Morgunblaðið - 06.08.2003, Blaðsíða 35

hann alla þá sem hann elskaði hjá
sér í sátt og samlyndi. Guðmundur
var lengi til sjós. Hann var á tog-
urum frá unga aldri og síðan á
fragtskipum. Frá 1966 var hann
verkstjóri hjá Eimskipum og síðan
hjá Samskipum. Síðustu starfsár sín
vann hann hjá Sorpu.
Hann bjó eiginkonu sinni og fjöl-
skyldu ávallt fallegt heimili hvar
sem það var hverju sinni. Guð-
mundur var nefnilega sérstakt
snyrtimenni. Það var efturtektar-
vert að sjá til hans þegar hann var
að vinna. Allt var svo snyrtilegt og
fínt í kringum hann, sama hvar var
litið.
Eins og áður hefur komið fram
voru kynni okkar Guðmundar stutt.
En það er ekki alltaf spurningin um
magn, heldur gæði. Elsku Guð-
mundur minn, ég þakka fyrir frá-
bær kynni og bið almættið að
styrkja alla ástvini á þessum erfiðu
tímum.
Þinn tengdasonur
Sigurður Þór Kjartansson.
Mig langar til þess að segja nokk-
ur orð um afa minn. Hann var ynd-
islegur maður með stórt hjarta og
besti afi í heimi. Hann lagði margt á
sig til að gleðja okkur barnabörnin
og fyrir það verð ég honum æv-
inlega þakklát. En hann var orðinn
það veikur og sárkvalinn að það var
orðið best fyrir hann að deyja.
En elsku afi minn, núna ertu hjá
Lúlla syni þínum og Örvari barna-
barni þínu og pabba þínum og
mömmu að vinna upp öll árin sem
þið misstuð.
Ég man alltaf eftir því þegar við
vorum í Svíþjóð og fórum að kaupa
föt og ég stoppaði rúllustigann. Þú
varðst alveg fokreiður og ég faldi
mig bak við fataslá, en svo varstu
svo hræddur um mig að öll reiðin
rann af þér. Þú fyrirgafst mér alltaf
því ég var svolítið uppátækjasöm
þegar ég var yngri. Þú kallaðir mig
oft Bínu við ömmu, þegar ég var að
fá lánaðan pelsinn hennar ömmu og
háhælaða skó en þú, elsku afi minn,
hjálpaðir mér alltaf að finna þá. Ég
man alltaf eftir einni vísu sem þú
söngst mér.
Kanntu brauð að baka?
Já, það kann ég.
Svo úr því verði kaka?
Já, það kann ég.
Ertu nú alveg viss um?
Já, það er ég.
Eða ertu ef til vill að gabba mig.
Þessa vísu mun ég alltaf geyma í
hjarta mínu til minningar um þig.
Þú varst alltaf duglegur að leika við
okkur systurnar.
Elsku amma, ég veit að sökn-
uðurinn er mikill. Megi góður guð
vernda þig.
Elsku afi, takk fyrir allar góðu
stundirnar sem þú færðir mér. Ég
elska þig af öllu mínu hjarta. Megi
öll börn á himninum njóta alls þess
góða frá þér sem ég naut.
Þín
Kristjana Stella.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Þýð. S. Egilsson.)
Ég fel í forsjá þína,
Guð faðir, sálu mína,
því nú er komin nótt.
Um ljósið lát mig dreyma
og ljúfa engla geyma
öll börnin þín, svo blundi rótt.
(M. Joch.)
Elsku afi minn. Þó svo að þú sért
búinn að yfirgefa þennan heim veit
ég að þú munt ávallt fylgja mér. Þú
munt ávallt vera í hjarta mínu.
Elsku amma mín, ég veit að þú
saknar afa mikið en minningu hans
geymir þú í hjarta þínu.
Elsku afi, hvíldu í friði, Guð blessi
minningu þína.
Þín
Jóhanna Sigríður.
Elsku afi. Þú hefur nú loksins
hlotið hvíldina hinstu eftir stutt en
hart stríð við illvígan sjúkdóm. Ég
vil þakka fyrir þær stundir sem við
áttum saman og ég mun varðveita í
minningum mínum um ókomna tíð.
Þegar ég var lítill var það ávallt
mikið tilhlökkunarefni þegar ég
vissi af því að þú værir á leiðinni í
heimsókn og ekki síður þegar ég
fékk að koma suður og dvelja hjá
ykkur ömmu um tíma og voru þess-
ar stundir ófáar. Á þessum tímum
var oft ýmislegt brallað við misjafna
ánægju margra sem best er látið
ósagt hér.
Ég veit að nú er þjáningum þín-
um lokið og að þú ert kominn á
betri stað í faðm ástvina sem þegar
hafa horfið á braut.
Ég mun ávallt minnast þín með
söknuði.
Þinn
Guðmundur Lúther.
Takk fyrir allar ferðirnar á rusla-
haugana, elsku afi minn.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem.)
Þinn
Halldór.
þeirra gerðu allt sem í þeirra valdi
stóð til að létta henni lífið. Hún fékk
að deyja heima í rúminu sínu eftir
þungbær veikindi.
Fólkið hennar hér heima saknar
hennar mikið en sárastur er sökn-
uðurinn hjá fjölskyldunni í Englandi
og vottum við þeim öllum okkar
dýpstu samúð.
Kristrún frænka.
Kær vinkona mín, Anna Soffía
Axelsdóttir Guest, var í upphafi
uppvaxtar míns sem þjóðsaga á
mínu heimili. Anna Fía eins og hún
var kölluð var æskuvinkonan henn-
ar mömmu sem haldið hafði til Eng-
lands á vit ævintýranna daginn eftir
að mamma hafði eignast sitt fyrsta
barn í júní 1950. Já, ferðalagið hafði
staðið til í einhvern tíma, en Anna
lofað vinkonu sinni að bíða þangað
til fæðing frumburðar hafði átt sér
stað, en löngu var ákveðið að hún
yrði viðstödd fæðinguna.
Heimsóknir Önnu Fíu til Íslands
voru strjálar fyrsta áratuginn enda
ekki algengt að fólk ferðaðist milli
landa á 6. áratugnum. En árið 1966
áttum við systurnar því láni að
fagna að dvelja með Önnu Fíu og
manni hennar Roy Guest sumar-
langt á heimili þeirra í Englandi
ásamt börnunum tveimur Signý og
Nonna. Samveran með Önnu Fíu
þetta sumar var sem skóli í mann-
legum samskiptum og samræðulist
og hafði hún að mörgu leyti áhrif á
afstöðu mína til lífsins. Hún hafði
sérstakt lag á því að sýna börnum
virðingu, var óþreytandi í því að
svara erfiðum spurningum og ávallt
tilbúin til að ræða það sem manni
fannst skipta mestu máli hverju
sinni. Hún tilheyrði stétt heima-
vinnandi húsmæðra og hygg ég að
hún hafi ávallt verið sátt við sitt val.
Heimilisstörfin vann hún án þess að
maður tæki eftir því enda þótt þæg-
indin væru af skornum skammti, en
það var í eldhúsinu hennar Önnu
Fíu sem ég lærði að matargerð var
ekki einungis aðferð til þess að
steikja eða sjóða hráefni heldur var
hér um að ræða stað það sem dag-
lega var framinn galdur. Undirbún-
ingur máltíðar hófst gjarnan deg-
inum áður og endaði gjörningurinn
með dýrlegri máltíð á degi hverjum
eftir að húsbóndinn var kominn
heim.
Skólaganga Önnu Fíu var ekki
löng fremur en margra annarra
kvenna af hennar kynslóð, en hún
var mjög vel að sér um hin ýmsu
málefni enda var hún skarpgreind.
Hún var gædd hárfínni kímnigáfu
sem oftar en ekki birtist í hnyttnum
tilsvörum og athugasemdum. Þann
tíma sem ég dvaldi á heimili hennar
ríkti þar stöðug glaðværð sem ein-
kenndist af gáskafullum uppátækj-
um húsfreyjunnar sem eiginmaður
hennar og gestir kunnu vel að meta.
Anna Fía kynntist manni sínum
Roy Guest skömmu eftir að hún
kom til Englands og gengu þau í
hjónaband 1952. Hún bjó allan sinn
búskap í Englandi, en þar fæddust
börnin hennar tvö, Signý og Nonni
og eru barnabörnin orðin fjögur.
Eftir því sem börnin stækkuðu urðu
heimsóknirnar til gamla landsins
tíðari og hygg ég að dálæti Roys á
landinu sem óx með hverju ári hafi
haft sín áhrif. Fyrir nokkrum árum
festu þau kaup á einu af elstu stein-
húsum Reykjavíkur sem stendur við
Vesturgötu nr. 61, en það var jafn-
framt æskuheimili Önnu. Við fráfall
Önnu Fíu missti móðir mín sína
bestu vinkonu en hennar er einnig
sárt saknað af allri fjölskyldu minni.
Ég votta eftirlifandi eiginmanni,
börnum, tengdabörnum og barna-
börnum samúð mína og bið góðan
guð að styrkja þau í sorg sinni.
Katrín Theodórsdóttir.
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 6. ÁGÚST 2003 35
Sérfræðingar
í blómaskreytingum
við öll tækifæri
Skólavörðustíg 12,
á horni Bergstaðastrætis,
sími 551 9090.
Inger Steinsson,
útfararstjóri,
s. 691 0919
Ólafur Ö. Pétursson,
útfararstjóri,
s. 896 6544
Bárugötu 4, 101 Reykjavík.
S. 551 7080
Vönduð og persónuleg þjónusta.
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem sýndu
okkur samúð og vinarhug við fráfall og útför
elskulegrar móður okkar, tengdamóður, ömmu
og langömmu,
ÁSTFINNU PÁLSDÓTTUR,
Eyrargötu 22,
Siglufirði.
Guðbjörn Haraldsson, Anna Óskarsdóttir,
Kristján Haraldsson, Pálína Pálsdóttir,
Árni Haraldsson, Hafdís Gísladóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug vegna andláts og útfarar ástkærs föður
míns, unnusta, sonar, fóstursonar, tengda-
sonar, bróður, mágs og frænda,
GUNNARS BERGS JÓHANNSSONAR.
Sindri Snær Gunnarsson,
Arnbjörg Ösp Matthíasdóttir,
Gunndís R. Hafsteinsdóttir, Páll Þórarinsson,
Jóhann B. Óskarsson, Sólrún Héðinsdóttir,
Matthías Bragason, Ragnheiður S. Helgadóttir,
Harpa Sigurbjörnsdóttir, Baldur G. Arnarson,
Óskar Jóhannsson, Helga Jóna Þórunnardóttir,
Hróðvar H. Jóhannsson, Gyða Vestmann,
Júlíus B. Jóhannsson,
Stefán R. Jóhannsson,
Kristrún Jóhannsdóttir
og systkinabörn.
Það er alltaf erfitt að
kveðja ástvini sína, en
afi minn, ég veit að þér
líður vel þar sem þú ert
núna. Það er ekki beinlínis auðvelt
að setjast bara niður og skrifa til þín
kveðjuorð, því nú langar mig að
segja svo margt, því hugurinn fer á
flug aftur í tímann og yndislegar
minningar hlaðast upp. Ósjálfrátt
reikar hugurinn í hlýjuna á Tungó,
enda á ég flestallar minningarnar
um þig þaðan. Alltaf var jafn gott að
koma eftir langa keyrslu að austan
og leggjast undir þykka mjúka sæng
á stóran kodda svo maður sást varla
í rúminu, oftast komuð þið amma
með kvöldkaffi handa okkur í rúmið
og aðgættuð hvor það færi ekki
nógu vel um okkur systkinin í rúm-
inu. Stundum þegar við vorum að
koma seint að kvöldi fengum við að
fara með þér að sækja ömmu úr
vinnunni, þá var alltaf stoppað í
sjoppunni á leiðinni og allir fengu
gotterí, þetta var fastur liður þegar
við komum að austan þegar amma
var á kvöldvakt. Ekki má nú gleyma
ófáum kvöldunum sem við krakk-
arnir sátum uppi og spiluðum lúdó
eða laumu við ömmu með fulla skál
af niðurskornum appelsínum og epl-
um, það er eins og það hafi verið í
gær. Mér er það svo minnisstætt
hvernig þú sast í ruggustólnum og
horfðir yfir allan barnaskarann þinn
og naust þess að hafa öll barnabörn-
in þín hjá þér.
Ég held ég gleymi aldrei þegar þú
lést mig stíga á fæturna á þér og
labbaðir um eða jafnvel dansaðir
með mig, trallandi lítið lag í eldhús-
inu á Tungó. Þessi litla minning fær-
ir alltaf hlýju í hjartað mitt og minn-
ir mig á hvað mér fannst ég alltaf
BJÖRN EMIL
BJÖRNSSON
✝ Björn EmilBjörnsson fædd-
ist á Búðareyri við
Reyðarfjörð 4. febr-
úar 1924. Hann lést
á Landsspítalanum í
Fossvogi 10. júlí
síðastliðinn og var
útför hans gerð í
kyrrþey frá Selfoss-
kirkju 18. júlí.
örugg með mínar litlu
hendur í hlýju lófunum
þínum, ekkert gat
komið fyrir á meðan þú
varst nálægur. Reynd-
ar þótt höndin mín hafi
stækkað töluvert síðan
þá hef ég alltaf fundið
fyrir þessari tilfinn-
ingu, þú tókst svo
gjarnan í höndina mína
þegar ég kom til ykkar,
það segir allt fyrir mig.
Mikið á ég eftir að
sakna þess að fá ekki
að finna fyrir hlýju og
tryggu hendinni þinni.
Allt sem þú gerðir var gert af alúð
og einstakri nákvæmni, enda öll
smíðaverkin þín eftir því, þú hugs-
aðir fyrir öllu, hverju einasta smáat-
riði. Enda nú þegar þú kveður getur
þú verið svo stoltur af því sem þú
skilur eftir þig, hvort sem það er
fjölskyldan þín eða handverkið þitt,
því það er allt fullkomið. Ég gæti
setið hér í allt kvöld og skrifað niður
allar þær yndislegu minningar sem
ég á um þig, en þess í stað ætla ég
frekar að geyma þær fyrir mig og
varðveita í hjartanu mínu.
Afi minn takk fyrir allt.
Guð geymi þig.
Hvíldu mig er höfði þreyttu
hinsta sinn ég drúpi rótt.
Ber mig þá til bjartra sala,
blíða, kyrra, stirnda nótt.
Jóhanna Ríkey.
MORGUNBLAÐIÐ birtir afmælis- og minningargreinar endurgjalds-
laust alla daga vikunnar. Greinunum má skila í tölvupósti (netfangið er
minning@mbl.is - svar er sent sjálfvirkt um leið og grein hefur borist)
eða á disklingi og þarf útprentun þá að fylgja. Nauðsynlegt er að til-
greina símanúmer höfundar og/eða sendanda (vinnusíma og heima-
síma). Tekið er á móti afmælis- og minningargreinum á 1. hæð í húsi
Morgunblaðsins, Kringlunni 1 í Reykjavík, og á skrifstofu Morgun-
blaðsins Kaupvangsstræti 1 á Akureyri. Ekki er tekið við handskrif-
uðum greinum.
Minningargreinum þarf að fylgja formáli með upplýsingum um hvar
og hvenær sá sem fjallað er um er fæddur, hvar og hvenær dáinn, um
foreldra hans, systkini, maka og börn og loks hvaðan útförin verður gerð
og klukkan hvað.
Ætlast er til að þetta komi aðeins fram í formálanum, sem er feitletr-
aður, en ekki í greinunum sjálfum. Um hvern látinn einstakling birtist
ein aðalgrein af hæfilegri lengd á útfarardegi, en aðrar greinar séu um
300 orð eða 1.500 slög (með bilum) en það eru um 50 línur í blaðinu (17
dálksentimetrar). Tilvitnanir í sálma eða ljóð takmarkast við eitt til þrjú
erindi.
Birting afmælis- og
minningargreina