Morgunblaðið - 28.11.2003, Side 24

steinum og jafnvel bindur í skott-
ið á saklausum hestum eða í hal-
ann á kindum. Hann æpir ókvæð-
isorð að gömlum konum og ullar
framan í börn.“
Starfsfólk Ásgarðs kannaðist
strax við kauða, enda hafa verið
nokkur afföll á leikföngum und-
anfarið. Brugðust þau vel við ósk
Grýlu og þustu upp í Esju þar sem
þau kölluðu á Leikfangasníki, sem
ku vera tvíburabróðir Glugga-
gægis og biðluðu til hans um að
vera góður og þægur. Svaraði
sveinki með óhljóðum og ókvæð-
isorðum og sagði leikfangasmið-
unum að hundskast á brott hið
snarasta. „Þetta eru mííín leik-
föng!“ var fyrsta andsvar Leik-
fangasníkis við óskum smiðanna.
Fljótlega barst þó leik-
fangasmiðum liðsauki frá vinum
þeirra í Waldorfskólanum í Lækj-
arbotnum og hófst þá mikill elt-
ingaleikur upp hlíðina, þar sem
Leikfangasníkir hafði dreift fjölda
fallegra leikfanga bæði hangandi
í greinum og á jörðinni. Á end-
anum var Leikfangasníkir króað-
ur af, þar sem hann gafst upp,
kjökrandi og sár, fyrir óvígum
her handverksfólks og hraustra
Esjuhlíðar | Leikfangasmiðirnir á
verndaða vinnustaðnum Ásgarði
fengu undarlegt bréf á dögunum,
frá Grýlu sjálfri, þar sem hún bað
um hjálp við að koma vitinu fyrir
Leikfangasníki, óþægan jólasvein
sem ekki fær að vera með í hópi
hinna hefðbundnu þrettán. Í bréf-
inu sagði meðal annars: „Leik-
fangasníkir er að gera allt og alla
kolvitlausa. Hann er kominn með
haug af leikföngum sem hann fel-
ur undir trjám, oní gjótum, undir
barna. Kom þá í ljós að heitasta
ósk Leikfangasníkis var að kom-
ast í hóp jólasveinanna sem fá að
heimsækja mannheima og varð
hann ósköp meyr. „Ég er góður!
Ég er góður!“ sagði Leik-
fangasníkir og bætti við: „Það
eina sem ég vil er að fá að vera
fjórtándi jólasveinninn, þrettán er
óhappatala!“
Smíða falleg leikföng
fyrir börn
Börn og leikfangasmiðir brugð-
ust hin kátustu við iðrun sveinka
og tóku honum opnum örmum og
sögðust skyldu leyfa honum að
vera með og fá kakó og með því
og jafnvel að leika sér með öll
þau leikföng sem hann vildi. Á
endanum skildu allir í góðum vin-
skap.
Sólveig Þorbergsdóttir, kennari
í Waldorfskólanum, segir góðan
grannskap einkenna samband
þeirra við Ásgarð, enda voru þau
hlið við hlið lengi vel, þar til Ás-
garður flutti eftir bruna. „Þess
vegna vorum við boðin og búin að
koma og hjálpa þeim þegar þau
hringdu, enda leggjum við hér í
Waldorfskólanum mjög mikla
áherslu á handverk, sérstaklega
með ull og önnur náttúruleg efni.
Við tökum ullina í gegnum allt
ferlið og krakkarnir læra að
vinna með hana alla leið frá kind-
inni að peysu eða hverju sem þau
eru að gera. Þetta er í raun miklu
meira en föndur, við þvoum ull-
ina, spinnum, kembum og þæfum.
Allir sáttir: Eftir að hann var króaður af varð Leikfangasníkir hinn blíðasti
og vildi endilega láta taka mynd af sér með nýju vinum sínum.
Morgunblaðið/Þorkell
Eftirreiðarsveitin frækna: Krakkarnir í Waldorfskólanum létu Leikfangasníki ekki komast upp með neina óþekkt.
Fjórtándi sveinkinn hrellir leikfangasmiði
Æsilegur eltingaleikur um hlíðar
Esjunnar, uppgjör og síðan sættir
HÖFUÐBORGARSVÆÐIÐ
24 FÖSTUDAGUR 28. NÓVEMBER 2003 MORGUNBLAÐIÐ
Jólavara frá
Íslandi
Klapparstíg 44, sími 562 3614
Laufabrauðsjárn
Verð frá kr. 3700
ER KOMIÐ Í VERSLANIR
Draumalandið er nýstárleg og
alíslensk bók um drauma
Íslendinga fyrr og nú.
Fjallað er um tengsl svefns og
drauma og ýmsa flokka drauma
svo sem berdreymi, skýrdreymi,
skapandi dreymi, drauma á
meðgöngu, drauma barna og
drauma af látnum. Bókin er
bæði fróðleg og skemmtileg og
kjörin fyrir þá sem vilja afla sér
skilnings varðandi táknræn
skilaboð hins djúpa draumheims.
Kópavogur | Steinsmiðja Sigurðar
Helgasonar á sér langa sögu og má
segja að hún hafi hafist í breskum
steinkofa þar sem Þjóðarbókhlaðan
stendur nú. Sigurður Helgason
stýrði þar búi í rúm fimmtíu ár, en í
sumar ákvað hann að láta gott heita
og seldi fyrirtækið hjónunum Finn-
boga Alfreðssyni og Sesselju Pét-
ursdóttur. Finnbogi kemur úr sjáv-
arútveginum en Sesselja er kennari
að mennt og nam einnig námsráð-
gjöf við HÍ.
Tæpur helmingur af tekjum
Steinsmiðjunnar er af framleiðslu
og sölu legsteina og minnisvarða en
aðrar tekjur eru af sölu á borð-
plötum, flísum og af sérsmíði. Sess-
elja segir legsteinagerðina flókið
ferli og vandasamt og ekki megi
vanmeta mannlega þáttinn. „Hver
legsteinn er einstakur og vinnan við
hann er mjög persónuleg. Það kom
okkur dálítið á óvart hvað hinn sál-
ræni þáttur er mikilvægur,“ segir
Sesselja, en legsteinn er oft afar
mikilvægur hluti sorgarferlisins.
„Forgangsatriði okkar núna er að
bæta þjónustu og áreiðanleika fyr-
irtækisins,“ segir Finnbogi, en ný-
lega var ráðinn guðfræðingur til að
afgreiða legsteina og ráðleggja við-
skiptavinum og sjá um samskiptin í
því ferli.
Allt verður að vera úthugsað
Á bak við einfalda og látlausa
framhlið verslunar Steinsmiðjunnar
liggur gríðarstórt baksvið, þar sem
grjót er unnið og verkað af natni og
vandvirkni. Þar er ekki einungis
verið að vinna með legsteina heldur
einnig borðplötur, ýmiss konar
minnismerki, gólf- og veggflísar og
fleira. Þar eru risastórar sagir og
slípivélar, teiknarar og hönnuðir og
heill lager af alls kyns óunnu grjóti
alls staðar að af Íslandi og víðar úr
heiminum. „Það gera ekki allir sér
grein fyrir því hvað liggur mikið að
baki einum fallegum legsteini. Öll
steinavinna er gríðarlega vandasöm
því þú snýrð ekki svo léttilega til
baka ef þú sagar eða heggur ekki
rétt, það verður allt að vera út-
hugsað áður en lagt er af stað,“ seg-
ir Finnbogi og heilsar upp á nokkra
af elstu starfsmönnum fyrirtækis-
ins, en sumir þeirra hafa verið hjá
Steinsmiðjunni frá upphafi.
Steinsmíði er flókið ferli
Morgunblaðið/Jim Smart
Krefjandi en skemmtilegt starf: Finnbogi og Sesselja eru að koma sér fyrir
í nýju starfi og gengur ágætlega að aðlagast því.
ÞAÐ er viðeigandi að segja sem
svo að Sigurður Helgason sé sestur
í helgan stein, en hann seldi stein-
smiðju sína í sumar. „Ég var búinn
að hugsa um að fara að setjast í
helgan stein í svolítinn tíma og þá
fékk ég kauptilboð í fyrirtækið og
ákvað að taka því. Þetta fólk sem
tók við fyrirtækinu er bæði gott og
vandað fólk og mun örugglega reka
Steinsmiðjuna af metnaði og áhuga.
Svo að telja allur mannskapurinn
sem var hjá mér heldur áfram hjá
þeim, þar á meðal sonur minn, sem
var mín hægri hönd síðustu árin,“
segir Sigurður. „Ég hef loksins
nógan tíma til að gera ekki neitt.
Það er góð tilfinning, annars hefur
maður nóg fyrir stafni, ég leik golf
og tek þátt í miklu félagsstarfi,
meðal annars í Oddfellow. Ég get
ekki kvartað yfir að hafa ekkert að
gera.“
Steinsmiðjan er fyrir löngu orðin
hluti af sögu höfuðborgarinnar og
Gott að hafa
loksins tíma
til að gera
ekki neitt