Morgunblaðið - 23.02.2007, Blaðsíða 43

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 23. FEBRÚAR 2007 43
REYNSLA • UMHYGGJA • TRAUST
Þegar andlát ber að höndum
Önnumst alla þætti útfararinnar
ÚTFARARSTOFA
KIRKJUGARÐANNA
Vesturhlíð 2 • Fossvogi • Sími 551 1266 • www.utfor.is
óendanlegra möguleika. Hann var
fyrir okkur undramaður, því að
hann þekkti heim sem var okkur
framandi og stundum fundum við
nánast til minnimáttarkenndar
gagnvart honum. Þegar hann sat
fyrir framan heimilistölvuna okkar
fylltumst við lotningu því að þar var
snillingur á ferð. Aldrei taldi hann
eftir sér að liðsinna okkur þótt
verkefnin væru ærin og krefjandi
annars staðar. Og aldrei kom til
greina að þiggja borgun. Þá skipti
ekki máli hvort fjölskyldutengsl
hefðu breyst. Vináttan hafði ekki
breyst.
Margar myndir svífa fyrir hug-
skotssjónum en hæst ber myndina
af Hlyni og Huga syni hans. Þar
fóru saman tveir sálufélagar og
gagnkvæmir aðdáendur. Það er
þyngra en tárum taki að hugsa um
þau þungu örlög sem aðskilið hafa
þá feðga. Þeir voru sem spegilmynd
hvor annars og nutu samvistanna.
Megi algóður Guð styrkja Huga
litla og leiða í lífinu hans sem er svo
nýbyrjað. Og móður hans sem nú
þarf að takast á við breyttar að-
stæður.
Samband Hlyns og fjölskyldu
hans var einstaklega fallegt og náið.
Þar ríkti gagnkvæm virðing og
væntumþykja. Systir hans Perla var
honum mjög kær og ekki spillti fyr-
ir að hún og einn af hans bestu vin-
um, Högni, rugluðu saman reytum.
Hlynur var mikill vinur vina sinna
og nánast ástríðufullur í kærleika
sínum til þeirra. Enda var hann vin-
margur og vinsæll. Við biðjum Guð
að styrkja og hugga fjölskyldu
Hlyns og vinina hans góðu, sem
syrgja hann sárt.
Við gætum lengi haldið áfram að
tíunda mannkosti Hlyns. Við sökn-
um hans og hörmum ótímabært
andlát hans. Orð mega sín þó lítils
gagnvart svo þungum harmi sem
sviplegt fráfall hans er fjölskyldu
hans, vinum, og ekki síst unnustu
hans Rósu, sem elskaði hann svo
mikið og heitt. Samband þeirra var
ungt og fullt fyrirheita. Guð gefi að
hún megi finna hamingjuna á ný.
Að lokum biðjum við þess að
Hlynur fái sinnt hugðarefnum sín-
um á eilífðarbrautinni þar sem við
vonandi hittum hann glaðbeittan á
ný og fáum að njóta leiðsagnar hans
á nýjum slóðum.
Kristín og Bragi.
Í dag kveðjum við Hlyn, bróður
bestu vinkonu okkar.
Svo viðkvæmt er lífið sem vordagsins blóm
er verður að hlíta þeim lögum
að beygja sig undir þann allsherjardóm
sem ævina telur í dögum.
Við áttum hér saman svo indæla stund
sem aldrei mér hverfur úr minni.
Og nú ertu genginn á guðanna fund
það geislar af minningu þinni.
(Friðrik Steingrímsson)
Við og fjölskyldur okkar sendum
Perlu, Högna, Bínu, Konna, Huga
Snæ og öðrum aðstandendum okkar
innilegustu samúðarkveðjur. Guð
varðveiti ykkur öll.
Þorbjörg Lilja og
Guðrún Lauga.
Þegar þær fréttir bárust okkur
að Hlynur væri dáinn var það eins
og himinninn félli saman á einu and-
artaki.
Við Hlynur kynntumst á Húsavík
þegar við vorum fimm ára og við
höfum verið góðir vinir síðan.
Snemma varð mér ljóst að Hlynur
var einstakur drengur og gríðarlega
hæfileikaríkur. Mér er minnisstætt
þegar hann með hlaupahæfileikum
sínum vann Grímsbikarinn þrisvar
sinnum og sendi bikarinn um leið á
safn þar sem keppni var sjálfhætt
þegar einhver vann hann þrisvar.
Hlynur eignaðist tölvu löngu á und-
an öðrum og var farinn að forrita og
búa til leiki fyrir fermingu á meðan
við hinir kunnum varla að skrifa
nafnið okkar í tölvunni. Síðar átti
þessi tölvuáhugi eftir að verða hans
lifibrauð. Hlynur fór að æfa fótbolta
snemma og tókst honum það ein-
staka afrek að skora þrisvar beint
úr hornspyrnu sama sumarið!
Svona var Hlynur, svolítið sérvitur
en snillingur á sama tíma. Við flutt-
um báðir til Akureyrar um ferm-
ingu og héldum við þar góðu sam-
bandi. Á næstu árum fórum við
félagarnir hvor í sína áttina en þeg-
ar Hlynur flutti til Reykjavíkur tók-
um við að bralla meira saman.
Hlynur eignaðist gullmolann sinn
Huga Snæ árið 2000. Hlynur stóð
sig frábærlega í föðurhlutverkinu
og náðu þeir feðgar mjög vel saman
og ljóst að söknuður Huga er óbæri-
legur á þessari stundu. Við strák-
arnir höfðum þann sið að hittast hér
eða erlendis alltaf ársfjórðungslega
og skemmta okkur saman. Enda
þótt ferðirnar erlendis hafi oftast
verið svona hefðbundnar stráka-
ferðir þá gleymdi Hlynur aldrei
honum Huga og a.m.k. tvisvar dró
hann okkur félagana út af hótelher-
bergi í Kaupmannahöfn snemma á
laugardagsmorgni til þess eins að
fara í dótabúðina á Strikinu. Hlynur
hafði þann háttinn á að senda Huga
myndir úr búðinni í síma mömmu
hans og þannig gat Hugi valið sér
dót. Þá var það fastur punktur í lífi
okkar félaganna að hlaupa alltaf 10
km í Reykjavikurmaraþoni. Ein-
hvern tímann varð Hlynur ósáttur
við það að ég neitaði að hlaupa.
Skráði Hlynur mig hins vegar til
leiks og eftir að hann kom í mark
beið hann í þrjá tíma til þess eins að
koma mínu merki í gegnum enda-
markið og sjá nafnið mitt með lak-
asta tímann í Morgunblaðinu dag-
inn eftir. Þetta gerði hann tvö ár í
röð en það var í hans anda að sjá
alltaf eitthvað spaugilegt í gráum
hversdagsleikanum og búa til minn-
ingar sem seinna var hægt að hlæja
að í góðum hópi. Eitt er víst að við
félagarnir munum hér eftir hlaupa
þessa 10 km á hverju ári til heiðurs
þér kæri vinur.
Síðustu mánuðir Hlyns voru við-
burðaríkir og hafði hann m.a.
kynnst Rósu og hafið nýja vinnu
sem hann var mjög ánægður með.
Það er samdóma álit okkar félag-
anna að Hlynur hafi sjaldan eða
aldrei verið hamingjusamari en síð-
ustu dagana sem hann lifði.
Elsku Hugi minn missir þinn er
svo svakalega mikill og svo óréttlátt
að þú missir þinn yndislega pabba
sem elskaði þig svo heitt, Konni,
Bína, Perla, Högni og Rósa megi
guð gefa ykkur styrk til þess að tak-
ast á við sorgina. Eftir lifir minn-
ingin um sannan heiðursdreng sem
við öll söknum svo sárt.
Ágúst og Jenný.
Kveðja frá
Sjúkraþjálfun Kópavogs
Í dag komum við saman til að
kveðja góðan dreng, Hlyn Heiðberg
Konráðsson.
Leiðir okkar Hlyns lágu saman
fyrir tæpum áratug þegar hann að-
stoðaði við tölvuvæðingu fyrirtæk-
isins. Hlynur var kallaður til að sjá
um uppsetningu tölvukerfis og úr-
lausn þeirra vandamála sem upp
komu í kerfinu. Hæfni Hlyns kom
fljótt í ljós enda tókst honum að
leysa vandamál sem ekki hafði tek-
ist annars staðar. Kynni okkar urðu
nánari með tíð og tíma en okkur er
það mjög minnisstætt þegar við
sáum Hlyn í fyrsta skipti í Hamra-
borginni. Þar stóð hann í anddyrinu,
myndarlegur ungur maður, tein-
réttur, örlítið hlédrægur og alvöru-
gefinn. Hann var fámáll í fyrstu en
með áberandi glettnisglampa í aug-
um. Við frekari kynni kom í ljós að
Hlynur hafði mjög skemmtilega lífs-
sýn, magnaða kímnigáfu sem ekki
síst kom fram í góðri frásagnarlist
sem hann bjó yfir.
Hann sá samtímann oft í
skemmtilegu ljósi, og frásögn hans
með þeim hætti að við upphaf henn-
ar var ekki hægt að átta sig á því
hver boðskapurinn yrði en oftar en
ekki lauk hann frásögninni með
góðri fléttu af staðreyndum og
kímni, jafnvel örlítilli kaldhæðni
þannig að tilheyrendur skelltu upp
úr.
Fljótlega eftir kynni okkar var
hann fenginn til að aðstoða við
tölvumál á heimilum okkar. Um
tíma var Hlynur tíður gestur ýmist í
Skerjafirðinum eða Kópavogi við
lagfæringar, kennslu og ráðgjöf í
heimilistölvunni. Sá skilningur og
alúð sem Hlynur sýndi fróðleiks-
fúsum ungum einstaklingum sem sí-
fellt hafa nýjar spurningar virtist
ekki eiga sér takmörk. Hlynur hafði
endalausa þolinmæði þrátt fyrir
mikið spurningaflóð og því er ekki
að neita að það læddist sá grunur að
okkur að hann væri að endurupplifa
reynslu fyrri ára.
Hlynur var áhugamaður um
íþróttir en hann var mikill KA-mað-
ur, United-maður og frístunda-
hlaupari. Sjálfur stundaði hann
hlaup og knattspyrnu á yngri árum
við góðan orðstír. Manchester Unit-
ed var okkar sameiginlega áhuga-
mál, hvorugur alltaf sáttur við stjór-
ann og Hlynur ætíð með magnaðar
athugasemdir um karlinn, „hann er
svo mikill Skoti að hann tímir ekki
að stilla upp sterkasta liðinu“.
Sömuleiðis gat Hlynur gert góð-
látlegt grín að sjálfum sér þegar
kom að markmiðssetningu fyrir
Reykjavíkurmaraþonið. Eftir því
sem nær dró hlaupinu og annríkið í
vinnunni var mikið styttust þær
vegalengdir sem Hlynur einsetti sér
að hlaupa. Hann gerði bara grín að
því en hljóp aldrei styttra en 10 km
og fór létt með.
Lífshlaup Hlyns Heiðbergs varð
allt of stutt og skyndilegt fráfall
hans er þungbært. Öllum aðstand-
endum og vinum vottum við okkar
dýpstu samúð, fallinn er frá magn-
aður drengur. Hvíli hann í friði.
Kristján Hjálmar Ragnarsson.
Það er þyngra en tárum taki þeg-
ar ungir menn í blóma lífsins falla
frá með sviplegum hætti. Það var
okkur, sem þekktum til Hlyns Kon-
ráðssonar og starfa hans hjá
Reykjavíkurborg síðustu ár, mikið
áfall að fregna af slysinu sem leiddi
til dauða hans.
Hlynur réðst til starfa hjá
Reykjavíkurborg fyrir tæpum
þremur árum og vann þar til nýlega
að vefmálum sem heyrðu undir
starfsemi skrifstofu borgarstjóra.
Þannig kynntist ég Hlyni.
Reykjavíkurborg er þjónustufyr-
irtæki þar sem gott starfsfólk skipt-
ir afar miklu máli og fjársjóður
borgarinnar felst meðal annars í
mannauði á mörgum sviðum. Hlyn-
ur starfaði á skrifstofu borgarstjóra
allan þann tíma sem ég gegndi emb-
ætti borgarstjóra og var hluti af frá-
bærum hópi samstillts starfsfólks.
Hann var lykilmaður í smíði og gerð
nýs vefjar fyrir Reykjavíkurborg og
vann þar þrekvirki á stuttum tíma.
Ekkert verkefni var honum ofviða
og leysti hann flóknustu hluti sem
tengdust uppsetningu heimasíðu
Reykjavíkurborgar á útsjónarsam-
an hátt. Hlynur var ekki bara frá-
bær starfsmaður, dugmikill og klár,
heldur ekki síður góður og
skemmtilegur félagi. Hann setti
svip sinn á umhverfið, með hnyttn-
um tilsvörum og óborganlegum
húmor. Ég minnist ótal ánægju-
legra stunda innan Ráðhúss sem ut-
an. Með félögum sínum í vefdeild-
inni Hreini og Hafsteini stóð hann
fyrir ýmsum skemmtilegum uppá-
komum sem léttu okkur samstarfs-
fólkinu lífið og bætti gleði og hlátri
inn í umhverfið.
Ég tel mig ríkari af kynnum við
góðan dreng og votta ungum syni
hans, foreldrum og fjölskyldunni
samúð mína.
Steinunn Valdís Óskarsdóttir.
Það er erfitt að sætta sig við það
að Hlynur samstarfsmaður okkar sé
látinn. Hlynur var nýhættur að
starfa með okkur og við deildum
gleði hans með nýja starfið og vor-
um þakklát fyrir allt sem hann hafði
gefið okkur hér. En lífið er hverfult
og framtíðin sem blasti björt við
Hlyni var allt í einu tekin frá hon-
um. Það er erfitt að trúa því hvað
hefur gerst og ennþá erfiðara að
sætta sig við það, líklega ekki hægt.
Hlynur var frábær samstarfs-
maður, skemmtilegur, uppátækja-
samur og alltaf til í að setjast niður
og segja sögur. Hann hafði ótrúlega
frásagnarhæfileika og sögurnar og
hugmyndirnar sem komu frá honum
leiftruðu af húmor og glaðlegu við-
horfi hans til lífsins. Slíkt er ómet-
anlegt á vinnustað þar sem álagið er
mikið og hlutirnir ganga ekki alltaf
að óskum. Hæfileikar Hlyns í for-
ritun og öllu sem viðkemur tölvum
voru líka ótrúlegir, það var ekkert
sem ekki var hægt að leysa. Við
minnumst hans samt fyrst og
fremst sem góðs og skemmtilegs
vinar sem við söknum sárt. Þú átt
alltaf stað hérna í hesthúsinu okkar
í Tjarnargötu 12.
Við vottum fjölskyldu Hlyns alla
okkar samúð.
Samstarfsfólk í Tjarnargötu 12.
Ég trúi ekki ennþá að þetta hafi
gerst. Ég hugsa aftur og aftur um
það hvernig þetta gat gerst, hvernig
er hægt að hljóta slík örlög? En ég
get ekki klárað þessa hugsun, þetta
er allt svo óraunverulegt og ósann-
gjarnt. Hvað með öll plönin? Hvað
með framtíðina? Af hverju þurfti
þetta að gerast. Hversu sárt þetta
er fyrir Huga og þína nánustu fjöl-
skyldu. Af hverju fékkstu ekki að
njóta lífins? Af hverju fékkstu ekki
framtíðina þína? Ég veit vel að það
er ekki hægt að svara þessum
spurningum en þær koma samt upp
í hugann aftur og aftur.
Við kynntumst þegar ég tók þátt í
að ráða þig til starfa hér hjá
Reykjavíkurborg fyrir tveimur og
hálfu ári. Við urðum fljótt góðir vin-
ir og höfum brallað margt saman,
bæði innan og utan vinnu. Mér
finnst óhugsandi að bralli okkar
skuli vera lokið – óhugsandi og
óþolandi. Minningarnar eru svo
margar, sögurnar óteljandi, ævin-
týrin endalaus.
Þú varst mér ómetanleg stoð þeg-
ar við smíðuðum vef borgarinnar,
okkur leið vel að vinna saman og við
bættum hvor annan upp. Þú stóðst
alltaf með mér í öllum barningnum
hérna, því gleymi ég aldrei. Að hafa
haft mann eins og þig sér við hlið er
ómetanlegt. En vinnan er ekki lífið
og þar vorum við sammála, vináttan
er það aftur á móti.
Þú varst sérstaklega skemmtileg-
ur strákur, fyndinn, hugmyndaríkur
og ótrúlega lifandi karakter. Það
var endalaust gaman að sitja með
þér og spjalla, sögurnar runnu upp
úr þér, hver annarri skemmtilegri.
Þú varst líka svo klár og einn af
þessum undrabörnum í tölvubrans-
anum sem allt geta og ekkert stopp-
ar nema hugmyndaflugið, og í þínu
tilfelli varla það. Það var alltaf fjör í
kringum þig og það var frábært að
fá að kynnast þér, jafn sorglegt að
missa þig. Þú varst nýhættur að
vinna með mér og kominn í spenn-
andi starf. Síðast þegar við hittumst
vorum við svo ánægðir að vera laus-
ir við argaþras vinnunnar, núna gát-
um við bara verið vinir, þetta var
allt rétt að byrja.
Að lífi þínu skuli vera lokið, Hlyn-
ur, er nokkuð sem er ekki hægt að
trúa. Þannig er það samt og því
verður ekki breytt. Ég mun varð-
veita minninguna um þig og reyna
að minnast allra góðu stundanna.
Ég ætla líka að muna sögurnar þín-
ar og orðatiltækin, ég ætla að muna
þetta með dverginn, björninn á hjól-
inu, nördinn í joggingbuxunum og
svo margt fleira. Ég þakka þér
Hlynur fyrir það sem þú gafst mér
með því sem þú gerðir og sagðir.
Ég sakna þín og mun alltaf gera.
Ég veit að svo er um fleiri og ég
sendi Huga og fjölskyldunni þinni
mínar innilegustu samúðarkveðjur.
Hreinn Hreinsson.
Fimtudagskvöldið 8. febrúar
fengum við símtal og okkur var til-
kynnt að Hlynur væri látinn, við
áttum erfitt með að trúa því og eig-
um í raun enn erfitt með að trúa því
að hann sé farinn.
Ég kynntist Hlyn fyrst í Gagg-
anum á Akureyri þar sem mynd-
aðist góður vinahópur sem enn
heldur góðu sambandi og það er
ljóst að höggvið hefur verið stórt
skarð í þann hóp.
Ég heimsótti þig á tímabili nánast
daglega þegar þú bjóst í Dalsgerð-
inu hjá foreldrum þínum þar sem þú
og Halldóra voruð saman. Þar gerð-
um við ýmislegt okkur til skemmt-
unar eins og að tippa á enska bolt-
ann, við héldum báðir með sama
liðinu svo það var aldrei neinn
ágreiningur þar, þegar ég kom inn í
herbergið til þín þá varst þú alltaf
klár með miðana og fórst yfir með
mér hvaða kerfi við ættum að nota,
ég verð að viðurkenna að ég skildi
ekki alveg hvað þú varst að tala um
en ég vissi að þú varst með þetta á
hreinu. Ég man þegar við sam-
þykktum okkar á milli að raka af
okkur allt hárið ef við værum með
alla leikina rétta, að sjálfsögðu gekk
það ekki eftir en við létum hárið
samt fjúka.
Svo kom að því að þú flyttir suður
með foreldrum þínum en við héld-
um alltaf góðu sambandi og þú og
Halldóra komuð alltaf í heimsókn til
mín og Heru þegar þið komuð norð-
ur í frí.
Þið komuð norður í brúðkaupið
okkar og stuttu síðar fluttum við
líka suður og þá fórum við að hittast
oftar og áttum margar góðar stund-
ir saman. Þá stendur upp úr þegar
við fórum fjögur saman til Beni-
dorm og áttum þar tvær frábærar
vikur. Okkur leið held ég báðum
betur í skugganum en sólinni, þess
vegna var sundlaugarbarinn oft
ákjósanlegur staður á meðan Hera
og Halldóra böðuðu sig í sólinni.
Þar gátum við setið og spjallað tím-
unum saman og einu sinni aðeins of
lengi, og svakalega fannst þér fynd-
ið þegar við fórum loks upp í íbúð-
ina og ég var skaðbrunninn, bara
hægra megin.
Síðan kom að því að leiðir ykkar
Halldóru skildi en vinskapur ykkar
hélt þó áfram og héldum við góðu
sambandi við ykkur bæði.
Ég man hvað ég var hissa þegar
þú hringdir í mig einn daginn þegar
ég og Hera bjuggum í Grafarvog-
inum og þú sagðist vera á leiðinni til
mín akandi og sjálfur undir stýri því
þú hafðir þá ekki keyrt bíl síðan þú
tókst bílprófið mörgum árum áður.
Þá var Hugi fæddur og orðið aðeins
meira mál að ferðast alltaf um í
strætó. Seinna komst þú með Huga
í heimsókn til okkar og það var
gaman að sjá hvað hann var líkur
þér og hvað þú varst stoltur af hon-
um.
Við höfðum reglulega samband
hvor við annan eftir að við Hera
fluttum aftur norður og alltaf gat ég
hringt í þig þegar ég kom suður
vegna vinnunnar og við fórum og
fengum okkur kaffi saman. Það
verður skrýtið að geta ekki lengur
hringt í þig þegar ég kem suður eða
þegar mig vantar aðstoð með tölv-
una eða bara til að heyra í þér hljóð-
ið, en ég er glaður yfir því að hafa
átt þig sem vin, þú varst trúr og
traustur og þín verður sárt saknað,
kæri vinur.
Elsku Hugi Snær, Konni, Bína og
Perla, Guð gefi ykkur styrk í sorg-
inni. Hugur okkar er hjá ykkur.
Sverrir, Hera og börn.
SJÁ SÍÐU 44