásamt
þriðja bróðurnum og áttum þar
margar góðar sameiginlegar stund-
ir alveg frá byrjun meðan sumarbú-
staðurinn var í byggingu og eftir
það. Einnig varðir þú mörgum góð-
um stundum með þinni fjölskyldu
þar. Sigga var mjög hreinskilin
manneskja, sagði alltaf meiningu
sína og kunni ég mjög að meta það í
fari hennar.
Það er ótrúlegt hvað hægt er að
leggja mikið á sumar fjölskyldur því
missir þeirra í báðum fjölskyldum
hefur verið mikill undanfarin ár.
Mér fannst eins og þetta væri allt
bara vondur draumur og þú tækir á
móti okkur ef við kæmum í heim-
sókn í Æsufellið. En því miður verð-
um við að horfast í augu við það að
SIGRÍÐUR
MAGNÚSDÓTTIR
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Sími 581 3300
Allan sólarhringinn — www.utforin.is
Suðurhlíð 35, Fossvogi
Sverrir
Olsen
útfararstjóri
Bryndís
Valbjarnardóttir
útfararstjóri
Sverrir
Einarsson
útfararstjóri
Landsbyggðarþjónusta. Áratuga reynsla.