Morgunblaðið - 17.10.2006, Blaðsíða 41

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 17. OKTÓBER 2006 41
menning
LÖG Jóhanns G. Jóhannssonar eru
flestum kunn. Hann er frábær laga-
höfundur og getur
labbað afturábak eins
og enginn annar. Jó-
hann kann líka að út-
setja lögin sín vel og er
fyrirmyndar söngvari.
Hljómsveitin Sixties er hér á ferð
með plötu þar sem þeir hafa tekið upp
lög Jóhanns í eigin útgáfum.
Það er ekki hverjum sem er fært að
taka tónlist eftir einn af merkilegustu
tónlistarmönnum þjóðarinnar og gjör-
samlega slátra henni með slöppum út-
setningum og almennum leiðindum.
Einhvern veginn hefur Sixties farið á
mis við að koma til skila þeim frábæra
efniviði sem þeir höfðu til að vinna úr.
Tilþrifaleysið er algert. Frábærir slag-
arar lyppast niður í innantóma með-
almennsku og hinu glæsilega lagi
„Hvers vegna varst’ ekki kyrr“ er mis-
kunnarlaust misþyrmt. Sömu sögu er
að segja um „Fiskurinn hennar Stínu“
(fiskinn minn, namminamminamm). Þá
tilfinningu sem gæddi lagið lífi og gerði
það að fylleríssöng heillar kynslóðar er
hvergi að finna. Í staðinn fáum við að
heyra flatneskjulega drauga-útgáfu af
annars mjög hressandi lagi. Ég er ekki
að segja að lögin eigi að vera eins og áð-
ur eða neitt slíkt en þau þurfa að hafa
persónuleika og nærveru til þess að
verða eftirminnileg.
Þessi plata er áreiðanlega fín á fón-
inn í einhverju afmælinu eða fullorð-
inspartíinu. Þar á hún líka heima. Hún
hefur því miður svo lítið tónlistarlegt
gildi vegna þess að ekki aðeins eru
þetta allt lög eftir annan listamann
heldur líka er platan svo óskaplega
ófrumleg að hún nýtur sín alls ekki
sem tónverk. Hún er vel unnin, það
vantar ekki, hún er bara ekki neitt.
Mér finnst mjög leiðinlegt að þurfa
að gefa plötunni svona slæman dóm,
hún er bara svo óskemmtileg að ég
get ekki orða bundist. Ég skil ekki til-
ganginn í því að gefa svona plötur út,
þær gera ekkert nema að taka upp
pláss frá plötunum sem skilja eitt-
hvað eftir sig. Sixties er fín hljóm-
sveit, ég fór á ball með þeim fyrir
nokkrum árum og skemmti mér kon-
unglega. Ég get ekki sagt að þessi
plata hafi gert það sama fyrir mig.
Hún er hvorki illa gerð né óvönduð,
hún bætir því miður engu við.
Algert
tilþrifaleysi
TÓNLIST
Íslenskur geisladiskur
Geislaplata hljómsveitarinnar Sixties
nefnd Hvað er Hvað verður. Á henni eru
leikin lög eftir Jóhann G. Jóhannsson.
Sixties eru þeir Rúnar Örn Friðriksson
sem syngur, Ingi Valur Grétarsson syng-
ur, spilar á gítar og mandólín, Svavar Sig-
urðsson leikur einnig á gítar, Guðmundur
Gunnlaugsson sér um trommur og slag-
verk og Ingimundur Óskarsson leikur á
Rhodes og bassa. Einnig koma fram þau;
Pétur Hjaltested á Wurlitzer, Hammond
og önnur hljómborð og Aðalheiður Mar-
grét Gunnarsdóttir syngur í laginu Við
speglum. Hljóðritað af Jóni Skugga og
Pétri Hjaltested í Skuggahlíð, Hljóð-
smiðjunni og Stúdíói September. Hljóð-
blandað af Pétri Hjaltested. Bjarni Bragi
sá um stafræna tónjöfnun. G.G. gefur út
Sixties – Hvað er Hvað verður

Helga Þórey Jónsdóttir
ALLT er í heimi afstætt, og þó að
húsfyllir í Salnum sé fjarri því að vera
einsdæmi, þá var 2/3 sætanýtingin
(um 200 gestir) á föstudag það örugg-
lega á þessum Norrænu mús-
íkdögum. Þarf fáum getum að orsök
leiða, því meðal dagskrárefnis var
frumflutningur nýs íslenzks píanó-
konserts. Þeir eru ekki of margir fyr-
ir, og dró þaðan af síður úr forvitni
áheyrenda að sólistinn var yngsta og
skærasta von okkar í píanóleik.
Lars-Petter Hagen frá Noregi var
efstur á blaði með „Concepts of Sor-
rows and Dangers“ [13’], eins konar
ígildi saxófónkonserts, þó að fjöl-
skrúðug 13 manna áhöfnin væri óra-
vegu frá hefðbundinni klassískri skip-
an og tefldi m.a. nokkrum afrískum
þjóðarhljóðfærum saman við sígild
eða nútízkuleg tónamboð. Formið var
einfalt fimmskipt rondó með púls-
lausum etnískum hjarðsælum á
hvössu nútíma hljómamáli fyrst, í
miðju og síðast utan um tvo ljúfa suð-
ræna dansa við m.a. trommu-
heilaslátt. Hér var stílblendin „cross-
over“-hyggja s.s. í fullu veldi, og sló
sú samsetningardirfska mann sem
nýstárlegri en flest sem áður hafði
fyrir eyru borið á yfirstandandi hátíð
tónrænnar nýlundu.
Gamla ávarpið „fastir liðir eins og
venjulega“ átti hins vegar vel við „Sor-
gestråk“ [15:15] eftir sænsku Marie
Samuelsson, ef marka má hve styrkl-
insumótað hljómklasaferlið sór sig
mikið í ætt við algengustu smíðaað-
ferðir síðustu 40 ára. Áferðin var í
meginatriðum eins út í gegn og minnti
mann helzt á slembiskvettnar litak-
lessur á hæggengu færibandi. Ósjálf-
rátt rifjaðist upp Rolling Stones glefsa
frá sömu upphafsárum alþjóðastílsins:
„Who wants yesterdays’ papers?“ Eða
hvar var nýsköpunin?
„Fresh“ [17’] eftir Finnann Sampo
Haapamäki var í sjálfu sér ekki miklu
frumlegra en Sorgarstígarnir en aft-
ur á móti gætt sýnu meiri krafti og
hrynskerpu. Það hélt ágætri athygli,
ekki sízt þökk sé fjölbreyttri útfærslu
og frísklegri túlkun undir snöfurlegri
stjórn Davids Curtis þar sem púls-
rytmísk innslög, jafnvel þótt örfá
væru og stutt, björguðu miklu fyrir
heildarhlustunina.
Píanókonsert nr. 2 [27:15] eftir
Snorra Sigfús Birgisson kom nánast
fyrir sem vandlega dulbúið snemm-
rómantískt bravúraverk. Hann var
m.a.s. í þrem þáttum, sá hægi auðvit-
að í miðju, og fínallinn eins nálægt því
að vera klassískt lokarondó án þess
að hverfa aftur á náðir dúrs og molls.
Ríkidæmið í orkestralli og hljóm-
rænni litaáferð jafnt sem í rytma og
úrvinnslu var slíkt að sjaldan þessu
vant langaði mann að heyra nýtt
hljóðfæraverk sem fyrst aftur. Ca-
put-liðar léku allir líkt og á banka-
stjórakaupi, og Víkingur Heiðar léði
viðamiklum einleiknum þá glans-
miklu snerpu og skáldlegu dýpt sem
sannur virtúós getur frekast lagt til
málanna. Enda var loks bravóað af
gegnheilli sannfæringu.
Dulbúin rómantík
TÓNLIST
Salurinn
Verk eftir Lars-Petter Hagen, Marie Samu-
elsson (frumfl.), Sampo Haapamäki og
Snorra Sigfús Birgisson (frumfl.)
Einleikarar: Rolf-Erik Nystrøm alt-saxófónn,
Víkingur Ólafsson píanó auk Maju Ratkjes,
Kuoame Serebas og Becayes Aws. Hljóm-
listarhópurinn Caput u. stj. Davids Curtis.
Föstudaginn 13. október kl. 19.
Norrænir tónlistardagar
Ríkarður Ö. Pálsson
Sjáðu hvernig raunveruleikinn
lítur út í sjónvarpi
Hugsaðu stórt og sjáðu skýrt með HITACHI 42PD9700
42” HD ready plasma sjónvarpi.
P
IP
A
R
•
S
ÍA
•
6
0
4
3
7
• Upplausn 1024 x 1080 punktar. Yfir 1000 línur!
• 68,6 milljarðar lita. Nýr 1080 punkta myndkubbur
gerir myndina ótrúlega skarpa og góða.
• 2 x HDMI / 3 x scart / Component / USB / tengi fyrir
bassa og SD minniskortalesari.
• Uppfyllir öll skilyrði til að vera HD ready og gott betur.
• Rafdrifinn snúningsfótur. Glæsileg hönnun.
Verð kr. 479.995
Ármúli 26 / Sími 522 3000 / www.hataekni.is
www.raunveruleikasjonvarp.is
HITACHI fæst hjá söluaðilum um land allt