Morgunblaðið - 11.01.2004, Qupperneq 52

MINNINGAR
52 SUNNUDAGUR 11. JANÚAR 2004 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Hrefna GuðríðurGuðmundsdóttir
fæddist í Reykjavík
2. maí 1926. Hún lést
á Landspítalanum í
Fossvogi 27. desem-
ber síðastliðinn.
Hrefna var dóttir
hjónanna Láru Mar-
grétar Lárusdóttir
Knudsen, f. 23. októ-
ber 1904, d. 20. júní
1986 og Guðmundar
Elíasar Símonarson-
ar, f. 13. ágúst 1898,
d. 30. júní 1980. Bræður Hrefnu
voru Lárus, f. 19. júní 1924, d. 17.
maí 1994, Ingvi, f. 13. júní 1929, d.
10. júlí 1981 og Óskar, f. 16. jan-
úar 1932, d. 3. nóvember 2002.
Hrefna giftist 18. nóvember
1950 Ragnari Þórarni Guðmunds-
syni kaupmanni, f. 14. nóvember
1926. Foreldrar hans eru Guð-
mundur Þórarinsson, f. 6. ágúst
1900, d. 2. nóv. 1938, og Sigur-
björg Guðmundsdóttir, f. 30. okt.
1907. Seinni maður
Sigurbjargar var
Þorgeir Þorsteins-
son, f. 1. des. 1908, d.
5. feb. 1980. Hrefna
og Ragnar eiga tvær
dætur, þær eru: 1)
Bryndís, f. 2. febrúar
1949, gift Garðari
Svavarssyni, f. 5. júlí
1947. Þau eiga þrjú
börn, Ragnar Krist-
in, Arnar og Hrefnu
Sif og sex barna-
börn. 2) Sigurbjörg,
f. 23. desember 1950, gift Ár-
manni Ármannssyni, f. 16. apríl
1946. Þau eiga tvö börn, Þórð og
Önnu Láru.
Hrefna vann auk húsmóður-
starfa aðallega við verslunarstörf
eftir skyldunám, í Laugavegs
Apóteki, hjá Andersen & Lauth og
síðar með Ragnari í Herrafata-
verslun Ragnars.
Útför Hrefnu var gerð í kyrr-
þey, að ósk hinnar látnu.
Með virðingu og þökk kveðjum við
elskulega og umhyggjusama tengda-
móður okkar. Söknuðurinn er sár en
minningarnar lifa.
Ég kveð þig, hugann heillar minning blíð
hjartans þakkir fyrir liðna tíð
lifðu sæl á ljóssins friðar strönd,
leiðir sjálfur Drottinn þig við hönd.
(Guðrún Jóhannsdóttir.)
Hvíl þú í friði.
Garðar og Ármann.
Elsku amma.
Þá er biðin á enda. Hjá þér er frið-
ur og ró núna.
Þetta voru mjög erfið jól og ára-
mót hjá okkur öllum.
Við vitum að þú valdir ekki þenn-
an tíma sjálf til að fara frá okkur þar
sem þú varst svo mikið jólabarn. Allt
var fallega skreytt, ekki mikið en
mjög smekklegt enda varst þú mikill
fagurkeri. Alltaf biðum við krakk-
arnir eftir að 1. desember kæmi svo
að við gætum fengið nammi af stóra
dagatalinu þínu sem þú bjóst til sjálf.
Svo ekki sé talað um smákökurnar.
Það er enginn sem gerir eins smá-
kökur og amma. Og alltaf var nóg til
af þeim, alveg fram að páskum. En
okkur krökkunum líkaði það vel,
alltaf gaman að stelast inn í geymsl-
una uppi á lofti í Sólheimunum. Við
krakkarnir brölluðum margt í Sól-
heimunum. Það var mikið spilað, t.d.
Mikadó undir borðstofuborðinu, oft
farið í feluleik, enda stórt hús, og
ekki má gleyma búðarleikjunum. Við
notuðum gamlar reiknivélar frá afa
og alla smápeningana hennar ömmu.
Alltaf var full krukka af smápening-
um hjá ömmu, allt frá aurum og upp
í fimmtíukrónurnar.
Amma var svo sannarlega góð
amma, hún hefði keypt heiminn
handa okkur ef hún hefði getað það.
Hún vildi allt fyrir alla gera.
Ekki má gleyma prjónaskapnum
hennar. Við áttum öll margar peys-
urnar sem hún prjónaði, hver ann-
arri fallegri, og oft voru þær eins því
amma passaði alltaf uppá að allir
væru jafnir. Alltaf voru langömmu-
börnin ánægð þegar amma fór að
máta á þau ullarsokka og sagðist al-
veg fara að verða búin með hosurn-
ar.
Samband ykkar afa var yndislegt,
þið voruð búin að vera gift í 53 ár og
ennþá heyrðum við ykkur kalla
hvort annað elskan mín og ástin mín.
Bara að maður fyndi sér svona
maka.
Minningarnar hrannast upp, þær
munu ylja okkur um hjartarætur
núna þegar okkur líður svo illa og við
söknum þín svo mikið. Umhyggja
þín fyrir okkur var einstök og mun-
um við búa að því sem þú kenndir
okkur alla okkar ævi. Hafðu hjart-
ans þökk fyrir allt, elsku amma.
Þín ömmubörn
Anna Lára, Hrefna Sif, Þórður,
Arnar og Ragnar Kristinn.
Hrefna okkar er farin, við búnar
að vera saman í saumaklúbb í 55 ár.
Hrefna hafði mikla kosti. Hún var
mikil og vandvirk hannyrðakona og
veigraði sér ekki við að rekja sömu
peysuna upp aftur og aftur, alveg
þangað til hún varð ánægð.
Sumar okkar kepptu saman á
skíðum á árunum áður. Hrefna var
mikill KR-ingur, góð skíðakona og
naut sín vel á fjöllum. Hún var mikið
náttúrubarn og góður ferðafélagi.
Það var ekki svo sjaldan sem sauma-
klúbburinn tók sig til og fór saman í
útilegur með mökum og börnum. Þá
naut Hrefna sín heldur betur með
sínum yndislega eiginmanni Ragnari
sem hefur nú staðið eins og klettur
við hlið hennar í veikindunum.
Ekki má gleyma veiðikonunni
Hrefnu. Við laxveiðiárnar naut hún
sín enda mikil aflakló. Hrefna var
mikil húsmóðir, frábær kokkur og
átti alla tíð fallegt heimili sem hún
nostraði við af sinni alkunnu snyrti-
mennsku. Við erum þakklátar fyrir
að hafa átt Hrefnu sem vinkonu.
Raggi minn, Bryndís, Sibba og
fjölskyldur, góðar minningar eru
gulls ígildi.
Samúðarkveðjur.
Saumaklúbburinn.
Ég kom til Hrefnu fáeinum dög-
um áður en hún lést, þá sat hún á
bekk ásamt starfsstúlku sem var að
færa henni kvöldverð, en Hrefna
mín var ekki mjög lystug enda þá
orðin mjög veik. Hún var gleraugna-
laus, gangurinn langur og við nánast
sitt við hvorn enda hans. Stúlkan
kom til mín og spurði hvort ég væri
Lilja, því Hrefna hefði sagt: Þarna
kemur Lilja vinkona mannsins míns
og mín.
Það var sennilega þannig sem hún
hafði hugsað um vináttu okkar, þ.e.
hvernig hún varð til. Við Ragnar
höfðum um skeið verið í vinahópi
sem ungir myndu sennilega kalla
„gengi“, og svo þegar þau kynntust
og felldu hugi saman var hún sjálf-
kjörin vinur okkar allra.
Ég eignaðist ekki aðeins vináttu
Hrefnu, því hún var vinmörg og vin-
konur hennar miklar sportkonur
hvort heldur á skíðum, fimleikum
eða í hestaferðum, þær höfðu haldið
úti saumaklúbbi í nokkur ár er mér
bauðst þátttaka sem ég hefi búið að
síðan.
Þetta voru skemmtilegir tímar, á
sumrum var farið í útilegur með
krakkaskarann, í göngutúra og busl
út í Nauthólsvík, en þetta var áður
en í ljós kom að einhverju var ábóta-
vant við hreinlæti þar. Þegar börnin
fóru síðan að tínast að heiman voru
farnar lengri ferðir og til fjarlægra
landa.
Við vorum svo lánsamar að eitt af
klúbbspörunum, því auðvitað voru
makarnir taldir fullgildir meðlimir,
varð fulltrúar í nokkrum þjóðlönd-
um, kannski ekki einungis fyrir okk-
ur, en í öllu falli nutum við góðs af.
Síðasta skemmtiferð okkar vina
var farin í Þjórsárdalinn, enn og aft-
ur var ein af dætrum klúbbsins svo
elskuleg að bjóða okkur afnot af sloti
sínu í þeim fagra dal. Þetta var sum-
ardagur í dalnum eins og þeir gerast
yndislegastir. Okkur Hrefnu hlotn-
aðist hjónaherbergið og skemmtum
okkur vel, enda var hún alltaf léttur
og kátur ferðafélagi, það reyndum
við Ingi hvort heldur var með
klúbbnum eða í veiðiferð með bræðr-
um hennar og fjölskyldum þeirra.
Við þökkum u.þ.b. hálfrar aldar sam-
fylgd.
Við Ingi vottum Ragnari, dætrum,
barnabörnum og ástvinum öllum
okkar dýpstu samúð.
Lilja Gunnarsdóttir.
HREFNA
GUÐMUNDSDÓTTIR
Elsku langamma.
Við kveðjum þig með bæninni
sem þú kenndir okkur.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Langömmubörnin.
HINSTA KVEÐJA
✝ Helgi EllertLoftsson fæddist
í Reykjavík 9. janúar
1924. Hann lést á
Landakotsspítala á
nýársdag síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru Sveinbjörg
Sveinsdóttir verka-
kona, f. 28.6. 1888, d.
1.1. 1975, og Loftur
Guðmundsson verka-
maður í Reykjavík, f.
30.6.1888, d.
23.8.1928. Helgi átti
uppeldisbróður,
Magnús Jónsson, f.
15.9. 1911, d. 26.5. 1960. Hann
kvæntist hinn 28.6.1945 Margréti
Sigurðardóttur húsmóður í
Reykjavík, f. 29.4.1924. Foreldrar
hennar voru Sigríður Sigurðar-
dóttir húsmóðir og Sigurður
Bjarnason múrari og netagerðar-
maður í Vestmannaeyjum. Börn
þeirra eru: 1) Björg deildarstjóri
hjá Vegagerðinni, f. 15.2. 1947,
börn hennar eru Helgi Ellert f.
1971 og María Margrét f. 1982. 2)
Hróðmar læknir, f. 14.9. 1950,
kvæntur Yrsu Björt Löve lækni.
Börn þeirra eru Vífill Ari, f. 2000
og Eygló Sóley, f.
2001. Börn Hróð-
mars eru Hilmar
Björn, f. 1973, Mar-
grét Erla, f. 1977 og
Helgi Rafn, f. 1987.
Stjúpsynir Hróð-
mars, synir Yrsu,
eru Hlynur Davíð, f.
1989 og Birkir
Helgi, f. 1991. 3) Sig-
ríður Hrönn fulltrúi
hjá Icelandair, f.
31.7. 1959, gift Jón-
asi Inga Ketilssyni
hagfræðingi. Dóttir
þeirra er Katla Mar-
grét f. 1999. Börn Sigríðar eru
Sveinbjörn Davíð, f. 1978, Daði
Örn, f. 1983 og Hanna Rut, f. 1985.
Börn Jónasar eru Silja, f. 1982,
Margrét Ingunn, f. 1985 og Davíð
Geir, f. 1987.
Helgi lauk prófi í járnsmíði frá
Iðnskólanum í Reykjavík 1944 og
prófi frá Vélstjóraskóla Íslands
1949. Hann starfaði sem vélstjóri
hjá Eimskip 1949 – 1955 og hjá
Áburðarverksmiðjunni í Gufunesi
1955 – 1991.
Útför Helga fór fram í kyrrþey,
að ósk hins látna.
Tengdafaðir minn, Helgi Ellert
Loftsson, andaðist sl. nýársdag eftir
áralanga glímu við erfiða sjúkdóma.
Helgi hefði orðið áttræður 9. janúar
2004. Hann var bjartur nýársdagur-
inn og kyrrlátur. Það var eins og ver-
öldin væri að jafna sig eftir skotgleði
Reykvíkinga á gamlársdagskveldi.
Fyrir mér var sem veröldina setti
hljóða þennan dag, sem Helgi vitjaði
forfeðra sinna. Þó að Helgi hafi glímt
við sjúkdóma öll þau ár er við þekkt-
umst, var hann ávallt hlýr og við-
kunnanlegur í viðmóti.
Helgi átti hlýjar minningar frá
starfi sínu hjá Áburðarverksmiðj-
unni í Gufunesi og spurði oft frétta af
þeirri þróun sem átti sér stað hjá því
fyrirtæki. Þar hóf Helgi störf 1955 og
starfaði allt þar til hann fór á eftir-
laun. Margir af hans góðu vinum
störfuðu þar og gat hann sagt
skemmtilegar sögur frá þeim árum.
Mér er sérstaklega minnisstætt hlý-
legt viðmót Helga þau ár sem ég naut
nærveru hans. Það brást ekki að ef
rætt var um ferðalög um landið, þá
var sem andlit hans ljómaði og hann
gleymdi bæði stað og stund þessi
andartök sem honum gafst tóm til að
tjá þetta hugðarefni sitt. Helgi eirði
aldrei í borginni ef hann átti frí held-
ur hélt á hálendið með fjölskylduna,
löngu fyrir vinsælar jeppaferðir nú-
tímans. Mikið af minningum barna
hans, konu minnar Sissu, Hróðmars
og Bjargar er tengt þessum ferðalög-
um. Með þakkir í huga fyrir mína
hönd og barna minna kveð ég Helga.
Konu hans, Margréti tengda-
mömmu, Hróðmari og Björgu og
fjölskyldum þeirra sendi ég hug-
heilar samúðarkveðjur. Hann hvíli í
friði.
Jónas Ingi Ketilsson.
Nú opnar fangið fóstran góða
og faðmar þreytta barnið sitt;
hún býr þar hlýtt um brjóstið móða
og blessar lokað augað þitt.
Hún veit hve bjartur bjarminn var,
þótt brosin glöðu sofi þar.
(Þorsteinn Erlingsson.)
Lífi er lokið. Tengdafaðir minn,
Helgi Ellert Loftsson, hefur kvatt
þennan heim. Hefur skilað hlutverki
sínu hér. Sá sem ég þekkti var ekki
lengur sá sem hann hafði verið, en
höfuðeinkenni persónuleikans sterk
þótt minnið sviki. Yfirvegað fas, hlýtt
bros, stutt í kímnina, kurteisi og hóg-
værð umfram annað. Allt þetta entist
honum til hinsta dags, eiginleikar
sem hann gaf börnum sínum og þau
bera með sér ríkulega.
Myndin sem fjölskyldan gefur er
skýr. Helgi var sterkur og hlýr mað-
ur, handlaginn svo eftir var tekið. Að-
dáun ungu drengjanna í fjölskyld-
unni, fyrst sonar, svo barnabarna,
var mikil og bílskúrinn þar sem ým-
islegt var galdrað fram var sælureit-
ur í þeirra augum. Mikill náttúru-
unnandi bjó í honum. Hann eignaðist
snemma jeppa og þræddi öræfin öll
með fjölskyldunni á frumstæðum
Land Rover þess tíma og kenndi
einkasyninum list stangveiðimanns-
ins. Garður hjónanna í Heiðargerð-
inu var enn einn vitnisburðurinn um
lotningu hans gagnvart gjöfum nátt-
úrunnar og var hans oft minnst með
söknuði eftir að þaðan var flutt.
Hjónin áttu hamingjuríkt líf bæði
heima og heiman. Svona voru fullorð-
insárin, góð og gjöful.
Helgi hafði þó átt erfið æskuár í
ástríkum örmum einstæðrar móður.
Faðir hans dó er hann var barnung-
ur, svo oft voru kjör mæðginanna í
Reykjavík þeirrar tíðar kröpp. Áhrif
þess mörkuðu allt hans líf og mátti
hann ekki til þess vita að nokkur
maður byggi við matarskort eða pen-
ingaleysi. Þrátt fyrir þessar aðstæð-
ur í bernsku barðist hann til mennta
með seiglu og útsjónarsemi. Auk
járnsmíði lauk hann vélstjóraprófi og
starfaði sem slíkur, fyrst á sjó, en
lengst af í Áburðarverksmiðjunni í
Gufunesi við góðan orðstír.
Sól rís, sól sest. Nú hefur sól Helga
hnigið til viðar og við kveðjum hann
með trega. En hringrás lífsins heldur
áfram. Í fjölskyldunni er beðið fæð-
ingar nýs lífs með eftirvæntingu, ný
dögun er í uppsiglingu.
Góður maður er genginn, hann
skildi eftir sig undurfagrar minning-
ar sem fjölskyldan mun, með þakk-
læti í huga, ylja sér við.
Enginn ratar ævibraut
öllum skuggum fjærri.
Sigurinn er að sjá í þraut
sólskinsbletti stærri.
(Þorsteinn Erlingsson.)
Yrsa Björt Löve.
Nú, þegar kær vinur okkar hjóna
er fallinn frá eftir langvarandi veik-
indi ber margs að minnast. Við Helgi
hófum járnsmíðanám sinn í hvorri
smiðjunni, hann árið 1942 og ég árið
1943. Kunningsskapur okkar hófst
þá en við vorum bekkjarbræður í
Iðnskólanum í Reykjavík og í fram-
haldi af því í Vélskóla Íslands. Hann
fór strax á sjóinn þegar hann hóf
störf hjá Eimskipafélagi Íslands á
árunum 1949 til 1955 er hann kom til
okkar í Áburðarverksmiðjuna. Þar
starfaði hann sem vaktstjóri og síð-
ustu starfsárin sem sekkjunarstjóri
eða allt til ársins 1991. Þó að við hinir
vaktstjórarnir hefðum byrjað strax
við uppsetningu véla og prófun
þeirra er Áburðarverksmiðjan tók til
starfa, var Helgi mjög fljótur að til-
einka sér störfin í hinum ýmsu deild-
um verksmiðjunnar og var ákaflega
þægilegt að starfa með honum. Hann
var ekki sáttur við vaktavinnu og
kaus því að komast í dagvinnu, fyrst
á vélaverkstæðinu og síðar sem
sekkjunarstjóri. Á þessum starfsár-
um var oft komið saman ásamt kon-
unum okkar bæði á skemmtanir og
vegna ferðalaga starfsmannafélags
Áburðarverksmiðjunnar. Við Inga
minnumst margra góðra og glaðra
stunda með þeim hjónum Helga og
Margréti. Helgi kvæntist Margréti
Sigurðardóttur frá Vestmannaeyjum
þann 28. júni árið 1945. Þau voru
glæsilegt par sem eftir var tekið. Þau
byggðu sér einbýlishús í Heiðargerði
60 og bjuggu þar lengst af. Nú hin
síðari ár bjuggu þau í Espigerði 4.
Þau hjónin voru mjög samstiga á
sinni lífsgöngu og studdi hún vel
mann sinn í veikindum hans.
Við Inga sendum Margréti og fjöl-
skyldu innilegar samúðarkveðjur.
Guðmundur Jónsson,
fv. vélstjóri.
HELGI ELLERT
LOFTSSON
MORGUNBLAÐIÐ birtir afmælis- og minningargreinar endurgjalds-
laust alla daga vikunnar. Greinunum má skila í tölvupósti (netfangið er
minning@mbl.is - svar er sent sjálfvirkt um leið og grein hefur borist) eða
á disklingi og þarf útprentun þá að fylgja. Nauðsynlegt er að tilgreina
símanúmer höfundar og/eða sendanda (vinnusíma og heimasíma). Tekið
er á móti afmælis- og minningargreinum á 1. hæð í húsi Morgunblaðsins,
Kringlunni 1 í Reykjavík, og á skrifstofu Morgunblaðsins Kaupvangs-
stræti 1 á Akureyri. Ekki er tekið við handskrifuðum greinum.
Minningargreinum þarf að fylgja formáli með upplýsingum um hvar og
hvenær sá sem fjallað er um er fæddur, hvar og hvenær dáinn, um for-
eldra hans, systkini, maka og börn og loks hvaðan útförin verður gerð og
klukkan hvað. Ef birta á minningargrein á útfarardegi verður hún að ber-
ast fyrir hádegi tveimur virkum dögum fyrr. Ef útför er á sunnudegi,
mánudegi eða þriðjudegi þurfa greinarnar að berast fyrir hádegi á föstu-
degi. Berist greinar hins vegar ekki innan hins tiltekna skilafrests er ekki
unnt að lofa ákveðnum birtingardegi.
Birting afmælis- og
minningargreina