Morgunblaðið - 06.08.2003, Blaðsíða 17

kunni vel að meta taktfasta tónlist í
reglulegum töktum. „Þeir léku mikið
af mörsum og þess háttar taktfastri
tónlist og gerðu það með ágætum.
Morgunblaðið/Þorkell
Aðstandendur Lúðrasveitar Tónlistarskóla Hafnarfjarðar, frá vinstri: Ei-
ríkur Rafn Stefánsson, Arnþór Skúlason, Dagný Björk Guðmundsdóttir,
Úlfhildur Grímsdóttir og Stefán Ómar Jakobsson.
LÚÐRASVEIT Tónlistarskóla
Hafnarfjarðar (LTH) kom nýlega
aftur til landsins úr ferðalagi til
Þýskalands, þar sem meðlimir henn-
ar heimsóttu vinasveit sína í Barmen,
lítilli borg milli Aachen og Kölnar.
Þar tóku íslenskir blásarar þátt í
ýmsum uppákomum og gjörningum
sem heimamenn höfðu skipulagt. Alls
fóru næstum sjötíu manns með í ferð-
ina, þrjátíu og sjö meðlimir lúðra-
sveitarinnar, sjöstjórnendur og rúm-
lega tuttugu fjölskyldumeðlimir.
„Upphafið að þessu samstarfi má
rekja aftur til ársins 2001, þegar okk-
ur var boðið að leika í bænum Linnich
á svonefndri Schützenfest, eða varð-
sveitahátíð,“ segir Úlfhildur Gríms-
dóttir, formaður foreldrafélags LTH.
„Þar kynntumst við afar skemmti-
legu fólki sem lék með lúðrasveit í
kaþólska menntaskólanum í Over-
bach í Barmen. Það tókust með okk-
ur mjög góð kynni og Stefán Ómar
Jakobsson, stjórnandi lúðrasveit-
arinnar, gerði sér lítið fyrir og bauð
þýsku lúðrasveitinni í heimsókn til Ís-
lands og þáði hún boðið. Við fengum
síðan styrk frá Ungu fólki í Evrópu
(UFE), sem staðsett er í Hinu hús-
inu, auk fleiri smærri styrkja, til að
taka á móti Þjóðverjunum og heim-
sóttu þeir okkur í fyrrasumar og léku
með okkur. Í sumar var kominn tími
á að endurgjalda heimsóknina og
fengum við aftur styrk frá UFE og
öðrum aðilum til þess að fara út.
Þetta er fyrsta tónlistartengda verk-
efnið sem UFE styrkir.“
Tónlist – tungumál
án landamæra
Markmið gagnkvæmra heimsókna
lúðrasveitanna og styrks UFE var að
kynnast landi og þjóð og efnahags-
tengslum þeim sem ríkja milli land-
anna. Lúðrasveitin tók þátt í ýmsu
menningarstarfi og heimsótti m.a.
námuvinnslu og spilaði við opnun
sýningar í glerlistasafni.
„Við spiluðum einnig á áðurnefndri
Schützenfest, þar sem eru margar
skrúðgöngur og meðal annars svo-
nefnd kyndlaganga, þar sem gengið
er með kyndla um bæinn, framhjá
fólkinu í bænum sem stendur við göt-
una og fylgist með. Gangan endar
síðan inni á íþróttaleikvangi,“ segir
Stefán Ómar. „Gengið er um kvöld og
fljótt verður of dimmt til að sjá nót-
urnar, þannig að þegar komið var inn
á leikvanginn sneri stjórnandinn sér
við og spurði hlæjandi hvað í ósköp-
unum verið væri að spila.“ Lúðra-
sveitin á einnig í góðu samstarfi við
tónlistarskóla Garðabæjar og starf-
rækja skólarnir saman stórsveit sem
skipuð er fólki úr lúðrasveitinni og
nokkrum nemendum úr Garðabæ.
Var sú sveit einnig með í för og lék á
nokkrum tónleikum.
Meðlimir lúðrasveitarinnar gistu á
heimilum þýskra félaga sinna, en for-
eldrar og stjórnendur gistu í Hausov-
erbach-klaustrinu, þar sem prestaraf
reglu heilags Franz frá Saalis stunda
trú sína og þjóna guði sínum og sam-
félaginu. Hausoverbach-klaustrið
rekur meðal annars kaþólska skólann
sem starfrækir vinasveit Hafnfirð-
inganna. Ennfremur var með í för
Lúðvík Geirsson, bæjarstjóri Hafn-
arfjarðar, ásamt konu sinni og yngsta
syni, en bæjarstjóri Linnich bauð
honum að vera samferða hópnum.
Arnór Skúlason, gjaldkeri for-
eldrafélags lúðrasveitarinnar, segir
gestrisni munkanna hafa verið mjög
göfuga. „Þetta var mikil upplifun og
afar vel við okkur gert, bæði hvað
varðaði gistingu og veitingar. Svo
voru byggingarnar þarna afar fornar
og sérstakar. Þetta var eins og að
koma inn í bíómynd, allt var svo mik-
ilfenglegt. Á kvöldin var síðan farið
niður í klausturkjallarann og spjallað
um heimsmálin. Þýskaland er heima-
land mjaðarins og var því við hæfi að
dreypa á slíkum veigum í góðu hófi.“
Ólík nálgun á
tónlistarflutning
Þau Dagný Björk Guðmundsdóttir
þverflautu- og óbóleikari og Eiríkur
Rafn Stefánsson trompetleikari eru
bæði virkir meðlimir í LTH. Þau
segja heimsóknina hafa verið gríð-
arlega skemmtilega og fræðandi auk
þess sem gaman hafi verið að upplifa
öðruvísi nálgun Þjóðverja á tónlist-
ina. „Það var rosalegur agi á æfing-
um og í öllum flutningi. Það var ekki
um það að ræða að fólk spilaði út úr
takti og allir trommuleikararnir léku
sem einn í skrúðgöngunum,“ segir
Dagný Björk og bætir við: „Þegar
stjórnandinn lyfti hendinni í miðju
lagi, þá þagnaði allt undir eins, þau
kunnu svo sannarlega að hlýða
stjórnandanum.“
Eiríkur Rafn tekur undir orð Dag-
nýjar og bætir við að Þjóðverjar
Hins vegar lentu þeir í miklum erf-
iðleikum með íslensk þjóðlög, rímna-
dans og slíkt, þar sem takturinn er
breytilegur, til dæmis í vísnalög-
unum. Þeim fannst íslensku lögin
hins vegar vera mikil áskorun og
nutu þess að spreyta sig á þeim, enda
höfum við líka gaman af því að brjóta
upp formið og setja svolítið bras-
ilískan danstakt í lögin. Það lífgar
upp á músíkina og fólk rak stundum
upp stór augu í kyndlagöngunni.
Fólk á dálítið erfitt með lúðrasveit-
ir á Íslandi og þess vegna reynum við
oft að gera lögin svolítið öðruvísi og
leika okkur með þau til að vekja for-
vitni og kátínu áheyrenda. Það fór
líka mjög vel í Þjóðverjana, en þar er
afar rík hefð fyrir lúðrasveitum og
marseringum.“
Dagný og Eiríkur segja agann það
sem þau urðu mest vör við þegar þau
heimsóttu þýska skólann ásamt fé-
lögum sínum. „Við mættum í skólann
áður en tíminn byrjaði og settumst
niður við borð. Þá var hnippt í okkur
og okkur kippt á fætur. Krakkarnir
eiga að standa þangað til kennarinn
kemur inn, þá bjóða þau kennaranum
góðan daginn og hann leyfir þeim að
setjast. Þetta er reglan og það var
mjög ólíkt því sem við eigum að venj-
ast. Krakkarnir þarna læra líka mjög
mikið af tónfræði í tónmenntatímum,
– margt sem við erum að læra í tón-
listarskólanum er skyldunám hjá
þeim.“ segir Dagný. „Þetta var mjög
mikil upplifun og sérstakt að kynnast
lífinu í Þýskalandi og að þetta fólk er
alls ekki svo ólíkt okkur þótt þessi agi
ríki víða.“
„Það má segja að við séum svolítið
ávalari og óformlegri hérna á Ís-
landi,“ segir Stefán Ómar og þykir
honum Þjóðverjar afar reglufastir og
agaðir í sínum samskiptum, miðað við
Íslendinga.
Gott starf foreldrafélags
Stefán telur að það væri ómögulegt
að standa í ferðalögum og öllu því
starfi sem lúðrasveitin tekur sér fyrir
hendur ef ekki væri fyrir gríðarlega
öflugt foreldrafélag. „Án þess væri
ekki hægt að gera nema brot af því
sem gert er. Það þarf náttúrulega að
vera gott starf í kringum þetta allt
saman. En það skilar sér svo marg-
falt til baka í öllum þeim verðmætu
tengslum sem myndast. Vináttubönd
verða til sem endast út ævina og það
er afar verðmætt.“
Úlfhildur tekur undir orð Stefáns
og bætir því við að tónlistarstarfið sé
góður grundvöllur fyrir allt nám og
sérstaklega raungreinanám. „Það
eru til dæmis fimm verkfræðingar í
Lúðrasveit Hafnarfjarðar, sem ekki
má rugla saman við LTH. Svo má
nefna hann Finnboga okkar Ósk-
arsson túbuleikara, sem er efnafræð-
ingur og leikur með LTH. Hann hef-
ur verið okkur stoð og stytta í
gegnum árin.
Foreldrarnir vita að þetta er afar
heilbrigt og gott starf og verðmætt
að taka virkan þátt í því.“
Unga fólkið var að sögn afar ánægt
með ferðina og eru þegar komnar
upp áætlanir um frekari samskipti.
Einn meðlimur þýsku sveitarinnar er
á leið til Íslands í verklegt nám í
skipulagningu menningarviðburða og
áform eru uppi um heimsóknir ein-
staklinga milli landanna. „Þetta hefur
allt heppnast afar vel og öll þessi
vinna hefur svo sannarlega verið þess
virði,“ segir Úlfhildur og viðstaddir
taka undir.
Lúðrasveit Tónlistarskóla Hafnarfjarðar í ferðalag til Þýskalands
Lúðrasveitin með fjölskyldumeðlimum og stjórnendum á tröppum elstu byggingar Hausoverbach-klaustursins í Barmen.
Vináttubönd til framtíðar
HÖFUÐBORGARSVÆÐIÐ
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 6. ÁGÚST 2003 17