Morgunblaðið - 25.01.2004, Blaðsíða 53

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 25. JANÚAR 2004 53
ÚTFARARSTOFA
HAFNARFJARÐAR
Flatahrauni 5A, sími 565 5892
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Símar 581 3300 - 896 8242
Allan sólarhringinn - Áratuga reynsla
Suðurhlíð 35 — Fossvogi — www.utforin.is
Sverrir Olsen,
útfararstjóri.
Sverrir Einarsson,
útfararstjóri.
Kistur - Krossar
Prestur - Kirkja
Kistulagning
Blóm - Fáni
Val á sálmum
Tónlistarfólk
Sálmaskrá
Tilk. í fjölmiðla
Erfisdrykkja
Gestabók
Legstaður
Flutningur kistu á
Komum heim til aðstandenda ef óskað er
Bryndís Valbjarnardóttir,
útfararstjóri.
milli landa og
landshluta
Landsbyggðar-
þjónusta
Baldur Frederiksen,
útfararstjóri.
Guðmundur Þór
Gíslason,
útfararstjóri.
✝ Oddur Björns-son var fæddur í
Hafnarfirði 9. des-
ember 1908. Hann
lést á dvalarheim-
ilinu Droplaugar-
stöðum hinn 14. jan-
úar síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
Björn Sigurðsson
trésmiður og Ingi-
björg Oddsdóttir
húsmóðir. Systkini
Odds eru Sigurður
loftskeytamaður,
Ágúst verslunar-
maður og Ingibjörg.
Eftirlifandi eiginkona Odds er
Sigríður Oddsdóttir, f. 1915.
Börn þeirra eru Grétar, f. 1935,
Baldur, f. 1936, og Oddur, f.
1944.
Oddur vann fyrst
við verslunarstörf
en starfaði lengst af
sem bifreiðarstjóri,
fyrst hjá Bifreiða-
stöðinni Steindóri,
síðan hjá Áætlunar-
bílum Hafnarfjarð-
ar og einnig hjá
Pósti og síma. Hann
varð einn af hlut-
höfum í Bæjarleið-
um þegar það fyr-
irtæki var stofnað
og starfaði þar sem
afgreiðslumaður í
nokkur ár. Oddur
starfaði hjá Kassagerð Reykja-
víkur í 25 ár og vann þar til 85
ára aldurs.
Útför Odds fór fram í kyrrþey
að ósk hans sjálfs.
Faðir minn Oddur Björnsson var
fæddur í Hafnarfirði 9. desember
1908 og var því á 96. aldursári er
hann lést.
Ég var staddur erlendis þegar
mér bárust þær fréttir að pabbi væri
látinn. Á augabragði streymdu
myndir fram í huga mér og er margs
að minnast. Minningarnar byrja lík-
lega um átta eða níu ára aldur við
leik í snjónum en þá bjuggum við í
leiguíbúð á Barónsstíg 49. Pabbi var
titlaður bílstjóri og voru auraráð á
þessum tímum ekki mikil. Önnur
börn í götunni renndu sér á skíðum
en ég átti engin slík. Þá var það sem
ég minnist fyrst þeirrar góðsemi
sem alltaf skein í gegn hjá pabba
þegar hann sagði: „Komdu, Baldur
minn, við skulum koma og kaupa
handa þér skíði.“ Þetta var gert og
það án þess að efni leyfðu, allt annað
skyldi bíða. Svona var öll hans góð-
semi gagnvart mér. Ég var 17 ára og
enn ekki kominn með bílpróf þegar
pabbi festi kaup á gömlum Morris
bíl. Þá var ekkert sjálfsagðara en að
lána drengnum bílinn gegn
ákveðnum skilyrðum en þau voru að
hann skyldi ekki nota áfengi eða tób-
ak. Þetta varð til þess að piltur lét
allt slíkt ósnert og víst er að þessi
eftirlátssemi pabba var þáttur í upp-
eldinu.
Oddur Björnsson bílstjóri! Jú,
hann keyrði fyrir Áætlunarbíla
Hafnarfjarðar og ók síðar hjá Pósti
og síma, alla tíð án nokkurra áfalla
og þótti góður bílstjóri. Hann gerðist
síðar hluthafi í Bæjarleiðum þegar
það fyrirtæki var stofnað og vann
þar lengi við símann sem afgreiðslu-
maður. Ekki kom oft fyrir að hann
yrði reiður en eitt sinn kallaði Briem
nokkur lögfræðingur og fulltrúi
sakadómara mig glæpamann og
barst það til eyrna pabba, en hann
hafði þokkalega heyrn á vinstra eyra
í þá daga. Hann skundaði á fund
þessa merkismanns og las honum
breiðsíðu slíka að lögfræðingurinn
sat eftir með hálfopinn munninn og
kom ekki upp nokkru hljóði.
Ég hafði á þessum tíma fengið þá
flugu í höfuðið að fara til Kanada til
að læra flug en mig skorti tilfinn-
anlega til þess fé. Faðir minn tók sig
þá til og fjármagnaði flugnámið með
því að lána mér stöðvarleyfi sitt til að
gera út bíl sem greiddi fyrir námið
að miklu leyti og ekki nóg með það,
heldur gerði það að verkum að ég gat
fest kaup á bíl sem ég flutti með mér
til landsins að námi loknu. Nokkru
síðar þegar ég átti kost á vinnu hjá
Loftleiðum þá keypti hann af mér
bílinn og borgaði út í hönd svo ég
gæti að fullu lokið flugnáminu og
verið gjaldgengur sem flugmaður.
Hann brást mér aldrei þegar á
reyndi.
Ég minnist þess að hafa tvisvar
sinnum verið hirtur af föður mínum
en þá hafði mér dottið í hug það
snjallræði að vera lasinn og mæta
ekki til vinnu þann daginn. „Baldur,
sá sem segir sig veikan en er það
ekki á ekki skilið að hafa góða heilsu
og þú skalt koma þér í vinnuna.“ Hitt
skiptið var ámóta og ekki var annað
hægt en að taka fullt tillit til þess
sem hann sagði þar sem hann mætti
sjálfur alltaf til vinnu og að vera
veikur var ekki til í hans orðabók.
Það eru endalausar minningar
sem rifjast upp á þessari stundu. Á
síðustu árum þegar pabbi var orðinn
lasburða áttum við oft góðan tíma
saman. Þá fórum við gjarnan í bíl-
túra og þá kom jafnvel fyrir að hann
sötraði einn grænan í bílnum hjá
mér, Heineken var hans uppáhalds
bjór. Hjónaband hans og móður
minnar var alla tíð hnökralaust og
aldrei var raustin hækkuð.
Pabbi minn, ég þakka þér fyrir allt
það sem þú hefur kennt mér og gert
mér gott. Ég bý að þínum heilræðum
alla tíð og ekki getur nokkur maður
státað af því að hafa átt betri föður
en þú hefur verið mér. Megi Guð
vernda þig.
Baldur Oddsson.
Oddur Hervald Björnsson er nú
dáinn eftir langt og gott líf. Minning-
arnar hrannast upp þegar ég sest
niður til að skrifa nokkrar línur um
þennan yndislega afa sem á sér fáa
líka. Í upphafi minningarinnar þá
bjuggu amma og afi á Holtsgötunni.
Afi vann í Kassagerð Reykjavíkur
frá því ég man eftir mér og þar vann
hann enn löngu eftir að hann komst á
starfslokaaldur 67 ára, en hann hafði
svo gaman af því að fara í vinnuna og
hitta vinnufélagana að honum lá ekki
á að hætta. Það var mikið sport að
heimsækja afa í vinnuna og það gerði
ég oft sem gutti og alltaf voru mót-
tökurnar jafn góðar og hlýjar. Það
var nefnilega ekki til neitt í þessum
heimi sem hann gerði ekki fyrir
barnabörnin sín.
Afi var kvæntur ömmu Siggu frá
því þau voru ung og allt til æviloka. Á
þeim 40 árum sem ég man eftir þeim
heyrði ég afa aldrei segja niðrandi
orð við ömmu, ekki einu sinni hækka
róminn við hana. Reyndar minnist
ég þess ekki heldur að hann hafi tal-
að illa um nokkurn mann. Einhvern
tímann þegar mér fannst allt órétt-
læti heimsins bitna á mér þá bar ég
það upp við afa og hann sagði að við
gætum bara gert eitt í því, það væri
að muna alltaf eftir því hvað þetta
væri ljótt og gera aldrei neinum
svona sjálfur. Hann sagði líka að allt
það góða sem við gerðum kæmi ein-
hvern tímann til okkar aftur, en það
slæma kæmi tvöfalt til okkar aftur.
Því miður man ég aðeins brot af lífs-
spekinni, málsháttunum, vísunum og
ráðunum hans, en flest það réttlát-
asta og sanngjarnasta sem hefur sí-
ast inn hjá mér er frá honum komið.
Afi og amma keyptu sér lítið og hlý-
legt hús í Miðtúninu fyrir mörgum
árum og bjuggu þar saman þar til afi
missti heilsuna og varð að komast á
hjúkrunarheimili.
Amma hefur verið ótrúlega dugleg
að heimsækja hann þrátt fyrir nær
algert sjónleysi og háan aldur.
Afi var svo heimakær að það var
áfall að geta ekki verið lengur heima,
en hlýja umhverfis og starfsfólks er
einstök á Droplaugarstöðum svo lífið
varð bærilegt þrátt fyrir allt.
Nú kveð ég afa minn í þeirri von að
ég geti tekið hann mér til fyrirmynd-
ar á allan hátt.
Björn Baldursson, Efra-Seli.
Elsku afi. Við systkinin erum afar
þakklát fyrir að hafa fengið að njóta
samvista við þig svo lengi sem raun
varð á. Afi lést 95 ára gamall og fram
til síðasta dags var hugur hans heill
þótt líkaminn hafi verið orðinn
þreyttur. Afi fylgdist einstaklega vel
með því sem gerðist í þjóðfélagsum-
ræðunni og eins vissi hann ávallt
hvað við systkinin vorum að gera í
leik og starfi. Í gegnum tíðina höfum
við öll flakkað um heiminn til ólíkleg-
ustu staða og alltaf vissi hann hvaðan
við vorum að koma og hvert för var
heitið. Hann vildi ávallt fá að fylgjast
með okkur. Afi var einstakur.
Óteljandi minningar hrannast upp
um yndislegan mann sem var okkur
svo mikið og kenndi okkur svo
margt.
Þær voru ófáar stundirnar sem
hann sat yfir okkur og kenndi okkur
af mikilli þolimæði að tefla og oftar
en ekki fengum við að vinna svo eng-
inn yrði nú sár. Ef við köfuðum djúpt
í vasa hans þá var öruggt að þar
leyndist góðgæti sem gladdi barns-
hjartað. Við minnumst allra bíltúr-
anna sem við fórum í með honum,
þar sem afi fann ætíð upp á ein-
hverju skemmtilegu og ævintýra-
legu til að fara og óteljandi voru sög-
urnar og vísurnar sem hann kunni.
Þegar heyrnin var farin að dala,
sagði afi já og nei á vitlausum stöð-
um og svo brosti hann í kampinn
þegar við leiðréttum hann. Afi keyrði
fram að níræðu og á seinni árum var
það örlítið djarft. Það vildi framhjá
honum fara ef einhver flautaði á bíl-
stjórann góða en svo skildi hann ekk-
ert í dónaskapnum þegar einhver
steytti framan í hann hnefa fyrir að
hafa svínað á þeim. Mikið gátum við
systkinin hlegið dátt að þessu. Í hug-
skotum okkar er líka falið sólskins-
brosið sem kom á andlit hans, þar
sem hann sat í stólnum sínum með öl
í hendi, en bjór var það besta sem afi
fékk á sínum efri árum.
Þetta er nú bara dropi í hafið af
þeim fallegu minningum sem við eig-
um um afa. Þær munum við geyma
og ylja okkur við um ókomna tíð.
Hans verður sárt saknað. Við vitum
að það verður tekið á móti honum
með útbreiddan faðm og hans bíður
eitthvert mikilvægt hlutverk á himn-
um þar sem mannkostir afa og
gæska verða nýtt.
Við vonum að þeir bíði með einn
ískaldan handa þér við himnanna
hlið. Hvíldu í friði. Við elskum þig.
Þín barnabörn
Berglind og Baldur.
ODDUR
BJÖRNSSON
Þegar afi okkar
fæddist árið 1924 var
Ísland eitt fátækasta
land í heimi. Þegar tími
hans kom á nýársdags-
morgun er Ísland orðið
eitt ríkasta land í
heimi. Margar hendur hafa unnið
þetta verk, þar á meðal hendurnar
hans afa okkar. Hann var alinn upp
af einstæðri móður ásamt uppeldis-
bróður sínum, Magnúsi, eftir að faðir
hans lést í vinnuslysi við gamla ko-
lakranann niðri við höfn þegar afi
var bara fimm ára. Þau þekktu ekki
ríkidæmi og hafa örugglega kynnst
harðri lífsbaráttu. Viðhorf hans og
lífsskoðun hefur sjálfsagt mótast í
æsku eins og gengur og gerist en
hann var alltaf mikill hvatamaður
þess að fólk lærði eitthvað hagnýtt,
„mennt er máttur“ sagði afi.
Afi tók alltaf vel á móti okkur þeg-
ar við komum til hans og ömmu í
Heiðargerði eða Espigerði eftir að
þau fluttu. Garðurinn í Heiðargerði
var mikið ævintýraland fyrir okkur
krakkana, þar smíðaði afi kofa, rólur
og alls kyns fínerí, allt handa öllum
afabörnunum og stundum fengum
við að fara í bílskúrinn að smíða, þá
var nú gaman. Afi var vélstjóri og
sigldi um heimsins höf þegar hann
vann á skipum Eimskipafélagsins og
eflaust hefur oft verið kátt í Heið-
argerði þegar hann kom með fullt
fangið af alls kyns útlendu góðgæti
og dóti handa börnunum sínum.
Afi var alkominn í land árið 1955
og fór að vinna í Áburðarverksmiðj-
unni, vildi vera nálægt ömmu og fjöl-
skyldunni sinni. Hann var mjög
handlaginn og fannst gaman að
smíða. Í nokkur ár smíðaði hann og
framleiddi farangursgrindur á bíla,
þ.á m. á hina frægu Land Rover
jeppa, sem þá voru áberandi um allt
land.
Afi elskaði að ferðast um landið og
til þess smíðaði hann sjálfur tjald-
vagn upp úr 1960, örugglega einn
þann fyrsta, ef ekki þann fyrsta hér á
landi. Hugmyndina að vagninum
fékk hann úr villta vestrinu þegar
hann sá vagna landnemanna í kú-
rekamyndunum, og var vagninn afar
traustbyggður og þoldi veður sem
önnur tjöld þoldu ekki. Síðustu árin
voru afa erfið vegna sjúkdóms sem
hann greindist með en ljúfmennsk-
unni og kímninni hélt hann framund-
ir það síðasta. Við þökkum honum
allar ljúfar og góðar stundir sem við
áttum með honum, þær gleymast
HELGI ELLERT
LOFTSSON
✝ Helgi EllertLoftsson fæddist
í Reykjavík 9. janúar
1924. Hann lést á
Landakotsspítala á
nýársdag síðastlið-
inn og fór útför hans
fór fram í kyrrþey,
að ósk hins látna.
aldrei. Guð geymi
minningu afa.
Sveinbjörn Davíð,
Agnes Hrönn, Daði
Örn og Hanna Rut.
Kær vinur, Helgi
Ellert Loftsson, er lát-
inn eftir erfið veikindi.
Hann og kona hans,
Margrét Sigurðardótt-
ir, hafa verið góðir vin-
ir. Þau byggðu sér hús í
Heiðargerði 60 og for-
eldrar mínir í Heiðar-
gerði 68 og myndaðist
mjög góður vinskapur milli þeirra og
barnanna. Ég er búinn að þekkja
Möggu og Helga síðan ég man fyrst
eftir mér og hafa þau alltaf verið mér
mjög góð. Man ég eftir Helga þegar
ég var lítill, þar sem ég sá hann ann-
aðhvort að vinna í garðinum eða að
vinna við húsið. Góðar eru minning-
arnar, bæði úr Heiðargerðinu og eft-
ir að þau fluttu í Espigerði. Helgi
reyndist mér mjög vel í andstreymi
því sem ég varð fyrir og þau bæði
hjónin. Á undanförnum árum hef ég
og móðir mín verið mjög náin þeim
með gagnkvæmum heimsóknum og í
bíltúrum og alltaf jafn gott og gaman
að hitta þau. Magga og Helgi voru
mjög samrýnd hjón og alltaf mjög
gestrisin og góð heim að sækja. Góð
vinátta hefur ávallt verið milli fjöl-
skyldnanna.
Ég og fjölskylda mín vottum
Möggu, Björgu, Hróðmari, Sissu og
fjölskyldum þeirra innilegustu sam-
úðarkveðjur. Svo kveð ég minn kæra
vin, Helga, og veri hann ávallt Guði
falinn.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Valdimar Briem.)
Ólafur Þórisson.
MORGUNBLAÐIÐ birtir afmælis- og minningargreinar endurgjalds-
laust alla daga vikunnar. Greinunum má skila í tölvupósti (netfangið er
minning@mbl.is - svar er sent sjálfvirkt um leið og grein hefur borist)
eða á disklingi og þarf útprentun þá að fylgja. Nauðsynlegt er að til-
greina símanúmer höfundar og/eða sendanda (vinnusíma og heima-
síma). Tekið er á móti afmælis- og minningargreinum á 1. hæð í húsi
Morgunblaðsins, Kringlunni 1 í Reykjavík, og á skrifstofu Morgun-
blaðsins Kaupvangsstræti 1 á Akureyri.
Birting afmælis- og
minningargreina