Réttur - 01.10.1931, Qupperneq 44

236
SOVJET-KINA
[Rjettur
iðnaðarafurða borganna fara fram á markaðinum. f
sveitum er framleiðsla jarðarafurða til iðnaðar fyrir
markað víða töluverð og því eru líka töluverð vöru-
skifti irman sveitamm.
Af þessum framleiðsluháttum og þeirri stéttaskift-
ingu, sem hlýtur að vera og er þeim samfara, leiðir,
að pólitík ráðstjórnarivmar i fiumleiöslumáhim hlýtur
að vera sú, að raska sem minst markaðsástcmdinu og
gera sem minst að því að hrófla við verzlunarfrelsinu
með lagaboðum og stjórnartilskipumim. Þar sem nú
bændur hafa umráð yfir miklu stærri vörubirgðum en
fyrir byltinguma, því jarðarafgjaldið, háu skattarnir
og tollarnir og okurrenturnar er horfið, þá blómgast
Uka verzhmin í mörgum sovjethéruðum betur en í
héruðum þeim, sem eru í liöndum Nankingstjónvar-
innar!
En auðvitað er hin frjálsa verzlun alls ekki loJca-
markmið ráðstjórnarinnar. Að ráðstjórnin lætur mark-
aðsverzlunina afskiftalausa stafar af því, að verzlunin
er skilyrði fyrir bandalagi verlcalýðs og bænda, eins og
sakir standa. En þegar það er nauðsynlegt vegna rauða
hersins og borgarastríðsins, eða vegna baráttunnar
gegn gagnbyltingunni og gegn svikum hinnar fyrri yf-
irstéttar, eða þegar borgirnar skortir matvæli, þá hik-
ar ráðstjórnin ekki við að ákveða hámarksverð, taka
vörur eignarnámi eða gera aðrar slíkar ráðstafanir.
En þær eru strax afnumdar aftur, þegar þær eru hætt-
ar að vera knýjandi nauðsyn. Ráðstjórnin hlynnir
jafnframt að öllum tegundum samvinnufélaga, bæði
til þess að auka með því vöruskiftin og til þess að
draga úr valdi verzlunarkapitalsins innan þjóðfélags-
íns.
Iðnaðarfyrirtækin, þ. e. verkstæði handverksmanna
og vinnustofur handiðnaðarins eru elcki þjóðnýtt þegar
i stað. Þær ótímabæru tilraunir, sem hafa verið gerð-
ar í sovjethéruðum til að þjóðnýta einstakar iðngrein-