Morgunblaðið - 23.02.2007, Blaðsíða 29

hinar nýstárlegu afurðir á kynning-
unni, sem er opin almenningi og
stendur frá kl. 13–17.
Einn hópurinn sem hefur verið í
samvinnu við Jóhönnu á Háafelli
mun slá upp geitamjólkurbar þar
sem boðið verður upp á geitamjólk-
urdrykki í afar sérstöku formi, en
um er að ræða eins konar mjólk-
urkúlur með mismunandi bragðteg-
undum, en hver bragðtegund end-
urspeglar eiginleika íslensku
geitarinnar. Bragðtegundirnar heita
sem hér segir: graður, sterkur, ást-
sælinn og skemmtilegur. Hin síðast-
nefnda inniheldur t.a.m. geitamjólk,
gulrótarsafa og sólarte (rósaberja-
og myntulauf auk lakkrísrótar).
Dæmi um fleiri íslensk hráefni sem
verða sett í óvenjulegan og spenn-
andi búning á morgun eru skyr, rúg-
brauð og blóðberg.
Mannblendnar skepnur Geitur eru
mun mannblendnari en kindur og
kunna því yfirleitt bara nokkuð vel
að vera knúsaðar.
olíu á pönnu og ristið brauðsneið-
ina í henni þar til hún hefur
drukkið í sig alla olíuna. Gætið
þess að brenni ekki. Fjarlægið
brauðið þegar það er orðin fallega
ljósbrúnt og kælið. Nuddið 1 hvít-
lauksgeira ofan í báðar hliðar
brauðsins og skerið í teninga.
Ristið beikonið í millitíðinni á
heitri pönnunni þar til það er
stökkt og skerið í strimla. Ferskur
eða semi-ferskur geitaostur hent-
ar best í þessa uppskrift, t.d. hinn
franski bûche de chèvre þar sem
hann bráðnar mun jafnar en harð-
ari og þroskaðri ostur. Rétt áður
en salatið er borið fram skal ost-
urinn hitaður í örbylgjuofni þar til
hann er nánast fljótandi. Prófið
ykkur áfram með þykkt og
bræðslutíma. Raðið nú klettasalati
á diska, þar ofan á tómatsneiðum,
því næst beikonstrimlum og
brauðtenginum og ostinum síðast
af öllu.
 Prófið þetta dásamlega salat
t.d. með hvítlauksristuðum humar-
hölum, vel þroskaðri cantaloupe-
melónu, foie-gras andalifrarkæfu
eða rauðvínsbrasaðri kjúklinga-
lifur með ferskri steinselju.
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 23. FEBRÚAR 2007 29
Kínamatur var lengi hug-tak á Íslandi er náði yfirflestalla matargerð semtengdist Asíu með ein-
hverjum hætti, ekki síst ef um var
að ræða mat sem hugsanlega mætti
borða með prjónum, ég tala nú ekki
um ef boðið var upp á súrsæta
sósu. Smám saman hefur þetta nú
sem betur fer verið að breytast,
ekki síst vegna strandhöggs taí-
lenskra veitingastofa um landið allt.
Það má þó segja að kínverskur
matur sé enn nokkuð óljóst hugtak
í huga flestra enda ekki nema von.
Ekki nóg með að innan Kína sé að
finna gífurlega breidd í matargerð,
t.d. eftir landsvæðum, heldur er
einnig verulegur munur á því sem
kalla mætti kínverska matargerð
annars vegar og hins vegar vest-
rænni kínverskri matargerð.
Raunar er margt af því sem við
tengjum við „kínverska“ matargerð
í raun vestræn útgáfa af kínversk-
um hefðum. Vestræna útgáfan þró-
aðist ekki síst í Bandaríkjunum en
þangað flutti mikill fjöldi Kínverja á
nítjándu öld, m.a. til að leggja járn-
brautir. Málsháttakökurnar frægu
eða „fortune cookies“ eiga til dæm-
is ekki uppruna sinn að rekja til
Kína heldur San Francisco og það
sama má segja um rétti á borð við
Chow Mein og Chop Suey.
Alla jafna eru vestrænu réttirnir
sætari og yfirleitt eldaðir með meiri
hraða (t.d. á wok-pönnum) en hinir
kínversku og notkun og val á græn-
meti er mjög ólíkt, en í kínverskri
matargerð er mun meira um sjáv-
arfang en í vestrænum kínverskum
mat.
Vinalegur fjölskyldustaður
En kannski meira um þetta síðar.
Hér á Íslandi má finna nokkur
kínversk veitingahús og hafa mörg
þeirra verið rekin um árabil.
Á Nýbýlavegi í Kópavogi er t.d.
að finna Kínahofið sem er vinalegur
veitingastaður er býður upp á fjöl-
marga kínverska rétti. Þetta er
ekki staður sem lætur mikið yfir
sér – hvorki að utan né innan – og
íburður er ekki mikill. Þarna má sjá
einhverjar dæmigerðar aust-
urlenskar skreytingar á veggjum
og kínversk tónlist streymir úr há-
tölurum. Á borðum eru glerplötur
og borðbúnaður látlaus.
Uppsetning matseðils er með
hefðbundnum hætti, réttir flokkaðir
eftir því hvort aðalhráefnið er kjúk-
lingur, nautakjöt, svínakjöt, önd eða
núðlur.
Við pöntuðum allmarga rétti og
enginn þeirra var beinlínis slæmur,
kannski að undanskilinni snögg-
steiktri önd sem var þurr, seig og
bragðdauf. Það sem veldur þó von-
brigðum er í fyrsta lagi hversu
keimlíkir allir réttirnir voru í
bragði og í öðru lagi hversu bragð-
daufir.
Það breytti litlu um hvaða útgáfu
var að ræða; allir einkenndust rétt-
irnir af nokkurn veginn sama
bragðinu eða kannski öllu heldur
bragðleysinu. Enginn réttur bein-
línis slæmur en jafnvel þeir sem
voru merktir sem sérstaklega
„sterkir“ voru langt frá því að nálg-
ast keim úr chili-pipar.
Það er vel þekkt að í vestrænu
kínversku eldhúsi er oft gengið
mjög langt til að milda matinn
þannig að hann falli öllum í geð.
Hér hafa menn líklega teygt sig
fulllangt til að ná hinum sameigin-
lega samnefnara.
Kínahofið hefur þó sína kosti.
Þetta er vinalegur og þægilegur
fjölskyldustaður og verðlagið virki-
lega sanngjarnt og hófstillt. Máltíð
kostar lítið og þótt maturinn sé
kannski ekki sá bragðmesti má vel
við hann una.
Austrænt yfirbragð
og ljúfur matur
Kínahúsið í Lækjargötu er lík-
lega sá kínverski veitingastaður á
Íslandi sem lengst hefur verið í
samfelldum rekstri og það án þess
að nánast nokkru sé breytt í inn-
réttingum eða matargerð. Enda er
þetta staður sem á marga vini og
fastagesti og það ekki óverð-
skuldað.
Andrúmsloftið á Kínahúsinu er
þægilegt og merkilega austrænt
þótt þetta gamla timburhús láti
ekki mikið yfir sér. Rauður litur
ríkjandi og róandi tónlist, stólarnir
í stíl Cesca-stóla Marcels Breuers.
Bauhaus-stólarnir falla þó að öllu
leyti inn í heildarmyndina og eru
þægilegir fyrir gesti.
Í hádeginu er hægt að fá ódýrt
og gott tilboð í kringum þús-
undkallinn þar sem val er á milli
þriggja rétta – sem einnig má fá
alla á diskinn – og súpa innifalin. Á
kvöldin má svo velja úr fjöl-
breyttum matseðli þar sem réttirnir
eru flestir úr smiðju kantónska eld-
hússins eða Hunan-eldhússins.
Það er eiginlega sama hvað pant-
að er; það er alltaf jafngott. Súr-
sætar rækjur eru til dæmis stökkar
og flottar og rétt hlutföll á milli
rækju og deigs ólíkt því sem yf-
irleitt gerist, sósan mild, bragðgóð
og stökkt kál, paprika og ananas
falla vel að. Nautakjöt með sætri og
góðri Hoi Sin-sósu og svínakjöt í
ostrusósu leyfðu hráefnunum að
njóta sín vel, steiktur kjúklingur
með mildu hnetuolíubragði var
sagður sterkur og hafði fínan chili-
keim. Grænmetið með öllum réttum
fallega niðursneitt, yfirleitt laukur,
gulrætur og paprika ásamt bambus.
Matargerðin nær þeirri kín-
versku en vestrænt kínversku, lit-
rík, bragðmikil og góð. Þjónustan
ávallt ljúf, þægileg og skilvirk þótt
einungis ein manneskja sinni saln-
um hvort sem er í hádeginu eða á
kvöldin. Maturinn er dýrari en í
Kínahofinu en þó langt frá því að
vera dýr, raunar í ódýrari kanti
reykvískra veitingahúsa. Staður
sem svíkur aldrei.
Austrænt og vestrænt
Morgunblaðið/Sverrir
Kínahúsið Líklega sá kínverski veitingastaður á Íslandi sem lengst hefur verið í samfelldum rekstri.
Kínahofið Yfirbragð staðarins er látlaust og matseðill hefðbundinn.
Steingrímur Sigurgeirsson
gagnrýnir veitingastaði


Kínahofið
Nýbýlavegi 20
Kópavogi

Kínahúsið
Lækjargötu 8
Reykjavík