Morgunblaðið - 23.02.2007, Blaðsíða 44

44 FÖSTUDAGUR 23. FEBRÚAR 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
Elsku Hlynur.
Eftir að pabbi þinn hringdi í okk-
ur og sagði að þú værir dáinn, sitj-
um við með sorg og trega í hjarta
og tár í augum. Af hverju þú? Þetta
getur ekki verið satt. Við spyrjum;
hver er tilgangur lífsins? Þú sem
fórst svo sæll og glaður í þetta
ferðalag og að þú skulir ekki koma
til baka, heldur lenda í þessu hræði-
lega slysi, sem enginn getur skilið.
Það var allt svo bjart framundan
hjá þér, nýfluttur í aðra íbúð, kom-
inn með unnustu og nýja vinnu.
Þetta er svo hræðilega sárt og erf-
itt.
Við munum alltaf eftir því þegar
þið fjölskyldan fluttuð til Húsavík-
ur, þú aðeins 5 ára og systir þín 2
ára. Nánast á fyrstu viku ykkar þar,
náðist svo góð vinátta á milli fjöl-
skyldu þinnar og okkar sem alltaf
hefur haldist síðan og teljum við
það forréttindi að hafa kynnst svo
góðu fólki eins og ykkur. Okkur er
svo minnisstætt atvik þegar þú eitt
sinn varst að passa Perlu. Pabbi
þinn hafði skroppið um kvöldið að
sækja mömmu þína í vinnuna sem
þú vissir. Þú vaknar upp og ákveður
að fara á móti þeim og vekur Perlu,
klæðir hana í föt í stað þess að skilja
hana eftir eina heima. Þið systkinin
lögðuð af stað niður hólinn hönd í
hönd. Tveir litlir smjörvar eins og
pabbi þinn tekur til orða. Við höld-
um að þau gleymi þessari sjón seint
að það voru þau sem áttu litlu
smjörvana. Þarna lýsir það þér hvað
þér þótti vænt um systur þína og
hve ábyrgðarfullur þú varst. Þér
var hægt að treysta. Í einum af
þessum góðu heimboðum í Tún-
brekkunni sátum við nokkur eftir
ásamt þér og góðum vinum þínum
og fóru þið að rifja upp gömul
prakkarastrik frá Húsavík þegar
þið voruð litlir. Mikið var hlegið og
skemmt sér og við erum ekki viss
um að við foreldrarnir hefðum hleg-
ið þegar þau áttu sér stað þó sak-
laus væru.
Elsku Hlynur, við fylgdumst með
þér stækka og eftir að þú varðst
fullorðinn höfum við hitt þig í Litla-
hjalla í heimsókn hjá foreldrum
þínu og þá með hann Huga Snæ
sem aðeins er 6 ára í dag. Þú varst
svo stoltur af honum og góður
pabbi. Enda er hann lifandi eftir-
mynd þín að okkur finnst. Og veit
ég að hann á eftir að ylja afa og
ömmu sem eiga nú um svo sárt að
binda.
Elsku Hugi Snær, ég veit að þú
átt góðar minningar um pabba þinn
og missir hans er mikill. Í dag skil-
ur þú þetta ekki og spyrð hver gerir
það sem pabbi gerði með mér, en
seinna gerir þú það.
Nú kveðjum við þig elsku Hlynur
með sárum söknuði og biðjum guð
að umvefja þig örmum sínum og
varðveita sálu þína.
Kæru vinir, Konni og Bína, Hugi
Snær, Perla, Högni, Salka Heiður,
Katla Móey og aðrir aðstandendur.
Megi Guð gefa ykkur styrk í þessari
miklu sorg og styrkja ykkur á þess-
um erfiðum tímum. Við vitum að hjá
ykkur er sorgin og missirinn mest-
ur.
Svo viðkvæmt er lífið
sem vordagsins blóm
er verður að hlíta þeim lögum
að beygja sig undir þann allsherjar dóm
sem ævina telur í dögum.
Við áttum hér saman svo indæla stund
sem aldrei mér hverfur úr minni
og nú ertu gengin á guðanna fund
það geislar af minningu þinni.
(F.S.)
Ávallt ykkar vinir
Kolbrún og Guðmundur.
Það var mikið áfall að heyra af
fráfalli Hlyns. Sársauki, vantrú,
sorg og reiði fyllti hugann. Reiðin
beindist að því hvernig andlát hans
bar að, hvernig slíkt slys gat orðið.
En reiðin er tilgangslaus og veitir
skammvinna útrás. Eftir situr sorg-
in og tómarúmið sem Hlynur skilur
eftir.
Hlynur var maður sem svo ótal-
margir þekktu. Hann átti marga
vini og traustari vin en hann var
ekki að finna. Við Hlynur bjuggum
saman í nokkur ár en hættum aldrei
vinskap eftir að sambandinu lauk.
Hann hélt einnig sambandi við mína
fjölskyldu eins og Emblu systur og
mömmu. Ég veit að það var þeim
mikils virði og þær sakna hans sárt.
Amma og hann voru einnig góðir
vinir. Enginn gat rætt stöðu þjóð-
félagsmála eins og þau tvö. Sátu
þau venjulega að spjalli í Mosó,
löngu eftir að allir voru staðnir upp
frá borðum. Bæði höfðu jafn gaman
af að fylgjast með fréttum og kryfja
málin til mergjar.
Hlynur var minn helsti trúnaðar-
vinur, betri hlustandi var vandfund-
inn. Þeir sem mig þekkja vita að
mikla þolinmæði þarf til að hlusta á
hinar ýmsu vangaveltur mínar.
Hlynur var sérstaklega þolinmóður
og hlustaði af áhuga. Hann benti
mér alloft á hina hliðina á málinu,
venjulega með sínum lúmska húm-
or. Ekki efaðist ég um trúnað hans.
Aldrei sagði hann nokkrum manni
það sem honum var sagt um annað
fólk. Stundum reyndi maður að toga
eitthvað uppúr honum um aðra en
hann sinnti því engu og var fljótur
að beina samræðum á aðra braut.
Þessa tækni hef ég reynt að tileinka
mér með misjöfnum árangri, eins og
fleira gott sem hann kenndi mér.
Fjölskylda Hlyns er dásamlegt
fólk. Ennþá skreppur maður í Litla-
hjalla á aðfangadag og sækir pakk-
ana sína nú mörgum árum seinna!
Foreldrar Hlyns, Konni og Bína,
búa yfir gleði og ást sem streymir
frá þeim. Guð gefi að þau geti varð-
veitt hamingju sína, þrátt fyrir
þetta mikla áfall. Þau eru mörgum
svo dýrmæt. Þau elskuðu Hlyn heitt
og voru svo stolt af honum. Og
Perla systir hans líka. Enda talaði
Hlynur alltaf um fjölskyldu sína af
sérstakri ástúð og virðingu. Sam-
bandið þeirra á milli var einstakt.
Og þau elska Huga son hans á sama
hátt. Megi þeirra tengsl við hann
dafna enn.
Hugi minn, vertu sterkur og
mundu að pabbi er alltaf með þér og
í þér, því þú ert eins og hann: „Al-
gjör snillingur“, eins og Hlynur
sagði svo oft um þig! Hugi, Konni,
Bína, Perla, Högni og Rósa, sem öll
elskuðuð Hlyn. Guð styrki ykkur og
beri gegnum þennan erfiða tíma og
alla framtíð án Hlyns.
Og Hlynsinn minn, hafðu það gott
hjá Guði.
Ingibjörg Torfadóttir.
Elsku Hlynur.
Ég á erfitt með að trúa því að ég
sitji hér og skrifi minningargrein
um æskuvin minn og félaga í 30 ár.
Hvernig getur lífið verið svona
ósanngjarnt. Ég náði samt að
þekkja þig í 30 ár, allt frá því að við
vorum pínulitlir pollar á Húsavík,
ég drekkandi mjólk og þú kaffi.
Alltaf fannst mér það jafnskrítið að
þú drakkst kaffi sem gutti. Ég var
svo heppinn að fá að kynnast þér
um leið og þú og foreldrar þínir
fluttu til Húsavíkur, þú 5 ára og ég
6 ára. Kynntumst við í gegnum for-
eldra okkar því feður okkar og
mæður unnu saman og var ósjaldan
sem maður gisti hjá ykkur í Heið-
argerðinu. Ég hjá þér og systir mín
hjá Perlu og man ég það núna eins
og það hefði gerst í gær og man
alltaf eftir því hvað þú hugsaðir vel
um Perlu og gast passað hana ung-
ur. Ég man líka að þú varst gæddur
ýmsum hæfileikum sem barn. Það
verður sennilega seint leikið eftir að
10, 11 og 12 ára gutti ynni víða-
vangshlaupið á Húsavík 3 ár í röð
og er þessi bikar merktur með nafn-
inu þínu á Þjóðminjasafninu á
Húsavík. Ég man líka oft eftir því
að við ræddum um að fara og ná í
hann þegar við yrðum eldri því að
okkur fannst að þú hefðir átt að
eiga hann. Einnig varstu liðtækur í
fótbolta og man ég það að þú skor-
aðir stundum mörk beint úr horn-
spyrnum með þínum öfluga vinstri
fæti. Nokkur prakkarastrik koma
einnig upp í hugann sem ég held
bara út af fyrir mig. Síðan fluttir þú
til Akureyrar og gisti ég þar og var
margt skemmtilegt brallað á ung-
lingsárunum. Síðan fluttum við og
foreldrar okkar suður á svipuðum
tíma og alltaf héldum við ágætis
sambandi.
Hlynur minn, að missa þig er
hrikalega sárt en ég fékk þó að
þekkja þig svo lengi, lengur en
flesta aðra og á ég bara góðar minn-
ingar um þig og okkar vináttu. Man
ég ekki eftir því að við höfðum
nokkurn tímann rifist í öll þessi 30
ár. Ég mun geyma minningarnar
um þig í hjarta mínu um aldur og
ævi og veit ég að þú munt koma oft
upp í hugann í framtíðinni. Þú varst
einstakur félagi.
Hugi Snær, Konni, Bína, Perla og
Högni, ég votta mína dýpstu samúð
og Guð veiti ykkur styrk á þessum
erfiðu tímum.
Þinn vinur
Þórarinn
Guðmundsson.
Við Hlynur þekktumst frá ung-
lingsárunum en þá bjuggum við
báðir á Akureyri. Ekki er hægt að
segja að við höfum þekkst vel á
þeim tíma en eins og í öðrum minni
bæjum þekktust allir sem voru á
sama aldri og við vorum í sama ár-
gangi í Gagnfræðaskóla Akureyrar.
Þar þekktu allir Hlyn því hann var
nokkuð áberandi í skólanum, átti
marga vini og hafði sig mikið í
frammi.
Það var þó ekki fyrr en ég leysti
af í Ráðhúsi Reykjavíkur síðastliðið
sumar að kynni okkar urðu nánari.
Þar unnum við á sömu skrifstofu
allt sumarið og áttum mikil og góð
samskipti. Við fórum saman í mat,
gengum oft saman í kringum tjörn-
ina, spjölluðum um heima og geima
og hittumst oft eftir vinnu. Þetta
sumar uppgötvaði ég hversu skarp-
greindur og hversu mikill húmoristi
Hlynur var. Við vorum þarna nokk-
ur á skrifstofunni sem vorum sam-
mála um að þetta hafi verið besti
vinnustaðaandi sem við hefðum
upplifað og þáttur Hlyns í honum
var ekki lítill. Með sínum ótrúlega
beitta og skemmtilega húmor skap-
aði hann alltaf létta stemningu í
kringum sig.
Eftir sumarið héldum við öll
hvert í sína áttina en vorum harð-
ákveðin í því að hittast aftur næst
þegar við værum öll á landinu og
eiga góða stund saman. Sú stund
átti að vera núna í vikunni en í stað
þess að fá að njóta skemmtilegrar
stundar bíður okkar hinna það erf-
iða verkefni að kveðja góðan mann.
Það ríkir mikil sorg í okkar hópi og
hjá öllum þeim sem þekktu Hlyn.
Góður félagi hefur nú kvatt þennan
heim en við vitum að hann mun
dvelja á góðum stað í æðri vistaver-
um.
Ég sendi mínar dýpstu samúðar-
kveðjur til foreldra Hlyns, sonar
hans, Högna, Perlu og allrar fjöl-
skyldunnar. Hugur minn er allur
hjá ykkur á þessum erfiðu tímum.
Sigfús Þ. Sigmundsson
Elsku Hlynur, ofurtöffari og sjar-
matröll.
Við kynntumst haustið 2004 þeg-
ar við hófum störf í Ráðhúsinu.
Ráðhúsið var undarlegur staður og
við héldum saman á meðan við vor-
um að venjast andrúmsloftinu. Við
urðum fljótt góðir félagar og unnum
mikið saman. Svo voru skipulags-
breytingar, mannabreytingar, flutn-
ingar á milli húsa og alls kyns flækj-
ur en við bara leystum það. Það
lýsti þér í hnotskurn, aldrei neitt
vandamál. Hlutirnir leystir. Þú
varst engin dramadrottning. Dálítill
nöldrari stundum. Eins og gamall
kall. En það var bara fyndið og
ómissandi hluti af þér.
Samræðurnar. Einræðurnar. Þú
varst sögumaður. Í hvert skipti sem
þú talaðir um Huga birti yfir þér.
Það sýndi mér líka hvað þú varst
góður drengur hversu fallega þú
talaðir um barnsmóður þína. Það
var hægt að tala við þig um allt.
Pólitík, algóritma, barnauppeldi,
meðallíftíma osts á eldhúsbekk, and
if statements og lúppur – bæði í for-
ritun og í lífinu, hægt að tala nörd
við þig án þess að tapa kúlinu. Mús-
ík, staðsetning Sifjar innan hest-
húss, meiri pólitík, matseld, bjór,
stöðlun bungna, rokk, T-SQL, mús-
ík og pólitík.
Við hlógum mikið saman. Við tók-
umst líka oft á. Enda varstu fjand-
anum þrjóskari. Og hornóttur á
köflum. En við tókumst á af heil-
indum, þú varst heill. Þú sagðir það
sem þú meintir og meintir það sem
þú sagðir. Það var hægt að treysta
þér. Og þú varst skilningsríkur og
hlýr. Þú hlustaðir en talaðir líka. Þú
hjálpaðir mér þegar ég átti erfitt.
Og ég vil trúa því að ég hafi hjálpað
þér. Þú varst eiginlega alltaf með
bros á vör. Og þó að það væri köfl-
óttur dagur og þú hafðir allt á horn-
um þér var húmorinn aldrei langt
undan.
Ást og appelsínur. Ofboðslega
mikið af kaffi. Og eilítill bjór. Það
sem ekki má. Ofurást þín á Pizza
King og fordæming á hnetum og
kókos. Það voru víst ekki leiðindin í
kringum þig. Ég trúi því að þú sért
núna á góðum stað með yndislegt
glottið á sínum stað umvafinn
dvergum.
Við stofnum ekki fyrirtækið okk-
ar Half&Half. Ævisagan „Rýnt í
kóðann“ verður ekki gefin út. Það
mætir enginn á Tjarnardansleik í
gallabuxum og leðurjakka í ár. Ég
sakna þín.
Elsku Hugi litli, foreldrar Hlyns,
systir hans og mágur og aðrir ná-
komnir, minningin lifir um góðan
dreng. Ég vona að hún styrki ykkur
á þessum erfiðu tímum.
Alfa.
Það er sárt að hugsa til þess að
Hlynur sé ekki lengur á meðal okk-
ar. Lífið er óútreiknanlegt og að fá
tilkynningu um það að Hlynur,
maður á besta aldri, hafi látist af
slysförum, sýnir manni það svo
sannarlega.
Minning mín um Hlyn er sú að
hann var mikill húmoristi, mjög orð-
heppinn maður sem sá alltaf spaugi-
legu hliðarnar á lífinu og tilverunni.
Að hlusta og horfa á Hlyn segja
sögur var hrein unun, andlit hans
ljómaði, hann hafði svo gaman að
því. Hvar sem Hlynur kom, var
hann hrókur alls fagnaðar og reytti
af sér brandarana. Hann var sú
manngerð sem tók lífinu svona
mátulega alvarlega sem er mjög
góður eiginleiki.
Hlynur var vinnufélagi minn.
Hann var metnaðarfullur í vinnu og
var mjög fær forritari sem hafði
mikinn skilning á því sem hann var
að gera. Hann hafði líka alltaf
sterkar skoðanir á þeim verkefnum
sem hann tók sér fyrir hendur. Á
álagstímum vann Hlynur frá
morgni til kvölds og gott betur en
það en hann hafði samt þann eig-
inleika þrátt fyrirmikla vinnu að
halda fast í húmorinn.
Með Hlyni átti maður góðar
stundir í vinnu sem og utan hennar.
Eitt er víst að Hlynur er á góðum
stað og er á meðal okkar í anda. Það
er víst að húmorinn hans og frasar
munu lifa áfram í mínum huga. Guð
veri með honum.
Ég votta foreldrum Hlyns og eft-
irlifandi syni hans Huga Snæ alla
mína samúð.
Hafsteinn
Friðfinnsson.
Hlynur er dáinn! Þessi setning á
eftir að hljóma aftur og aftur í huga
mér. Hvernig gat þetta gerst? Síð-
ast þegar við Hlynur hittumst var
hann að spyrja mig út í hvernig
borg Stokkhólmur væri. Ég hældi
henni mikið, eyddi sjálfur viku þar
fyrir jólin 2005 og fannst mikið til
hennar koma. Hlynur þurfti rétt að
skreppa þangað í einn dag í þessari
ferð sinni sem bæði átti að vera
vinnu- og skemmtiferð. Svona getur
lífið verið hverfult.
Við Hlynur kynntumst fyrst þeg-
ar við vorum vinnufélagar hjá Net-
verki. Reyndar þekktumst við ekki
mikið árin sem við unnum saman,
það var mikið að gerast hjá honum
á þessum tíma og eignaðist hann
soninn, Huga, sem hann var mjög
stoltur af og talaði mikið um.
En síðustu ár var Hlynur einhver
besti og traustasti vinur sem ég hef
átt. Við stofnuðum meðal annars
saman hina gríðarlegu vinsælu
hljómsveit Printers þar sem Hlynur
var bassaleikari. Hver man til dæm-
is ekki eftir lögunum My Docu-
ments, Shortcut This, Access Me og
Take My Word svo nokkur séu
nefnd. Tónleikaferðin okkar Out Of
Paper sló svo rækilega í gegn að
það á eftir að lifa í manna minnum
um ókomin ár.
Við vorum einnig saman í vín- og
matarklúbbnum VM. Hlynur var
nýgenginn í klúbbinn og átti einmitt
eftir að sjá um sinn fyrsta fund sem
hann var búinn að áætla að yrði í
byrjun mars, því hann hefði ekki
tíma fyrir hann í febrúar. Við hinir
klúbbmeðlimirnir höfum ákveðið að
halda þennan fund í minningu hans
föstudaginn 8. mars. Við munum
skála fyrir afmælisdegi hans, en
hann hefði orðið 34 ára 5. mars.
Hlynur var hrókur alls fagnaðar
hvert sem hann fór. Hann þekkti
marga og öllum líkaði vel við hann.
Hann var mjög áhugasamur um
vinnuna sína og áorkaði miklu, var
alltaf með mörg járn í eldinum.
Hann hafði þó alltaf tíma fyrir vini
sína og hittumst við oft á kvöldin, þá
yfirleitt yfir bjór á Ölstofunni. Alltaf
þegar eitthvað bjátaði á gat ég
hringt í Hlyn og það var alveg á
hreinu að eftir það símtal leið mér
alltaf mun betur.
Hlynur, ég á eftir að sakna þín
svo óendanlega mikið. Þegar ég
spila póker, þegar ég horfi á fót-
bolta, þegar ég fer á tónleika, þegar
ég hleyp 10 km, þegar ég tala um
pólitík, þegar ég horfi á HM í hand-
bolta, þegar ég hlusta á System Of
A Down, þegar ég spila pílu, þegar
ég heyri minnst á kjötkveðjuhátíð-
ina í Ríó, þegar ég drekk bjór (sér-
staklega á Ölstofunni) og bara yf-
irleitt á hverjum degi. Ég er stoltur
af að hafa kynnst þér, þú varst
sannur vinur og öðlingur fram í
fingurgóma. Ég leyfi mér að vitna í
Stein Steinarr þar sem hann skrifar
í minningargrein um Magnús Ás-
geirsson: „Hvernig má það ske að
þessi skæri logi lífs og snilldar sé nú
að engu orðinn.“ Ég votta syni, for-
eldrum, systur og mági, kærustu og
öðrum vinum og vandamönnum
Hlyns mína dýpstu samúð. Þinn
vinur,
Finnur Sigurðsson.
Við kveðjum nú kæran vin og fé-
laga úr VM, fyrr en nokkurn okkar
óraði fyrir. Okkar ágæti félagsskap-
ur hófst þegar við vorum allir við
störf hjá hugbúnaðarfyrirtækinu
Netverk. Strax við fyrstu kynni
kom í ljós að Hlynur var sterkur
persónuleiki og gæddur mörgum
mannkostum. Þó svo að Netverk
hafi hætt starfsemi 2002 hélst vin-
skapur okkar áfram og hittumst við
reglulega hvort sem var á VM-fund-
um, pílukvöldum eða bara til að
spjalla. Á þessum tíma hefur Hlyn-
ur gefið mikið af sér og haft áhrif á
líf okkar. Það er sárt að missa hann,
því fylgir sorg og söknuður. Hlynur
öðlaðist virðingu okkar, vináttu og
traust og við erum þakklátir fyrir
að hafa átt hann að. Minning hans
lifir áfram og styrkir okkur. Við
kveðjum Hlyn með þessu ljóðabroti
sem lýsir vel hug okkar allra á þess-
ari stundu:
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Við vottum fjölskyldu Hlyns sam-
úð okkar á þessum erfiðu tímum.
Vertu sæll VM-bróðir, þín er sárt
saknað.
Emil Örn Evertsson, Finnur
Sigurðsson, Friðrik Þór Reyn-
isson, Gísli Björn Heimisson,
Halldór Jónsson, Haukur Þór
Lúðvíksson og Úlfar Þór
Björnsson.
Hlynur Heiðberg
Konráðsson