Morgunblaðið - 15.03.2002, Blaðsíða 45

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 15. MARS 2002 45
Kransar,
krossar,
kistuskreytingar
Blómin í
bænum
sími 462 2900
✝ Þórir Jenssonfæddist í Reykja-
vík 29. mars 1920.
Hann lést á Land-
spítalanum – há-
skólasjúkrahúsi við
Hringbraut 4. mars
síðastliðinn. Eigin-
kona Þóris er Jenný
Ingimundardóttir, f.
4. janúar 1925. Börn
þeirra eru: 1) Birna,
f. 2. mars 1945, gift
Rolf Larsen, f. 3. júlí
1943, 2) Jens Pétur,
f. 19. júlí 1949, 3)
Þórir Ingi, f. 18.
ágúst 1953, d. 6. janúar 1969, 4)
Stefán Geir, f. 30. september
1962, kvæntur Snædísi Önnu Haf-
steinsdóttur, f. 21. ágúst 1969, 5)
Haraldur, f. 7. janúar 1965, í sam-
búð með Elínborgu Stefánsdótt-
ur, f. 3. mars 1964. Þórir á 8
barnabörn. Þar af eru 2 látin.
Hann á 2 barnabarnabörn. For-
eldrar Þóris voru Jens Pétur
Thomsen stýrimaður, f. 13. jan-
úar 1897, í Reykjavík, d. 25. mars
1982, og kona hans Guðmundína
Margrét Jónsdóttir húsmóðir, f.
1. janúar 1897, í Reykjavík, d. 20.
ágúst 1974. Þau bjuggu nær öll
sín hjúskaparár á Eiðsstöðum –
Bræðraborgarstíg 23 í Reykja-
vík.
Þórir á 4 systkini: 1) Haraldur
Kristinn, f. 9. júní 1923. Eigin-
kona hans er Hulda Guðmunds-
dóttir, f. 23. febrúar 1930, 2) Ásta
Margrét, f. 30. maí 1927. Eigin-
maður hennar er Erlendur Jóns-
son, f. 18. nóvember 1923, 3) Erna
Guðrún, f. 9. ágúst 1930. Eigin-
maður hennar er Sigurður Krist-
jánsson, f. 15. ágúst 1928, 4)
Hólmfríður, f. 1.
september 1934, d.
11. janúar 2000. Eig-
inmaður hennar er
Jón Örn Bogason, f.
7. apríl 1933.
Þórir hefur alið
allan sinn aldur í
Reykjavík, fyrst í
foreldrahúsum en
síðar bjó hann ásamt
eiginkonu sinni og
börnum í Heiðar-
gerði 54. Hann gekk
í Miðbæjarbarna-
skólann og fór síðan
í Verslunarskóla Ís-
lands og lauk þaðan verslunar-
prófi vorið 1938. Eftir að hafa
starfað í Brauns verslun og hjá O.
Johnson og Kaaber um stuttan
tíma eftir verslunarpróf réð hann
sig árið 1943 í starf skrifstofu-
stjóra hjá Júlíusi Björnssyni sem
rak rafverktakafyrirtæki og raf-
tækjasölu í Austurstræti 12A.
Þar starfaði Þórir í hartnær 20 ár
eða til ársins 1962 er hann hóf
störf hjá Innkaupastofnun
Reykjavíkurborgar. Síðla árs
1971 söðlaði Þórir um og gerðist
deildarstjóri hjá endurskoðunar-
deild Reykjavíkurborgar þar sem
hann starfaði fram á mitt ár 1974,
er hann gerðist skrifstofustjóri
hjá Verkfræðistofunni Fjarhitun
sf. Er Fjarhitun var breytt í
hlutafélag árið 1977 gerðist Þórir
hluthafi í fyrirtækinu. Hann end-
aði starfsferilinn hjá Fjarhitun
snemma árs 1993. Þórir starfaði
einnig fyrir dótturfélög Fjarhit-
unar hf. og tengd félög.
Útför Þóris fer fram frá Dóm-
kirkjunni í dag og hefst athöfnin
kl. 13.30.
Kveðja til afa.
Þó að þú hafir kvatt okkur, elsku
Þórir afi, ert þú kominn til Guðs og
þar veit ég að þér líður vel. Ég á
góðar minningar um þig sem ég
mun aldrei gleyma. Þó að þú hafir
verið farinn að eldast varstu alltaf
glaður og hress. Hvíldu í friði því
það áttu sannarlega skilið.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
(Þórunn Sig.)
Jenný Þórunn Stefánsdóttir.
Mér var brugðið að kvöldi 4.
mars þegar mér barst andlátsfregn
stóra bróður míns eins og ég kallaði
hann ávallt þegar við vorum dreng-
ir heima á Eiðstöðum við Bræðra-
borgarstíg, þar sem við lékum okk-
ur saman í æsku. Foreldrar okkar
leigðu þar eitt lítið herbergi með
afnotum af eldhúsi ásamt hjónum
sem leigðu eitt herbergi á hæðinni
fyrir ofan okkur, en móðurforeldrar
okkar áttu húsið og bjuggu einnig í
því. Það má segja að leiksvæðið
innandyra hafi ekki verið stórt í
þessu 15 fermetra herbergi, en ein-
mitt vegna þess varð vinskapurinn
milli okkar nánari, en svo þegar
Ásta systir okkar fæddist fengu
foreldrar okkar eitt lítið herbergi
til viðbótar, og svo meiri stækkun
síðar þegar systurnar Erna og
Hólmfríður bættust í hópinn 1930
og 1934. Pabbi var mikið að heiman
á þessum árum vegna vinnu sinnar,
en hann var þá stýrimaður á varð-
skipunum Óðni og Ægi, en árið
1935 hætti hann sjómennsku og
vann síðan lengst af hjá Ó. Johnson
& Kaaber. Við bræðurnir gerðum
okkur margt til gamans á yngri ár-
um, og oft var það fjaran sem mest
heillaði okkur og mörgum stundum
eyddum við með færi í hönd, sitj-
andi úti á Ufsakletti, sem stóð upp
úr grjóturðinni norðaustan við
Selsvör. Þar var oft veiðivon þegar
veður var gott og hásjávað.
Skömmu eftir að pabbi hætti sjó-
mennsku lét hann smíða lítinn og
lipran trillubát, sem ætlunin var að
nota í hjáverkum til hrognkelsa-
veiða frá Selsvör, en þaðan voru
margir bátar gerðir út á þeim ár-
um. Þegar trillan var tilbúin höfð-
um við bræðurnir næg verkefni að
vetrinum við að hjálpa pabba að
riða rauðmaganet og fella þau fyrir
vorvertíðina, en þessi útgerð sem
við stunduðum með pabba var
aukavinna fyrir okkur alla, því þá
vorum við bræðurnir farnir á
vinnumarkaðinn. Það var ákaflega
skemmtileg vinna og góð búbót að
stunda þessa veiði, enda ekki
óvenjulegt að fá allt að 20 stykki í
net og jafnvel meira þegar best lét.
Að loknu barnaskólanámi fór
Þórir í Verslunarskóla Íslands, og
að því loknu fór hann að vinna ýms
skrifstofustörf, m.a. hjá Júlíusi
Björnssyni sem rak verslun og raf-
magnsverkstæði í Austurstræti, en
seinna fór hann að vinna á skrif-
stofu Innkaupastofnunar Reykja-
víkur, og endaði sína starfsævi á
skrifstofu Fjarhitunar þar sem
hann var einnig meðeigandi. Þegar
ég hóf sjómennsku 1941 fækkaði
samverustundum okkar eins og
gefur að skilja, en við hittumst þó
oft þegar ég var í landi. Þegar Þór-
ir kvæntist eftirlifandi konu sinni
bjuggu þau fyrstu árin á Eiðstöð-
um, en svo fór fjölskyldan stækk-
andi og þörf varð fyrir stærra hús-
næði. Þá fékk hann úthlutað lóð í
Heiðargerði 54 og hóf þá þegar
vinnu við að byggja hús, en það tók
sinn tíma, enda fékk hann litla að-
stoð við bygginguna svo nánast er
hægt að segja að hann hafi byggt
húsið einn, enda vann hann við það
öll kvöld og allar helgar og vand-
virkni hans réð að miklu leyti ferð-
inni, en strax og hægt var flutti
fjölskyldan inn í húsið því þá þurfti
ekki að ferðast langa leið til að
ljúka við bygginguna. Hugur Þóris
var oft við sjóinn frá því hann
stundaði hrognkelsaveiðarnar, því
var það eitt sinn er ég kom til Þóris
að ég spurði hann hvort hann væri
ekki tilbúinn að taka sér frí og
koma ásamt konunni í smásjóferð,
en ég var þá stýrimaður á m.s.
Reykjafossi fyrsta. Hann orðaði
þetta við Jennýju sem strax var
tilbúin og þegar hann var búinn að
ræða við sinn atvinnuveitanda var
fastmælum bundið að þau kæmu
þessa ferð og mín kona var einnig
með í ferðinni. Þegar að brottför
leið voru þau komin tímanlega til
skips, enda var stundvísi ávallt í
fyrirrúmi hjá Þóri. Ferðinni var
heitið til Cork á Suður-Írlandi og
síðan til hafna á meginlandinu við
Norðursjó. Ferðin gekk í alla staði
vel og nutu þau hennar ágætlega.
Þegar þeim kom létu þau óspart í
ljós ánægju sína yfir ferðalaginu,
og við hjónin nutum þess vel að
vera með þeim í þessari ferð. Á full-
orðinsárum fór Þórir á námskeið til
að læra tréskurð, og að því loknu
skar hann út marga fagra muni
sem hann gaf síðan systkinum sín-
um og vinum og hann naut þess vel
að nota sínar frístundir til þessa
verks. Það gerðist eitt sinn, eða
nánar tiltekið í maí 1991, að við
Þórir ásamt eiginkonum okkar fór-
um sem farþegar með m.s. Brúar-
fossi þriðja til Evrópuhafna, en þar
um borð var þá skipstjóri Erlendur
Jónsson mágur okkar með sína
konu og einnig var þar farþegi
Kristján Aðalsteinsson skipstjóri.
Þessi ferð okkar með Brúarfossi
varð okkur öllum ógleymanleg,
enda viðurgerningur og umhyggja
við okkur farþega eins og best
verður á kosið. Núna þegar Þórir
er farinn í sína hinstu ferð óskum
við honum Guðs blessunar og ég er
þakklátur fyrir allar þær ánægju-
stundir sem við höfum átt saman
frá æsku til efri ára. Við hjónin
vottum Jennýju og fjölskyldunni
allri innilega samúð.
Haraldur Kr. Jensson.
Þegar horft er til baka er margs
að minnast. Við Þórir erum systra-
synir, báðir fæddir vestarlega í
vesturbænum í Reykjavík.
Bernsku- og æskuslóðir okkar eru
tengdar Bræðraborgarstígnum en
gamla Eiðsstaðahúsið, foreldrahús
mæðra okkar, er númer 23 við þá
götu og húsið, sem faðir minn
byggði á lóð Jóns Guðmundssonar
afa okkar, er númer 23A. Á þessum
slóðum slitum við barnsskónum,
börn foreldra Þóris, Mundu og
Jens, og börn foreldra minna, Ástu
og Þorsteins, en auk gatnanna í
þessu rómaða hverfi var helsti leik-
vangurinn rólutúnið svokallaða og
Landakotstúnið við Túngötuna
vestanverða, en þessi tún heyra nú
sögunni til og prýða nú vel hýstan
vesturbæjarhluta.
Á þessari stundu sakna ég eins
besta vinar míns Þóris Jenssonar.
Hann hafði mikinn persónuleika og
fallega framkomu, mikill og fjöl-
hæfur hagleiksmaður og völundur á
hvað sem er. Hann var í yfir tutt-
ugu ár skrifstofustjóri verkfræði-
stofunnar Fjarhitun hf. en í frí-
stundum átti hann mörg eftir-
lætisstörf, sem öll voru unnin af
sömu nákvæmni og vandvirkni og
sjálft ævistarfið. Ættingjar hans og
vinir minnast meðal annars dugn-
aðar hans og atorku er hann að
mestu einn síns liðs byggði fyrir
um fimmtíu árum einbýlishús sitt
við Heiðargerði hér í borg en þar
hafa þau hjón búið alla tíð síðan og
alið upp mannvænleg börn sín.
Ég minnist á þessari stundu
minningarorða hans um móður
mína látna er hann rifjaði upp
löngu liðna æskudaga á Eiðsstaða-
heimilunum og upp komu í huga
hans, og nú okkar, ljúfar minningar
um sameiginlegt jólahald fjöl-
skyldna okkar en heimilisfeðurnir
voru þá ekki alltaf heima, því báðir
stunduðu þeir sjó á þeim árum.
Ekki síður ber að minnast ánægju-
legra samfunda, er fjölskyldur allra
systkinanna komu saman hvern ný-
ársdag á heimili móður Þóris í
gamla Eiðsstaðahúsinu, bæði til að
fagna nýju ári og afmælisdegi hús-
móðurinnar. Máttu þá oft hin síðari
árin þröngt sáttir sitja í gamla hús-
inu, sagði Þórir.
Að lokum kveð ég kæran frænda
með þökk fyrir átta áratuga tryggð
og vináttu og bið alvaldan Guð að
blessa og styrkja eftirlifandi eig-
inkonu hans, börn þeirra og aðra
ættingja. Við Sigríður vottum þeim
öllum okkar dýpstu samúð. Blessuð
sé minning míns kæra frænda Þór-
is Jenssonar.
Árni Kr. Þorsteinsson.
Þórir Jensson var skrifstofu-
stjóri hjá verkfræðistofunni Fjar-
hitun í um aldarfjórðung,
Þórir réðst til fyrirtækisins seint
á sjöunda áratugnum. Fyrstu árin
var hann í hálfu starfi en fljótlega
var þörf á öllum starfskröftum
hans. Hann var ráðinn í fullt starf
árið 1974 og varð hluthafi skömmu
síðar. Starfsmenn Fjarhitunar voru
um tíu þegar Þórir kom til fyr-
irtækisins en sú tala fjórfaldaðist á
næsta áratug. Verkefni Þóris voru
ærin enda allt bókhald handfært á
þeim tíma. Störf Þóris einkenndust
af ýtrustu samviskusemi og reglu-
semi. Viðmót Þóris við starfsfólk
fyrirtækisins og viðskiptavini var
hlýlegt og kurteislegt og framkoma
hans einkenndist af hógværð. Þar
sem starfsfólk Fjarhitunar hefur
komið saman eða ferðast hafa þau
hjónin ógjarnan látið sig vanta og
alltaf verið sérlega ánægjulegt að
hafa þau með. Stjórn og starfs-
menn Fjarhitunar þakka Þóri allt
hans mikla starf og ánægjulegar
samverustundir alla tíð og votta
Jenný og börnunum innilegustu
samúð.
Oddur B. Björnsson.
Þeir sem eldast verða því miður
oft að sjá á bak góðum félaga og
fyrrum samstarfsmanni. Það er
lífsins saga.
Þó að Þórir hafi verið aldurs-
forseti starfsmanna Fjarhitunar hf.
á sínum tíma fannst manni engan
veginn að hann yrði sá fyrsti af
okkar gömlu og góðu samstarfs-
mönnum í áratugi til að kveðja
þennan heim. Hann var alltaf svo
hress, stundaði laugarnar og lifði
heilbrigðu lífi. Við félagarnir minn-
umst hans þó fyrst og fremst fyrir
störf hans fyrir verkfræðistofuna
Fjarhitun í marga áratugi. Þar var
Þórir hinn reglusami maður, sem
sá um bókhald og fjárreiður, með
þeirri nákvæmni og samviskusemi
sem honum var í blóð borin. Þórir
var maður sem var traustsins verð-
ur. Með starfi sínu lagði hann mjög
mikið af mörkum til þess að gera
fyrirtækið að því, sem það er í dag.
Við fjórmenningarnir, sem stofnuð-
um verkfræðistofuna, sáum það
fljótlega að það var ekki nóg að
vinna að úrlausnum verkefna, held-
ur yrðum við líka að koma bókhald-
inu í lag. Gæfa okkar var að fá Þóri
til starfa. Þar með var tryggður sá
grundvallarþáttur sem við höfðum
ekki áður hugsað of mikið um. Þór-
ir tók okkur í skóla og kenndi okk-
ur hversu mikils virði það er að
hafa bókhald og fjármál í lagi.
Fyrstu árin vann hann í hlutastarfi,
en með vaxandi umsvifum og fjölg-
un starfsmanna réðst hann í fullt
starf. Fyrir hafði hann mikla og
fjölbreytta starfsreynslu, hafði áð-
ur starfað hjá verslunarfyrirtæki í
20 ár og hjá Reykjavíkurborg í ára-
tug. Við vissum að hann hafði verið
í miklum metum hjá sínum fyrri
vinnuveitendum. Fljótlega gerðist
hann einnig hluthafi í Fjarhitun hf.
Þórir var ötull og nákvæmur og
gekk sérstaklega vel frá öllum bók-
haldsgögnum. Það er unun að
skoða gamlar dagbækur og við-
skiptamannabækur fyrirtækisins,
allt fallega handskrifað og snyrti-
lega fært, hrein listaverk. Hann
kaus að nota sína góðu og gömlu
aðferð meðan hann annaðist bók-
haldið. Við sögðum að tölvan væri
ekki mikið vandamál fyrir hann
vegna leikni hans á ritvélina. Slík
rök dugðu ekki. Eitt sinn þegar
tölvubókhald var orðið nokkuð al-
gengt var endurskoðandi fyrirtæk-
isins spurður að því hvort flest fyr-
irtæki af svipaðri stærð væru
komin með tölvubókhald. Hann
svaraði því játandi, en bætti svo við
að bókhaldið væri samt sem áður
nákvæmast hjá Þóri.
Fyrir nákvæmni hans og sam-
viskusemi í starfi fyrir Fjarhitun
eru honum færðar þakkir. Hann
var traustur, lipur og ósérhlífinn
starfsmaður sem lagði svo sannar-
lega sitt af mörkum til velgengni
fyrirtækisins.
Það má einnig geta þess að Þóri
var fleira til lista lagt. Marga gull-
fallega gripi skar hann út í tré.
Einnig ber heimili þeirra hjóna
þeim fagurt vitni. Hús sem þau
hjón byggðu hörðum höndum fyrir
50 árum að hætti þess tíma.
Ekki er síður mikilvægt að minn-
ast þeirra ánægjustunda, sem við
áttum með þeim hjónum Þóri og
Jenný á ferðalögum og í samkvæm-
um fyrirtækisins, þar sem þau hjón
létu sig ekki vanta. Þær samveru-
stundir gleymast ekki.
Við fjórmenningarnir og eigin-
konur okkar sendum þér Jenný og
börnum ykkar og öðrum vanda-
mönnum innilegustu samúðar-
kveðjur. Minning góðs drengs mun
lengi lifa.
Einar, Einar H.,
Karl Ómar og Pétur.
Í nokkrum orðum vil ég minnast
fyrrverandi yfirmanns, Þóris Jens-
sonar. Þegar ég hóf störf hjá Fjar-
hitun hf. fyrir rúmlega 15 árum
meðal annars til að tölvuvæða
launaútreikninga gerði ég mér ekki
nokkra grein fyrir því hvað mikla
vinnu hann innti af hendi. Hann sá
um bókhaldið, launin og allan skrif-
stofurekstur fyrir Fjarhitun, Ljós-
rit, Stórhöfða, og Húsfélagið og það
sem meira er, handfærði allt, hafði
bara reiknivélina og ritvélina til
hjálpar. Þetta gerði hann vel með
mikilli reglusemi og aðgætni. Hann
nýtti sér ekki tölvutæknina sem
hefði létt honum störfin en þegar
ég ræddi um það við hann svaraði
hann því til að hann væri of gamall.
En hann hefði aldeilis ekki verið
lengi að komast inn í þau mál svo
eldklár sem hann var. Í upphafi var
ég ekki alltof viss um mína veru, ég
þurfti upplýsingar um menn og
málefni og Þórir virtist ekki opinn,
en þegar á reyndi voru engin vand-
kvæði á okkar samskiptum og hann
var boðinn og búinn til hjálpar þó
að hann hafi ríkt sem kóngur í ríki
sínu um áratuga skeið og alltaf
unnið einn. Seinna þegar ég fór í
skóla til að læra bókhald var hann
mér einn besti lærifaðirinn og hve-
nær sem ég þurfti svör útskýrði
hann allt sem ég þurfti. Við urðum
góðir félagar og vinir, spjölluðum
um margt og gerðum að gamni
okkar enda tvö saman í herbergi.
Eitt sinn spurði ég hann hvað það
væri skemmtilegasta sem hann
hefði unnið við um ævina, hann
svaraði að bragði: færa bókhald.
Þórir hafði gaman af að ferðast og
þó sérstaklega að sigla. Þegar þau
hjón fóru í sumarfrí, hlakkaði ég
alltaf til að fá að heyra ferðasög-
urnar, svo lifandi og skemmtilega
sagði hann frá. Síðast þegar ég hitti
hann, sem var í byrjun febrúar, leit
hann út sem ungur maður, var að
koma úr sundlaugunum, hress og
glæsilegur.
Á lífsins leið eru margir sam-
ferðamenn, sumir hafa meiri áhrif,
með visku og kærleik. Fyrir mig
var Þórir einn af þessu fólki.
Ég þakka fyrir að hafa fengið að
kynnast og starfa með Þóri Jens-
syni.
Innilegar samúðarkveðjur til
Jennýjar og annarra aðstandenda.
Ólöf H. Ásgrímsdóttir.
ÞÓRIR
JENSSON
Handrit afmælis- og minningargreina skulu
vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett.
Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disk-
lingur fylgi útprentuninni. Auðveldust er
móttaka svokallaðra ASCII-skráa, öðru
nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslukerfin
Word og Wordperfect eru einnig auðveld í
úrvinnslu. Senda má greinar til blaðsins í
bréfasíma 569 1115, eða á netfang þess
(minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið
greinina inni í bréfinu, ekki sem viðhengi.
Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum.
Það eru vinsamleg tilmæli að lengd greina
fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við með-
allínubil og hæfilega línulengd – eða 2.200
slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnar-
nöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.