Réttur - 01.05.1961, Qupperneq 11

II É T T U R
171
stjórna öllu efnahagslífi landsins í sína þágu og er-
lendra bandamanna sinna, auðdrottnanna. 1 Ijósi þess
verður að skoða þá atburði, er síðar hafa gerzt.
Níðingsskapur valdliajanna verður að ejla
samhjálp alþýðunnar.
En jafnhliða því sem hin harða verkfallsbarátta er skil-
greind pólitískt, er nauðsynlegt að jafnt alþýðan, sem heyr
hana og auðvaldið, sem knýr hana fram, átti sig til fulls á
hinum mannlegu hliðum þessarar baráttu, -— eigi aðeins ár-
vekni og hetjuskap verkfallsvarðanna, hinni almennu sam-
úð fjöldans, heldur og þjáningum þeim og fórnum, sem
slíkri baráttu er samfara.
Sú auðmannastétt Reykjavíkur, sem knýr verkamenn —
og það einmitt þá fátækustu — til þess að grípa til verk-
fallsvopnsins, verður að skilja til fulls að hún er með því
að níðast á konum og börnum, einmitt þeim, sem eiga um
sárast að binda eftir langvarandi launakúgun og kauprán.
Það eru margir Dagsbrúnarmennirnir og aðrir verkfalls-
menn, sem enn búa í kjöllurum, sem bannað var að búa í
fyrir 30 árum. Það eru mörg þau börn verkfallsmanna, sem
enn búa við sjúkdóma af völdum heilsuspillandi húsnæðis,
sem auðvaldið hindrar að útrýmt sé. Það var svo í síðasta
verkfalli, sem mörgum fyrri, að það var farið að sjá á börn-
um verkfallsmanna sakir matarskorts.
Sú burgeisastétt, sem ber ábyrgð á þessum níðingsskap:
skorti og sulti á íslandi 20. aldar, — verður að vita, að hún
kveikir með framferði sínu hatur, seni gerir stéttabaráttuna
á íslandi á ný margfalt harðari en hún nú hefnr verið um
skeið. Ráðherrar og sérfræðingar, sem standa að þeim kúg-
unarráðstöfunum, sem níðingsverkum valda, verða að gera
sér ljóst, að glæpsamlegt framferði þeirra kemur þeim sjálf-