Morgunblaðið - 25.01.2004, Blaðsíða 6

„VIÐ eflumst við hvern
leik – því heiti ég,“ segir
Rastislav Trtík, landsliðs-
þjálfari Tékka, andstæð-
inga Íslendinga í dag á
Evrópumeistaramótinu í
handknattleik um hvorir
þeirra komast áfram í
milliriðil keppninnar. Þeir
sem tapa halda til síns
heima á morgun, þeir sem
vinna halda þátttöku
áfram í milliriðlakeppni í
Ljubljana í vikunni. Svo
virtist sem taugar tékk-
nesku leikmannanna væru
spenntar til hins ýtrasta
gegn Ungverjum í upp-
hafsleik C-riðils á fimmtu-
daginn, þar sem þeir voru
m.a. undir, 24:16, stundar-
fjórðungi fyrir leikslok, en
þeir náðu að rétta úr kútn-
um gegn Slóvenum í leik á
föstudag. Tékkar sýndu þá
á sér allt aðra og betri hlið,
stóðu lengi vel í heima-
mönnum, voru m.a. yfir,
18:15, í hálfleik en urðu að
láta undan þegar á leið,
lokatölur 37:33, Slóvenum
í vil.
„Eftir því sem á mótið líð-
ur verðum við reyndari.
Leikmenn mínir eru lítt
reyndir og
ólíkt leik-
mönnum
margra
annarra
liða leika þeir ekki með sterkustu
liðum Evrópu í meistaradeildinni,“
segir Trtík, sem er staðráðinn í að
fara með lið sitt í milliriðilinn, en til
að ná því verða Tékkar að fagna
sigri á Íslendingum. „Það er engin
launung að stefna okkar er sú að
fara í milliriðla, til þess verðum við
að vinna einn leik. Riðlakeppninni er
ekki lokið enn þannig að það er ekki
öll nótt úti ennþá þrátt fyrir tvö töp.
En til að það markmið geti náðst er
okkur nauðsynlegt að bæta sóknar-
leikinn, hann hefur ekki verið eins
góður og kostur er, aftur á móti hef-
ur vörnin staðið fyrir sínu. Við ætl-
um okkur að leggja Íslendinga að
velli,“ segir Rastislav Trtík, hinn
mikilúðlegi og skeggprúði ljúflingur
sem stýrir landsliði Tékka um þess-
ar mundir – maðurinn sem tók að
sér að koma Tékkum í fremstu röð
handknattleiksþjóða á nýjan leik
eftir margra ára lægð.
Trtík tók að sér að
byggja upp nýtt lands-
lið Tékka sem gæti
keppt á meðal fremstu
þjóða heims. Flestir
leikmenn liðsins eru á
aldrinum 21 til 26 ára
og hafa ekki leikið
marga landsleiki. Sá
leikjahæsti er Jan Filip,
hornamaður Nordhorn í
Þýskalandi. Hann á að
baki 86 landsleiki og er
langþekktasti leikmað-
ur liðsins, enda einn
sterkasti örvhenti
hornamaðurinn í þýsku
1. deildinni og auk þess
skæður hraðaupp-
hlaupsmaður. Filip er
einn fjögurra leikmanna
sem spila með félagslið-
um utan heimalandsins,
hinir þrír eru í Sviss, á
Ítalíu og í Svíþjóð hjá
Drott. Það er Daniel
Kubes, sem einhverjir
handknattleiksunnend-
ur muna e.t.v. eftir úr
leik HK og Drott í Evr-
ópukeppni bikarhafa í
haust.
Tékkar leika bæði
6/0- og eins bregða þeir
fyrir sig 3/2/1-varnar-
leik. Þeir hafa á að
skipa hávöxnum leik-
mönnum, rúmlega
tveggja metra háum,
sem eru aðalmenn í 6/0-
vörninni. Eins og Trtík
segir hefur sóknarleikurinn verið
vandi Tékka á EM og sérstaklega
reyndist framliggjandi vörn Ung-
verja þeim erfið í viðureign þjóð-
anna á fimmtudagskvöldið þar sem
Tékkar skoruðu aðeins 16 mörk á
fyrstu 45 mínútunum. Þá er mark-
vörðurinn Martin Galia afar lipur
þrátt fyrir ungan aldur og gerði
bæði Ungverjum og Slóvenum skrá-
veifu með vasklegri framgöngu
sinni.
Guðmundur Þórður hefur
trú á sínum mönnum
Að lokinni viðureign Íslendinga
og Ungverja á föstudag var Guð-
mundur Þórður Guðmundsson
landsliðsþjálfari spurður um vænt-
anlega mótherja í dag í úrslitaleikn-
um í Celje, hvað hann vissi um and-
stæðinga íslenska liðsins í þessum
mikilvæga leik fyrir báðar þjóðir.
„Ég veit nokkuð mikið um Tékka,
hef mikið efni undir höndum með
leik þeirra. Þeir leika vörnina mjög
framarlega og hafa þannig valdið
mörgum landsliðum erfiðleikum svo
sem Frökkum sem Tékkar lögðu í
vináttuleik á dögunum. Tékkar leika
framarlega í vörn, enn framar en
Ungverjar, svo dæmi sé tekið af ný-
legum mótherjum okkar. Við verð-
um einfaldlega að kortleggja Tékk-
ana vandlega á þessari stundu og
vera þannig klárir í leikinn mikil-
væga, bæði hvað varnar- og sókn-
arleik snertir. Ég hef þá einlægu trú
að gegn Tékkum sýnum við úr
hverju við erum gerðir,“ sagði Guð-
mundur.
Íslenska liðið undir þinni stjórn er
komið upp að vegg og mætir liði
Tékka sem hefur engu að tapa, ekki
satt?
„Rétt, við erum komnir upp að
vegg, en þá snýst málið um að taka
skrefið frá veggnum, leika eins og
við best getum,“ sagði Guðmundur
Þórður Guðmundsson, landsliðs-
þjálfari í handknattleik.
Ljóst er að íslenska landsliðið
verður að bæta leik sinn verulega
frá viðureignunum við Slóvena og
Tékka til að slá spræka Tékka út af
laginu.
Leikur Íslands og Tékklands
hefst kl. 17.30 í Celje.
Rastislav Trtík, landsliðsþjálfari Tékka
í handknattleik, á EM í Slóveníu
„Ætlum okkur að leggja
Íslendinga að velli“
Landsliðsmenn íslands hlusta á þjóðsöng íslands fyrir leik-
inn gegn Ungverjum á föstudag og það má einnig sjá þá á
stórum skjá í hinni glæsilegu íþróttahöll í Celje í Slóveníu.
Ívar
Benediktsson
skrifar
frá Celje
Morgunblaðið/Sverrir
FRÉTTIR
6 SUNNUDAGUR 25. JANÚAR 2004 MORGUNBLAÐIÐ
Alls staðar er íþróttaálfurinn. Það er búið að setja upp aug-lýsingaskilti á starfsmannaskúrinn í Sorpu á Dalvegi meðmynd af honum og áletruninni „Gott efni í nýja hetju“.Auglýsingin skírskotar til pappakassa sem skilað er til
Sorpu og notaðir eru í aðra pappakassa. Það er herferð í gangi. Á
öðru skilti er áletrunin „Þeir ganga aftur“ um skó sem skilað er til
Sorpu.
Það rignir og skammdegið er búið að gleypa mannlífið eins og
rusladallur, þannig að blaðamaður freistast til að setjast með
starfsmönnunum í hlýjuna í skúrnum.
– Ég frétti af vísnafróðum manni að norðan, sem ynni hérna og
talaði í bundnu máli, segir blaðamaður og forvitnin leynir sér ekki.
– Hann er ekki við, segir maður sem situr í horninu á skúrnum og
grettir sig. Hann er með gamlan klút vafinn um hálsinn, með rennt
frá flíspeysunni og sterklega byggður eins og Esjan, – hárið eins
og fennt hafi í hlíðarnar. En hann ræður ekki við sig, bundna málið
ryðst fram eins og snjóflóð:
Vísur mínar vert er að hafa í minni,
þær áttu við á einum stað og einu sinni.
Félagar hans í skúrnum brosa og segja að hann
sé sífellt að fara með vísur. Fólk hafi gaman af því
að hlusta á hann og fari jafnvel í lengri röðina til að
komast til hans, þótt fljótlegra væri að fara hinu-
megin.
– Einn hringsólaði um svæðið um daginn og var
að leita að honum. Þegar hann fannst ekki rétti
hann okkur þennan miða, segir ungur maður og bendir á töflu á
veggnum þar sem búið er að hengja miðann upp:
Alltaf fellur eitthvað til
enn er pláss í Sorpu.
Heim því aftur halda vil
og hefja næstu skorpu.
Maðurinn í horninu, sem heitir Aðalgeir Jónsson, er farinn að
ókyrrast í sæti sínu. Það er greinilegt að hann er vanur að taka
þátt í samræðunum, að minnsta kosti ef þær snúast um kveðskap.
– Fólk virðist hafa gaman af bundnu máli sem flutt er með
áherslum gamals Þingeyings, játar hann. Ég er fæddur og uppalinn
á Húsavík, en um tvítugt flutti ég norður í Öxarfjörð og var bóndi í
tuttugu ár.
– Hvernig kanntu svo við búskapinn á höfuðborgarsvæðinu?
– Ég kann þokkalega vel við mig. Ég byrjaði að vinna í Áburð-
arverksmiðjunni ’82, fluttist í Garðabæ ’83, gekk í hnapphelduna
’84 og eignaðist dóttur ’85. Það er nú svona það helsta í seinna líf-
inu, eins og ég kalla það.
Eftir tuttugu ár í Áburðarverksmiðjunni stóð Aðalgeir frammi
fyrir því að finna sér nýtt starf.
– Ég kann ágætlega við mig hérna, segir hann. Þegar maður er
orðinn svona fullorðinn getur maður ekki ætlast til þess að hlaupa
inn í annað starf. Það er til fullmikils ætlast að fá vinnu út á kjaft-
inn á sér þegar maður getur ekki komið saman stöku, segir hann
sposkur á svip.
Síðan flytur hann Grettisbæli eftir Einar Benediktsson með mikl-
um áhersluþunga, tök hans á íslenskri tungu eru eins og sundtök
Grettis er hann sótti eldinn úr Drangey. Svo mikil eru átökin að
hann er móður eftir.
Í samræðum við Aðalgeir verður tíminn ekki aðeins óþarfur held-
ur áhrifalaus, því samtalið spannar þrjár aldir. Gömul viðarklukka
á veggnum þrjóskast við. Hún hefur augljóslega ratað hingað úr
fórum viðskiptavina Sorpu, því hún passar eiginlega ekki alveg og
nær yfir hluta af dyralistanum. Klukkan er það eina í skúrnum sem
er til vitnis um staðsetninguna. Sú regla gildir nefnilega að starfs-
menn mega ekki taka hluti sem berast Sorpu. Sem stundum geta
verið eigulegir.
– Það er hætt að koma mér á óvart hverju fólk hendir, segir ung-
ur maður með hökuskegg. Einu sinni barst hingað silfurborðbún-
aður úr dánarbúi með því fororði að hann mætti ekki fara í nytja-
gám. Ættingjarnir gátu ekki komið sér saman um hvernig ætti að
skipta búinu. Þá varð ég innilega undrandi. Þó nokkuð er um að við
fáum hluti úr dánarbúi sem ekki má nýta með neinum hætti.
– Það berst mikið af húsgögnum núna, segir Aðalgeir og hlær.
Það er greinilega mikið af útsölum í gangi. Þannig virkar þetta.
Þegar fermingarnar standa yfir berst hingað mikið af gömlum
græjum. Þetta er eins og á færibandi.
– Ég held við séum besti mælikvarðinn á góðæri, skýtur annar
starfsmaður inn í. Árið 1999 höfðum við ekki undan að taka á móti
sófasettum, en síðan datt botninn úr því næstu ár á eftir.
Bílarnir streyma inn á Sorpu með allskyns hluti sem búið er að
neyta, orðnir eru óþarfir eða dottnir eru úr tísku. Ungur stælgæi
er glaðbeittur á jeppanum sínum með sjónvarp í farþegasætinu og
spyr hvert það eigi að fara.
– Þegar þeir koma frá Morgunblaðinu er allt til hægri, svarar
Aðalgeir glettinn í bragði.
– Má ég samt fara til vinstri, spyr stælgæinn. Hann er hávaxinn
og kraftalegur og sjónvarpið verður eins og handbolti í meðförum
hans. Það þarf mikið til að menn hendi sjónvarpinu sínu. Ætli hann
sé ekki óánægður með úrslitin í landsleiknum.
Morgunblaðið/Þorkell
Hlutir sem ganga aftur
SKISSA
Pétur Blöndal
fékk kaffi-
sopa í Sorpu.