Morgunblaðið - 14.10.2003, Blaðsíða 35

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 14. OKTÓBER 2003 35
✝ Finndís Guð-mundsdóttir
fæddist í Selárdal í
Hörðudal í Dalasýslu
7. janúar 1932. Hún
lést á Hrafnistu í
Hafnarfirði laugar-
daginn 27. septem-
ber síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Guðmundur Guð-
mundsson, bóndi að
Litlu-Gröf, f. 21.
mars 1892, d. 28. maí
1941, og Arndís Þor-
steinsdóttir hús-
freyja f. 19. nóv.
1894, d. 17. okt. 1983. Systkini
Finndísar eru: Hjörtur, f. 25. nóv.
1928; Guðmundur Árdal, f. 16.
apríl 1930; Margrét Kristín, f. 22.
maí 1933, og Þorsteinn Heiðdal, f.
11. apríl 1937.
Finndís giftist 6. júní 1959 Jens
Arinbirni Jónssyni frá Mjóabóli,
bónda á Smyrlahóli í Haukadal í
Dalasýslu, f. 6. júní 1929. Foreldr-
ar hans voru Jón Jónasson bóndi
f. 19. júlí 1968. Maki hennar er Jón
Helgi Hreiðarsson tölvunarfræð-
ingur, f. 22. mars 1970. Þeirra
börn eru: Finndís Diljá, f. 30. júní
1997 og Jens Arinbjörn, f. 11. jan.
2000.
Fyrir átti Finndís soninn Hauk
Emil Vernharðsson vélvirkja, f.
14. feb. 1954. Sambýliskona hans
var Anna Lísa Andersen, f. 24. okt.
1959 en þau slitu samvistum 1997.
Börn þeirra eru: Magnús Finnur,
f. 29. ágúst 1977; Arndís, f. 1. júlí
1980 og Marína, f. 26. nóv. 1988.
Núverandi maki Hauks er Paulus-
ine Qupersinat. Þau ættleiddu son-
inn Jens Samúel fæddan 1999, en
hann lést af slysförum árið 2002.
Finndís var uppalin fyrst í Sel-
árdal og síðan í Litlu-Gröf í Mýra-
sýslu. Hún fór til frekara náms að
Reykjum í Hrútafirði. Finndís hélt
bú að Smyrlahóli í Haukadal um
30 ára skeið ásamt manni sínum.
Hún háði langa og erfiða baráttu
við MS-sjúkdóminn og hafði það
mikil áhrif á ævi hennar. Hún
fluttist 1995 til Reykjavíkur en frá
því í apríl 2001 dvaldi hún á
Hrafnistu í Hafnarfirði á hjúkrun-
ardeild.
Útför Finndísar fór fram 6.
október, í kyrrþey að ósk hinnar
látnu.
að Mjóabóli í Dala-
sýslu, f. á Óspaks-
stöðum, Staðarhr. 26.
nóv. 1887, d. 1. júlí
1944, og Jakobína
Guðný Ólafsdóttir
húsfreyja, f. á Bálka-
stöðum í Hrútafirði
27. des. 1886, d. 6.
ágúst 1974. Börn
Finndísar og Jens eru:
1) Arndís Gyða hús-
móðir, f. 21. feb. 1959.
Maki Gísli Freyr Þor-
steinsson vélfræðing-
ur og eigandi Celsíus
ehf., f. 12. jan. 1956.
Þau eiga eina dóttur, Sigrúnu
Laufeyju f. 6. nóv. 1997. 2) J. Lauf-
ey myndlistarmaður, f. 7. janúar
1961. Maki hennar er Reynir Ein-
arsson sölumaður, f. 26. jan. 1956.
Þau eiga þrjár dætur: Heiðdísi
Rós, f. 23. mars 1988; Rebekku
Jenný, f. 2. maí 1993 og Aðalheiði
Dögg, f. 19. júlí 1996. 3) Ingólfur,
f. 6. okt. 1963. 4) Berglind Jóna BA
í sálfræði og viðskiptafræðingur,
Elsku mamma.
Það er skrítið að skrifa til minn-
ingar um þig stutta grein en í reynd
ætti ég að skrifa um ævi þína heila
bók. Það er svo margt sem þitt lífs-
hlaup getur kennt öðru fólki. Líf þitt
var ekki þakið rósablöðum heldur
stráð þyrnum. Þú varst hetja í þinni
baráttu. Ein af hvunndagshetjunum
sem enginn veit af nema þeir nánustu.
Sem barn misstir þú föður þinn og
hafði það djúpstæð áhrif á þig alla tíð.
Þú sagðir mér svo oft frá afa og þeim
minningum sem þú geymdir í huga og
hjarta um hann. Þú sagðir alltaf „við
vorum svo lík“. Núna, mamma mín,
færðu aftur að hitta hann eftir langan
tíma. Nú getið þið riðið út saman og
notið samveru hestanna sem þið bæði
elskuðuð.
Þú áttir sérstakt samband við dýr
og þá sérstaklega hesta. Þrátt fyrir að
þú hefðir ekki lengur möguleika á að
njóta þeirra til útreiða löðuðust þeir
að þér, einungis vegna elsku þinnar,
en þó sérstaklega hann Skjóni þinn.
Einnig áttir þú einstakt samband við
góða hundinn okkar, hann Gosa.
Hann var ekki einungis þjónn þinn
heldur einnig einn þinn besti vinur.
Dýrin voru þér svo mikils virði. Ég
má ekki gleyma fuglunum. Þú sakn-
aðir oft fjölbreytts fuglalífs sem þú
ólst upp við í Borgarfirðinum. Þá
fugla sem voru heima tókstu upp á
þína arma. Hröfnunum þínum gafst
þú á hverjum degi og sást til þess að
smáfuglarnir liðu ekki skort á vetr-
um. Þú hafðir mikið dálæti á rjúpunni
og vildir ekki leyfa skotveiði í landinu
okkar. Nú óska ég þess að endurfund-
ir verði með þér og öllum þeim dýrum
sem þú hlúðir að um ævina.
Ung að árum lentir þú í þeirri stöðu
að vera einstæð móðir. Seinna kynnt-
ist þú pabba og eignaðist með honum
fjögur börn. Með honum bjóstu fyrst í
Reykjavík en fluttist síðar í Dalina,
fyrst í stað í Búðardal en síðar á bæ-
inn okkar. Þitt ævistarf er á Smyrla-
hóli þar sem þið pabbi hélduð bú um
þrjátíu ára skeið. Þú varst hörkudug-
leg og gekkst í öll störf við hlið pabba.
Þegar ég var lítil byrjaði að halla und-
an fæti hjá þér en áfram hélstu að
ganga til þinna verka.
Ég var ekki há í loftinu þegar ég fór
að hjálpa þér í sokkana og skóna og
halda í hönd þína þér til stuðnings. Í
fyrstu gekkstu við einn staf, síðan við
eina hækju, svo tvær hækjur, því
næst göngugrind, þar næst varstu
bundin við hjólastól og á endanum var
allt tekið af þér og þú varðst rúmföst.
Þessi ganga var löng og erfið og stóð í
ein þrjátíu og fimm ár. Það tók þig
rúm tuttugu ár að komast að því hvað
amaði að og ég man vel það reiðar-
slag. Ég var búsett í Lundúnum þeg-
ar ég fékk þær fréttir að þú værir
með ólæknandi sjúkdóm. Það var erf-
iður dagur. Kjarkur þinn og barátta
við MS-sjúkdóminn var aðdáunar-
verður. Þú vannst þín verk og gerðir
alltaf miklu meira en þú í raun varst
fær um.
Þrátt fyrir að vera fangi í eigin lík-
ama fylgdist þú með þjóðlífi og þróun
og öllu því sem fjölmiðlar og bækur
gátu uppfrætt þig um. Ég hef oft
hugsað að þú hefðir átt að fæðast
seinna á síðustu öld til að geta orðið
fræðimaður og grúskað í öllum bók-
unum sem þú unnir. Þú varst af-
burðagreind kona og námsmaður og
mikill heimsborgari og fagurkeri. Þú
fékkst þín aldrei notið á því sviði
vegna þeirra aðstæðna sem þú fædd-
ist inn í. Þú talaðir alltaf með blik í
augum um veru þína á Reykjum í
Hrútafirði því þar varst þú í essinu
þínu. Menntun var eitt það dýrmæt-
asta sem nokkur maður gat öðlast að
þínu mati. Þú sagðir mér oft söguna
um hana ömmu þína sem þú varst
skírð eftir. Hvernig konum á þeim
tíma var ekki leyft að læra að lesa og
skrifa. Að amma þín hefði í skjóli
myrkurs læðst út í fjós með biblíuna
undir pilsinu og lært að lesa af henni.
Hvernig hún hnuplaði kálfsblóði og
fjaðurstaf til að æfa sig að skrifa við
lítið eða ekkert ljós út í fjósi. Þessi
mynd af langömmu minni greyptist í
mitt hjarta og sagði mér allt sem
segja þarf um gildi menntunar. Það er
þér að þakka, mamma, að ég hef nú
sjálf öðlast góða menntun en án þinna
viðhorfa og stuðnings hefði það aldrei
orðið.
Þú elskaðir blómin og gróandann
og hafðir græna fingur. Þú sagðist sjá
það á blómunum þínum þegar þér leið
illa. Það gleður mig mjög að nú höfum
við systkinin sett niður gróður heima
eins og þig dreymdi alltaf um. Þau tré
munu um aldur og ævi vaxa til minn-
ingar um þig. Þú varst einstaklega
gjafmild og vil ég þakka þér fyrir allar
fallegu, vel hugsuðu gjafirnar.
Ég er svo heppin að þú, þessi ein-
staka kona, ert móðir mín. Þú varst
eindæma baráttukona sem barðist
fram á síðasta andartak. Ég var mjög
náin þér alla tíð og í þér átti ég minn
besta vin. Það varst þú sem huggaðir
mig, þerraðir tár mín og hughreystir
mig þegar mér leið illa. Hvíl í friði,
elsku mamma mín, um alla eilífð og
takk fyrir allt.
Guð gefi mér æðruleysi til að sætta mig við
það sem ég fæ ekki breytt, kjark til að
breyta því sem ég get breytt og vit til að
greina þar á milli.
(Reinhold Niebuhr.)
Þín elskandi dóttir,
Berglind.
Það er erfitt að setjast niður og
skrifa nokkur orð um þig. Þú varst
alltaf svo heilsteypt og ákveðin í öllu
sem þú tókst þér fyrir hendur. Þú
háðir baráttu við erfiðan sjúkdóm frá
því þú áttir yngstu dóttur þína. En þú
lést aldrei bugast og sýndir ætíð mik-
inn dugnað er þú háðir baráttu þína
við veikindin.
Þú unnir fögrum hlutum og mikill
dýravinur varst þú, og dýrin hændust
að þér. Þú náðir að bjarga mörgum
litlum lömbum á vorin með natni þinni
er þau náðu sér ekki á strik.
Þú studdir okkur systkinin í flestu
sem við tókum okkur fyrir hendur, þó
svo að þú værir ekki alltaf sammála.
En þú leiddir okkur það yfirleitt með
rökstuðningi fyrir sjónir, rökstuðn-
ingi sem við gátum sjaldan annað en
samþykkt að lokum þegar við vorum
börn og unglingar. Ég hlustaði æði oft
á það sem þú sagðir og sé það nú að
þú hafðir oftast rétt fyrir þér.
Þú kenndir manni að gefast ekki
upp þó að á móti blási í lífinu, því hver
þraut sem við reynum þroski mann og
leiði til betri manns. Að allt það sem
við reynum hafi ákveðinn tilgang sem
við þurfum að ganga í gegnum og geri
okkur að betri manneskjum.
Það er erfitt að átta sig á því að þú,
kæra mamma, sért ekki lengur hjá
okkur. Að geta ekki lengur farið til
þín inn í Hafnarfjörð og rætt við þig
um hlutina. Sagt þér fréttirnar af þín-
um nánustu sem þú spurðir ætíð um
þegar við hittumst. Þú vildir alltaf
fylgjast með öllu þínu fólki. Þó svo að
þú gætir ekki lengur heimsótt neinn
vegna fötlunar þinnar vissir þú allt
sem viðkom börnum þínum og barna-
börnum. Því að þannig varst þú. Þú
náðir að fylgjast með öllu í kringum
þig, þjóðmálum, stjórnmálum og list-
um.
Þú varst einstök kona. Hafðu þökk
fyrir allt og allt.
Þín dóttir,
Arndís.
Elsku mamma mín.
Kvöldið sem þú kvaddir þennan
heim bærðust með mér blendnar til-
finningar, ég fann fyrir reiði, söknuði
og eftirsjá en jafnframt gleði. Reiði
vegna þess að ég skil ekki hvers
vegna þetta allt var á þig lagt, – sökn-
uði og eftirsjá vegna svo margs og
gleði vegna þess að nú hafðir þú verið
leyst frá þrautum þínum sem ég get
ekki skilið hvaða tilgang höfðu. Ég
vissi að ég fengi ekki svör, en ég stóð
samt við gluggann og horfði út í
myrkrið í áttina að seinasta verustað
þínum. Ég spurði samt spurninga, ég
þráði svör, – ég vildi vita hvar þú vær-
ir, hvernig þér liði, hvort þú værir
loks orðin frjáls? Í myrkvaðri stof-
unni þar sem ég stóð ein og að mér
fannst yfirgefin gafstu mér svar sem
sannfærði mig um að nú ertu frjáls og
ert enn mér hjá. Nú veit ég að þú get-
ur gert allt það sem þú hefur svo lengi
þráð og yfir því gleðst ég þó að renni
niður tár.
Þú varst sönn hetja sem barðist
áfram til að þrauka það harðneskju-
lega böl sem á þig var lagt og því mið-
ur voru alltof fáir sem skynjuðu
hversu alvarlegt það var. Mig undrar
jafnframt að nokkur maður þurfi að
berjast fyrir staðfestu sinni og rétt-
læti þegar þrautir og sjúkdómar fara
að gera vart við sig. Það er ótrúleg
reynsla að verða vitni að því að sjúk-
um og þjáðum einstaklingum sé ætlað
það smánarhlutverk að þurfa að
sækja og berjast sjálfir fyrir öllum
sínum þjóðfélagsréttindum.
Þú varst sterkur og beinskeyttur
persónuleiki og því óhrædd að láta
skoðanir þínar í ljós. Þú tileinkaðir
þér trygglyndi, fastmótaðar skoðanir
og trú á það góða. Þú kenndir mér að
taka eftir því sem fagurt er og vanda
val mitt vel. Þú sýndir það og sann-
aðir svo margoft að hægt er að una við
orðinn hlut. Þú dáðir dýrin þín og
blómin oft svo heitt að hjá mér örlaði
á öfund. Ég veit samt að það vorum
við sem stóðum þér næst. Þú varst
mér svo tengd að hugurinn einn dugði
fyrir skilaboð okkar á milli og ég veit
að það verður ekki frá okkur tekið.
Elsku mamma, ég veit að þú vakir
og aðstoðar þína en ég óska þess eins
að nú loks fáir þú tækifæri til að sinna
öllum þínum hugðarefnum sem þú
gast ekki sinnt meðan jarðvist þín
varaði. Mörg minningabrot hafa leit-
að á hugann og eitt af því sem hefur
rifjast upp er hversu mikið þú hélst
upp á stjórnmálamanninn og skáldið
Vilmund Gylfason. Áhuga þinn á ljóð-
um hans átti ég oft erfitt með að
skilja. Nú tel ég að þú hafir svo auð-
veldlega skynjað meiningu þeirra og
dáðst að einurð hans og einlægni þar
sem hann fjallaði um ástina, lítil-
magnann og dauðann. Þú hefur ef-
laust fundið þar ákveðna samsvörun.
Að lokum vil ég þakka þér fyrir allt
það sem þú gafst mér og kenndir í
blíðu og stríðu. Minning þín vari.
Þessar síðustu nætur
voru engin orð sögð
en hrímköld augu þeirra
slökktu á einasta lífskertinu.
Þessar síðustu nætur
voru daprar, lífssnauðar.
– – –
Og að kvöldi hins síðasta dags
axlaði hann vætumþykju sína
og hélt út í nóttina.
Úr myrkrinu hvarflar bitur hugur
til þessara síðustu nátta.
(Vilmundur Gylfason.)
Þín dóttir,
Laufey.
Elsku amma mín.
Núna hefur þú kvatt okkur og við
vitum að þú ert komin á góðan stað
eftir þín erfiðu veikindi sem þú hefur
þurft að berjast við. Þitt sterka hjarta
hefur gefist upp. Ég veit að þau rúm
þrjátíu ár sem þú hefur barist við
sjúkdóm þinn hafa bæði verið kvala-
full og erfið. Þú hefur mátt þola mikið.
Það er mjög sárt að missa þig en ég
veit að líklega var það best fyrir þig
því nú hefur þú losnað undan þján-
ingum þínum. Að lokum vil ég segja
þetta: Núna hef ég kvatt þig og þú
mig. Þú munt yfir mér vaka, það er
við engan að saka.
Þín
Heiðdís Rós.
Elsku amma.
Ég kom oft að heimsækja þig með
mömmu minni. Það var stundum erf-
itt fyrir mig að sjá hvað þú varst mikið
veik. Ég spurði mömmu einu sinni af
hverju þér batnaði ekki og færir aftur
heim til afa. Mamma sagði að þú vær-
ir með svo erfiðan sjúkdóm sem
myndi aldrei batna. Ég veit hvað
mömmu minni þótti vænt um þig og
ég reyni svo mikið að hugga hana.
Elsku amma, ég vildi að ég hefði
getað notið samveru þinnar betur en
við eigum eftir að hittast seinna. Ég
er svo ánægð með nafnið mitt og segi
til nafns með miklu stolti. Þú veist
hvernig það er að þurfa alltaf að end-
urtaka tvisvar til þrisvar nafnið sitt.
Ég reyni því að segja það eins skýrt
og ég get. Elsku amma mín, ég veit að
þér þótti vænt um mig og varst stolt
af mér.
Ég elska bækur, blóm, fugla og
hesta eins og þú. Ég meira að segja
sofna með bækurnar mínar allt í
kringum mig eins og þú gerðir svo oft
á árum áður. Mér finnst líka gaman
að fara í búðir eins og þér þótti. Ég
sakna þín mjög mikið.
Bless amma, þín
Finndís.
Elsku amma.
Ég fór stundum með mömmu til
þín. Ég hef svo oft verið mikið lasinn
síðan ég fæddist að ég kynntist þér
minna en ella, en alltaf kvaddi ég þig
með kossi. Ég veit að þú hafðir miklar
áhyggjur af mér og að þú baðst fyrir
mér á hverju kvöldi. Þú vissir að þeim
bænum var svarað. Þú sagðir mömmu
minni að ég myndi spjara mig í fram-
tíðinni og það ætla ég svo sannarlega
að gera.
Takk, amma mín, fyrir allar fallegu
bænirnar þínar og megi Guðs englar
taka þig í sinn hóp.
Þinn
Jens Arinbjörn.
FINNDÍS
GUÐMUNDSDÓTTIR
Hjartanlegar þakkir til allra þeirra sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför
sambýliskonu minnar, móður okkar, tengda-
móður, ömmu og langömmu,
SIGRÍÐAR GESTSDÓTTUR,
Njörvasundi 12.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á deild 11E á
Landspítalanum við Hringbraut fyrir frábæra
umönnun.
Hilmar Björnsson,
Ragnhildur Guðbrandsdóttir,
Rúnar Guðbrandsson, Sigríður Elfa Sigurðardóttir,
Kristín Björg Hilmarsdóttir,
Björn Haraldur Hilmarsson, Guðríður Þórðardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir,
amma, frænka og mágkona,
HALLDÓRA HJÁLMARSDÓTTIR,
lést á Landspítalanum við Hringbraut föstu-
daginn 10. október.
Sigfús Valdimarsson,
Janet Heller Hape, Dave Hape,
Peter Hjálmar Frendzel, Carla Frendzel,
Landsiv Heller,
Adam Heller,
Lilja Kristjánsdóttir,
Halldóra Kristín,
Kristín Valdimarsdóttir,
Margrét Guðrún Valdimarsdóttir, Ari Leó Sigurðsson.