Réttur - 01.04.1971, Side 47

Fangarnir á Litla-Hrauni: Hallgrimur, Eggert, Eðvarð, Ásgeir.
ANNÁLL FANGATlÐAR
Ein afleiðing þess að borgarastéttinni tókst aldrei
að fullkomna rikisvald sitt með því að koma hér
upp vopnuðum her gegn alþýðu manna, þrátt fyrir
tilraunir til þess, er að aldrei hefur verið veginn
maður í stéttabaráttu verkalýðs og atvinnurekenda-
stéttar á Islandi. Annað hefur og einkennt þá stétta-
baráttu og gert hana að því leyti frábrugðna slíkri
baráttu i öðrum löndum, — það að frelsistilfinning
almennings og andúð á frelsissviftingu fyrir póli-
tiska baráttu hefur lengst af verið það sterk að
venjulega hefur verið knúin fram sakaruppgjöf fyrir
slíka frelsisbaráttu og alveg sérstaklega, þegar
mikill fjöldi fólks var dæmdur. Það heyrir því frekar
til undantekninganna að þaráttumenn verkalýðs- og
þjóðfrelsishreyfingarinnar hafi orðið að sitja lengi
í fangelsi vegna þátttöku sinnar í stétta- og þjóð-
frelsisbaráttunni, — þegar undanskilinn er timi
enska hernámsins 1941. Það var knúin fram sakar-
uppgjöf út af „stóru dómunum" fyrir atvinnuleysis-
baráttuna 7. júli og 9. nóvember 1932 sem og út
af bardögunum við Alþingishúsið 30. marz 1949
og út af niðurskurðum hakakrossfána á Siglufirði
og viðar, — og svo var um fleiri dóma. Fangelsan-
ir út af Ólafsmálinu 1921 urðu ekki mjög lang-
vinnar og dómum var ekki fullnægt, — fangelsanir
baráttumannanna fjögurra 3.—6. janúar 1931 (Hauk-
ur Björnsson, Guðjón Benediktsson, Þorsteinn Pét-
ursson, Magnús Þorvaldsson) urðu aðeins nokkra
daga, — fangelsanir til að pína fram játningar i
júlí 1932 (Hjörtur Helgason, Jens Figved, Indíana
Garibaldadóttir, Stefán Pétursson, Einar Olgeirs-
son) hættu vegna hungurverkfalls og mótmæla-
funda eftir fjóra daga, — fangelsun Jóns Rafnsson-
ar á Akureyri eftir Novuverkfallið 1934 stóð aðeins
103