Morgunblaðið - 23.02.2007, Blaðsíða 47

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 23. FEBRÚAR 2007 47
✝ Einar Ingi Theó-dór Ólafsson
fæddist í Reykjavík
23. október 1936.
Hann lést á Kan-
aríeyjum að morgni
11. febrúar síðast-
liðins. Foreldrar
hans voru Guðrún
Ágústa Ein-
arsdóttir, f. á Staða-
felli í Vest-
mannaeyjum 11.
ágúst 1917, d. 15.
júní 1939, og Ólafur
Hólm Theódórsson,
húsvörður hjá Eimskipafélagi Ís-
lands í Reykjavík, f. á Kjarlaks-
stöðum á Fellsströnd 4. sept. 1906,
d. 1. júlí 1972. Einar ólst upp í
Reykjavík hjá föður sínum og fóst-
urmóður, Þóreyju H. Ein-
arsdóttur, f. í Neskaupstað 20. des.
1910, d. í Reykjavík 22. des. 1956.
Systkini Einars eru: 1) Agnar, f.
29. nóv. 1930, maki Erla Ásmunds-
dóttir, 2) Guðrún Birna, f. 18. apríl
1942, maki Ragnar Benediktsson,
3) Guðrún Hólmfríð, f. 29. mars
1944, maki Hersir Oddsson, 4) Ey-
þór Haraldur, f. 29. maí 1959, maki
Unnur Kjartansdóttir.
Fyrri kona Einars er Lilja R. Ei-
Lirio, maki Caleb Wilson og börn
þeirra eru Sigríður Carolyn og
Joshua Warren, b) Adam Lirio,
maki Lilianna Anna Kurkowska, c)
Dalíla Lirio og d) Kristjana Esteé,
3) Sigrún Ólafsdóttir, f. 20. des.
1965, maki Bjarni Magnússon,
börn þeirra eru: a) Birna Rán,
maki Grímur Grétarsson, b) Andri
Már og c) Sandra Lind.
Ungur fór Einar til sjós. Var
hann þar allt þar til hann hóf nám í
rafvirkjun við Iðnskólann í
Reykjavík þaðan sem hann lauk
sveinsprófi árið 1959. Starfaði
hann alla tíð eftir það í greininni.
Starfsferill hans var lengstur hjá
rafverktökunum Þórði Finn-
bogasyni, Ólafi Jenssyni, hjá Segli
hf., á skipum Eimskipafélagsins og
núna síðast hjá Rafboða í Garðabæ
þar til hann lét af störfum sökum
aldurs. Einar var alla tíð mikill
áhugamaður um harmonikku-
tónlist, tók virkan þátt í margs
konar félagsstarfi, var m.a. í stjórn
Félags harmonikkuunnenda í
Reykjavík, var formaður eldrid-
ansaklúbbsins Eldingar sem stóð
fyrir dansleikjum í Hreyfilshúsinu
um árabil og var í stjórn innan
Rafiðnaðarsambandsins. Hjónin
ferðuðust mikið, innanlands sem
utan.
Útför Einars verður gerð frá
Digarneskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.
ríksdóttir en þau
skildu. Börn þeirra
eru: 1) Guðrún
Ágústa, f. 20. júlí
1961, sonur hennar
er Ragnar Ingi og
dóttir hans er Alex-
andra Angela, 2) Ei-
ríkur, f. 30 nóv. 1964.
Seinni kona Einars er
Guðrún Sigríður
Stefánsdóttir, f. 7.
júlí 1942. Foreldrar
hennar eru Stefán
Guðmundsson, f. á
Nýp á Skarðsströnd
8. júní 1913, d. 3. júní 2003, og Sig-
ríður Þórdís Eiðsdóttir, f. á Litlu-
Hvalsá í Hrútafirði 23. mars 1915,
d. 29. maí 1984. Einar og Guðrún
giftust 1. jan. 1975 og eiga saman
soninn Einar Inga, f. 14 mars 1976.
Fyrir átti Guðrún Sigríður þrjár
dætur, fósturdætur Einars, en þær
eru: 1) Þórdís Ólafsdóttir, f. 5. nóv.
1959, maki Einar Jóhannsson,
börn þeirra eru: a) Heiðveig María,
maki Björn Grétarsson og barn
þeirra er Alexía Karen, b) Sig-
urþór Sævar, c) Ingi Freyr og d)
Unna Dís, 2) Guðrún Ragna Ólafs-
dóttir, f. 8. júlí 1962, maki Hrólfur
Björnsson, börn þeirra eru: a) Eva
Elsku Einar minn, Nú ertu horf-
inn á braut, farinn í hinsta ferðalag-
ið, en í hjarta mínu muntu alltaf lifa.
Minning þín verður mér ljós í hverju
sem ég tek mér fyrir hendur.
Drottinn er minn hirðir, mig mun
ekkert bresta.
Á grænum grundum lætur hann mig
hvílast,
leiðir mig að vötnum,
þar sem ég má næðis njóta.
Hann hressir sál mína,
leiðir mig um rétta vegu
fyrir sakir nafns síns.
Jafnvel þótt ég fari um dimman dal,
óttast ég ekkert illt,
því að þú ert hjá mér,
sproti þinn og stafur hugga mig.
Þú býr mér borð
frammi fyrir fjendum mínum,
þú smyr höfuð mitt með olíu,
bikar minn er barmafullur.
Já, gæfa og náð fylgja mér
alla ævidaga mína,
og í húsi Drottins bý ég
langa ævi.
(23. Davíðssálmur)
Ég sakna þín svo mikið og ég mun
elska þig um alla eilífð.
Þín elskandi eiginkona.
Elsku pabbi, þá ertu lagður af stað
í enn eitt ferðalagið þó svo að í þetta
sinn eigirðu ekki afturkvæmt. Það er
alveg ólýsanlega erfitt að þurfa að
kveðja þig. Þú varst alltaf til staðar
og alltaf tilbúinn að hjálpa okkur
þegar eitthvað bjátaði á. Ferðalög
voru algerlega þitt líf og yndi enda
varstu nánast aldrei heima hjá þér,
sérstaklega yfir sumartímann. Þú og
mamma með tjaldvagninn í eftir-
dragi út um allt land, helst að eltast
við næstu harmonikkuhátíð. Það var
alltaf gaman að koma og hitta ykkur
í þessum ferðum ykkar. Svo á haust-
in og veturna var förinni heitið til út-
landa og yfirleitt vorum við ekkert
látin vita fyrr en daginn áður en þið
fóruð. Þið voruð alveg sérstaklega
dugleg í því. Okkur óraði samt ekki
fyrir því að þessi ferð til Kanarí yrði
þín síðasta, en núna ertu á öðru
ferðalagi og nýtur þín án efa vel.
Dansari varstu alltaf mikill þó svo
að minna hafi farið fyrir því á síðustu
árum. Alltaf varstu á dansgólfinu ef
það var hægt. Þið mamma á öllum
dansleikjum sem þið komust á. Núna
dansarðu bara í hjörtum okkar og
minningum þangað til við hittumst
aftur.
Þú spilaðir líka oft brids á sínum
tíma og var það alltaf mikið tilhlökk-
unarefni fyrir hann Einar Inga þeg-
ar bridskvöldin voru haldin heima
hjá ykkur mömmu í Efstahjallanum.
Þá var mamma með fullt af ein-
hverju góðgæti og það var alltaf
gaman að hlusta á ykkur kallana
spjalla þegar þið tókuð ykkur pásu
frá spilamennskunni, að ógleymdu
góðgætinu hjá mömmu.
Það var alveg æðislegt að fylgjast
með því þegar þú tókst þig til og
reyndir að komast í takt við nýja
tíma, keyptir þér farsíma, digital-
myndavél, dvd-spilara og svo tölvu.
Alveg varstu óhræddur við að læra á
þessi nýju tæki, skelltir þér á alls
konar námskeið og reyndir þitt allra
besta. Þú varst reyndar alveg með
eindæmum þrjóskur og hefðir aldrei
verið tilbúinn til að gefast upp. Þú
ætlaðir þér að læra á þetta og það
gekk bara mjög vel hjá þér. Að vísu
var sonurinn duglegur að aðstoða
þig ef þig vantaði að vita eitthvað.
Það var alveg ægilega gaman að
fylgjast með þessu.
Núna ertu farinn af þessari jörð
en þú munt alltaf lifa í hjörtum okkar
þangað til við hittumst aftur. Við
elskum þig og munum sakna þín
mikið. Hafðu samt ekki áhyggjur, við
munum passa mömmu fyrir þig þar
til þið hittist aftur.
Með mikla sorg og mikinn söknuð
í hjarta en samt mikla gleði, yfir tím-
anum sem við fengum með þér,
kveðjum við þig, elsku pabbi. Við
vonum svo sannarlega að þér líði vel.
Þótt ég sé látinn, harmið mig ekki með tár-
um, hugsið ekki um dauðann með harmi
eða ótta. Ég er svo nærri, að hvert eitt tár
ykkar snertir mig og kvelur, þótt látinn
mig haldið.
En þegar þið hlæið og syngið með glöðum
hug, lyftist sál mín upp í mót til ljóssins.
Verið glöð og þakklát fyrir allt sem lífið
gefur og ég, þótt látinn sé, tek þátt í gleði
ykkar yfir lífinu.
(Kahlil Gibran.)
Þín börn,
Einar Ingi, Guðrún Ragna,
Þórdís (Dísa) og Sigrún.
Elsku afi, þá er komið að kveðju-
stund sem verður okkur erfið. Við
viljum þakka fyrir allar þær stundir
sem við höfum átt með ykkur ömmu,
þær eru okkur ómetanlegar. Það eru
ekki allir jafn lánsamir og við að hafa
átt og kynnst eins góðum afa og þér.
Við söknum þín, og allar minning-
arnar um þig varðveitum við í hjört-
um okkar alla tíð. Takk, elsku afi,
fyrir allt.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð. (Vald. Briem)
Birna Rán, Andri Már og
Sandra Lind.
Jæja afi minn. Ég trúi því nú eig-
inlega ekki að þú sért farinn. Í raun-
inni ertu bara farinn í enn eitt ferða-
lagið. Alltaf þegar ég kom í
heimsókn til þín varstu svo
skemmtilegur, þú kitlaðir mig og
varst bara alveg æðislegur. En lífið
verður alltaf að enda og líf þitt var
held ég alveg frábært. Þú varst allt-
af á ferðalagi og skemmtir þér mjög
vel í öllum þessum ferðum bæði
innanlands og utanlands. Og mér
fannst eins og ég væri alltaf að
heyra að þú og amma væruð að fara
í ferðalag. En þú varst alveg æð-
islegur afi og ég mun aldrei gleyma
þér.
Og Guð mun passa þig og fara vel
með þig.
Þín afadóttir
Unna Dís.
Til elsku afa:
Ég leit eina lilju í holti,
hún lifði hjá steinum á mel.
Svo blíð og svo björt og svo auðmjúk.
En blettinn sinn prýddi hún vel.
Ég veit það er úti um engin
mörg önnur sem glitrar og skín.
Ég þræti ekki um litinn né ljómann.
En liljan í holtinu er mín.
Þessi lilja er mín lifandi trú.
Þessi lilja er mín lifandi trú.
Hún er ljós mitt og von mín og yndi.
Þessi lilja er mín lifandi trú.
Og þó að í vindunum visni
á völlum og engjum hvert blóm,
og haustvindar blási um heiðar
með hörðum og deyðandi róm,
og veturinn komi með kulda
og klaka og hríðar og snjó,
hún lifir í hug mér sú lilja
og líf hennar veitir mér fró.
(Þorsteinn Gíslason)
Þín er sárt saknað. Við minnumst
þín með gleði í hjarta, elsku afi, og
við munum passa ömmu vel þangað
til þið hittist aftur. Í hvert sinn er
við heyrum í harmonikku þá hugs-
um við til þín. Með mikilli sorgar-
og saknaðarkveðju.
Þín barnabörn,
Eva Lirio, Adam Lirio og
Dalíla Lirio.
Með þessum fátæklegu orðum
viljum við minnast elskulegs bróður
og mágs sem lést á Kanaríeyjum
11. febr. sl Andlátsfregn Einars var
okkur mikill harmur, en þegar við
hittum þau hjónin rétt fyrir för
þeirra til Kanarí var ekkert sem
benti til þess að þá væri komið að
stund hinnar hinstu kveðju.
Orð mega sín lítils þegar horft er
til allra þeirra yndislegu stunda
sem við systkinin áttum saman.
Einar var aðeins tæplega 3ja ára
þegar hann missti móður sína, Guð-
rúnu Ágústu og stóð þá faðir okkar
frammi fyrir því að halda fjölskyld-
unni saman, með hjálp móður sinn-
ar, ömmu okkar systkinanna, hann
þá einn með tvo drengi, Agnar þann
elsta og Einar. Svo eignast faðir okk-
ar Guðrúnu Birnu, móðir hennar lést
af barnsförum og var hún ættleidd af
móðursystur sinni. Seinna giftist fað-
ir okkar Þóreyju H. Einarsdóttur
sem varð fósturmóðir Einars og móð-
ir þeirrar sem þetta skrifar. Það var
því mikil gæfa fyrir mig að eiga stóra
bróður í heimilinu öll mín uppvaxt-
arár, það vil ég þakka. Yngsti bróðir
okkar er Eyþór og naut hann einnig
nálægðar Einars á sínu æskuheimili.
Minningar streyma fram, um góð-
an, hjálpsaman og skemmtilegan
stóra bróður sem alltaf var til staðar
þegar litla systir þurfti til hans að
leita. Einar var hrókur alls fagnaðar í
hópi sinna vina og aldrei var nokkurt
mál að gera hlutina, „bara að drífa í
þessu“ var hans máti til að virkja fólk
með sér. Þó að húsakynnin hafi ekki
alltaf verið stór og flott á okkar upp-
vaxtarárum, var samkenndin þeim
mun nánari og tengdumst við því
sterkum böndum sem entust okkur
alla ævi. Ekki var ónýtt fyrir mig,
litlu systur, að fá að fylgja Einari á
fótboltavöllinn, í bíó og meira að
segja á gömlu dansana þegar aldur
leyfði og aldrei lét hann mig finna að
það væri óþægilegt að leyfa þeirri
litlu að koma með. Og ekki síst var
það mér mikils virði að eiga góðan
bróður þegar pabbi okkar kom heim
að morgni Þorláksmessu og sagði
okkur að mamma okkar hefði látist
þá um nóttina. Það voru erfiðir tímar
og Einar reyndist mér, þá eins og æv-
inlega, sannarlega góður og sterkur
bróðir. Ég vildi að ég gæti þakkað
Einari persónulega en vona að hann
hafi fundið fyrir þakklæti mínu á ár-
unum sem fylgdu.
Það varð svo eins og gengur að
hvort okkar stofnaði sitt eigið heimili
og á stundum var fjarlægðin lengri,
hann á sjónum á skipum Eimskipa-
félags Íslands og ég í útlöndum, en
svo hittumst við oftar á seinni árum
og eigum við margar góðar minning-
ar um samverustundir með þeim
hjónum, Einari og Unnu. Oft var
hlegið dátt þegar við hittumst alveg
óvænt í útilegum og svo voru fjöl-
skyldumótin líka alveg ógleymanleg
og það síðasta var þegar við öll systk-
inin, fimm að tölu, komum saman til
að halda upp á aldarminningu föður
okkar. Einar var þá sem fyrr hrókur
alls fagnaðar og ekkert okkar óraði
fyrir að skarð yrði svo fljótt komið í
systkinahópinn. Það góða í þessu öllu
er þó, að hann kvaddi glaður í návist
sinnar góðu konu Unnu og þurfti ekki
að eiga langa banalegu, en erfiðast er
það fyrir eiginkonuna og nánustu
fjölskyldu sem sér á eftir góðum
dreng með svo snöggum hætti.
Elsku Unna og börn, við dáumst að
styrk ykkar og vottum ykkur okkar
dýpstu samúð á erfiðum tíma. Minn-
ingin um góðan dreng mun lifa í hug-
um okkar allra. Góður Guð styrki
ykkur í sorginni.
Guðrún H. Ólafsdóttir og
Hersir Oddsson.
Góður félagi hefur kvatt okkur.
Einar var einn þeirra manna sem var
vinamargur, rólegur, traustur, var
með það á hreinu hvað hann vildi og
kom því á framfæri án þess að vera
með hávaða. Einar var til sjós en hóf
svo nám við rafvirkjun og tók sveins-
próf 1959. Var áfram viðloðandi sjó-
inn sem rafvirki, en færði sig síðar
alfarið upp á land og vann við iðn
sína, góður og vandaður fagmaður.
Hann var virkur í Félagi íslenskra
rafvirkja og gegndi ýmsum trúnað-
arstörfum fyrir rafvirkja, var í trún-
aðarráði félagsins og sat nokkur
þing Rafiðnaðarsambandsins.
Ég kynntist Einari einnig sem
virkum útvistarmanni. Það var aldr-
ei liðið langt fram á vorið þegar Ein-
ar og Guðrún kona hans fóru af stað
með tjaldvagninn sinn og voru á
ferðinni hverja helgi fram í septem-
ber. Við hjónin hittum þau hjón víða
um land á okkar ferðalögum. Það var
ósjaldan sem við sátum kvöldstund
með þeim fyrir utan vagninn. Farið
var yfir daginn og veginn, rætt um
náttúruna og svæðið sem við vorum
á hverju sinni. En ætíð kom fram hjá
Einari áhugi hans á hagsmunum raf-
iðnaðarmanna og samtaka þeirra.
Síðustu sumur voru þau búin að
koma sér upp vönduðu fellihýsi og
voru fastir gestir á tjaldsvæði rafiðn-
aðarmanna við Apavatn.
Stéttarfélög verða aldrei sterk
nema þau eigi góða trúnaðarmenn á
vinnustöðunum. Í þeim störfum eru
það langhlaupararnir sem reynast
best. Menn sem eru ekki að eyða
kröftunum í óþarfa upphlaup og há-
stemmdar yfirlýsingar, heldur eru
fylgnir sér og rökfastir. Spretthlaup-
ararnir gefast fyrst upp og hverfa af
sjónarsviðinu þegar á reynir. Einar
var einn af langhlaupurunum og
reyndist sínum félögum vel.
Ég þakka Einari fyrir mikil góð og
óeigingjörn störf fyrir samtök raf-
iðnaðarmanna. Við hjónin þökkum
honum fyrir margar og góðar sam-
verustundir. Við sendum Guðrúnu
og fjölskyldu þeirra innilegar sam-
úðarkveðjur
Guðmundur Gunnarsson.
Í dag kveðjum við kæran vin og
vinnufélaga hann Einar Ólafsson
rafvirkjameistara.
Ég kynntist Einari 1986 þegar ég
hóf störf hjá Rafboða og vann með
honum alla tíð eftir það. Einar var
hress og skemmtilegur vinnufélagi,
samviskusamur til allra verka og í
vinnubrögðum, alltaf tilbúinn að
taka á því ef með þurfti. Hann hafði
gaman af því að spjalla og lá ekki á
skoðunum sínum ef svo bar undir.
Utan vinnutíma var Einar mikill
ferðamaður hvort sem var innan-
lands eða utan og var oft gantast
með það hvort hann ætlaði virkilega
að vera heima allan þennan mánuð
án þess að ferðast neitt.
En nú er hann farinn blessaður og
við komum til með að sakna góðs fé-
laga úr okkar hópi hvort sem er inn-
an eða utan vinnutíma.
Fjölskyldu Einars og þá sérstak-
lega Unnu sendum við okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur og við Einar
segjum við takk fyrir þann tíma sem
við áttum með þér.
Fh. vinnufélaga,
Ragnar Þór Jörgensen.
Einar Ólafsson
 Fleiri minningargreinar um Ein-
ar Ólafsson bíða birtingar og munu
birtast í blaðinu næstu daga. Höf-
undar eru: Hilmar og Sigríður
(Sirrý). og Guðmundur Pálmason.
✝
Innilegar þakkir sendum við öllum þeim sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför eigin-
manns míns, föður, tengdaföður, afa og langafa,
HRINGS HJÖRLEIFSSONAR,
Akranesi,
áður búsettur á Ósi 2,
Skilmannahreppi.
Sérstakar þakkir til starfsfólks e-deildar Sjúkrahúss
Akraness fyrir góða umönnun og alúð.
Sigrún Halldórsdóttir,
Halldór G. Hringsson,
Gunnjóna Sigrún Hringsdóttir, Jónas Sigurðsson,
Guðbjörg Hringsdóttir, Páll Guðmundsson,
Hjörleifur Hringsson, Elín Baldursdóttir,
Sigrún Edda Hringsdóttir, Hafsteinn Jónsson,
Hinrik Hringsson, Ingibjörg Þráinsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.