Morgunblaðið - 23.02.2007, Blaðsíða 39

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 23. FEBRÚAR 2007 39
✝ Gústaf R. Odds-son fæddist á
Ystabæ í Hrísey í
Eyjafirði 18. júní
1932. Hann var
bráðkvaddur á
heimili sínu mánu-
daginn 12. febrúar
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
hjónin Rannveig
Magnúsdóttir hús-
freyja, f. 24. maí
1907, d. 1. júlí
1995 og Oddur
Ágústsson bóndi,
útgerðarmaður og verslunar-
eigandi, f. 5. maí 1902, d. 6.
október 1993. Systkini Gústafs
eru Magna Júlíana, f. 22. júní
1930, maki Óskar Bernhar-
dsson, Ágúst, f. 1935, maki Hel-
f. 1997 og Halldór Birgir, f.
2003. 2) Markús Gústafsson
verslunareigandi, f. 24. maí
1974, sambýliskona Anna
Guðný Guðmundsdóttir, f. 23.
október 1977, börn þeirra eru
Valdís María Smáradóttir, f.
1998 og Mikael Leon, f. 2004. 3)
Sonja Stelly Gústafsdóttir iðju-
þjálfi, f. 5. desember 1975.
Gústaf ólst upp í Hrísey og
flutti árið 1952 ásamt fjöl-
skyldu sinni til Akureyrar.
Gústaf hóf störf sem bílstjóri á
Keflavíkurflugvelli og starfaði
þar í tæp tvö ár. Árið 1955 hóf
hann störf sem leigubílstjóri
hjá Bifreiðastöð Oddeyrar á
Akureyri. Þar vann hann fram
að andláti að undanskildum ein-
um vetri þegar hann stundaði
enskunám ásamt félaga sínum á
Englandi.
Útför Gústafs verður gerð
frá Akureyrarkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.30.
en Oddsson, Rósa,
f. 1935, d. 1991,
maki Héðinn Svan-
bergsson, Gunnþór-
unn, f. 7. desember
1936, maki Páll
Jónsson og Olga, f.
4. desember 1940,
maki Magnús Ás-
geirsson.
Gústaf kvæntist
3. september 1971
Ute H. Stelly hjúkr-
unarfræðingi frá
Hamborg í Þýska-
landi, f. 26. sept-
ember 1942. Börn þeirra eru: 1)
Stella Gústafsdóttir deild-
arstjóri, f. 31. júlí 1968, sam-
býlismaður Ingimar Eydal, f.
20. júní 1966, börn hans eru
Ásta Guðrún, f. 1996, Ingimar,
Kæri pabbi.
Nú ertu farinn og það svo
skyndilega, án nokkurs fyrirvara.
Smá kveisa, slæmur hósti. Meira
virtist það ekki vera. Einhvern
veginn bjóst ég við að eitthvað
annað en þetta yrði þér að ald-
urtila, en svona er lífið, enginn
getur séð framtíðina. Á svona
tímamótum rifjast upp góðar
stundir og minningar. Þær kær-
ustu frá mínum yngstu árum eru
sögurnar sem þú sagðir mér aftur
og aftur, að minni ósk, um ungann
sem datt úr hreiðrinu af því að
hann vildi ekki borða matinn sinn
og af Stjána bláa sem varð svo
sterkur af því að borða spínat. Ég
skildi held ég fljótt að mér yrðu
allir vegir færir ef ég kærði mig
um og legði mig fram.
Alltaf varst þú til staðar og
studdir mig, ekki endilega með
orðum en ef mig vantaði aðstoð þá
var hún þarna og ef ég taldi að ég
gæti ekki eitthvað þá svona eins
og hnussaði í þér, ég gæti það víst.
Ég geri mér best grein fyrir þessu
núna er ég lít um öxl, ég var ekki
svo meðvituð um það áður. Þegar
ég lagði land undir fót í fram-
haldsnám var engar efasemdir á
þér að heyra um þá ákvörðun
mína að ætla vestur um haf, á
vesturströndina, til fjögurra ára
dvalar. Á hverju ári þegar nálgast
tók jól vildir þú fá mig heim. „Er
nokkuð um að vera þarna um jól-
in, betra að koma heim, er það
ekki?“
Auðvitað má ekki gleyma erfiðu
árunum. Árunum þegar þú steigst
dans við Bakkus, baráttu þar sem
þú hafðir yfirhöndina í lokin sem
betur fer. Samskipti okkar á þeim
árum voru mjög lituð vegna þessa
og ég var þér lengi reið. Núna hin
síðari ár varstu alltaf duglegur að
hafa samband, koma í heimsókn
eða í mat. Jákvæðni þín og glað-
værð á slíkum stundum segir
margt um þig og aldrei hrökk
styggðaryrði af vörum þínum í
garð annarra. Alltaf naust þú
þess að sitja og spjalla og alltaf
var Macintosh-baukurinn við
höndina. Frá þér fékk ég margar
meistaraviðurkenningar í gegnum
árin tengdar vel flestu sem ég tók
mér fyrir hendur en þó aðallega
matargerð s.s. grillmeistarinn og
steikingarmeistarinn. Þú hafðir
þína leið til að sýna væntum-
þykju. Ég á eftir að minnast og
sakna algengra spurninga frá þér
eins og: „Er ekki bíllinn góður?
Er ekki bíllinn í lagi?“ Nú sann-
ast mér hið fornkveðna að enginn
veit hvað átt hefur fyrr en misst
hefur.
Takk fyrir allt sem þú gerðir
fyrir mig.
Stella.
Pabbi, þá ertu farinn frá okkur.
Ég get ekki alveg sætt mig við
það og finnst reyndar fáránlegt
að ég sé að skrifa minningargrein
um þig þegar að ég ætlaði ekki að
gera það fyrir en eftir tíu ár í
fyrsta lagi, þú áttir svo mikið
ógert í lífinu. Þú ætlaðir að keyra
í 16 mánuði í viðbót og þá hélt ég
að þú færir loksins að slaka að-
eins á og fara að lífa lífinu. Ég
dáðist alltaf að þér. Þú byrjaðir
eldsnemma á morgnana að vinna
og varst að langt fram á kvöld,
alla daga vikunnar þó að þú værir
alveg að verða 75 ára. Enda er
skrýtið að hugsa um að þú hefðir
orðið 75 ára í sumar, þú leist ekki
út fyrir að vera deginum eldri en
65 ára og talaðir þú alltaf um
„gamla“ fólkið og áttir þá við fólk
sem í sumum tilfellum var mikið
yngra en þú sjálfur.
Þegar að ég var lítill þá sá ég
þig bara í hádeginu og á kvöld-
matartíma og ég man að ég neit-
aði alltaf að borða nema að þú
segðir mér einhverja sögu og er
sagan um Stjána bláa alltaf of-
arlega í minningunni.
Þjónustulund þín í starfi var
mikil og þú stjanaðir við „gamla“
fólkið og þá sem minna máttu sín,
ósjaldan sá ég þig í Hagkaupum
berandi pokana fyrir það. Engu
máli skipti hvenær sólarhringsins
þetta var, ef Ottó gamli hringdi
kl. 17 á aðfangadag varstu rokinn
af stað.
Það sem þér fannst samt
skemmtilegast í starfi var að
keyra útlendinga og sýna þeim
land og menningu. Þú lagðir alltaf
mikla áherslu á að útlendingarnir
smökkuðu íslenskan mat og þar
var skyrið í miklu uppáhaldi. Ég
man sérstaklega eftir því þegar
þú varst að keyra fólk frá Japan
og það borðaði jafn margar skálar
af skyri og þú, þá varstu ánægður
með sjálfan þig. Enda fékkstu
alltaf kort frá þessum útlending-
um þar sem þeir þökkuðu þér fyr-
ir frábærar ferðir. Þó að vinnan
hafi verið líf þitt og yndi þá voru
börnin þín það mesta í þínu lífi.
Þú varst svo stoltur af okkur og
hvattir okkur áfram. Sérstaklega
duglegur varst þú hvetja okkur
áfram til náms.
Fyrir tæpum 3 árum eignaðist
ég soninn Mikael og hann var
gimsteininn þinn í þessu lífi, það
var nú alltaf mikið fjör þegar að
þú komst í heimsókn og færðir
Mikael banana og kókómjólk.
Erfiðast finnst mér að Mikael fái
ekki að kynnast þér betur og
svíður mig í hjartað að hugsa um
það. En á móti er eins og þú hafir
skrifað handritið að andláti þínu
sjálfur, fékkst að fara í svefni í
Espilundinum, þaðan ætlaðir þú
helst aldrei að flytja og þú fékkst
að keyra fram á síðasta dag.
Elsku pabbi, það er búið að
vera gríðarlega erfitt að sætta sig
við að þú sért farinn og ég er
strax farinn að sakna þín. Ég veit
að þú munt fylgjast grannt með
okkur í framtíðinni. Blessuð sé
minningin þín.
Þinn
Markús.
Gústaf R. Oddsson
✝ Bjarni KristinnIngólfsson
fæddist í Ólafsfirði
1. desember 1932.
Hann lést á gjör-
gæsludeild Land-
spítalans 11. febr-
úar síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru Jóhanna Jens-
dóttir, f, 6. janúar
1913, d. 13. mars
1995, og Ingólfur
Bjarnason, f. 25.
ágúst 1912, d. 17.
febrúar 1974.
Systkini Bjarna eru Haraldur,
f. 3. júní 1934, d. 3. september
1938, Rafn, f. 26. júlí 1944, Hilm-
ar, f. 30. september 1948 og Elva
Guðrún, f. 15. mars
1956. Bjarni kvænt-
ist Báru Sæ-
munndsdóttur, frá
Vatnsenda 29. des-
ember 1968, f. 18.
júní 1924. For-
eldrar hennar voru
Salbjörg Þorleifs-
dóttir og Sæmund-
ur Jónsson, en þau
fluttu frá Haganes-
vík í Fljótum til
Ólafsfjarðar 1950.
Dóttir Báru og
Bjarna er Sæbjörg
Anna, f. 28. janúar 1969.
Útför Bjarna verður gerð frá
Ólafsfjarðarkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
Bjarni Ingólfsson, Aðalgötu 7 í
Ólafsfirði, er látinn eftir snögg veik-
indi sem tóku sig upp óvænt. Bjarni
var elstur fimm systkina, barna
þeirra Jóhönnu Jensdóttur og Ing-
ólfs Bjarnasonar en þau eru bæði
látin. Bjarni ólst upp á heimili for-
eldra sinna og bjó hjá þeim á Brim-
nesvegi 17 eða allt til þess að hann
gifti sig og flutti að heiman. Mjög
kært var með þeim feðgum Bjarna
og Ingólfi. Þeir voru mjög samhentir
um það sem þeir tóku sér fyrir hend-
ur. Báðir voru laghentir og lék flest í
höndum þeirra. Ingólfur var vél-
stjóri í öðru frystihúsinu og hafði
gott lag á öllum vélum. Hann átti
gamlan Dodge-bíl sem hann gerði
við sjálfur ef hann bilaði. Þó að
Bjarni tæki aldrei bílpróf þá keyrði
hann þennan bíl eins og alvanur bíl-
stjóri á túninu í kringum húsið og
fórst það vel. Bjarni var liðtækur við
að hjálpa pabba sínum að byggja
hæð ofan á húsið þeirra sem Ingólfur
hafði hannað sjálfur og unnu þeir að
mestu leyti að því einir.
Bjarni vann lengst af í þremur
frystihúsum, fyrst í hraðfrystihúsi
KEA, bæði við fiskverkun og annað
sem til féll í sambandi við frystihús-
ið. Aðalvinnufélagar hans voru Ósk-
ar Gíslason í Hyrningi og Sigurjón
Jónasson og áttu þeir vel saman við
hin ýmsu störf í frystihúsinu. Eftir
að KEA hætti hraðfrystingu hóf
Bjarni störf við Hraðfrystihús Ólafs-
fjarðar og vann þar í nokkur ár.
Sumarið 1962 tók til starfa Hrað-
frystihús Magnúsar Gamalíelssonar
og flutti Bjarni sig þangað og var
mjög liðtækur við þær vélar sem not-
aðar eru við fiskvinnslu og vann
mest við flökunarvélina. Eftir að
Hraðfrystihús Magnúsar hætti
starfaði hann hjá Fiskverkun Sæ-
unnar Axels hf. og vann þar allt til
þess að hann hætti störfum. Um
tíma átti Bjarni trillu með Stefáni
Ásberg vini sínum á Þóroddsstöðum
sem þeir reru á til fiskjar meira sér
til gamans, einnig var hann með
kindur í nokkur ár.
Bjarni kvæntist Báru Sæmunds-
dóttur 1968. Hún átti þá hús að
Brekkugötu 14 og þangað flutti hann
til hennar. Á Brekkugötunni voru
þau til 1975 en þá keyptu þau Að-
algötu 7, þar hafði áður verið bakarí,
hótel og verslun. Þarna kunnu þau
vel við sig, breyttu hótelhæðinni í
íbúð og leigðu af og til verslunarhús-
næðið á götuhæðinni. Í næsta húsi
bjuggu foreldrar Báru, þau Salbjörg
og Sæmundur, sem þau sinntu af
mikilli alúð, og þótti þeim þægilegra
að líta til með þeim með því að hafa
þau í nálægðinni.
Bjarni var hógvær og dagsfar-
sprúður maður, þó að hann færi ekki
mikið á meðal fólks þá fylgdist hann
grannt með því sem var að gerast í
heimabænum og þjóðmálum í gegn-
um fjölmiðlana, dagblöð, útvarp og
sjónvarp. Maður fékk oft meiri frétt-
ir frá honum en þeim sem voru meira
á ferðinni, og alltaf var gaman að
koma í heimsókn til þeirra Báru og
ræða við þau og þiggja góðar veit-
ingar. Hann hafði gaman af að fara í
gönguferðir bæði með Báru en þó
oftar með Sæbjörgu dóttur sinni.
Fjölskyldan fór í nokkrar utan-
landsferðir með Verkalýðsfélaginu
Einingu og hafði Bjarni mjög gaman
af þeim ferðalögum. Við myndaskoð-
un úr ferðunum var Bjarni glöggur á
að muna þá staði sem þau höfðu
komið á og sérkenni þeirra. Eftir að
dóttir þeirra Sæbjörg flutti til
Reykjavíkur dvöldu foreldrar henn-
ar oft hjá henni og þá oftast í nokkr-
ar vikur. Bjarni kunni vel við sig fyr-
ir sunnan, fór í stuttar gönguferðir
og í verslanir og hafði þá áhuga á að
líta á alls konar verkfæri því hann
stundaði trérennismíði heima í frí-
stundum meðan hann hafði heilsu til.
Ég votta Báru uppeldisystur
minni og frænku svo og Sæbjörgu
dóttur hennar mína innilegustu sam-
úð.
Sveinbjörn Sigurðsson
frá Vatnsenda.
Bjarni Kristinn
Ingólfsson
Að eiga svona afa er
svo dýrmætt. Þarna
var alveg hörkukall á ferð og það
þýddi ekki að vera með neinn aum-
ingjaskap en þrátt fyrir það varstu
líka svo blíður, góður, fyndinn og
skemmtilegur. Afi, þú hefur kennt
mér svo margt eins og t.d. umgengni
við dýr. Alltaf þegar ég fór í hest-
Þorsteinn Arnar
Andrésson
✝ Þorsteinn ArnarAndrésson bif-
reiðastjóri fæddist á
Saurum í Hraun-
hreppi 2. maí 1933.
Hann lést á hjúkr-
unarheimilinu Eir í
Grafarvogi 1. febr-
úar síðastliðinn og
var jarðsunginn frá
Fríkirkjunni í
Reykjavík 7. febr-
úar.
húsið til hans lærði ég
eitthvað nýtt. Ef ég
var eittvað treg til eða
hrædd þá sagði hann
gjarnan: „Hvað, getur
þú þetta ekki, stelpa?“
Þá var nú ekkert ann-
að hægt en að bíta á
jaxlinn og láta sig hafa
það og yfirvinna
hræðsluna.
Og svo var það afa-
kexið sem mátti aldrei
klárast á kaffistofunni
hjá honum í hesthús-
inu.
Ég er svo ánægð með að hafa átt
sumarbústað við hliðina á þér og
ömmu og þannig getað eytt fleiri
stundum með ykkur. Þótt maður
væri nú oft tregur til að fara upp í
bústað sökum unglingaveiki er ég
þakklát í dag fyrir að hafa verið
„pínd í upp í bústað“ eins og maður
kallaði það því þaðan á ég margar
minningar um þig eins og úr göngu-
ferðunum sem við Andri fórum
stundum með þér þó að Andri hafi nú
verið duglegri við það. Einnig man
ég svo vel eftir því þegar varðeld-
urinn var og þið amma tókuð stund-
um dansspor eða þegar þú hljópst á
eftir manni úti með látum og maður
hljóp burt frá þér alveg eins og vit-
leysingur. Þetta eru allt dýrmætar
minningar sem ég á um þig og er svo
þakklát fyrir að eiga og muna.
Þegar ég kom og kvaddi þig tók ég
í höndina á þér og viti menn, hún var
hlý en alltaf þegar maður var lítill og
kom inn með kaldar hendur var ekk-
ert betra en að lauma litlum lófa í
stórar hendur og hlýja sér.
Elsku afi, mér þykir alveg óend-
anlega vænt um þig og á eftir að
sakna þín en ég get huggað mig við
að núna ertu frjáls og hættur að vera
veikur og ég veit að þú átt eftir að
fylgjast með okkur öllum.
Guð geymi þig og góða nótt, elsku
afi minn.
Þín
Íris Dögg.
Ég var mikið í Melgerðinu hjá
Steina og Fífí þegar ég var yngri og
alltaf var gott að koma þangað. Ég
minnist Steina sem skemmtilegs og
glettins frænda sem þreyttist aldrei
við að skafa ljúffengar rófur fyrir
litlu frænku sína. Mér þykir ægilega
vænt um minningar mínar um hann
Steina og mun geyma þær vel í
hjarta mínu.
Með þessu ljóði langar mig að
minnast glettna frænda míns sem nú
hefur fengið hvíldina.
Þú komst í hlaðið á hvítum hesti,
þú komst með vor í augum þér.
Ég söng og fagnaði góðum gesti
og gaf þér hjartað í brjósti mér.
Ég heyri álengdar hófadyninn,
ég horfi langt á eftir þér.
Og bjart er alltaf um besta vininn
og blítt er nafn hans á vörum mér.
Þó líði dagar og líði nætur,
má lengi rekja gömul spor.
Þó kuldinn næði um daladætur,
þá dreymir allar um sól og vor.
(Davíð Stefánsson)
Berglind Dögg Bragadóttir.
Morgunblaðið birtir minning-
argreinar alla útgáfudagana.
Skil | Greinarnar skal senda í gegn-
um vefsíðu Morgunblaðsins: mbl.is –
smella á reitinn Senda efni til Morg-
unblaðsins – þá birtist valkosturinn
Minningargreinar ásamt frekari upp-
lýsingum.
Skilafrestur | Ef birta á minning-
argrein á útfarardegi verður hún að
berast fyrir hádegi tveimur virkum
dögum fyrr (á föstudegi ef útför er á
mánudegi eða þriðjudegi). Ef útför
hefur farið fram eða grein berst ekki
innan hins tiltekna skilafrests er ekki
unnt að lofa ákveðnum birtingardegi.
Þar sem pláss er takmarkað getur
birting dregist, enda þótt grein berist
áður en skilafrestur rennur út.
Lengd | Minningargreinar séu ekki
lengri en 3.000 slög (stafir með bilum
- mælt í Tools/Word Count). Ekki er
unnt að senda lengri grein. Hægt er
að senda örstutta kveðju, HINSTU
KVEÐJU, 5-15 línur, og votta þeim
sem kvaddur er virðingu sína án þess
að það sé gert með langri grein.
Minningargreinar