Morgunblaðið - 23.02.2007, Blaðsíða 48

48 FÖSTUDAGUR 23. FEBRÚAR 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Ríkarð Jón Ás-geirsson fæddist
á Siglufirði 14. febr-
úar 1926. Hann lést
á LSH við Hring-
braut 17. febrúar
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Ásgeir Pétursson, f.
10.5. 1906, d. 10.4.
1933, og Guðrún
Sveinsdóttir, f.
18.12. 1907, d. 18.9.
1964.
Ríkarð ólst upp
hjá fósturforeldrum
móður sinnar sem hann og systur
hans, Brynja, Kolbrún og Sig-
urlína, kölluðu alltaf ömmu og afa,
Friðrikku Þorsteinsdóttur og Jóni
Jónassyni.
Ríkarð kvæntist 1950 Guðrúnu
Ingigerði Jónsdóttur, f. 23.2. 1929,
d. 23.4. 1969. Foreldrar hennar
voru Jón Ásmundsson, f. 2.10.
1900, d. 23.1. 1976, og Vilborg Guð-
mundsdóttir, f. 7.6. 1897, d. 26.5.
1939. Ríkarð og Guðrún eignuðust
einn son, Jón Ásgeir, f. 28.11. 1966.
Eiginkona hans er Björg Skúla-
Morávek, Jóhann Morávek og
Nína María Morávek og barnabörn
hennar eru níu talsins
Árið sem Rikki og Rúna giftu sig
keyptu þau sér lítið kot í Höfnum,
sem hét Nýlenda, og byggðu þar
myndarlegt hús árið 1950. Ríkarð
gegndi starfi meðhjálpara við
Kirkjuvogskirkju í Höfnum og var
líka safnaðarfulltrúi við sama
söfnuð.
Ríkarð lék í mörgum sjónvarps-
auglýsingum og kvikmyndum á
vegum Sagafilm. Hann hafði unun
af allri gróðurrækt og hafði mjög
gaman af að planta og prófa að
rækta nýjar plöntur og jurtir og
ber garðurinn á Kópavogsbraut 94
þess merki. Hann var líka mikill
fuglavinur, sá um að gefa þeim
alla daga. Ef hann var seinn á sér
létu þeir hann vita það með því að
pikka á svefnherbergisgluggann.
Hann merkti allar sínar plöntur
sem hann gróðursetti í garðinum á
Kópavogsbraut. Árið 1963 skrifaði
Sigurður Hreiðar bók um Rikka
sem bar heitið „Alltaf má fá annað
skip“. Er hún um ævintýri hans á
farmennskuárunum.
Útför Ríkarðs verður gerð frá
Kópavogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 15. Jarðsett verður
í Kirkjuvogskirkjugarði í Höfnum.
dóttir, f. 11.11. 1968.
Foreldrar hennar
eru Skúli Þórsson og
Hrafnhildur Sig-
urbjörnsdóttir. Jón
Ásgeir og Björg eiga
þrjú börn saman,
Andra, f. 1989, Fann-
ar, f. 1991, og Guð-
rúnu Ingigerði, f.
1996. Jón Ásgeir átti
einn son fyrir, Rúrik
Dan, f. 1984.
Ríkarð fór ungur
að heiman og fór til
Bandaríkjanna og
sigldi þaðan á farskipum um öll
heimsins höf á árunum 1942–1947.
Ævistarf hans var hjá bandaríska
hernum á Keflavíkurflugvelli frá
árunum 1950–1997. Hann bjó í
Höfnum á Reykjanesi ásamt konu
sinnu Guðrúnu Ingigerði frá 1950
til 1969 er hún lést og fram til árs-
ins 1976.
Árið 1976 kynntist Ríkarð Sól-
veigu Jóhannsdóttur, f. 19.2. 1930,
og hófu þau sambúð sína 1977 og
hafa búið í Kópavogi síðan. Börn
hennar eru Anna Ragnheiður
Einhvern veginn heldur maður
alltaf að þeir sem standa manni næst
séu eilífir. Og það er skrýtin tilhugs-
un að heyra ekki lengur „hjá Sól-
veigu“ þegar ég hringi á Kópavogs-
brautina. Það kom svo sem ekkert
mikið á óvart þegar þú greindist með
þennan sjúkdóm og í raun undur að
þú hafir lifað þetta lengi þegar hugs-
að er til lífsstíls þíns sem var í hnot-
skurn kaffi, camel, soðin ýsa og kart-
öflur. Vatn, grænmeti og ávextir
taldir þú ekki mönnum bjóðandi og
ætti einungis að notast í dýraríkinu.
En mig langar að þakka þér sam-
fylgdina síðustu 30 árin sem voru
upp og ofan eins gengur í þessu lífi. Á
mörgu höfðum við sameiginlegan
áhuga eins og t.d. tónlist, horfa á
sjónvarp, krossgátublöðin þar sem
þið mamma réðuð krossgáturnar og
ég kláraði svo talnagáturnar,
myndagáturnar í lesbókinni en síð-
ast en ekki síst að spila hin ýmsu spil.
Sérstaklega eru mér minnisstæðir
páskarnir 1986 þegar frumburður
minn lét bíða eftir sér og var tíminn
látinn líða með því að spila á spil.
Enn þann dag í dag hafðir þú orð á
því að endurskoða hefði átt útreikn-
inga í þessum spilum sem undirrituð
sá um. En eitt var það sem við áttum
ekki sameiginlegt og var það mikill
áhugi þinn á garðrækt. Þú reyndir af
miklum mætti að gera þetta áhuga-
mál þitt að mínu en án árangurs. Oft
sendir þú mig heim með fulla fötu af
ýmsum plöntum til að gróðursetja í
garðinn minn en þær enduðu iðulega
sem „flag í fóstur“ á ruslahaugunum.
En þó rötuðu nokkur tré í garðinn
sem dafnað hafa vel og ég veit að þú
átt eftir að líta eftir. En oft fórum við
um garðinn á Kópavogsbrautinni þar
sem þú sýndir mér það sem gróð-
ursett hafði verið og ég dáðist að því
hvað garðurinn var fallegur og þið
mamma dugleg. Þú hafðir gaman af
því að stríða og er ekki hægt að ljúka
þessu án þess að minnast á Hauk
Morthens. Þú vissir (ó)hug minn til
hans og hafðir mikið fyrir ýmsum
uppákomum bara til að angra mig og
er mér þá efst í huga ábyrgðarbréf
frá HM. Þakka þér fyrir hvað þú
reyndist börnum mínum vel, sér-
staklega henni Írenu sem þú gerðir
allt fyrir. Nú sé ég fyrir mér að þú
hljótir að sitja einhvers staðar í Sigl-
firðingabásnum að hitta fólkið þitt,
því samkvæmt ummælum þínum
voru Siglufjörður og Siglfirðingar
bestir og mestir og því álykta ég að
þeir hljóti að eiga sérstakan stað
handan þessa heims.
Dæm svo mildan dauða,
Drottinn, þínu barni,
eins og léttu laufi
lyfti blær frá hjarni,
eins og lítill lækur
ljúki sínu hjali,
þar sem lygn í leyni
liggur marinn svali.
(M. Joch.)
Nína María.
Mig langar að minnast vinar míns
Rikka og deila með þeim sem þekktu
hann broti af þeim mörgu góðu
minningum sem ég á um þann ljúfa
mann.
Rikka kynntist ég fyrir rúmum
tuttugu árum þegar ég fór að venja
komur mínar á Kópavogsbraut 94,
en hann bjó þá þar eins og alla tíð
síðan ásamt tengdamóður minni Sól-
veigu Morávek.
Minningarnar líða hjá ein af ann-
arri. Rikki að spyrja um fiskirí og
segja stoltur fréttir af Jóni Ásgeiri
að moka inn þorskinum út af Eldey,
á trillu þeirra feðga. Rikki með flag í
fóstri áður en hugtakið umhverfis-
vernd varð tamt í íslenskunni. Að
segja sögur af „vellinum“ eða úr sigl-
ingunum og sagði þá gjarnan: „Ég
veit þú trúir því ekki.“
Frábær sögumaður sem kunni þá
list að krydda hæfilega, og alveg
sama af hverjum sagan var, allt var
með svo mikilli glettni, hlýju og virð-
ingu gagnvart þeim sem sagt var frá,
og í kjölfarið einlægur dillandi hlát-
urinn.
Rikki og Sólveig á leið í leikhús,
tónleika eða bara út á lífið, hún svo
nett og þokkafull, hann eins og
blanda af Humphrey Bogart og
Clark Gable. Svo flott par.
Rikki hættur að vinna, saknaði fé-
laganna eins og gengur, en alltaf
sami takturinn, ekkert stress og allt
hafði sinn tíma.
Sé hann í garðinum, með sailor-
húfuna og í bláa gallanum að hlúa að
plöntum frá fjarlægum löndum og ef
þær lifnuðu ekki á 94 var tilgangs-
laust að reyna að planta þeim annars
staðar.Velti viðkvæmum blómum og
laufblöðum trjánna milli langra
grannra fingranna, aldrei of gamall
til að læra og las Garðagróður jafnt
og National Geographic spjaldanna á
milli.
Rikki á pallinum, ber að ofan í sól-
inni, töffari með gull um hálsinn,
brúnn og veðraður eftir siglingarnar,
með kaffi og sígó. Fékk sér oft kaffi
en „bara hálfan bolla“ og rettan
reykt til hálfs, drepið í og restin klár-
uð seinna.
Man ræðuna úr afmælinu mínu.
Rikki og krossgáturnar, og spurn-
ingaspilin.
Stoltur Siglfirðingur alltaf.
Rikki að smíða fuglafóðrara í
skúrnum og horfa á og spá í hegðun
fuglanna og lét sér alltaf svo annt um
þá.
Með Kúdda vini sínum í eldhúsinu,
reykur í lofti.
Eða horft sjónvarpið og ef myndin
var fyndin sagði Rikki oft: „Þetta er
nú meiri asskotans vitleysan,“ milli
hláturrokanna.
Rikki með barnabörnunum að
kveikja upp í arninum. Allt gert í
sælli ró og krökkunum kennt að um-
gangast eldinn af varkárni, þó ömm-
unni þætti stundum nóg um.
Rikki var félagslyndur, en þó dul-
ur á eigin hag.
Það merkti ég í veikindum hans
sem honum fannst ekki vert að ræða
enda alltaf trú á bata. Hann var
heima lengst af og naut þar umönn-
unar Bjargar tengdadóttur sinnar
auk Sólveigar sem vart vék frá hon-
um. Síðustu tvær vikurnar lá Rikki á
LHS og kvaddi þar þennan heim um-
vafinn ástvinum sínum hinn 17. febr-
úar síðastliðinn.
Ég vil hverfa langt,
langt inn á græna skóga
inn í launhelgar trjánna
og gróa þar tré
gleymdur sjálfum mér, finna
ró í djúpum
rótum og þrótt
í ungu ljósþyrstu laufi
leita svo aftur
með visku trjánna
á vit reikulla manna.
(Snorri Hjartarson)
Ég þakka Rikka samfylgdina og
bið Guð að blessa minningu hans.
Steindór.
Fyrir 25 árum kynntist ég Rikka,
eins og hann var alltaf kallaður, þeg-
ar ég kom inn í fjölskylduna hjá Sól-
veigu Morávek, tengdamóður minni.
Þú varst af gamla skólanum, Rikki,
barst konurnar í lífi þínu fyrir
brjósti. Varst ófeiminn að tjá ást
þína við öll tækifæri. Ég hafði lesið
um svona menn í bókum en vissi ekki
að þeir væru til í alvörunni. Sögurnar
þínar af ævintýraferðum þínum hafði
maður bara lesið um í bókum líka, en
það hafðir þú upplifað sjálfur. Kom-
inn af fátæku fólki við Siglufjörð,
fórst á sjóinn 15 ára og stundaðir
siglingar í mörg ár á erlendum fragt-
skipum.
Við Rikki náðum vel saman frá
fyrsta degi. Það voru allir jafnir hjá
honum Rikka, stórir sem smáir.
Börnin mín eiga eftir að njóta góðs af
sögunum hans þegar þau verða eldri,
en Rikki hafði siglt um heimshöfin,
og gat sagt ófáar sögur af samtíð-
armönnum sínum. Þó svo að Rikki
væri ekki líffræðilegur afi barnanna
minna kom aldrei neitt annað til
greina hjá okkur en að kalla hann
afa. Hann var svo sannarlega afi
þeirra, sem gerir þau ríkari fyrir vik-
ið. Það er sárt að sjá á eftir þér en af
jörðu ertu kominn eins og sagt er og
að jörðu muntu aftur verða innan um
gróðurinn sem þú unnir af öllu
hjarta. Allt óx í höndunum á þér og
ber garðurinn þess merki. Kannski
ekki úthugsaður af sprenglærðum
mönnum, en hverja jurt þekktir þú
og hún fékk að lifa. Við eyddum
löngum stundum saman í garðinum,
ég klippti trén en þú sáðir öðrum á
meðan, og passaðir að ég klippti ekki
of mikið. Sem stundum kom fyrir …
þú varst alltaf með græðlinga fyrir
mig að taka með mér heim.
Mesti spenningur barnanna minna
var að bjóða þér góða nótt þegar þau
voru yngri. Það var alltaf gaman að
kyssa Rikka afa góða nótt. Yfirvara-
skeggið kitlaði, og hvað þau gátu
hlegið og þú líka ekki síður. Þetta
voru dásamlegar stundir sem þau
lifa fyrir enn í dag. Okkur er ekki
hlátur í hug í dag en við munum
minnast þessara stunda þegar við
kveðjum þig í síðasta sinn.
Kæra Sólveig, við Emil Örn, Sól-
veig og Salóme sendum þér samúð-
arkveðjur við fráfall Rikka. Jón Ás-
geir, við samhryggjumst þér og
fjölskyldu þinni við fráfall föður þíns.
Kæru vinir, við munum minnast
Rikka með gleði í hjarta.
Kristín.
Elsku afi Rikki, við bræðurnir
söknum þín rosalega. Þá dagana sem
við bræðurnir vorum litlir þótti okk-
ur rosalega gaman að koma í heim-
sókn til þín og ömmu Lillu í Kópa-
voginum. Okkur fannst gaman að
koma til þín í bílskúrinn og fá að
smíða með þér það sem átti að fara í
garðinn um sumarið.
Garðurinn var í uppáhaldi hjá þér
og okkur. Okkur þótti gaman að slá
fyrir þig og mála þakið og leika okk-
ur í tjörninni sem þú bjóst til.
En það sem var alltaf jafn spenn-
andi þegar við og pabbi fórum upp á
herflugvöllinn hjá bandaríska hern-
um var að heimsækja þig í vinnuna
og vinnufélaga þína þar.
Svo fórum við oft með þér suður í
Hafnir, heim í Nýlendu. Það var hús-
ið sem þú og amma Rúna byggðuð.
Við áttum okkar fyrstu ár þar með
mömmu og pabba og þar var gott að
vera.
Við fórum oft með þér í bíltúr í
Kolaportið og líka niður á bryggju í
Kópavogi og Reykjavík til að skoða
bátana.
Gaman var að vera með þér í þessi
ár og okkur þykir rosalega vænt um
þig. Þú varst frábær afi og okkur
þykir rosalega sárt að þurfa að missa
þig svona fljótt.
Þú munt alltaf vera á þeim stað í
hjarta okkar sem þú átt heima í.
Smá ljóð eftir Andra til afa Rikka:
Fuglar fljúga um loftin blá,
ferðast um í löndum,
koma við í garði þínum
og baða sig í tjörnum.
Þínir sonarsynir
Andri og Fannar.
Núna er Rikki afi dáinn og við get-
um ekkert gert við því. Svona er
þetta víst. Það eru þessar góðu og
skemmtilegu minningar, sem hann
skilur eftir, sem skipta mestu máli
fyrir okkur. Þessi óteljandi skipti
sem við systkinin höfum verið í heim-
sókn hjá ömmu og Rikka afa. Alltaf
var hann tilbúinn að leika við okkur.
Hversu oft sátum við inni í stofu
með honum, umvafin þykkum camel-
reyk og spiluðum ólsen, ólsen eins og
bíræfnir fjárhættuspilarar.
Við vissum vel um skaðsemi reyk-
inga, en okkur datt ekki í hug að upp-
lýsa Rikka afa um það, þetta var
bara allt í lagi, þetta var hluti af hon-
um.
Hann gat endalaust lesið fyrir
okkur úr National Geographic um
fjarlæg lönd og upplýst okkur um
undarlega siði og venjur fjarlægra
þjóða.
Þessari kunnáttu komum við síðan
á framfæri við vini okkar þegar við
komum heim til Svíþjóðar, og þeim
fannst við vera svo heppin að eiga
svona gáfaðan afa þarna á Íslandi.
Öll leikritin og tískusýningarnar
sem áttu sér stað á Kópavogsbraut-
inni, og oft vorum við orðin ansi
mörg, frændsystkinin sem tókum
þátt í þessu. Það gat orðið ansi há-
vært,
en alltaf tók Rikki afi brosandi
þátt í öllu, okkur til mikillar gleði, því
hann var svo hugmyndaríkur.
Og garðurinn sem var hans stóra
áhugamál. Þar gat hann dundað sér
endalaust og við vorum alltaf tilbúin
að hjálpa honum, þó svo að við hefð-
um takmarkaðan áhuga á garðyrkju.
Það var bara svo gaman að vera með
honum.
Elsku Rikki afi, við minnumst þín
með virðingu.
Þín verður sárt saknað.
Jan, Davíð og Sigrún
Bergstrand.
Elsku besti afi minn, ég vona að
þér líði vel hjá ömmu Guðrúnu.
Þegar við sátum við arininn, þá
var svo notalegt með þér. Vertu nú
með mér alla daga, ég hugsa alltaf
um þig.
Þitt barnabarn
Guðrún Ingigerður.
Mig langar að kveðja Rikka afa
minn með nokkrum orðum.
Það er skrítið að sitja hérna í hit-
anum í Brasilíu og kveðja þig, afi.
Það var svo gaman að vita hvað þú
hafðir mikinn áhuga á þessu ferða-
lagi hjá mér, alltaf babblandi við mig
þessi fáu orð sem þú kunnir í
spænsku, varst auðvitað sjálfur sjó-
maður og kannaðist aðeins við þetta
suðræna líf. Mamma sagði mér að
hún hefði alltaf lesið fyrir þig bloggið
okkar og þú hefðir fylgst vel með og
það er gaman að vita af því.
Ég minntist þín sérstaklega á
sprengidaginn, því ég veit hversu
gott þér þótti að fá saltkjöt og baun-
ir, fékkst þér alltaf einum of oft á
diskinn sem var annars ekki vaninn
hjá þér.
Ég vil sérstaklega þakka þér þann
tíma sem ég bjó hjá ykkur ömmu á
Kópavogsbrautinni.
Þar var ég alltaf velkominn og þið
vilduð alltaf allt fyrir mig gera, ekk-
ert mál að fá bílinn eða skutlast með
mig hvert sem var. Við spjölluðum
um allt milli himins og jarðar, sér-
staklega á pólitísku nótunum, og ég
man hversu auðveldlega þú gast æst
mig upp þegar við vorum ekki sam-
mála og ég lýsti því yfir að það væri
alls ekki hægt að rökræða við þig, þú
vissir bara allt!
Það er sorglegt að hugsa til þess
að þú verðir ekki heima með ömmu á
Kópavogsbrautinni til þess að taka á
móti mér, en ég veit að þú ert það
spenntur yfir þessu ferðalagi okkar
að þú fylgist með okkur.
Elsku afi. Ég veit að þér líður bet-
ur þar sem þú ert kominn núna.
Ástarfaðir himinhæða,
heyr þú barna þinna kvak,
enn í dag og alla daga
í þinn náðarfaðm mig tak.
Anda þinn lát æ mér stjórna,
auðsveipan gjör huga minn,
og á þinnar elsku vegum
inn mig leið í himin þinn.
(Þýð. Steingr. Thorst.)
Hvíl í friði, afi minn.
Írena Sólveig.
Ríkarð Jón Ásgeirsson
✝
Hjartans þakkir til allra sem sýndu okkur samúð og
hlýhug við andlát og útför eiginkonu minnar, móður
okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
MARÍU PÉTURSDÓTTUR,
Suðurbraut,
Hafnarfirði.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á dvalar- og hjúkrun-
arheimilinu Kumbaravogi fyrir góða umönnun og
elskulegheit.
Guð blessi ykkur öll.
Jens Pétursson,
Oddgeir Jensson, Finnbjörg Holm,
Agnes Jensdóttir, Óttar Guðlaugsson,
Hjalti S. Jensson, Hildur Gunnarsdóttir,
Pétur Jensson, Bjarnheiður Ástgeirsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.