Morgunblaðið - 07.01.2007, Blaðsíða 49

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 7. JANÚAR 2007 49
Mikið er skrítið að
hugsa til þess að þið
þessi duglega kynslóð
og drífandi fyrirmyndir okkar séuð
að kveðja eitt af öðru. Manni finnst
einhvern veginn að þið hafið alltaf
verið til staðar og þannig eigi það allt-
af að vera. En staðreyndin er sú að
þú, Maja mín, ert farin og það ýtir
óþyrmilega við manni.
Þér kynntist ég aðeins sex ára að
aldri þegar við Þóra þín fórum að
leika okkur saman í Hrauntungunni.
Í þeim leikjum bundumst við öll
órjúfanlegum vinaböndum. Það var
líf og fjör í Hrauntungunni á þessum
árum. Krakkar í hverju húsi og við
vinkonurnar byggðum okkur dúkku-
lísuborgir á ganginum ásamt þeim
Kötu, Eyju, Siggu og Írisi. Þetta voru
góðir dagar og þegar tími gafst til
spjölluðu þið mömmurnar saman yfir
kaffibolla.
Tíminn leið og vinaböndin styrkt-
ust enn. Hestamennskan var sameig-
inlegt áhugamál okkar fjölskyldna og
hestamannafélagið okkar, Gustur,
báruð þið hjónin á höndum ykkar.
Það eru ófá dagsverk sem þið Ásgeir
unnuð fyrir félagið og allt gert með
glöðu geði. Gustur var ykkar félag.
Ég veit að það eru margir hestamenn
sem komu á kaffistofuna í hesthúsinu
ykkar glæsilega og þáðu kaffi og hina
rómuðu hjónabandssælu sem alltaf
var vís. Á kaffistofunni var oft mikið
grínast og hlegið og má segja að þar
hafi einfaldlega verið samkomustað-
ur margra hestamanna, ekki bara
Gustara heldur fólks af öllu landinu.
Alltaf voruð þið jafn ánægð með
gestaganginn og þú aldrei ánægðari
en þegar fullt var út úr dyrum. Gest-
risnin var alveg einstök. Gjarnan var
spjallað um gæðinga og góðar sveitir
en engin sveit komst með tærnar þar
sem Borgarfjörðurinn hafði hælana.
Þú varst svo stolt af sveitinni þinni og
hvergi í heiminum sagðir þú fallegra
en við Hvítána. Það var því mikið
gleðiefni þegar þið Ásgeir og Þóra og
Valdi keyptuð jörðina Grímarstaði.
Hafist var handa við að byggja hús og
koma sér og hestunum vel fyrir. Okk-
ur sem eftir lifum finnst það því
óskiljanleg og grimm örlög að þú fáir
ekki að njóta verunnar þar í fallega
bústaðnum þar sem þið voruð nýbúin
að koma ykkur svo vel fyrir.
Þegar litið er til baka er ótal margs
að minnast. Þú varst einstök móðir,
Maja mín. Stolt af börnunum þínum
öllum og hvattir þau áfram svo eftir
var tekið. Þú sagðir stundum; „Ég
má alveg monta mig svolítið af henni
Þóru minni, hún er svo dugleg“ og
það er svo sannarlega satt. Það veit
ég. Samband þitt við barnabörnin þín
var líka yndislegt og þeirra missir er
mikill nú þegar þú kveður eftir aðeins
tveggja mánaða erfið veikindi.
Það verður skrítið að koma í hest-
húsin í vetur. En hugsunin um að
hafa fengið að kynnast þér, alast upp
með þessu góða fólki og minningarn-
ar um marga góða reiðtúra þar sem
þú fórst á honum Mósa þínum, ylja
og kalla fram gleði.
Elsku vinir, innilegustu samúðar-
kveðjur frá fjölskyldu minni allri.
Anna Rós Bergsdóttir.
Nú hefur sorgin knúið dyra á okk-
ar vinnustað. Hún Mæja okkar er lát-
in eftir stutta baráttu við illvígan
sjúkdóm. Við vinnufélagarnir viljum
fá að minnast hennar hér með nokkr-
um orðum.
Ekki þurftum við að vinna lengi
hjá Á. Guðmundsyni til að komast að
raun um að María, eða Mæja eins og
hún var oftast kölluð, var góður
vinnuveitandi, létt í lundu, brosmild
og stutt í hláturinn. Hún var alltaf vel
María Sigmundsdóttir
✝ María Sig-mundsdóttir
fæddist í Reykjavík
3. desember 1933.
Hún lést á líkn-
ardeild Landspít-
alans í Kópavogi að
morgni 23. desem-
ber síðastliðins og
var útför hennar
gerð frá Digra-
neskirkju 3. janúar.
til höfð, hafði góðan
smekk og vildi hafa allt
í röð og reglu. Mæja
vildi ekki missa af
neinu innan fyrirtækis-
ins, hún og Ásgeir
mættu alltaf þegar við
vinnufélagarnir héld-
um teiti eða farið var í
ferðir, stuttar sem
langar.
Allir hlökkuðu líka
til árlegs þorrablóts
eða árshátíðar, fyrst
heima í stofu hjá þeim
Ásgeiri og Mæju en
eftir því sem hópurinn stækkaði í sal
úti í bæ. Á þessum hátíðum reiddu
þau hjón fram mikla veislu sem
hvergi var skorin við nögl en þó skal
sérstaklega nefna heimagerða ísinn
sem Mæja hafði ávallt á boðstólnum.
Það var í lok september sem við
fórum í óvissuferð inn í Þórsmörk og
Ásgeir og Mæja voru með að vanda.
Það reyndist síðasta ferðin sem
Mæja fór með okkur en við vitum að
minningarnar um Mæju munu færa
birtu og yl í hjörtu okkar.
Elsku Ásgeir, þinn missir er mikill,
við biðjum Guð að gefa þér, börnum,
tengdabörnum, barnabörnum og
barnabarnabörnum styrk í ykkar
sorg. Guð veri með ykkur.
Starfsmenn
Á. Guðmundssonar ehf.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem.)
Fallin er frá vinkona okkar til
margra ára, María Sigmundsdóttir.
Það var haustið 1993 sem hópur
fólks úr hestamannafélaginu Gusti
var saman komin til að fagna fyrstu
skóflustungu að reiðhöll félagsins.
Maja kom að máli við okkur nokkrar
konur og lýsti áhuga sínum á að
stofna kvennadeild í Gusti. Taldi hún
að nú væri mikil þörf fyrir að konur í
Gusti tækju höndum saman til að
styðja við félagið í þeim miklu fram-
kvæmdum sem framundan voru.
Þannig hófust okkar góðu kynni sem
hafa staðið óslitið síðan. Þetta varð
einnig upphaf kvennadeildar Gusts
sem var stofnuð í febrúar 1994. Þegar
ákveðin var verkaskipting í fyrstu
stjórninni bauðst Maja strax til að
vera gjaldkeri. Það reyndist vel því
þar var rétt kona á réttum stað, enda
blómstraði fjárhagur deildarinnar í
hennar höndum. Í hönd fór tími mik-
illa uppbygginga í Gusti og þar kom
kvennadeildin inn sem öflugur bak-
hjarl.
Maju var mikið í mun að gera alla
aðstöðu félagsins sem best úr garði.
Þar nutu sín hinir einstöku hæfileikar
hennar, útsjónarsemi, smekkvísi og
hversu lipur hún var í mannlegum
samskiptum. Alltaf var hún kát og
glöð og smitaði fólk af lífsgleði sinni
og óþrjótandi starfsorku, öll vinna
varð skemmtileg með henni. Lagði
hún mikla áherslu á það við okkur
hinar yngri að allt sem kvennadeildin
gerði væri gert með glæsibrag.
Maja bar mikla umhyggju fyrir
sínu fólki. Þá var umhyggja hennar
ekki síðri fyrir félaginu okkar og vildi
hún hag þess sem mestan. Hún var
sífellt að fegra og snyrta umhverfi
sitt og óþreytandi að hvetja Gustara
til að gera slíkt hið sama. Enda var
hún sjálf, heimili hennar og hesthúsið
sérlega glæsilegt.
Þau hjónin Maja og Ásgeir hafa í
gegnum árin verið ákaflega gestrisin
og góð heim að sækja hvort heldur
hefur verið í hesthúsið, heimili þeirra
í Kópavogi eða í Borgarfirði. Þess
höfum við margoft notið, enda var
hún einstaklega félagslynd og alltaf
hrókur alls fagnaðar.
Að leiðarlokum viljum við þakka
Maju vináttuna og allar skemmtilegu
stundirnar og vottum Ásgeiri, börn-
um þeirra og fjölskyldum, okkar
dýpstu samúð á þessum erfiðu tím-
um. Þá vill kvennadeild Gusts þakka
allt hennar góða og fórnfúsa starf í
gegnum tíðina.
Minningin um góða konu mun lifa í
huga okkar.
Anna Sigmundsdóttir, Ragna
Guðmundsdóttir.
Elsku María.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Elsku María, þín verður sárt sakn-
að í Goðaholtinu í Glaðheimum. Hvíl
þú í friði, kæra vinkona.
Elsku Ásgeir, Þóra, Guðmundur,
Sigmundur, Ásgeir yngri og fjöl-
skyldur, missir ykkar er mikill, megi
Guð gefa ykkur styrk á erfiðum tíma.
Ykkar vinir,
Bjarni Sig. og Helga.
Kveðja frá
hestamannfélaginu Gusti
Látin er heiðurskonan og félagi
okkar María Sigmundsdóttir, fædd í
Reykjavík en ólst upp á Hvítárvöllum
í Borgarfirði, en í Borgarfirði fannst
henni best að vera og kom glampi í
augu hennar þegar Borgarfjörður
var nefndur.
María var félagi í hestamanna-
félaginu Gusti þar sem hún setti svip
sinn á félagið á svo margvíslegan hátt
félaginu til góða, hún var valin félags-
málamaður hestamannafélagsins
Gusts og hús þeirra hjóna Maríu og
Ásgeirs hlaut viðurkenningu félags-
ins fyrir snyrtimennsku. María var
ein af stofnendum kvennadeildar þar
sem hún gegndi starfi gjaldkera, en
upphafsár kvennadeildar voru mjög
verðmæt félaginu þar sem kvenna-
deildin setti sér þau markmið að
skaffa innbú í nýtt félagheimili hesta-
mannafélagsins. Þar hafði María
mikið um hlutina að segja því hún var
bæði áræðin, hagsýn og mikil smekk-
manneskja og vildi að umhverfið væri
snyrtilegt og þægilegt. Hún var
ávallt boðin og búin ef á þurfti að
halda í hvaða verk sem var og til
hagsbóta fyrir félagið. Þar sló hjarta
hennar sem og víðar, því hjá Maríu
virtist vera nægur tími til góðra
verka.
María hafði mjög gaman af hestum
og fór oft mikinn þegar svo lá við,
hestar hennar urðu að vera hrein-
gengir og rúmir, þá leið henni vel.
Kynni mín af Maríu voru mér verð-
mæt, því í amstri félagsmála var
ávallt hægt að leita til hennar og fá
sér kaffi og hjónabandssælu sem
ávallt var á borðum í kaffistofu þeirra
hjóna, ræða málin, sjá hlutina í
breiðara samhengi og ávallt með
hagsmuni félagsins í huga, því hún
var með stórt hjarta.
Á Hvítárvöllum reistu hún og eig-
inmaður hennar Ásgeir sér sumarhús
þar sem þau nutu margra góðra
stunda. Í sumarhúsi Maríu og Ás-
geirs á Hvítárvöllum var oft fjöl-
mennt og nutu menn gestrisni þeirra
hjóna. Fyrir nokkru keyptu þau jörð-
ina Grímsstaði í Borgarfirði en hún
er í nágrenni Hvítárvalla sem henni
var svo mjög hugleikin og gerði það
henni léttara að flytja sig um set. Þar
hugðust þau María og Ásgeir eyða
síðustu æviárunum.
Í síðustu samtölum mínum við
Maríu eftir að hún greindist með
þann sjúkdóm sem hún réð ekki við
þá kom fram sá kostur Maríu sem
hún sýndi svo oft en það er æðruleysi,
en æðruleysi og ósérhlífni voru þeir
kostir sem ég dáðist hvað mest að í
fari hennar og eru öðrum til eftir-
breytni. Þessir kostir hennar hafa
gert hana að þeim félaga og vini sem
við minnumst nú.
Kæri Ásgeir, þú hefur ekki aðeins
misst eiginkonu, heldur ekki síður
starfsfélaga þar sem þið stýrðuð sam-
an fyrirtækinu Á. Guðmundsson í
rúm fimmtíu ár með miklum mynd-
arskap svo að saman fór dugnaður og
atorka svo eftir var tekið.
Ásgeir, Sigmundur, Guðmundur,
Þóra, Ásgeir og fjölskyldur, missir
ykkar er mikill en minning um eig-
inkonu, móður, tengdamóður og
ömmu er ykkur dýrmæt.
Um leið og við kveðjum góðan fé-
laga sem lagði mikið af mörkum í
þágu okkar félags vil ég fyrir hönd
hestamannafélagsins Gusts þakka
heiðurskonunni Maríu Sigmunds-
dóttir góð störf í þágu félagsins.
Hvíl í friði.
Bjarnleifur Bjarnleifsson,
formaður hestamannafélags-
ins Gusts.
Vinkona okkar Maja er látin eftir
stutt en erfið veikindi. Leiðir okkar
lágu saman fyrir 40 árum vegna
starfa okkar Ásgeirs í húsgagnaiðn-
aðinum. Á þeim árum vorum við að
ala upp börn okkar og vinna að bætt-
um hag húsgagnaiðnaðarins. Saman
byggðu þau upp Á. Guðmundsson
húsgagnaverksmiðju sem er ein sú
fullkomnasta á landinu. En við áttum
líka okkar frístundir svo sem við veiði
og hestaferðir. Frá þeim árum er
margs að minnast en Ásgeir og Maja
hafa haldið hesta alla tíð síðan og búið
sérlega vel að þessum mállausu vin-
um sínum, nú síðast með því að kaupa
ásamt dóttur og tengdasyni jörðina
Grímarsstaði í Borgarfirði. Höfðu Ás-
geir og Maja byggt sér þar nýtt hús
til þess að eiga þar gott ævikvöld.
Maja var mjög félagslynd og drífandi
kona og trygg sínum vinum. Við hjón-
in kveðjum hana með söknuði og
vottum Ásgeiri og fjölskyldu okkar
dýpstu samúð.
Þórunn og Sverrir.
Yndislegur nágranni til fjölda ára
hefur nú kvatt okkur. Við fjölskylda
mín, María, Ásgeir og unga fólkið
okkar, bjuggum í Hrauntungu 16 og
18 um langt skeið, einungis limgerði
greindi lóðir okkar að. Það þurfti
heldur ekki meira. Við þekktum ekk-
ert annað en góða samvinnu og í öll-
um samskiptum. Hún var raungóð og
afar skynsöm – frómt frá sagt hinn
mesti dugnaðarforkur á marga vísu.
Tölur eru ekki mín sterka hlið og ég
minnist þess að hafa eitt sinn stunið
eitthvað yfir bókhaldi og launa-
greiðslum sem mér féllu í skaut.
„Hvers vegna baðstu mig ekki um að-
stoð, þetta er mitt sérsvið,“ sagði
María. „Get ég ekki hjálpað.“ Svona
voru tilsvörin ævinlega.
María var mjög aðlaðandi kona,
jafn falleg í gallabuxum, reiðfötum
eða uppábúin. Ég minnist margra
stunda yfir trjáplöntum og blómum –
allar mér mjög kærar. Borgarfjörð-
ur, sveitin hennar, var henni afar
kær. Þar var hún jafn glæsileg og
annars staðar.
Líf er nauðsyn lát þig hvetja,
líkst ei gauði, berstu djarft,
vertu ei sauður, heldur hetja,
hníg ei dauður fyrr en þarft!
Fram að starfa! fram til þarfa!
Flýjum aldrei skyldu-braut!
Vinnum meira! Verkum fleira!
Vinnum eins þó lögn sé þraut!
(Henry W. Longfellow)
Elskuleg öll sömun, mínar og
barna minna dýpstu samúðarkveðjur
við fráfall merkrar konu. Ásgeir, Sig-
mundur, Guðmundur, Þóra, Ásgeir
og fjölskyldur ykkar allra.
Megi allt sem gott er styðja ykkur,
styrkja og veita huggun.
Ingibjörg Árnadóttir.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, bróðir
og afi,
MAGNÚS ÞÓR MAGNÚSSON
Dr. Ing. Rafmagnsverkfræðingur,
Barðaströnd 20,
Seltjarnarnesi,
sem lést föstudaginn 29. desember, verður
jarðsunginn frá Hallgrímskirkju miðvikudaginn
10. janúar kl. 13.00.
Hrefna M. Proppé Gunnarsdóttir,
Áslaug María Magnúsdóttir, Haukur Birgisson,
Þorsteinn Ingi Magnússon, Jóhanna Guðrún Pálmadóttir,
Katrín Lillý Magnúsdóttir, Gylfi Þór Þórisson,
Margrét O. Magnúsdóttir, Stefán Hreiðarsson
og barnabörn.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og amma,
VALGERÐUR ÓLAFSDÓTTIR,
lést á elli- og hjúkrunarheimilinu Grund laugar-
daginn 30. desember.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey.
Niels Ómar Laursen,
Óli Guðlaugur Laursen, Auður Ingibjörg Hafþórsdóttir
og barnabörn.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir
og afi,
EGGERT EGILL LÁRUSSON,
frá Grímstungu,
Túngötu 22,
Keflavík,
lést á Landspítalanum í Fossvogi fimmtudaginn
4. janúar.
Útförin fer fram frá Grafarvogskirkju föstudaginn
12. janúar kl. 13.00.
Kristín Hjördís Líndal,
Sigríður Jóna Eggertsdóttir, Lýður Pálmi Viktorsson,
Soffía Líndal Eggertsdóttir,
Páll Örn Líndal, Rakel Ýr Guðmundsdóttir,
Þröstur Líndal , Jóhanna Áskels Jónsdóttir,
Jónatan Líndal Eggertsson, Dóra María Garðarsdóttir
og barnabörn.