Morgunblaðið - 12.02.2006, Page 65

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 12. FEBRÚAR 2006 65
MINNINGAR
Hann elsku afi minn er dáinn. Ég
var svo heppin að eiga besta afa í
öllum heiminum og fá að hafa hann
svona lengi hjá mér. Ég á eftir að
sakna hans óendanlega mikið.
Bestu stundir lífs míns átti ég í
sumarbústaðarferðunum okkar þeg-
ar afi og amma Sigga voru með í för.
Þar var ýmislegt brallað og var
endalaust gaman. Afi var alltaf að
fikta í ljósunum, ofnunum og gasinu
og vorum við hrædd um að kofinn
myndi springa í loft upp á hverri
stundu. Við vorum alltaf í basli með
að ná í vatn og var oftar en ekki
þrammað upp að Ljótulind til að
losa stíflur og moka upp drullu úr
lindinni. Þá var sest niður á miðri
leið og fengið sér í pípu.
Amma hafði alltaf bakað parta og
var það etið með bestu lyst í hádeg-
inu. Svo lögðu þau sig. Í öll þessi ár
var leggjutími milli eitt og þrjú og
þá máttum við ekki vera með læti.
Man samt að einu sinni settum við
fiskiflugu upp í afa þar sem hann
hraut í sófanum í stofunni. Þið getið
rétt ímyndað ykkur hvað honum brá
mikið og hóstaði upp flugunni. Á
kvöldin var grillað og spilað rommí
og alltaf kíkti amma á spilin hjá afa.
Þessa vísu bjuggum við til, ég,
Sigga og Aðalheiður, einu sinni þeg-
ar við vorum að fara í bíltúr um
sveitina. Afi sat frammí og við þrjár
stelpurnar hossuðumst aftur í og
sungum þetta hástöfum:
Bíllinn keyrði upp á fjall,
í honum sat gamall kall
hann var með pípuna sína,
hann hét afi bomm bommbína.
Það var alltaf svo gott að koma til
ömmu Siggu og afa á Bugðulækinn.
Afi saltaði besta saltkjöt í heimin-
um, brimsalt og bjó líka til besta
plokkfiskinn. Þar var endalaust
spjallað yfir kaffi, kökum og kruð-
eríi.
Ég sótti afa í vinnuna á sunnudög-
um síðustu árin sem hann vann á
Umferðarmiðstöðinni. Alltaf fékk ég
eitthvað fyrir og oftar en ekki
nammi. Hann bað alltaf um hunda-
skít í sjoppunni þar og líka í Ragga-
búð. Hundaskítur voru lakkrísrúllur
og ég varð alltaf eins og kleina þeg-
ar hann sagðist vilja fá hundaskít
fyrir stelpuna hátt og skýrt við af-
greiðslufólkið.
Síðan var veisla í hádeginu, og
það engin smá veisla. Kótilettur eða
kjúklingur eins og amma Sigga ger-
ir best og stundum laxhausar og
ábrystir.
Oftar en ekki fórum við saman í
fiskbúðina og afurðasöluna. Þar
kenndi ýmissa grasa og þetta var
eins og að fara með bókaorm á bóka-
safn. Ég ætlaði ekki að ná afa upp
úr frystikistunum. Og alltaf komum
við drekkhlaðin til baka með kæfu,
hjörtu, nýru og stundum heilu og
hálfu folöldin og fleira og fleira.
Ég gleymi aldrei þegar afi var hjá
okkur í Garðabænum þegar amma
var á spítala og hann gaf mér Purk.
Hann kom einn daginn heim með
búr og pínulítinn bláan páfagauk í
kassa án þess að spyrja kóng né
prest. Og hvílík gleði sem þessi gjöf
veitti. Purkur var skírður Purkur
Gestur Þórarinn eftir afa.
Það er alltaf soldið skrýtið að afi
bomm er ekki lengur á Bugðulækn-
um, en við eigum yndislegar minn-
ingar um afa. Það verður alltaf gott
að kíkja í kaffi til ömmu Siggu og
rifja upp allt það skemmtilega sem
við gerðum saman og hlusta á sögur
frá því í gamla daga og ég veit að afi
er ekki langt undan og fylgist vel
með öllu.
Þessi þrjú litlu orð eiga alltaf eftir
að minna mig á elsku afa minn „O,
sei, sei.“
Hrund.
Hann elsku afi bomm bomm hefur
nú fengið hvíldina fallegu.
Afi var besti karl í heimi eins og
amma Sigga segir alltaf.
Margar eru minningarnar og góð-
ar. Hugljúfastar eru þær frá sum-
arbústaðnum. Afi með hárið úfið og
pípuna að spila rommý og amma
Sigga að reyna að kíkja á spilin hjá
honum. „Já, sei, sei, hér á ég tvist og
ég loka …“
Duglegri karl var vart hægt að
finna. Afi var að verða áttræður
þegar hann hætti að vinna á BSÍ. Þó
hann hafi loks hætt að vinna þá fann
hann sér alltaf eitthvað að gera.
Laga vaskinn, vökva blómin, mála
skápana, líma brotnar styttur eða
baka „vöpplur“ o.fl. o.fl.
Alltaf var það sönn ánægja að
fara með afa í leiðangra. Þá var
haldið í fiskbúðina, afurðasöluna og
keypt inn heil ósköp. Hann tók sér
góðan tíma í að velja alla hluti og
helst vildi hann handfjatla allt áður
en hann ákvað að kaupa það. Svo
sagði hann alltaf: „Veldu þér svo
eitthvað gott fyrir að snúast þetta.“
Þegar afi var í essinu sínu þá átti
hann það til að töfra fram sögur frá
gamla tímanum. Hann tók sér einn-
ig góðan tíma í segja frá og lýsti öllu
vel og vandlega. Hann hefur verið
mikill grallaraspói þegar hann var
stráklingur. Var með mikið rautt
hár sem ekki var hægt að greiða
nema brjóta alla kamba og alþakinn
freknum.
Alltaf var gott að koma á Bugðu-
lækinn og hitta afa þar. Hann sýndi
öllu sem maður var að fást við mik-
inn áhuga. Að sinna daglegum störf-
um á Bugðulæknum, ásamt ömmu
Siggu, urðu hans ær og kýr seinustu
árin. Hann naut þess að gera það
sem hann gat og oft fór hann í gegn-
um daginn á þrjóskunni einni. Þegar
heilsan brást honum endanlega tók
hann því með miklu æðruleysi og
hélt áfram að hafa áhuga á lífinu í
kringum sig. Þó svo að hann gæti
ekki búið lengur á Bugðulæknum
var hugur hans ávallt þar hjá elsku
kerlingunni sinni. Hann naut þess
að koma heim, fá sér í pípu og borða
góða matinn hennar ömmu Siggu.
Það er orðinn fastur liður í lífi
Gumma litla að fara á Bugðulækinn.
Þar líður honum einna best. Þar
kenndi afi bomm honum að heilsa
karlmannlega að góðum sið og hann
kenndi afa að klappa. Þar hittust
ungur og gamall og skemmtu sér
konunglega og nutu ávallt fé-
lagsskapar hvor annars.
Afi er dáinn en andi hans er nú á
Bugðulæknum hjá elskunni hans.
Þar munum við áreiðanlega verða
vör við hann og góða nærveru hans.
Hann mun halda áfram að fylgjast
með litlu fjölskyldunni dafna.
Elsku amma, missir þinn er mikill
en huggun harmi gegn að nú líður
honum vel og hann er kominn heim
til þín. Okkur mun ávallt finnast
gott að koma heim á Bugðulækinn
og minnast besta afa í heimi.
Sigríður, Lárus og
Guðmundur Hermann.
Afi minn, sem mér þótti svo vænt
um, er dáinn.
Í mínum huga hét hann ekkert
annað en afi Bomm. Mínar fyrstu
minningar um hann eru þegar hann
hossaði mér á hnjánum og sagði
bomm, bomm, bomm.
Þegar ég varð eldri fylgdist ég
spennt með strætisvagninum sem
afi kom með úr vinnunni. Hlutverk
mitt var að fara með honum í búðina
og kaupa í matinn. Það gerði mig
stolta og ánægða að trítla við hlið
hans.
Það var alltaf svo gott og öruggt
að vera í kringum afa. Hann var allt-
af áhugasamur og tilbúinn að hlusta.
Þegar ég kom með myndir til hans
sem ég hafði teiknað, setti hann allt-
af á sig stóru, þykku gleraugun sín.
Skoðaði lengi, gaumgæfilega og
hrósaði mér með brosi.
Það er alltaf svo erfitt að kveðja.
Ég veit þó að þegar kvíði eða ótti
sækir að mér, þá get ég farið í hug-
anum á Bugðulækinn og fundið
hlýjuna streyma á móti mér. Þar sit-
ur afi Bomm í stólnum sínum og
amma Sigga við hlið hans. Þá finn
ég frið í hjartanu.
Aðalheiður.
Allt frá því að ég man eftir mér
sat afi Bomm alltaf í uppáhalds-
stólnum sínum með uppáhaldspíp-
una sína á Bugðulæknum. Hann var
oftast að horfa á Alþingi með hljóð-
styrkinn á hæstu stillingu og gat
setið tímunum saman og horft á það.
Hann var góður við unga sem aldna
og átti marga að.
Afi Bomm skilur eftir sig far í
stólnum sínum sem enginn annar
getur fyllt upp í. Ég er þakklátur
fyrir allar þær stundir sem ég átti
með honum og ég er viss um að það
er vel tekið á móti honum í Himna-
ríki. Blessuð sé minning hans.
Árni Gestur.
Elsku afi minn. Ég er þér æv-
inlega þakklátur fyrir allar þær
stundir sem ég naut í þínum fé-
lagsskap.
Mikið ákaflega á ég eftir að sakna
þess að sjá þig sitjandi svo sæld-
arlega í hægindastólnum þínum
þegar ég kom í heimsókn og hvernig
þér tókst hvað eftir annað að sjá við
mér í rommý – þegar okkur gafst
tækifæri til að taka í spil, og þau
munu ætíð vera mér minnisstæð þau
óvæntu atvik þegar reykurinn und-
an glóðunum úr pípunni þinni veitt-
ist að reykskynjara hússins með til-
heyrandi afleiðingum.
Guð blessi minningu þína, minn
kæri afi Bomm.
Haraldur.
 Fleiri minningargreinar
um Árna G. Sigfússon bíða birting-
ar og munu birtast í blaðinu næstu
daga. Höfundar eru: Sigrún Ólafs-
dóttir.
Vönduð og persónuleg þjónusta
Inger Steinsson,
útfararstjóri,
s. 691 0919
Sími 551 7080
Bárugötu 4, 101 Reykjavík.
Ólafur Örn
útfararstjóri,
s. 896 6544
Inger Rós
útfararþj.,
s. 691 0919
Faðir okkar og bróðir minn,
GYLFI GÍSLASON
teiknari og myndlistarmaður,
Skólastræti 3b,
Reykjavík,
varð bráðkvaddur á heimili sínu miðvikudaginn
1. febrúar.
Útför hans fer fram frá Neskirkju miðvikudaginn
15. febrúar kl. 15.00.
Þeim, sem vilja minnast hans, er bent á Hjartavernd.
Margrét Þóra Gylfadóttir,
Kristín Edda Gylfadóttir,
Unnur Kristbjörg Gylfadóttir,
Freyja Gylfadóttir,
Þorkell Snorri Gylfason,
Kristín Eiríka Gísladóttir.
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar, dóttir, systir
og mágkona,
ANNA MARÍA GUNNARSDÓTTIR,
Herningvej 86,
Álaborg,
Danmörku,
lést á heimili sínu fimmtudaginn 9. febrúar.
Niels Møller-Jensen,
Nina, Emil, Jakob Nielsbörn,
Gunnar Árnason,
Kjartan Gunnarsson, Hrefna Sölvadóttir,
Þorgerður Gunnarsdóttir, Ásgeir G. Sigurðsson.
Ástkæri faðir okkar, tengdafaðir og afi,
ERLENDUR STEINAR ÓLAFSSON,
Miðtúni 46,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum í Fossvogi miðvikudaginn
8. febrúar sl.
Útförin fer fram frá Laugarneskirkju fimmtudaginn
16. febrúar kl. 15.00.
Sólveig Erlendsdóttir, Sveinn H. Skúlason,
Gísli Erlendsson, Kirsten Erlendsson
og barnabörn.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
PÁLL JÓHANNESSON
frá Herjólfsstöðum í Álftaveri,
Mánatúni 2,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Háteigskirkju þriðjudaginn
14. febrúar kl. 13.00.
Guðlaug Jóhannsdóttir,
Sigrún Björnsdóttir,
Þuríður Pálsdóttir Páll Kjartansson,
Már Grétar Pálsson, Sólveig Sveinsdóttir,
barnabörn og langafastrákur.
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar og tengda-
móðir,
ANNA BJÖRK DANÍELSDÓTTIR,
Fjóluhvammi 13,
Hafnarfirði,
sem andaðist á heimili sínu aðfaranótt þriðju-
dagsins 7. febrúar, verður jarðsungin frá Víði-
staðakirkju miðvikudaginn 15. febrúar klukkan
15.00.
Blóm og kransar eru vinsamlega afþakkaðir en þeir, sem vilja minnast
hennar, láti Heimahlynningu Krabbameinsfélagsins njóta þess, síma
540 1900.
Hafsteinn Þórðarson,
Pálína Margrét Hafsteinsdóttir, Guðmundur Sigurðsson,
Ása Marin Hafsteinsdóttir, James William Goulden,
Daníel Þór Hafsteinsson, Ellen Ragna Pálsdóttir.
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,
ÞORGERÐUR SIGURJÓNSDÓTTIR
Stekkjarbergi 1,
Hafnarfirði,
lést á Landspítalanum í Fossvogi fimmtudaginn
2. febrúar.
Útför hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Sérstakar þakkir til starfsfólks 3. hæðar á hjúkrunarheimilinu Sólvangi.
Jón Hansson,
Hafsteinn H. Jónsson, Helga Guðbjartsdóttir,
Guðbjörn H. Jónsson, Lydia V. Jónsson,
Ingibjörg Jónsdóttir, Karl Guðmundsson,
Sesselja Jónsdóttir, Hreinn Sigurgeirsson,
Gísli Jónsson,
barnabörn og barnabarnabörn.