Réttur - 01.04.1973, Blaðsíða 66

hafa þá voðabók „Kommúnistaávarpið" í
fórum sínum og sá embættismaður, sem
rannsakaði mál hans, fyrirskipaði og hand-
töku þeirra vondu manna Marx og Engels,
er skrifað hefðu slíka bók!
Tim Buck var ræðumaður með afbrigðum
og gæddur fádæma minni, glaður og fullur
af glensi og ætíð ánægjulegt að hitta hann.
Ég held hann hafi þekkt flesta Islendingana,
sem í flokknum eru, og sagði hann mér síð-
ast, er við hittumst, mikið frá heimsókn sinni
til Páls Bjarnasonar í Vancouver og frá so.a-
um hans og dætrum, sem öll eru mjög virk
í samtökum kommúnista vestur þar. Hann
var mjög afkastámikill rithöfundur. 1952
reit hann bókina „Thirty years 1922—52”
(Þrjátíu ár 1922—52, Saga kommúnista-
hreyfingarinnar í Kanada) og mun á síðustu
árum ævinnar hafa verið að skrifa sögu
flokksins og endurminningar sínar. Af nýrri
bókum hans má nefna „Canada and the
Russian Revolution" (19-57) um áhrif rúss-
nesku byltingarinnar á stjórnmál í Kanada,
— og „Lenin and Canada" (1970) um áhrif
Leníns og rita hans á þróun verklýðshreyf-
ingárinnar í Kanada.
E. O.
FRAKKLAND
Samfylking franskra kommúnista og sósí-
aldemókrata vann góðan sigur í frönsku
kosningunum, þótt hann sökum rangláts
kjördæmaskipulags dygði ekki til að fá meiri-
hluta. Gaullistar, sem áður höfðu hreinan
meirihluta í þinginu, féllu úr 43,61% niður
í 35% atkvæða.
Kommúnistaflokkur Frakklands fékk
5.026.000 atkvæði eða 21.29%. (Vinningur
frá kosningunum 1968, en ofurlítið minna
en 1957). 1956 hafði flokkurinn næsmm
26% allra atkvæða.
Sósíalistaflokkurinn fékk nú 19% at-
kvæða, en hafði 1968 16,5% (1967:
18,9%). — Lítill vinstriflokkur PSU fékk
nú 4,1% í París, en hafði 1968 7,5. „Yztu
vinstri", þarmeð taldir trotskistar, fengu
3,34%.
Gaullistar töpuðu um 100 þingsætum.
Samfylking sósíalistisku flokkanna fékk um
11 miljónir atkvæða og tvöfaldaði þing-
mannátölu sína. Nú sitja 73 kommúnistar í
franska þinginu.
ORKUÞÖRF OG
OLÍUVERÐHÆKKUN
Fyrir sex árum reyndi viðreisnarstjórnin
að telja Islendingum trú um að við þyrftum
að flýta okkur að selja erlendum auðfélög-
um fossorku vora ódýrt, því atómorkan væri
á næsta leiti hræódýr og yfirfljótandi. Því
var alumínhringnum selt íslenzkt rafmagn
undir framleiðsluverði til 45 ára.
Islenzkir sósíalistar mótmæltu þsssu. I
Rétti 1971 var sagt um þetta eftirfarandi í
sambandi við kosningarnar: „Þess var jafn-
vel ekki svifizt að reyna að telja þjóðinni trú
um að ef hún fórnaði ekki fossum sínum
tafarlaust erlendu gróðavaldi yrðu þeir verð-
lausir og gagnslausir sakir ódýrrar atomorku
á nœsta áratug, — sem allt er blekking
tóm.” (bls. 130).
Verðhækkun á orku kemur nú fyrst og
fremst fram í gífurlegri verðhækkun á olíu
og það breytir um leið vissum valdahlut-
föllum í heiminum, einkum aðstöðu olíu-
ríkra Arabalanda gagnvart Bandaríkjunum
og Vestur-Evrópu.
130