Réttur - 01.04.1971, Qupperneq 55

ekki fyrr en þær höfðu malað gegn Fróða her,
sem varð honum að bana og batt endi á Fróða-
friðinn. Stef í þessu kvæði:
Leggjum, leggjum lúðra,
léttum steinum
— við leggjum stokka,. lyftum steinum — er áreið-
anlega bergmál raunverulegs kvarnarsöngs sem
þrælarnir á járnöld hafa sungið við vinnu sína.
I Njálu sögu eru varðveittar minjar um vefsöng,
sem ekki er svo sem heldur síðan I fyrradag.
Hann á að hafa verið kveðinn eftir bardagann við
Clontarf (Brjánsbardaga) 1014. Maður nokkur gekk
út um nóttina og sá í dyngju konur með vef upp
færðan. Mannahöfuð voru fyrir kljána, en þarmar
úr mönnum fyrir viftu og garn, sverð fyrir skeið,
en ör fyrir hræl. Stefið i visunum sem þær kváðu:
Vindum, vindum
vef Darraðar
— vindum, vindum vef Óðins — má vel hugsa sér
að hafi verið sungið þegar ambáttirnar sneru
voðmeiðnum.
Mann i Sturlunga sögu dreymir að hann þóttist
koma í hús eitt mikið. Þar sátu inni konur tvær
blóðugar og reru áfram. Honum þótti rigna blóði
i Ijórana. önnur konan kvað:
Róum við, róum við
— kannski gamall söngur við áralagið?
i Landnámu segir um Vémund (Hrólfsson), að
hann hafi kveðið í smiðju sinni:
Eg bar einn
af ellifu
banaorð.
Blástu meir.
Sjálfsagt ber að skilja þetta svo, að Vémundur
hafi setið í dómi, átt þátt i að kveða upp dauða-
dóm og hafi nú samvizkubit, en ,,blástu meir"
hljómar sem gamall smiðjusöngur.
Frægur smiðjuóður Skallagríms er hins vegar
ekki vinnusöngur i sjálfu sér, heldur Ijóð um vinn-
una, en svo gott, að skylt er að geta frásagnarinn-
ar i samhengi við það:
Skallagrímur var járnsmiður mikill og hafði
rauðablástur mikinn á vetrum. Hann lét gera
smiðju með sjónum. En er hann fékk engan stein
þann, er svo væri harður og sléttur, að honum
Myndskreyting Ernst Hansens við Gróttasönginn,
gerð 1930—40: Fornkonur mala korn.

ms&w.wr
Dóttir Niðuðar heimsækir Völund, færir hring til við-
gerðar, undir steðjanum liggur lik bróður hennar,
er Völundur vó. — Útskurður á hvalbeinsöskju frá
7. öld. — British Museum.
111