Morgunblaðið - 06.08.2003, Blaðsíða 31

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 6. ÁGÚST 2003 31
Í dag hefði Guðrún
systir mín orðið 34 ára ef
hún hefði fengið að lifa
lengur en hún lést á
Heilbrigðisstofnun Suð-
urlands á Selfossi sl.
sumar. Með örfáum orðum langar
mig að minnast hennar hér í dag.
Þegar mér var tilkynnt það í gegnum
síma að Guðrún systir mín væri dáin
þá fylltist ég ofboðslegri reiði og van-
mætti gagnvart almættinu. Af hverju
Guðrún systir mín, hún af öllum? Af
hverju var hún tekin frá ungum börn-
unum sínum, þeim sem hún unni
mest? Hvað yrði nú um þau, gætu þau
öll verið saman eða yrðu þau slitin
hvert frá öðru? Þessar spurningar
helltust yfir mig. Ég sakna hennar
mikið og mun gera á meðan ég lifi, ég
hugsa til hennar á hverjum degi. Ég
veit það í dag að hún er komin á betri
stað, stað þar sem allt er svo bjart og
gott og hún hefur hitt foreldra okkar
sem hún missti svo ung og saknaði
alla tíð.
Sumarið 1969 er yndislegt í minn-
ingunni, sumarið sem mamma gaf
okkur strákunum í fjölskyldunni litla
systur sem síðar var skírð Guðrún í
höfuðið á ömmu. Guðrún átti yndis-
lega æsku allt til 10 ára aldurs í skjóli
foreldra okkar og man ég hvað við
strákarnir í fjölskyldunni vorum
montnir af „Guddu litlu“ enda var hún
oft ofvernduð af okkur.
Guðrún var rúmlega þriggja ára
þegar gosið hófst á Heimaey og við
þurftum að flýja eyjarnar. Bjuggum
við þá í tæp tvö ár á Stór-Reykjavík-
ursvæðinu, fyrst í Hafnarfirði og síð-
GUÐRÚN
STEINGRÍMSDÓTTIR
✝ Guðrún Stein-grímsdóttir fædd-
ist í Vestmannaeyjum
6. ágúst 1969. Hún
lést á Sjúkrahúsi Suð-
urlands 7. júlí 2002 og
var útför hennar gerð
frá Selfosskirkju 13.
júlí sama ár.
an á Grenimelnum í
Reykjavík. Eftir að fjöl-
skyldan komst aftur
heim til Eyja fór lífið á
Faxastíg 39 strax í sínar
föstu, ákveðnu og
áhyggjulausu skorður.
Guðrún var þá orðin
fimm ára og strax búin
að eignast vinkonur í
götunni sem margar
hverjar urðu hennar
bestu vinkonur til ævi-
loka.
20. maí 1980 varð fjöl-
skyldan fyrir miklu áfalli
þegar pabbi lést, aðeins 49 ára að
aldri eftir erfið veikindi, þá var Guð-
rún systir mín tíu ára gömul. Þremur
árum síðar kom annað áfall því 12.
júní 1983 lést mamma okkar, aðeins
55 ára gömul, eftir erfiða baráttu við
krabbamein. Þetta var mikið áfall fyr-
ir fjölskylduna og þá sérstaklega fyrir
Guðrúnu sem þá var að verða 14 ára
og nýfermd. Guðrún syrgði þau mikið
og var harmurinn alltaf til staðar í
hjarta hennar.
Eftir að mamma deyr flytur Guð-
rún til okkar Bubbu og býr hún hjá
okkur til ársins 1988 en þá fer hún
sjálf að búa. Fyrst í íbúð á Skólavegi
8, síðan flytur hún að Fífilgötu 3 en
þar leigði hún allt þar til hún eignaðist
Gunnar Má, elsta soninn sinn, árið
1990 en þá flytur hún til Gunnars
bróður og býr hjá honum þangað til
hún kaupir sér sína eigin íbúð í Folda-
hrauninu. Árið 1993 eignast Guðrún
annan son, Arnar Jóhann. Lengst af
bjó Guðrún ein með strákunum sínum
og bjó hún þeim fallegt og snyrtilegt
heimili enda vildi hún alltaf hafa allt í
röð og reglu. Enn eitt áfallið skellur á
Guðrúnu árið 1992 en þá greinist hún
með MS-sjúkdóminn. Árin eftir það
reyndust henni heilsufarslega þung í
skauti en með dugnaði hennar og
kjarki gekk þetta allt upp hjá henni.
Hún sýndi það og sannaði, þrátt fyrir
þessa erfiðleika, að hún var hörku-
dugleg og ósérhlífin. Hún var skap-
mikil og fór sínu fram tæki hún eitt-
hvað í sig. Síðustu tvö árin sem hún
lifði fannst henni einkenni veikinnar
vera á undanhaldi og fékk hún nokkra
bót á sjúkdómnum en þá var byrjað
að gefa henni ný lyf. Árið 1996 kynn-
ist Guðrún Haraldi Snorrasyni frá
Selfossi en hann var þá nemandi í
Stýrimannaskólanum í Eyjum. Halli
flutti inn til Guðrúnar og drengjanna
og bjuggu þau í íbúð hennar þangað
til þau fluttu á Selfoss í janúar 2001.
Þau keyptu sér hús á Grashaga 22 og
þar bjó Guðrún þeim fallegt heimili.
14. janúar 2002 eignuðust þau Guð-
rún og Halli saman dótturina Þuríði
Eygló sem skírð var 7. apríl 2002 og
ber nafn móður okkar og föðurömmu
sinnar. Hún var glöð og ánægð þegar
hún hringdi í mig og sagðist vera með
afmælisgjöf til mín en Þuríður Eygló
fæddist á afmælisdeginum mínum.
Guðrún elskaði börnin sín ofar öllu og
reyndi að vera þeim fyrirmynd. Guð-
rún var trúuð kona og trúði á lífið eftir
dauðann, þar líktist hún mjög móður
okkar sem ól okkur systkinin upp í
guðstrú. Hún kenndi drengjunum
bænir og hlustaði mikið á trúarlega
tónlist. Þar átti hún sér eitt uppá-
haldslag, „Liljan“, sem var sungið í
jarðarförinni hennar.
Ég sá Guðrúnu systur mína í síð-
asta sinn á lífi í skírn dóttur hennar og
var hún þá ánægð með lífið og til-
veruna, allir hennar nánustu nálægt
henni og framtíðin björt og allt á
réttri leið. Viku fyrir andlátið talaði
ég við Guðrúnu systur mína en þá var
yngri drengurinn hennar hér í Eyjum
á fótboltamóti og var hún þá að at-
huga hvernig honum og liðinu hans
gengi í mótinu. Guðrún var þá mjög
hress en viku seinna var hún dáin.
Jarðarför Guðrúnar fór fram frá
Selfosskirkju laugardaginn 13. júlí að
viðstöddu miklu fjölmenni, þá sá ég
hve vinmörg Guðrún var.
Ég vil sérstaklega þakka Ástþóri
frænda og Jónu sem voru alltaf til
staðar fyrir Guðrúnu og börnin henn-
ar og einnig öllum þeim sem veittu
okkur fjölskyldunni huggun í sorg-
inni. Allt þetta er ómetanlegt. Guð
blessi ykkur og varðveiti.
Pétur.
veikindum eða ekki. Öllum vildirðu
vel, og öllum vildirðu hjálpa.
Mamma, ég á þér svo margt að
þakka. Þú gafst mér líf og lést mér
alltaf finnast ég vera hetjan þín, en ég
veit að nú ert þú á betri stað, engir
verkir eða veikindi, heldur finnurðu
fyrir miklum friði, eins og þegar þú
varst ung stúlka í Noregi, og átt þú
það svo sannarlega skilið, elsku
mamma. Ég kveð þig nú í þessu lífi,
en hlakka til næstu endurfunda.
Jesús, bróðir vor og frelsari, þú
þekkir dánarheiminn.Fylgdu vini
(móður) vorum, þegar vér getum ekki
fylgst með henni lengur. Miskunn-
sami faðir, tak á móti henni.
Heilagi andi, huggarinn, vertu með
oss. Amen.
Þinn sonur,
Aðalsteinn Kjell.
Elsku mamma.
Þú varst okkur allt, yndisleg móðir
og frábær vinur. Þú vildir allt fyrir
alla gera, alltaf boðin og búin til að
hjálpa hvort sem þú áttir gott með
það eður ei, allt skyldi reyna, þannig
varst þú, öll af vilja gerð. Síðustu
mánuðir voru þér erfiðir, en alltaf
tókst þér að rísa upp frá veikindun-
um, en í þetta sinn kallaði guð þig
heim. Við söknum þín ólýsanlega mik-
ið, allt er og verður svo tómlegt án
þín, en minningarnar um þig geymum
við í hjarta okkar.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(Vald. Briem.)
Þínar dætur,
Rósmary og Guðrún Karí.
Elsku amma.
Nú ert þú farin og það verður skrít-
ið að hafa þig ekki lengur hjá okkur.
Ógleymanlegar eru stundirnar sem
við áttum með þér. Þú varst ein af
þeim ömmum sem lifa fyrir barna-
börnin sín, þú vildir reglusemi og aga
og allt af því góða, enda hollt og gott
veganesti út í lífið. Þú gerðir allt sem
þú gast til að geta verið sem mest með
okkur, þú taldir það ekki eftir þér að
þurfa að ferðast norður með rútunni
oftar en einu sinni eða tvisvar í sama
mánuðinum, enda biðum við spennt
þegar mamma sagði við okkur, að von
væri á þér norður. Við biðum með eft-
irvæntingu og töldum niður dagana
þangað til þú kæmir. Þú vildir ekki
missa af neinu sem viðkom okkur,
sjaldan vantaði þig á afmælisdögun-
um okkar eða á jólunum, enda þegar
þú varst ekki fannst okkur engin jól
án þín. Þegar heilsunni þinni fór að
hraka og ferðunum þínum að fækka
hringdir þú alltaf reglulega, og vildir
fá fréttir af okkur. Alltaf sagðirðu við
mömmu þegar þú kvaddir: „Kysstu
börnin frá mér.“
Við munum sakna þín, elsku amma,
meira en orð fá lýst.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Grétar, Elín, Heiðrún,
Bryndís og Aðalsteinn.
Elsku hjartans Kjellfrid, ég kynnt-
ist þér fyrir átján árum þegar leiðir
okkar lágu saman í gegnum börnin
þín sem eru mér alveg yndisleg og
urðum við strax góðar vinkonur. Ég
kem til með að sakna þín mjög mikið,
kæra vinkona. Ég bið góðan guð að
styrkja börnin þín sem eiga í mikilli
sorg núna, en tíminn læknar víst öll
sár um síðir.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Vald. Briem.)
Þín vinkona,
Kristjana.
✝ Gunnar Frið-riksson fæddist
á Hólavegi 17 á
Siglufirði hinn 1.
febrúar 1945. Hann
lést á Fjórðungs-
sjúkrahúsinu á Ak-
ureyri 29. júlí síð-
astliðinn. Gunnar
var sonur hjónanna
Friðriks Stefáns-
sonar, f. 24.2. 1924,
og Hrefnu Einars-
dóttur, f. 9.8. 1926.
Hann var elstur
sex systkina en þau eru Sigrún, f.
1947, búsett í Noregi; Jónína
Gunnlaug, f. 1949, búsett á Álfta-
nesi, alin upp af Ásgeiri Björns-
syni og Sigrúnu Ásbjarnardóttur;
Kolbrún, f. 1950; Sigurður, f.
1952; og Stefán, f. 1960, en þau
eru öll búsett á Siglufirði.
Hinn 26.12. 1967 gekk Gunnar
arsdóttir frá Garðabæ. Fyrir átti
Gunnar dótturina Hönnu Krist-
jönu, f. 1963, gift Guðjóni Betúels-
syni. Þeirra börn eru Gísli Betúel,
f. 1986, og Hrafnhildur Inga, f.
1990. Þau eru búsett í Reykjavík.
Móðir Hönnu Kristjönu er Hlín
Sigurðardóttir, f. 1946 en eigin-
maður hennar og uppeldisfaðir
Hönnu Kristjönu er Gísli Jónsson,
f. 1937. Gunnar lauk sveinsprófi í
bifvélavirkjun 8.6. 1968 og 12.10.
1973 fékk hann meistarapróf-
sskírteini. Hann rak bifreiðaverk-
stæði um tíma en í seinni tíð sneri
hann sér meira að bílaréttingum
og bílamálun. Frá árinu 1991 var
hann með eigin rekstur, fyrst
ásamt Stefáni bróður sínum en
frá árinu 1997 rak Gunnar fyr-
irtækið einn undir nafninu Rétt-
ingaverkstæði Gunnars ehf.
Gunnar var félagi í hestamanna-
félaginu Glæsi á Siglufirði og var
meðal annars formaður um tíma.
Hann var einnig félagi í Harm-
ónikusveit Siglufjarðar.
Útför Gunnars fer fram frá
Siglufjarðarkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
að eiga Kristrúnu Sig-
urbjörnsdóttur, f.
28.11. 1947, en foreldr-
ar hennar eru Jóhanna
Antonsdóttir, f. 1913,
og Sigurbjörn Boga-
son, f. 1906, d. 1983.
Gunnar og Kristrún
eignuðust þrjú börn en
þau eru: 1) Jóhanna
Hrefna Gunnarsdóttir,
hjúkrunarfræðingur,
f. 1969, gift Sævaldi
Jens Gunnarssyni frá
Dalvík. Börn þeirra
eru: Viktor Daði, f. 1997, Krist-
björn Leó, f. 1998, og Vigdís, f.
2001. 2) Sigurður Jón Gunnars-
son, viðskiptafræðingur, f. 1971,
kvæntur Silju Arnarsdóttur frá
Selfossi. Dætur þeirra eru: María
Sól, f. 2000, og Ásthildur, f. 2002.
3) Dagur, bílamálari, f. 1975.
Sambýliskona hans er Hanna Við-
Elsku Gunni minn, hafðu hjartans
þakkir fyrir allar samverustundirnar.
Megi góður guð geyma þig.
Þar sem englarnir syngja sefur þú,
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum í trú
á að ljósið bjarta, skæra
veki þig með sól að morgni,
veki þig með sól að morgni.
Drottinn, minn faðir, lífsins ljós,
lát náð þína skína svo blíða.
Minn styrkur þú ert mín lífsins rós,
tak burt minn myrka kvíða.
Þú vekur hann með sól að morgni.
Þú vekur hann með sól að morgni.
Faðir minn, láttu lífsins sól
lýsa upp sorgmætt hjarta.
Hjá þér ég finn frið og skjól.
Láttu svo ljósið þitt bjarta
vekja hann með sól að morgni
vekja hann með sól að morgni.
Drottinn réttu sorgmæddri sál
svala líknarhönd
og slökk þú hjartans harmabál,
slít sundur dauðans bönd.
Svo vaknar hann með sól að morgni.
Svo vaknar hann með sól að morgni.
Farðu í friði, vinur minn kær,
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær,
aldrei ég skal þér gleyma.
Svo vöknum við með sól að morgni.
Svo vöknum við með sól að morgni.
(Bubbi Morthens.)
Þín
Kristrún.
Elsku besti pabbi. Mikill er harmur
okkar og tregi. Við trúum því vart að
þú sért farinn frá okkur og eigum vart
orð til að lýsa söknuði okkar. Þú varst
einstök persóna, svo rólegur og frið-
elskandi. Oft vissum við ekki hvort þú
varst heima eða að heiman því ekki
var gauraganginum eða hávaðanum
fyrir að fara. Þegar við vorum börn,
voru þið mamma dugleg að fara með
okkur í útilegur og „nestisferðir“ inn í
sveit og eftir að þú fórst í hesta-
mennskuna voru ófá hestamannamót-
in sem fjölskyldan sótti. Hestarnir
voru þitt líf og yndi og áttir þú margar
af þínum bestu stundum í hesthúsun-
um. Við fórum oft með þér í hesthúsin
þegar við vorum börn og kenndir þú
okkur að umgangast hrossin af virð-
ingu, alúð og natni. Þú varst búinn að
kaupa hey fyrir veturinn og hafðir oft
orð á því hversu mikið þú hlakkaðir til
að gefa það. Þú sagðir þetta vera úr-
vals hey og vildir ekkert nema það
besta fyrir hestana þína. Elsku pabbi,
við skulum sjá til þess að hestarnir
þínir fái heyið sem þú ætlaðir þeim. Þú
varst svo mikill sveitamaður í eðli þínu
enda varst þú ekki gamall þegar þú
byrjaðir að fara í sveit á sumrin.
Brekkukot var sveitin þín en þar
naust þú samvista við gott fólk og
fékkst að njóta þín við umönnun dýra
og við hin ýmsu sveitastörf. Þú hafðir
oft orð á því hvað þetta var þér ómet-
anleg reynsla og gott veganesti út í líf-
ið. Þú varst ekki nema átta ára þegar
þú eignaðist þína fyrstu harmóniku.
Þú varst svo lítill að þú stóðst ekki
undir henni, heldur þurftir að sitja, en
þú komst fljótt upp á lagið og spilaðir
alla tíð eftir eyranu. Það var mikið bú-
ið að spila og syngja á okkar heimili og
stundum auðveldaðir þú okkur að
læra skólaljóðin með því að láta okkur
syngja þau á meðan þú spilaðir undir á
nikkuna. Þú gekkst til liðs við Harm-
ónikusveit Siglufjarðar og veitti sá fé-
lagsskapur bæði þér og mömmu mikla
ánægju og gleði.
Elsku besti pabbi, þú varst svo góð-
ur og blíður maður og veittir okkur
svo gott uppeldi. Þú hélst uppi aga án
þess að þurfa að æsa þig. Aldrei
hækkaðir þú róminn við okkur, heldur
bentir okkur yfirvegað á hvað betur
mætti fara. Við erum heppin að hafa
notið leiðsagnar þinnar og ástúðar og
munum alltaf vera stolt af því að eiga
þig fyrir pabba. Við vitum að þú munt
halda áfram að leiðbeina okkur og
vera með okkur um ókomna framtíð.
Hafðu þökk fyrir allt og allt og megi
góður guð geyma þig, elsku pabbi.
Orð þín veittu okkur ánægjustund,
yl þar og kraft var að finna.
Þú áttir svo góða og lífsglaða lund
að létta hug barnanna þinna.
Við kveðjum þig nú í síðasta sinn
en samt geymum minningu þína
og áfram mun lýsa okkur ljósgeisli þinn
sem léstu á braut okkar skína.
Öll kveðjum og þökkum á þessari stund
þín þýðlegu orð vor til handa
þökk fyrir sérhvern þinn fræðandi fund
far vel til sælunnar landa.
(Höf. ók.)
Þín elskandi börn,
Jóhanna, Sigurður og Dagur.
Kveðja frá mömmu og pabba
Misjafnt mannlífið býður
og mörg í lífinu þraut.
Af alhuga syrgjum við soninn
sem hér var hrifinn á braut.
Þú sem ætíð varst okkar
yndi og hjartans mál.
Nú genginn er góður drengur
Guð blessi þína sál.
(Friðrik Stefánsson.)
Elsku afi, við skiljum ekki að þú
sért dáinn, við vitum það en skiljum
ekki, við skiljum það kannski þegar
við stækkum. En það var einmitt það
sem við ætluðum að gera með þér afi,
að stækka og skilja svo margt. En á
meðan það gerist eigum við minning-
arnar um þig, þegar þú heimsóttir
okkur pínulitla, fyrst á Þórshöfn, svo í
Hafnarfjörð og svo loks þegar við
fluttum á Siglufjörð og gátum verið
með þér næstum á hverjum degi.
Okkur þótti svo spennandi að heim-
sækja þig á verkstæðið en við vöruð-
um okkur á pressunni, hún var svo há-
vær þegar hún fór í gang. Okkur þótti
svo spennandi að fara með þér í hest-
húsið, gefa hestunum brauðið sem þú
fékkst í bakaríinu, sem okkur þótti
næstum jafngott og hestunum, draga
mjólkurgrindina að stöllunum, klifra
upp á hana og klappa hestunum yfir
stallinn, gefa þeim brauðið eða hey.
Við fengum að „pjaskast“ með þér
og þolinmæðina þína þraut aldrei við
okkur, ekki frekar en sleikjóana og
súkkulaðið sem virtist verða til í
hanskahólfinu á jeppanum. Rúntar á
jeppanum voru í sérstöku uppáhaldi,
að fá að klifra inn að aftan, yfir dótið
sem þú varst með og sitja svona reffi-
legir í aftursætinu, við vorum sérstak-
lega ánægðir með að fá að sitja í fang-
inu þínu og taka í stýrið. Við vorum
aldrei rellnir með þér, við vorum alltaf
svo góðir þegar við vorum með þér,
afi, við höldum að það sé vegna þess að
þú varst svo góður sjálfur. Nú ætlum
við að stækka og skilja þótt það verði
erfiðara án þín, við ætlum að stækka
og verða góðir menn eins og þú. Þegar
Vigdís stækkar ætlum við að segja
henni frá þér, svo hún geti líka átt
minningar um þig eins og við.
Bless, elsku afi.
Þínir elskandi afakútar
Viktor Daði og Kristbjörn Leó.
GUNNAR
FRIÐRIKSSON