Morgunblaðið - 08.12.2006, Blaðsíða 56

56 FÖSTUDAGUR 8. DESEMBER 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Þorkell GunnarSigurbjörnsson
fæddist á Njálsgötu
44 í Reykjavík 3.
júní 1912. Hann
andaðist á líknar-
deild Landakots-
spítala að morgni
þriðjudagsins 28.
nóvember síðastlið-
inn. Þorkell bjó á
Njálsgötu 44 til vors
1919 er hann flutti
með fjölskyldunni
að Njálsgötu 26 þar
sem þau bjuggu til
1929 og síðan á Fjölnisveg 2 þar
sem hann bjó til 1943. Það ár flutt-
ist hann ásamt systur sinni Helgu
og sonum hennar Birni og Hrafn-
keli Þorvaldssonum á Hrefnugötu
4 þar til þau fluttu í Sigtún 29 árið
1949. Þorkell var sonur hjónanna
Gróu Bjarnadóttur, húsfreyju f.
16.10. 1885, d. 11.11. 1918 og
Sigurbjörns Þorkelssonar, kaup-
manns í versluninni Vísi og síðar
forstjóra Kirkjugarða Reykjavík-
ur, f. 25.8.1885, d. 4.10. 1981.
Systkini Þorkels eru: 1) Kristín
(Ninna), f. 1909, d. 1997. 2) Sól-
veig, f. 1911, d. 2005. 3) Birna, f.
1913, d. 1998. 4) Hanna, f. 1915. 5)
Hjalti, f. 1916, d. 2006. 6) Helga, f.
1917. Seinni kona Sigurbjörns var
Unnur Haraldsdóttir, f. 29.10.
1904, d. 14.7. 1991. Börn þeirra
eru: 1) Friðrik, f. 1923, d. 1986. 2)
Ástríður, f. 1925, d. 1935. 3) Ás-
laug, f. 1930, d. 2001. 4) Björn, f.
1931.
2. júní 1962 kvæntist Þorkell
lífsástinni sinni, Steinunni Páls-
dóttur frá Akri við Bræðraborg-
arstíg, f. 3.8. 1924, d. 12.3. 2006.
Foreldrar Steinunnar voru Mar-
grét Þorkelsdóttir, húsmóðir og
bænakona, f. 23.11. 1898, d. 2.4.
1984 og Páll Sigurðsson prentari,
vegi 1, 1954 – 1978 og aðalbókari
heildverslunar Ásbjörns Ólafs-
sonar hf 1969 – 1991 eða til 79 ára
aldurs.
Árið 1938 aðstoðaði Þorkell föð-
ur sinn við kaup á jörðinni Kiða-
felli í Kjós en jörðin var fæðingar-
staður föður hans. Á því landi
reisti hann sér sumarbústaðinn
Brekku, ásamt Hjalta bróður sín-
um.
Þorkell var gjaldkeri í stjórn
Skógarmanna KFUM, 1932 – 1954
og gjaldkeri KFUM í Reykjavík
1955 – 1974, sat í stjórninni til
1978. Þá átti hann sæti í fyrstu
stjórn Landssambands KFUM um
tíma. Hann var gerður að heið-
ursfélaga KFUM þann 17. júní
1995, var einn af fimm slíkum í
108 ára sögu félagsins. Hann var
einn af stofnendum Bókagerðar-
innar Lilju og endurskoðandi
hennar. Hann sá um starfssjóð
Bjarna Eyjólfssonar sem lengi var
formaður og framkvæmdastjóri
Sambands íslenskra kristniboðs-
félaga, ritstjóri Bjarma og for-
maður KFUM í Reykjavík. Þá var
hann virkur félagi í Kristniboðs-
flokknum Vorperlu frá stofnun.
Þorkell Gunnar var einn af 17
stofnendum Gídeonfélagsins á Ís-
landi og fyrsti formaður félagsins,
árið 1945 – 1964 og 1967 – 1968.
Hann var kapelán Gídeonfélagsins
1964 – 1967 og framkvæmda-
stjóri/ritari félagsins í sjálfboða-
vinnu 1968 – 1977. Þorkell átti
einnig sæti í stjórn Hins íslenska
Biblíufélags, elsta starfandi félags
á Íslandi, frá 1959 – 1998 eða í 39
ár. Þá var Þorkell safnaðarfulltrúi
Laugarnessafnaðar frá 1959 –
1974.
Útför Þorkels verður gerð frá
Hallgrímskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13. Jarðsett verð-
ur í Gufuneskirkjugarði.
f. 4.2. 1894 d. 12.11.
1971. Bjuggu þau
Steinunn og Þorkell
alla sína hjúskap-
artíð í Sigtúni 29.
Sonur Steinunnar og
Þorkels og þeirra
eina barn er Sigur-
björn Þorkelsson, rit-
höfundur og fram-
kvæmdastjóri
Laugarneskirkju og
meðhjálpari, sem áð-
ur var lengi fram-
kvæmdastjóri og síð-
ar forseti
Gídeonfélagsins á Íslandi og einn-
ig framkvæmdastjóri KFUM og
KFUK, f. 21. mars 1964. Sig-
urbjörn er kvæntur Laufeyju G.
Geirlaugsdóttur, söngkonu og
bókara, f. 6. maí 1963. Synir
þeirra eru: Þorkell Gunnar, sagn-
fræðinemi við Háskóla Íslands,f.
1986, Geirlaugur Ingi, nemi í raf-
virkjun við Fjölbrautaskólann í
Breiðholti, f. 1989 og Páll Steinar,
nemi við Laugarnesskóla, f. 1995.
Þá bjó Margrét Þorkelsdóttir
bróðurdóttir Steinunnar á heimili
þeirra í allmörg ár.
Þorkell Gunnar lauk prófi frá
Verslunarskóla Íslands 1931.
Hann starfaði hjá Versluninni
Edinborg og Heildverslun Ásgeirs
Sigurðssonar hf frá 1. október
1926, gjaldkeri þeirra fyrirtækja
frá 1933– 1969 og systur-
fyrirtækja þeirra, Veiðar-
færagerð Íslands, Netagerðinni
Höfðavík hf, Gúmmí hf og
Electro-Motor hf frá stofnun
þeirra. Einn af stofnendum heild-
verslunarinnar S. Árnason og Co
1932. Stofnandi og meðeigandi
Sápubúðarinnar sf við Laugaveg
1938 ásamt vini sínum Agli Th.
Sandholt. Stofnandi, meðeigandi
og bókari Skósölunnar, Lauga-
Elsku pabbi minn! Ég var hluti af
þér, tilheyrði þér, þú varst akkeri
mitt og áttaviti í tilverunni. Þú varst
hetjan mín, fyrirmynd og hvatning.
Við vorum sannir vinir þótt meira en
hálf öld væri á milli okkar. Við fórum
saman í útréttingar og bíltúra, sótt-
um fundi og mannamót, heimsóttum
ættingja og vini. Þú sagðir mér sögur
og kenndir mér bænir. Áhugasamur
svaraðirðu áleitnum spurningum
mínum af þolinmæði og skilningi,
nærgætni, umhyggjusemi og kær-
leika. Þér fannst ég ekki forvitinn
heldur fróðleiksfús. Við spjölluðum
og föðmuðumst, við vorum vinir,
sannir vinir, eins og þeir gerast best-
ir.
Á dimmum nóttum þegar mamma
var á næturvakt hjúfraði ég mig að
þér, vafði arma mína um þig. Þú
varst mér ávallt svo öruggt skjól.
Ekkert í allri veröldinni hefði getað
komið í þinn stað. Ég treysti þér full-
komlega og varð svo sannarlega aldr-
ei fyrir vonbrigðum með þig.
Ég dáði þig og virti, var þakklátur
fyrir að eiga þig sem pabba, svo stolt-
ur af þér, mér þótti svo óendanlega
vænt um þig. Ég var hluti af þér, það
voru mín gæði, sannur pabbadreng-
ur, gat ekki hugsað mér tilveruna án
þín.
Án allrar ítroðslu eða þvingana
drakk ég í mig hugsjónir þínar af
áhuga. Þær voru mitt nám, ég tendr-
aðist af þeim og gerði þær að mínum
og lagði mig fram við að halda þeim á
lofti. Þú varst óþrjótandi sjóður fróð-
leiks, visku og reynslu. Nærvera þín
var uppbyggjandi og fræðandi, nær-
andi og gefandi, svo sannarlega
menntandi og óendanlega mannbæt-
andi. Þú varst baðaður himneskum
ljóma. Svipur þinn var heiðríkur og
ásjónan sönn, viðmótið einstakt, svo
þægilegt og undur þýtt. Þú gafst mér
allt, sjálfan þig frá innstu hjartans
rótum. Vel nestaður og fullur af sam-
eiginlegum hugsjónum okkar fann ég
ástina. Ég hélt ungur út í lífið, njót-
andi skilnings og trausts baklands,
vináttu og áhuga, stuðnings og ómet-
anlegra fyrirbæna.
Ég mun alltaf muna þig, elsku
pabbi minn. Þú varst svo yfirmáta
góður maður, máttir aldrei neitt
aumt sjá, varst nægjusamur, spurðir
aldrei um þitt eigið heldur hugsaðir
um þarfir náungans, fórnaðir og
gafst af þér. Þú varst svo hjartahlýr,
friðsamur og sannur, gegnheill og
hógvær. Óvenjulega jákvæður, auð-
mjúkur og barnslega einlægur í
þeirri jákvæðustu merkingu, svo
hæverskur, umhyggjusamur og
hjálplegur. Kærleikur þinn var
fölskvalaus og algjör. Í honum fannst
enginn brestur.
Þú áttir von, lifandi von, svo tæra
og skæra.. Bjargfasta trú á hinn upp-
risna frelsara, sem sagði: „Ég er veg-
urinn, sannleikurinn og lífið. Sá sem
trúir á mig mun lifa þótt hann deyi.“
Fylltur óbifanlegri trúarfullvissu og
djúpum friði grundvölluðum á bjargi
lífsins, frelsaranum þínum, Jesú
Kristi, sem þú lifðir fyrir tókstu því
sem að höndum bar yfirvegaður og
æðrulaus.
Þú hafðir sannarlega skoðanir,
sem betur fer, en þú fórst snyrtilega
og smekklega með þær, varst með
hjartað á réttum stað, varst ekki for-
dómafullur, gerðir ekki mannamun
og lést þau sem á var hallað ætíð
njóta vafans, sást alltaf hið jákvæða í
fari náungans.
Þú safnaðir þér ekki fjársjóðum
hér á jörðu niðri, þar sem ryð grand-
ar og mölur eyðir. Þú varst svo ótrú-
lega gjafmildur, jafnvel þannig að
sumum þótti stundum nóg um. En
þess naut fjölskylda þín sem var þér
svo afar kær og mikils virði og eins
vinir þínir og félögin sem þú fannst
hugsjónum þínum farveg í og mál-
efnin sem þú helgaðir krafta þína,
tíma og fé. Þú hafðir hinar háleitustu
hugsjónir að lifa fyrir, kærleikann og
lífið sjálft. Og þú varst blessaður allt
frá fyrstu tíð og ætlað að verða til
blessunar. Þú varst hluti af guðlegri
áætlun.
Ég var seintekinn ávöxtur lífs þíns,
lífs sem höfundur og fullkomnari lífs-
ins hafði kallað þig til, lífs sem ætlað
var að bera ávöxt. Þú gerðir mig að
alnafna pabba þíns sem þér þótti svo
mikið til koma, sem var þér svo kær,
þú elskaðir, dáðir og virtir. Alla mína
tíð hef ég lagt mig fram um að feta í
þín fótspor, verða þér líkur. En mér
hefur ekki tekist það þrátt fyrir
ítrekaðar og staðfastar tilraunir, auð-
mjúka baráttu, einlæga en veika til-
burði. Því að þú varst engill í manns-
mynd. Já, þú varst, ert og verður
engill.
Þú baðst fyrir mér og mínum form-
lega í það minnsta fjórum sinnum á
dag. Við morgunverðar- hádegis- og
kvöldverðarborðið og svo eftir að þið
mamma voruð komin upp í á kvöldin,
fyrir utan öll andvörpin og hljóðu
bænirnar þess á milli.
Síðustu árin í erfiðum veikindum
elsku mömmu, sem andaðist í mars á
þessu ári, reyndu mikið á og voru
okkur öllum sár og erfið. En aldrei
lést þú bugast, komst stöðugt á óvart
með eljusemi og dugnaði, stóðst
vaktina eins og hetja, á hreint undra-
verðan hátt, kominn á tíræðisaldur,
þannig að eftir var tekið og dáðst var
að. Þvílíkur styrkur, æðruleysi og
jafnaðargeð. Þvílíkur vitnisburður.
Og þótt síðasti mánuður ævi þinn-
ar hafi verið okkur öllum erfiður og
sár var andlátsstund þín fyllt blessun
og djúpri merkingu. Þú hafðir ekki
nærst í marga daga og ekki þegið
vatnsdropa í þrjá daga. Algjörlega
farinn af þreki og kröftum en með
meðvitund og hélst andlegri reisn til
hinstu stundar. Við Laufey vorum
hjá þér og héldum í hendur þínar. Þú
opnaðir allt í einu augun upp á gátt.
Við horfðumst í augu, þú fylgdir mér
eftir. Lítið tár spratt fram í hægra
auga þínu eins og perla sem tjáði
okkur væntumþykju þína hinsta
sinni, eins og þú vildir segja okkur
hve djúpt þú myndir sakna okkar. Ég
veit að í þínum augum vorum við sem
perlur. Á þessari stundu þar sem ég
horfði í þín vatnsbláu, tæru og sak-
lausu augu fékk ég litið inn í dýrð
himinsins. Þvílíkt augnablik. Ein
sterkasta upplifun sem ég hef orðið
fyrir. Ég sá hlið himinsins opnast, ég
horfði inn í sjálfan himininn, þvílíka
fegurð hef ég vart litið. Ég sá engla
koma, þeir vöfðu þig örmum sínum
og báru þinn innsta kjarna á vængj-
um sínum inn í dýrð himinsins. Svo
lokuðust hliðin hljótt og friðsamlega,
þétt en örugglega. Þú lygndir aftur
augunum og gafst upp andann. Þvílík
stund, ógleymanlegt, heilagt augna-
blik. Þú varst sannarlega til blessun-
ar fram á síðasta dropa, til síðasta
andvarps í orðsins fyllstu merkingu.
Gæði mín eru að hafa fengið að
njóta þeirra forréttinda að vera son-
ur þinn, vera af þínu holdi og blóði.
Elsku pabbi minn! Hættu ekki að
biðja fyrir mér og okkur í fjölskyld-
unni þótt þú nú hafir verið kallaður
inn í dýrð þíns himneska föður sem
þú lifðir fyrir, eftir óvenju langa og
farsæla, blessunarríka og gefandi
ævi.
Mér þótti svo innilega og óendan-
lega vænt um þig, elsku pabbi minn.
Sporin þín á þessari jörð munu aldrei
fyrnast. Þú lifir og minning þín mun
lifa! Takk fyrir allt, elsku pabbi.
Þinn einlægur einkasonur.
Sigurbjörn Þorkelsson.
Afi minn var einstakur maður.
Hann var maður sem hafði það að
leiðarljósi í lífinu að vera góður við
aðra og koma vel fram við fólk. Enda
var manngæska hans engu lík. Afi
tók aldrei þátt í því að tala illa um
annað fólk heldur fussaði hann og
sveiaði ef einhver í kringum hann var
að tala illa um aðra. Afi vildi frekar
verja fólk sem einhver talaði illa um,
og gerði það fram í rauðan dauðann.
Hann vildi alltaf hjálpa öðrum, og ég
veit ekki hversu miklum peningum
afi varði á sinni lífgöngu í að styrkja
hina ýmsu menn og málefni. Honum
fannst allavega sælla að gefa en að
þiggja. Meðalaldur íslenskra karl-
manna er að ég held 79 ár. Þegar ég
fæddist var afi 74 ára, en ég var samt
svo lánsamur að fá að hafa hann hjá
mér í 20 ár. Á þeim tíma naut ég held-
ur betur góðs af honum. Svo dæmi
séu tekin, þá fannst afa endilega að
þar sem hann og amma höfðu gefið
mér farsíma í fermingargjöf ætti
hann alltaf að láta mig fá pening upp í
símann 2–4 sinnum í mánuði, þannig
að ég borgaði yfirleitt minnst af því
hvað ég notaði símann fyrstu árin, og
jafnvel þótt ég væri búinn að skipta
um síma jafnvel oftar en einu sinni.
Svo þegar ég fékk bílpróf fannst afa
heldur ekki annað hægt en að fylla
tankinn á bílnum af bensíni á svona
tíu daga fresti, því hann átti bílinn
sem keyrði, jafnvel þótt hann sjálfur
væri hættur að keyra, og ferðaðist
alls ekkert svo mikið í honum lengur.
Þegar ég var ungur og var í tónlist-
arnámi borgaði afi alltaf einhvern
hluta af því. Afi gerði það sem hann
þurfti, og náði markmiðum sínum.
Fræg er sagan að þegar vinir hans
voru farnir að hafa áhyggjur af því að
hann myndi aldrei giftast sagði hann
að hann myndi gifta sig áður en hann
yrði fimmtugur, og giftist svo ömmu
daginn fyrir fimmtugsafmælið. Afi
náði líka að afhenda okkur öllum
bræðrunum Nýja testamenti að gjöf.
Þegar amma veiktist stóð hann sig
ótrúlega vel, og hann náði að lifa
hana, og hann náði ekki bara að lifa
fram yfir útförina, heldur náði hann
að sjá nafna sinn verða tvítugan og
útskrifast úr menntaskóla, og verða
svo sjálfur 94 ára. Eftir það var hann
búinn að ná öllu sem hann stefndi að
undir lokin og þegar leið á haust hef-
ur honum sjálfsagt fundist tími kom-
inn til að hitta Guð sinn á himnum.
Guð sem hann lifði fyrir alla sína tíð
og helgaði líf sitt. Ef eitthvað er víst í
þessum heimi, þá er það víst að afi á
vísa vist í himnaríki og það miklu
meira en verðskuldað. Afi minn var
einstakur maður og ég mun ávallt
vera stoltur af því að bera nafn hans.
Sofðu vinur vært og rótt,
verndi þig Drottinn góður.
Dreymi þig vel á dimmri nótt,
dýrð þíns Jesú bróður.
(Þorkell G. Sigurbjörnsson)
Þorkell Gunnar Sigurbjörnsson.
Afi var góður maður og gjafmildur
og mátti ekkert aumt sjá.
Hann vildi helst styrkja öll mál-
efni, sem dæmi greiddi hann flesta
gíróseðla sem komu inn um lúguna.
Ekki var hann síður duglegur að
dæla peningum í okkur bræðurna.
Hann var mikil og góð fyrirmynd
og staðfastur í trúnni á Jesú. Við er-
um þakklátir fyrir að hann skyldi
geta komið í skólann til okkar til að
gefa okkur Nýja testamentið þegar
við vorum 10 ára. Gaman var að skot-
tast í kringum hann og gott að hafa
hann nálægt sér eða vita af honum í
húsinu. Við munum aldrei gleyma
þegar hann spilaði trölladansinn á pí-
anóið okkar. Gaman var að tala við
hann og fletta upp í honum. Hann var
eins og alfræðiorðabók eða bókasafn.
Hann var gefandi af sér fram á síð-
ustu stundu. Gaf mér, Geirlaugi,
meira að segja afmælisgjöf á 17 ára
afmælisdaginn minn þótt hann hefði
dáið tveimur dögum áður. Hann var
búinn að sjá til þess að pabbi kæmi
henni til skila.
Elsku afi.
Takk fyrir allt sem þú hefur verið
okkur. Við munum sakna þín.
Þínir afastrákar
Geirlaugur Ingi og Páll Steinar.
Þorkell Gunnar, bróðir minn, dó
28. nóvember 94 ára. Það var
skammt ljáfaranna milli hjá sláttu-
manninum mikla, því að hinn eftirlif-
andi bróðir okkar, Hjalti, lést 12. nóv-
ember sl. níræður. Eftir lifa þrjú
systkini af 11: við Hanna og Helga
systur mínar. Þannig er gangur lífs-
ins að fæðast og deyja og alltaf fylgir
því gleði þegar nýtt líf byrjar, en sorg
þegar líf endar. Það eru svo margar
minningarnar um Þorkel öll þessi ár
sem fylla hugann í senn gleði og
trega. Að öllum okkar hinum systk-
inunum ólöstuðum jafnaðist ekkert
okkar á við Þorkel – Bóbó bróður –
eins og við kölluðum hann. Kannski
finnst hvergi vammlaus maður, en
Þorkell komst áreiðanlega næst því.
Okkur fannst allt í fari hans einkenn-
ast af góðmennsku, göfuglyndi og
fórnfýsi. Hann lét alls staðar gott af
sér leiða, tók úr buddunni síðasta
eyrinn og gekk á eigur sínar ef hon-
um fannst einhver vera hjálparþurfi.
Þorkell var mjög trúaður maður og
varði miklum hluta ævi sinnar til að
breiða út Guðs orð og fagnaðarerind-
ið í kirkjustarfi, hjá KFUM, Gideon,
Biblíufélaginu og víðar. Þorkell bróð-
ir minn sýndi öllum ástúð og góðvild.
Mér er til efs að hann hafi átt nokk-
urn óvildarmann eða að nokkrum
hafi verið í nöp við hann. Fyrir „litla“
bróður var slíkur eldri bróðir ómet-
anleg fyrirmynd á lífsleiðinni. Sem
ungur maður á kreppuárunum, með
litlar tekjur, kostaði hann píanótíma
fyrir bróður sinn. Fannst hann efni-
legur. Afraksturinn varð til þess að
sá „litli“ leikur á píanó sér til ánægju
og oft á fjölskyldusamkomum. Von-
andi hefur það glatt Bóbó bróður
minn. Framan af ævinni var Þorkell
lengi einhleypur og höfðu systkinin
áhyggjur af því. Á fertugsafmælinu
fannst okkur því þörf á að gefa hon-
um bókina „Allt er fertugum fært“.
Ég var þá nýtrúlofaður, 19 árum
yngri, og hef eflaust haft orð á þessu
við hann. Hann lofaði okkur því að
vera búinn að gifta sig fyrir fimm-
tugsafmælið. Hann stóð við orð sín
eins og hans var von og vísa, því að
daginn fyrir 50 ára afmælið gekk
hann að eiga yndislega konu, Stein-
unni Pálsdóttur, sem dó fyrr á þessu
Þorkell Gunnar Sigurbjörnsson
REYNSLA • UMHYGGJA • TRAUST
Þegar andlát ber að höndum
Önnumst alla þætti útfararinnar
ÚTFARARSTOFA
KIRKJUGARÐANNA
Vesturhlíð 2 • Fossvogi • Sími 551 1266 • www.utfor.is