Réttur - 01.10.1931, Qupperneq 41

Rjettur]
SOVJET-KÍNA
233
isminn er í dauðateygjunum. Borgarastéttin er ráð-
þrota, en reynir enn sem fyr að velta ofurþunga krepp-
unnar af sjer yfir á herðar alþýðunnar, þ. e. verkalýðs-
ins og vinnandi bænda. Þessar stjettir, sem þegar fyr-
ir kreppuna höfðu farið nægilega varhluta af gæðum
heimsins, þar sem þær hafa verið þrautpíndar af yfir-
stéttinni um tugi ára, búast nú til varnar. Nú eru
vissulega framundan harðari stjettaátök, en hingað til
hafa átt sjer stað; ef til vill er sjálf úrslitabaráttan
nær en margur hyggur.
Það er því tími til þess kominn, að kommúnistaflokk-
arnir, sem hafa það sögulega hlutverk að leiða stjetta-
baráttuna til sigursælla lykta fyrir alþýðuna, geri
hina hörðustu atlögu að yfirstjettinni, ekki aðeins á
sviði launabaráttunnar og bættra vinnuskilyrða yfir-
leitt, fyrir verkalýðinn, heldur einnig frá þeirri hlið,
sem að bændúm snýr, því að þeir eru eigi síður en
verkamenn ofurseldir arðsogi og kúgun af hendi yfir-
stjettarinnar, þótt þetta að því er þá snertir verði með
nokkuð öðrum hætti. Jafnframt verður að keppa að
því að losa báðar þessar stjettir undan andlegum á-
hrifum borgarastjettarinnar, því að með þeim ginnir
hún marga menn til fylgis við sig og fær þá þannig til
að verða sínir eigin böðlar. Þess vegna er áríðandi að
rífa niður lygavef og blekkingar yfirstjettarinnar,
fletta grímunni af henni, fá hana til að standa ber-
skjaldaða frammi fyrir kúguðu stjettunum.
»Kommúnistar vilja taka jarðirnar af bændum,
leggja þær undir ríkið og kúga þá síðan til að vinna
hjá því sem verkamenn fyrir sultarlaun«. »Þeir ætla
að taka kýrnar ykkar, kindurnar, hestana, hænsnin,
alt, smátt og stórt vilja þeir gera að ríkiseign, enginn
má eiga neitt«. Slíkar og þvílíkar frásagnir standa svo
að segja daglega í auðvaldsblöðunum og margar aðrar
enn fáránlegri, eins og t. d. sagan um »þjóðnýtingu
kvenfólksins« o. s. frv. Hvað hæft er í þessu sjest best