Morgunblaðið - 17.10.2006, Blaðsíða 32

32 ÞRIÐJUDAGUR 17. OKTÓBER 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Bjarni Jón-atansson fædd-
ist í Reykjavík 9.
apríl 1934. Hann
andaðist á Land-
spítalanum í Foss-
vogi 9. október síð-
astliðinn. Foreldrar
hans voru Katrín
Bjarnadóttir, hús-
freyja í Reykjavík,
f. 19. des. 1908 í
Stykkishólmi, d. 10.
júlí 1983 í Reykja-
vík, og Jónatan
Finnbogason, sjó-
maður í Reykjavík, f. 13. júlí 1892
í Bolungarvík í Grunnavík-
urhreppi í N-Ísafjarðarsýslu, d.
17. mars 1982 í Reykjavík. Systir
Bjarna er Elma Jónatansdóttir,
húsfreyja í Hafnarfirði, f. 23.
september 1932, börn hennar
eru: Kjartan, Katrín Linda, Unn-
ur Erna, Elma Ósk og Ester Inga.
Hálfbróðir Bjarna, samfeðra, er
Sverrir Jónatansson, f. 7. febrúar
1926.
Fyrri kona Bjarna er Svava
Vatnsdal Jónsdóttir, f. 15. júní
1936 á Siglufirði, húsfreyja í
Reykjavík. Þau giftu sig 17. maí
1956 og slitu samvistum eftir 18
ára sambúð. Foreldrar Svövu
voru Jón Guðmundsson, vélstjóri,
skipstjóri og útgerðarmaður í
Keflavík og Reykjavík, f. 1906 á
Arnastapa í Tálknafirði, d. 17.
maí 1958 í Reykjavík. Kona hans
Soffía Jóhanna Vatnsdal Páls-
skólakennari í Reykjavík. Eig-
inmaður hennar er Guðlaugur
Ómar Leifsson, f. 20. júlí 1954,
meistari í bifvélavirkjun og rekur
eigið bifreiðaverkstæði í Kópa-
vogi. Börn þeirra eru: a) Karen
Svava, f. 1979, fatahönnuður.
Sambýlismaður hennar er Jónas
Þór Jónasson, f. 1974, tölv-
unarfræðingur frá Háskólnum í
Reykjavík. Barn þeirra er Hauk-
ur Ari, f. 2003. b) Anna Birna, f.
1981, hjúkrunarfræðingur frá
Háskóla Íslands. Kærasti hennar
er Davíð Höskuldsson, f. 1981,
þjónustufulltrúi hjá Vífilfelli. c)
Leifur, f. 1988. d) Atli, f. 1992. 4)
Agnes Helga, f. 5. júlí 1964,
sjúkraliði, stúdent og nemi í raf-
virkjun. Eiginmaður hennar er
Róbert Lee Tómasson, f. 25.
ágúst 1961, hjúkrunarfræðingur
frá Háskóla Íslands og meðeig-
andi í innflutningsfyrirtæki á
sviði heilbrigðisþjónustu. Börn
þeirra eru: a) Tómas Lee, f. 1987,
nemi í rafvirkjun. b) Sævar Þór, f.
1993. c) Eiríkur Örn, f. 1997.
Seinni sambýliskona Bjarna er
Ulla Berge, f. 18. febrúar 1935,
sjúkraliði. Þau bjuggu saman frá
1989 til 1996. Börn hennar eru
Katarina, f. 16. september 1962,
búsett á Íslandi. Hermann, f. 9.
ágúst 1964, búsettur í Noregi og
Albert, f. 5. desember 1965, bú-
settur á Íslandi.
Bjarni var með meistararétt-
indi í vélvirkjun og starfaði síð-
ustu starfsárin við tæknideild
Landspítalans í Fossvogi.
Útför Bjarna verður gerð frá
Fríkirkjunni í Reykjavík í dag og
hefst athöfnin klukkan 15.
dóttir, f. 1916 á Ak-
ureyri, d. 31. júlí
1952 í Stykkishólmi.
Börn Svövu og
Bjarna eru: 1) Sævar
Jóhann, f. 18. júlí
1954, alþjóðlegur
skákmeistari, bú-
settur í Reykjavík. 2)
Katrín Bjarnadóttir,
f. 4. september 1956,
hárgreiðslumeistari
og félagsráðgjafi,
sviðsstjóri við Svæð-
isskrifstofu málefna
fatlaðra á Suður-
landi. Eiginmaður hennar er
Guðmundur Guðmundsson, f. 5.
nóvember 1953, húsasmíðameist-
ari, þau eru búsett á Selfossi.
Börn þeirra eru: a) Bjarni Bald-
vin, f. 1974, bakari og nemi í
húsasmíði. Eiginkona hans er
Anna Þórðardóttir, f. 1976, hús-
freyja í Danmörku. Börn þeirra
eru: Bjarki Fannar, f. 1994, Daní-
el Svavar, f. 1996, Katrín, f. 2003,
og Jónatan Páll, f. 2006. Þau eru
búsett í Danmörku. b) Sandra, f.
1980, nemi í félagsráðgjöf við Há-
skóla Íslands. Eiginmaður hennar
er Halldór Davíð Sigurðsson, f.
1972, bakari og garðyrkjumaður
í Hveragerði. Barn þeirra er
Ólafía Sara, f. 2006. c) Guð-
mundur Þór, f. 1981, tölv-
unarfræðingur frá Háskólanum í
Reykjavík. d) Margrét Brynja
Guðmundsdóttir, f. 1992. 3) Soffía
Jóna, f. 14. febrúar 1960, grunn-
Í upphafi ert þú hvorki einn né neinn og
býrð hvorki þar né hér.
Þú hvílir á armi móður þinnar og ert einn
af nafnlausum
sonum jarðar og þið tvö saman eruð aðeins
liður í endalausri röð
barna og mæðra, sem bíða forlaga sinna.
(William Heinesen)
Faðir minn lést hinn 9. október
síðastliðinn, snemma morguns. Það
er margs að minnast frá æviferli
hans. Hann fæddist í Reykjavík á
kreppuárunum og foreldrar hans
voru bæði utan af landi og höfðu flutt
á ,,mölina“. Faðir minn hóf sína
skólagöngu í ,,stríðinu“ og var ágæt-
ur námsmaður. Lauk gagnfræða-
prófi og að lokum meistaraprófi í vél-
virkjun eftir hefðbundna skólagöngu
í Iðnskólanum. Hann hóf ungur bú-
skap með móður minni, giftist henni
og eignaðist fjögur börn á tíu ára
tímabili og er ég þeirra elstur. Á
mínum fyrstu æskuárum stundaði
hann sjómennsku en hóf fljótlega
nám og starf í vélvirkjun hjá Áhalda-
húsi Reykjavíkurborgar við Borgar-
tún. Síðan lá leiðinn í Stálsmiðjuna í
Reykjavík, skipasmíðastöðina Stál-
vík í Garðabæ og í lok viðreisnar-
stjórnartímabilsins starfaði hann í
fyrirtækinu Véltækni í Kópavogi þar
sem hann kynntist mörgum fullhug-
um sem líktust honum í hugsun. Æv-
intýraþrá og löngun til að kanna eitt-
hvað nýtt var sterk hjá þessum
mönnum, þeir urðu aldrei atvinnu-
lausir en stukku á hugmyndirnar um
að leita sér atvinnu erlendis. Nokkr-
ir þeirra búa enn í Suður-Afríku og
Ástralíu en faðir minn hélt til Sví-
þjóðar eins og svo margir í ársbyrj-
un 1969 en hann átti þá 35 ára gamall
stóra fjölskyldu að sjá fyrir. Ætlun
föður míns var þó að kanna Suður-
Afríku og Ástralíuævintýrin en betri
er einn fugl í hendi en tveir í skógi.
Svíþjóð eða suðurhlutinn átti vel við
hann sem og Kaupmannahöfn. Enda
fluttist fjölskyldan þangað. Þar
starfaði hann hjá skipasmíðastöðinni
Kockums í Málmey fyrstu árin en
réðst sem verkstjóri til þungavinnu-
vélafyrirtækisins Case í sömu borg
sem framleiðir þungavinnuvélar og
starfrækir ýmiss konar rekstur við-
víkjandi þeim. Sagan svona að mestu
leyti ágæt til þessa hjá ungum ís-
lenskum ofurhuga.
En óveðursskýin hlóðust upp í
bakgrunninum. Foreldrar okkar
systkinanna skildu 1972. Bakkus
gamli var orðinn vinur hans. Móðir
mín og systur héldu heim til Íslands
en ég þraukaði næsta vetur og vor
með ,,gamla manninum“ enda ekki
nema von, hann var mín fyrirmynd
og kennari í lífsins skóla. Ég fluttist
til Íslands vorið 1973 en við tóku hjá
föður mínum áratugir í samfylgd
með Bakkusi og sem því fylgir oft-
ast, skemmtilegir tímar og ekki svo
skemmtilegir tímar.
Bjarni faðir minn komst í feitt er
norska olíuævintýrið byrjaði. Þar
var hann réttur maður á réttum stað
og peningar aðalmálið. Þar var
margt nýtt að læra, hann hélt til
Stafangurs á vesturströnd Noregs,
fékk í byrjun vinnu við að smíða olíu-
borpalla- og skip af stærðargráðunni
500.000 tonn og yfir. Logsuðu kunni
hann að sjálfsögðu en nú bættist við
þá kunnáttu að rafsjóða og árangur-
inn var síðan röntgenmyndaður líkt
og gert er á sjúkrahúsum jarðar-
kringlunnar. Þau verkefni leysti
hannn vel af hendi. Næstu ár fóru að
mestu í áhyggjulaust líferni um
norska skerjagarðinn. Hann vann
jöfnum höndum í Stafangri, Björgvin
og á eynni Storð sem staðsett er um
það bil miðs vegar á milli borganna.
Þetta líf átti aldeilis vel við hann, að
róa í matvöruverslunina, en börnum
sínum á Íslandi gleymdi hann aldrei
og hann fylgdist með af mikilli gleði
er systur mínar stofnuðu sínar fjöl-
skyldur. Fyrsta barnabarnið, Bjarni
Baldvin, fæddist í desember 1974.
1983 er faðir minn heima á Íslandi,
foreldrar hans nýlátnir, og sem betur
fer var ,,vinskap“ hans við Bakkus að
ljúka. Þá hófst sennilega besta ævi-
skeið föður míns, án samfylgdar
Bakkusar en baráttan gegn þessum
forna ,,vini“ sínum hófst fyrir alvöru.
Hann starfaði mikið með AA-samtök-
unum og SÁÁ að sjálfsögðu. Einnig
auðgaðist pólitísk vitund hans og
hann starfaði mikið með verkalýðs-
hreyfingunni, var lengi trúnaðarmað-
ur hjá Starfsmannafélagi Reykjavík-
urborgar auk margvíslegs annars. 1.
maí, hátíðisdagur verkalýðsins, var
honum ávallt kær gegnum lífið. Þær
voru ekki margar 1. maí göngurnar
sem faðir minn missti af, frelsi, jafn-
rétti og bræðralag voru honum of-
arlega í huga. Sterk réttlætiskennd
einkenndi hann líka sem og virðing
fyrir mannlífinu.
Faðir minn kynntist sómakonunni
Ullu Berge 1985 í Noregi. Hún er frá
Finnlandi og alin upp að hluta í Sví-
þjóð. Þau hófu sambúð á Íslandi á
árinu 1989 og slitu samvistir 1996.
Hann og Ulla ferðuðust mikið saman
innanlands sem utan.
Síðustu áratugirnir fóru í vinnu,
ferðalög og samvistir við fjölskyldur
barna sinna. Það veitti honum mikla
gleði. Fyrir utan hefðbundnar ferðir
fór hann í vinnuferð til Kúbu og starf-
aði með verkamönnunum þar á syk-
urreyrsökrunum. Einnig heimsótti
hann Afríku og var á trúboðsstöð hjá
íslenskri fjölskyldu í Keníu. Víðsýni
hans var orðin mikil á lífinu.
Asía beið þar til eftir árþúsunda-
skiptin. Faðir minn fór í sína fyrstu
Taílandsferð áður en hann hætti að
vinna. Eftir að starfsferlinum lauk á
sjúkrahúsinu í Fossvogi eyddi hann
vetrunum í Taílandi og sumrunum á
Íslandi. Alltaf þegar því varð við
komið var kajak í för, hafið stóð hon-
um nær en flestum. Breiðafjörðurinn
var kannaður rækilega en Katrín
móðir hans var frá Stykkishólmi og
eyjunum á Breiðafirði. Síðan tók fað-
ir minn enn meira ásrfóstri við Horn-
standirnar, en faðir hans ættaður frá
Bolungarvík eystri í Furufirði. Þang-
að fóru allir sem vettlingi gátu valdið
af börnum hans og barnabörnum.
Einhverjir höfðu þó ekki tíma í ysi og
þysi nútímans! Í hitanum í Taílandi
leið honum vel. Hann hafði fyrirhug-
að ferð með vini sínum, Ólafi Odds-
syni, um miðjan þennan mánuð um
Kambódíu, Víetnam og Kína en ör-
lögin og krabbameinið gripu í taum-
ana.
Faðir minn var íhugull og þrjóskur
að eðlisfari. Greindur og meðvitaður,
kvikur enda andlitið aldrei svip-
brigðalaust. Ef honum voru fengin
verkefni til úrlausnar var það í eðli
hans að gefast aldrei upp, lausnin
skyldi finnast og hún fannst einnig
oftast að lokum. Eðlisþættir Breið-
firðinga og Strandamanna voru ríkir
í honum. Síðasta daginn sem hann
var við meðvitund birtist Bjarni
Baldvin Guðmundsson með tvö
yngstu börnin sín frá Danmörku þar
sem þau eru búsett. Katrín litla
Bjarnadóttir vakti upp í honum kát-
ínuna aftur enda heitir hún í höfuðið
á elstu dóttur hans. Ekki skemmdi
fyrir að hún er einnig nafna móður
hans. Faðir hans hét Jónatan og
þarna birtist fyrsti ættarmeðlimur-
inn í langan tíma með því nafni, Jón-
atan. Bróðir afa míns, Grímur, seig í
Hornbjarg og Hælavíkurbjarg og
fleiri björg í fleiri áratugi. Sagt var
um hann að vissi ekki hvað hræðsla
var! Við erum mörg í fjölskyldunni
sem þekkjum þetta.
Faðir minn átti erfiða sjúkdóms-
legu á stundum. En hann gerði upp
sín mál enn einu sinni fyrir Guði og
mönnum. Auðmjúkur segi ég, kærar
þakkir.
Það mælti mín móðir,
að mér skyldi kaupa
fley og fagrar árar,
fara á brott með víkingum,
standa upp í stafni,
stýra dýrum knerri,
halda svo til hafnar,
höggva mann og annan.
(Egill Skallgrímsson)
Sævar Bjarnason.
Elsku pabbi. Það er alveg ótrúlegt
að það séu aðeins tveir mánuðir síðan
þú lagðist inn á spítala með mæði og
verk undir rifjum. Verkur sem ágerð-
ist og reyndist síðan vera illvígur
sjúkdómur/krabbamein sem leiddi
þig að lokum til dauða. Orð fá ekki
lýst þeim söknuði sem við systur upp-
lifum nú þegar þú ert dáinn. Þú sem
varst svo ungur og ætlaðir að verða
gamall og grár. Við systurnar minn-
umst þín með miklum söknuði. Þú
varst okkur stoð og stytta í svo mörg
ár. Við minnumst margs frá því við
vorum litlar á Grensásveginum. Þeg-
ar þú smíðaðir magasleða og skíða-
sleða handa okkur, dúkkurúmsins
sem Kata átti og að ekki sé minnst á
flotta græna þríhjólið með keðjudrifi.
Öll munum við systkinin eftir sögu-
stundum á kvöldin og búálfunum í
geymslunni. Margar voru ferðirnar á
sunnudagsmorgnum í sund, svo í
sjoppu að kaupa lakkrís og svo beint
niður á höfn að skoða öll flottu skipin
sem voru í landi.
Þú varst mikill ævintýramaður og
fannst gaman að ferðast. Strax á þín-
um yngri árum fórst þú til útlanda í
siglingu með togurum sem þú varst
vélvirki á. Á árunum 68–70 var at-
vinnuástandið á Íslandi heldur bág-
borið, launin léleg og erfitt að fram-
fleyta stórri fjölskyldu. Töluvert var
um að fjölskyldur fluttust búferlum
til annarra landa á þessum tíma í leit
að betri afkomu. Þú hafði mikil áform
með okkur og mörgum stundum
eyddum við í að skoða myndir og blöð
frá Ástralíu og S-Afríku en þangað
vildir þú flytja með fjölskylduna.
Mamma var þó ekki eins sannfærð.
Í byrjun árs 1969 bauðst þér svo
vinna við skipasmíðar í Malmö í Sví-
þjóð. Þú slóst til og líkaði vel. Eftir að
hafa verið í Svíþjóð í nokkra mánuði
komst þú svo heim og sóttir okkur,
fjölskyldan skyldi búa í Sverige, þar
var gott að vera. Við sigldum með
Gullfossi frá Reykjavík til Kaup-
mannahafnar í lok nóvember. Ferðin
tók viku í miklum öldugangi og vor-
um við flest sjóveik, nema þú að sjálf-
sögðu. Svo komum við til Kaup-
mannahafnar að kvöldi 1. des. Þá var
ferjan tekin yfir til Malmö og gistum
við fyrstu dagana á Park Hótel, en
þar hafðir þú og félagar þínir búið.
Svo þegar fína flotta íbúðin var tilbú-
in fluttum við inn. Enn munum við
innkaupaferðirnar að kaupa ný hús-
gögn, allir fengu ný rúm o.fl. Í Sví-
þjóð bjuggum við í tæp þrjú ár en þá
skilduð þið mamma. Við fluttum heim
til Íslands en þú varðst eftir í Svíþjóð
og var Sævar bróðir með þér fyrsta
veturinn.
Næstu árin höfðum við ekki eins
mikið af þér að segja enda þú í Sví-
þjóð og svo Noregi og týndir þér
stundum í lífsins ólgusjó. Þú komst
þó alltaf heim til Íslands á milli og
Bjarni Jónatansson
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
GUNNAR ÁSMUNDSSON
fyrrv. bakarameistari,
Suðurgötu 28,
Hafnarfirði,
lést á gjörgæsludeild E-6, Landspítalanum Foss-
vogi, þriðjudaginn 10. október.
Jarðarförin fer fram frá Fríkirkjunni, Hafnarfirði, fimmtudaginn 19. október
kl. 15.00.
Sigríður Oddný Oddsdóttir,
Ólafur H. Ólafsson, Jakobína Cronin,
Sverrir Oddur Gunnarsson,
Guðrún Gunnarsdóttir, Gústaf Adolf Björnsson,
Valgerður Jóhanna Gunnarsdóttir, Stefán Snær Konráðsson
og afabörnin.
AGNAR JÓNSSON
frá Heggsstöðum,
Hallveigarstíg 10A,
Reykjavík,
lést á dvalar- og hjúkrunarheimilinu Grund sunnu-
daginn 15. október.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Fyrir hönd vandamanna,
Sigmar Ármannsson.
Ástkær eiginmaður minn og vinur, faðir okkar,
tengdafaðir, afi, bróðir, mágur og tengdasonur,
ANTON SÖLVI JÓNSSON
húsasmíðameistari,
Heiðarbrún 11,
Keflavík,
lést á Central Hospital Santa Chiara í Trento á
Ítalíu föstudaginn 13. október.
Útförin verður auglýst síðar.
Jórunn Jónasdóttir,
Jóna Björg Antonsdóttir, Ellert Þ. Ólafsson,
Guðrún Anna Antonsdóttir,
Bogi Jón Antonsson,
Anton Ellertsson, Þorbjörg Bergþórsdóttir,
Kristrún Jónsdóttir, Magnús B. Magnússon,
Árni Jónasson, Birna Margeirsdóttir,
Guðmundur Jónasson, Ína Dóra Jónsdóttir,
Björg Árnadóttir
og aðrir aðstandendur.