Morgunblaðið - 17.10.2006, Blaðsíða 24

hreyfing
24 ÞRIÐJUDAGUR 17. OKTÓBER 2006 MORGUNBLAÐIÐ
Við settum okkur það mark-mið að gera þetta á tólftímum og komum í mark áellefu tímum og 58 mín-
útum þannig að við náðum mark-
miðinu,“ segir Hilmar Guðmunds-
son, langhlaupari og leiðtogi
verkefnastjórnunar á tæknisviði
Alcan í Straumsvík, og glottir út í
annað. Hann komst í liðnum mánuði
ásamt félaga sínum Guðmundi
Magna Þorsteinssyni í fámennan
hóp Íslendinga sem lokið hafa 100
km hlaupi. Afrekið unnu þeir í Árós-
um.
Tvímenningarnir verða væntan-
lega skráðir í Félag 100 km hlaup-
ara á Íslandi en í því verða þá þrett-
án meðlimir að þeim meðtöldum.
Þrjátíu hlauparar voru skráðir til
leiks í Árósum og luku 24 þeirra
keppni sem Hilmar segir að sé gott
hlutfall. Menn voru ræstir kl. sjö að
morgni. „Veðrið var fínt fram að há-
degi, hiti á bilinu 14–18 gráður, en
eftir það urðum við fyrir barðinu á
sólinni. Við erum ekki vanir svona
miklum hita og eftir 70 km fundum
við fyrir því.“
Annað „vandamál“ sem kapp-
arnir glímdu við á lokasprettinum
voru strengir í framanverðu læri.
„Eftir 70–80 km fóru lærin á okkur
að loga. Við þessu er ekkert að gera
enda var sársaukinn ekki óbærileg-
ur. Það er helst að krampi geti
stöðvað menn í svona hlaupi en ég
hef sem betur fer aldrei lent í því.“
Kom ekki til greina að hætta
Hilmar segir þá aldrei hafa verið
nálægt því að gefast upp. „Það kom
ekki til greina enda hefði maður þá
þurft að koma með hauspoka heim,“
segir hann hlæjandi. „Raunar get ég
fullyrt að mér leið betur eftir þetta
hlaup en eftir fyrsta maraþon-
hlaupið mitt. Það þýðir að undirbún-
ingurinn hafi verið góður.“
Hlaupararnir voru á öllum aldri,
sá elsti sjötugur. „Hann er franskur,
heitir Henri Girault, og var að
hlaupa 100 km hlaup í 543. skipti að
upplýst var. Ég sá myndir frá öðru
100 km hlaupi í Finnmörku í vor og
þar var þessi sami karl. Hann er al-
veg ótrúlegur,“ segir Hilmar.
Og sumum þykja 100 km ekkert
til að tala um. „Það má segja að
þetta sé smáklikkun að vera kominn
upp í þessar vegalengdir en það er
til fólk með ennþá stærri markmið.
Daginn fyrir hlaupið hlýddum við á
fyrirlestur hjá Jens Lukas Schöch
sem er Þjóðverji en hann hefur
fimm sinnum hlaupið Spartathlon
en það er leiðin frá Spörtu til
Aþenu, 246 km, og þrisvar sinnum
farið með sigur af hólmi. Í hans
huga er 100 km hlaup bara létt æf-
ing.“
Í hlaupinu í Árósum var líka þýsk
kona sem var að hlaupa sitt 25. 100
km hlaup og var þetta æfingahlaup
fyrir 24 klukkustunda hlaup þremur
vikum síðar. „Við hlupum um tíma
saman og ég sagði henni að þetta
væri endanlegt markmið hjá mér,
100 km. Hún fussaði og sveiaði yfir
því og sagði mér að láta þessa vit-
leysu ekki út úr mér.“
Langaði að hreyfa sig meira
Hilmar er 54 ára að aldri. Hann
iðkaði íþróttir í æsku, aðallega
stökkgreinar og körfuknattleik, auk
þess sem hann hefur alla tíð verið
mikill útivistarmaður. Hann fór hins
vegar ekki að leggja stund á lang-
hlaup að neinu marki fyrr en eftir
fertugt. Hann segir hreyfinguna
hafa ráðið því en ekki holdafars-
sjónarmið. „Ef eitthvað er var ég
grennri þá en nú. Mig langaði ein-
faldlega að hreyfa mig meira.“
Hilmar byrjaði á styttri hlaupum
en fann fljótt að lengri vegalengdir
hentuðu honum betur. „Fyrsta
áheitið sem ég gerði var að hlaupa
heilt maraþon áður en ég yrði fimm-
tugur. Það gerði ég í Lundúnum ár-
ið 2002. Upp frá því fórum við Guð-
mundur Magni að ræða um að fara
lengra. Hugmyndin sem upp kom
var að fara hlaup sem er tvöfaldur
lífaldur okkar. Það tókst reyndar
ekki því þá hefðum við þurft að
hlaupa 108 km í Árósum,“ segir
Hilmar og hlær.
Þó nokkurt framboð er af 100 km
hlaupum í heiminum en félagarnir
tóku stefnuna á Árósa. „Þegar við
vorum búnir að ákveða stað og
stund hófst markviss undirbún-
ingur. Það var í apríl á þessu ári.“
Líkaminn kallar á hreyfingu
Hilmar segir að þegar menn séu
farnir að hreyfa sig reglulega kalli
líkaminn á þetta. Til að viðhalda nú-
verandi formi kveðst hann þurfa að
hlaupa þrisvar til fjórum sinnum í
viku. Hann hleypur tvisvar til þrisv-
ar sinnum á virkum dögum, 40–60
mínútur í senn, og á laugardögum
hleypur hann í einn og hálfan til tvo
tíma. Hann segir veður sjaldan setja
strik í reikninginn.
Hilmar hleypur yfirleitt ekki einn
enda lítur hann á langhlaupin sem
félagslega athöfn. „Ég hleyp mest
með Hlaupahópi Grafarvogs sem
Erla Gunnarsdóttir stýrir af miklum
myndarskap. Við erum að jafnaði
nokkur saman og notum tækifærið
til að ræða landsins gagn og nauð-
synjar. Það þarf engum að leiðast á
þessum hlaupum.“
Hilmar hefur ekki sett sér nýtt
markmið eftir 100 km hlaupið.
„Maður á bara einn líkama og það
er spurning hvað maður á að slíta
honum mikið út,“ segir hann og
brosir í kampinn. „Ætli þetta sé ekki
orðið ágætt. Það væri ekki málið að
hlaupa 100 km aftur, enda er ég bú-
inn að brjóta múrinn en það þyrfti
mikið til. Maður ætti þó aldrei að
segja aldrei.“
Hilmar á líka önnur áhugamál
sem hann langar að sinna. Má þar
nefna skíði, golf, skotveiðar, stang-
veiði og gönguferðir. „Það má held-
ur ekki gleyma fjölskyldunni. Ég á
orðið barnabörn og maður verður
að gefa sér tíma fyrir þau, spilla
þeim aðeins.“
Hann hyggst þó halda áfram að
hreyfa sig. „Hreyfingin er hluti af
lífi mínu og vonandi held ég áfram
að hlaupa meðan líf og limir leyfa.“
orri@mbl.is
Hreyfir sig meðan líf og limir leyfa
Morgunblaðið/Sverrir
Á hlaupum Hilmar Guðmundsson á hlaupaæfingu. Fyrir um mánuði tók
hann þátt í 100 km hlaupi í Árósum í Danmörku.
Hilmar Guðmundsson
setti sér það markmið
að hlaupa maraþon áður
en hann yrði fimm-
tugur. Fjórum árum
eftir fyrsta maraþonið
hljóp hann 100 km. Orri
Páll Ormarsson ræddi
við hlaupakappann.
Kenning mín snýst um það aðstarfsferill er saga og að lífhverrar manneskju sé eins
og skáldsaga; til að hægt sé að skilja
manneskju og hún geti skilið sjálfa
sig sé gott fyrir viðkomandi að
þekkja kjarna og munstur sögu
sinnar. Þ.e. hvaða þýðingu lífið hef-
ur,“ segir dr. Mark Savickas þegar
hann er beðinn að segja frá nýrri
kenningu sem hann hefur sett fram
og kallast The Theory of Career
Construction eða Kenningin um
uppbyggingu starfsferils. Hann er
nú staddur hér á landi og mun flytja
tvo fyrirlestra. Savickas er prófessor
og deildarforseti við sálfræðideild í
Læknaskóla Northeastern Ohio
University jafnframt því að vera
prófessor í ráðgefandi sálfræði við
Kent State University.
Hnattvæðingin hefur gert það að
verkum að æ óalgengara verður að
fólk vinni á sama vinnustað alla ævi,
að sögn Savickas. „Þegar fólk vinnur
á sama stað í þrjátíu ár má búast við
að sá staður sé góður og haldi vel ut-
an um starfsmanninn. Vinnustað-
urinn vísar veginn og segir til um
hvert halda skal í lífinu og skapar fé-
lagslegt samræmi. Hvort það er gott
eða slæmt fer eftir viðkomandi. Eins
og staðan er í heiminum í dag er ekki
hægt að búast við að fólk geti átt svo
langan starfsaldur mikið lengur.“
Frekar lausráðið starfsfólk
Um það hvort gott eða vont sé fyr-
ir fólk að vinna áratugum saman á
sama stað segist Savickas ekki viss
hvort ákveðin formúla sé til fyrir því.
„Við erum að fara inn í tíma þar sem
starfsmenn eru frekar lausráðnir,
taka að sér ákveðin verkefni, eru
ráðgefandi um tíma og svo fram-
vegis. Það er þá undir hverjum og
einum komið hvernig hann semur
um sín mál.“
Í fyrirlestrunum sem Savickas
mun halda hér segist hann fara yfir
það hvernig hægt er að skilja lífs-
sögu hvers og eins. „Hvert okkar
byggir upp og hannar sitt eigið líf.
Gefum okkur að lífið sé eins og bók
og þegar kafla lýkur; fólk útskrifast
úr skóla, eignast barn eða skiptir um
starfsferil, hefst nýr kafli. Nýi kafl-
inn er auð blaðsíða og margt fólk er
með ritstíflu. Það veit ekki hvernig á
að bera sig að, verður óákveðið og
kvíðið, festist stundum í sama fari. Á
fyrirlestrunum ætla ég að fara yfir
hvernig hægt er að hjálpa fólki til að
nota söguna sína til að stýra því í
gegnum breytingar og óvissa tíma,“
upplýsir Savickas.
„Starfsferill er saga“
Morgunblaðið/Ásdís
Skáldsaga Mark Savickas líkir starfsævi einstaklingsins við bók.
fyrirlestur
Dr. Mark Savickas er áhrifamikill fræðimaður á sviði starfsþróunarfræða og
sálarfræða og mun halda opinn fyrirlestur í boði félagsvísindadeildar Háskóla
Íslands sem fjallar um starfsferil og samfélag, í dag, 17. október, kl. 16.00 í Há-
tíðasal HÍ. Hann heldur annan fyrirlestur föstudaginn 20. október á málþingi
vegna Dags náms- og starfsráðgjafar í boði Félags- og starfsráðgjafa.
S kömmu áður en Hilmar hélt utan til Árósa spurði hann forstjóra Alcan,Rannveigu Rist, hvort hún myndi vilja heita á hann tækist honum að
ljúka 100 km hlaupinu. „Hún svaraði því ekki á þeim tímapunkti enda fannst
mér hún taka þessa fyrirspurn mátulega alvarlega. Ég bjóst því ekki við að
meira yrði úr þessu.“
Það var öðru nær. „Þegar ég var lagður af stað til Danmerkur fékk ég
SMS frá Rannveigu þar sem hún hét því að styrkja líknar- og vinafélagið
Bergmál um eina milljón króna ef ég yrði fyrsti starfsmaður ÍSAL til að
hlaupa 100 km. Ég er ekki í nokkrum vafa um að þetta veitti mér aukastyrk
þarna úti.“
Samtökin Bergmál hlúa að krabbameinssjúkum og öðru langveiku fólki.
Þau hafa um áraraðir boðið fólki til orlofsdvalar að Sólheimum í Grímsnesi og
rennur styrkurinn til byggingar nýs orlofshúss samtakanna. Hilmar kveðst
hæstánægður að hafa getað lagt samtökunum lið með þessum hætti.
Safnaði einni milljón króna
Það væri ekki málið
að hlaupa 100 km
aftur, enda er ég bú-
inn að brjóta múrinn
en það þyrfti mikið til.