Morgunblaðið - 11.05.2007, Side 57

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 11. MAÍ 2007 57
Hafnarfirði. Í huga margra voru ár-
in um og eftir 1970 þau ár þegar
gamli Hafnarfjörður tók að breytast
hröðum skrefum í þann bæ sem við
þekkjum í dag.
Björn Árnason var sem bæjar-
verkfræðingur í fararbroddi þess-
ara breytinga þegar í upphafi starfa
sinna hjá sveitarfélaginu. Allan sinn
starfsferil hjá Hafnarfjarðarbæ
gegndi Björn lykilhlutverki í því að
leiða og gera að veruleika þær ótrú-
legu breytingar sem orðið hafa í
Firðinum á síðustu áratugum. Starf
bæjarverkfræðingsins var fjöl-
breytilegt og verkefnin stór og smá
og óþrjótandi. Það krefst lagni og
þolinmæði í samskiptum við ólíka
hópa bæjarbúa með ólíkar þarfir og
væntingar. Það er vafalaust að oft
gustaði um Björn í starfinu en hann
var þeirrar gerðar að stefnufesta
samfara lagni og sveigjanleiki öfl-
uðu honum virðingar.
En það var ekki síst í umhverf-
ismálum og ytri umgjörð bæjar-
félagsins sem Björn Árnason lagði
sínar skýru áherslur. Hann var
framsýnn í þeim efnum og sá þau
ómældu tækifæri sem bæjarfélagið
átti í einstökum náttúruperlum og
sérstöku umhverfi í upplandi bæj-
arsins. Ræktunarstörfin voru hon-
um hugleikin og hann lagði þar svo
sannarlega sitt af mörkum með því
að láta opna leiðir inn á ný rækt-
unarsvæði og taka sjálfur virkan
þátt í uppgræðslu og starfi Skóg-
ræktarfélagsins. Eftir að Björn lét
af störfum hjá Hafnarfjarðarbæ í
júlí 1995 var það skógræktin og
uppgræðslan sem átti hug hans all-
an, nú hafði hann óskiptan tíma til
að sinna landinu sínu austur í Mykj-
unesi. Þar var skógarbóndinn Björn
í essinu sínu og hann má sannarlega
vera stoltur af því verki öllu. Þar
kvaddi hann á sínum unaðsreit. Við
samstarfsmenn hjá Hafnarfjarð-
arbæ í gegnum ár og áratugi þökk-
um samfylgdina og þá hvatningu
sem við fengum alla tíð frá dugmikl-
um og drífandi hugsjónamanni.
Lúðvík Geirsson, bæjarstjóri.
Höggvið er skarð í raðir okkar
rótarýfélaga í Rótarýklúbbi Hafn-
arfjarðar með fráfalli Björns Árna-
sonar. Björn var rótarýfélagi til nær
27 ára og ávann sér traust og virð-
ingu allra sem með honum störfuðu.
Hann var fulltrúi í klúbbnum fyrir
starfsgreinina bæjarverkfræði en
hann gegndi stöðu bæjarverkfræð-
ings í Hafnarfirði til fjölda ára við
góðan orðstír. Hins vegar hugsa
sennilega flestir til skógræktar um
leið og þeir hugsa til Björns í dag en
Björn var mikill áhugamaður um
skógrækt og var ötull í skógrækt-
arstarfi klúbbsins við Klifsholt.
Áhugi Björns jókst með árunum og
eftir hefðbundin starfslok gerðist
hann skógarbóndi að Mykjunesi í
Holtum. Greinilegt var að skóg-
ræktin veitti honum mikla ánægju
og var hann ötull félagsmaður í
Skógræktarfélagi Hafnarfjarðar
sem heiðraði hann með gullmerki
félagsins á síðasta ári. Rótarýklúbb-
ur Hafnarfjarðar heiðraði Björn ár-
ið 1996 fyrir öflugt starf hans fyrir
klúbbinn er hann var gerður að
Paul Harris félaga.
Ég átti fyrst samskipti við Björn
er ég, ungur að árum, keypti gamalt
hús í Hafnarfirði og þurfti að leita
til Björns. Samskipti mín við Björn
voru mér eftirminnileg, enda var
rösklega brugðist við erindi mínu.
Leiðir okkar Björn lágu svo saman
18 árum síðar er ég gekk til liðs við
Rótarýklúbb Hafnarfjarðar og voru
kynni mín af Birni alveg í samræmi
við okkar fyrstu kynni. Björn var
skemmtilegur félagi, hann var bros-
mildur og sagnamaður góður og var
gaman að hlýða á frásagnir hans
sem oftar en ekki tengdust bæj-
armálefnum í Hafnarfirði.
Skarð Björns verður ekki fyllt þó
maður komi í manns stað. Við rót-
arýfélagar söknum Björns og minn-
umst hans með þakklæti um leið og
við færum börnum hans og afkom-
endum öllum samúðaróskir okkar.
Guðni Gíslason, forseti
Rótarýklúbbs Hafnarfjarðar.
 Fleiri minningargreinar um Björn
Árnason bíða birtingar og munu birt-
ast í blaðinu á næstu dögum.
Okkur hjónin langar að
minnast Hrefnu nokkrum
orðum.
Við munum elskulega,
glettna og káta konu, minn-
umst gleði endurfundanna,
faðmlagsins, brossins í aug-
unum og hlátursins.
Við þökkum fyrir vikuna
góðu, forðum daga í Skorra-
dalnum, allar fjölskylduútil-
egurnar og aðrar sam-
verustundir.
Hjartans Hrefna, hafðu
þökk fyrir allt og allt.
Elsku Bjössi, Sigurjón,
Sveinbjörn, Ingunn og fjöl-
skyldur – innilegar samúðar-
kveðjur.
Valgerður og Halldór Páll.
HINSTA KVEÐJA
✝ Hrefna Víkings-dóttir fæddist á
Eiðum í Grímsey 4.
ágúst 1934. Hún
lést á fjórðungs-
sjúkrahúsinu á Ak-
ureyri 5. maí síðast-
liðinn. Foreldrar
hennar voru Vík-
ingur Baldvinsson
bóndi á Eiðum í
Grímsey og síðar
verkamaður í Húsa-
vík, f. 2. mars 1914,
d. 2. desember
1981, og Sigurveig
Jónsdóttir húsfreyja á Eiðum í
Grímsey og síðar í Hrísey, f. 25.
apríl 1900, d. 31. janúar 1989. Al-
bróðir Hrefnu er Ragnar Vík-
ingsson, f. 1. janúar 1936. Hálf-
systkin hennar eru Jón Óskar
Ermenrekur Frímannsson, f. 13.
ágúst 1930, Hulda Reykjalín Vík-
ingsdóttir, f. 25. júlí 1937, Vík-
ingur Víkingsson, f. 6. mars 1947,
d. 31. mars 1964, Jón Oddi Vík-
ingsson, f. 30. mars
1952, Brynjar Vík-
ingsson, f. 24. júní
1956, og Vilfríður
Víkingsdóttir, f. 14.
október 1961.
Hinn 15. desem-
ber 1955 giftist
Hrefna Sigurbirni
Ögmundssyni sjó-
manni frá Vest-
mannaeyjum, f. 29.
maí 1935, og
bjuggu þau í Gríms-
ey fjögur fyrstu bú-
skaparárin en flutt-
ust þá til Hríseyjar þar sem þau
bjuggu til ársins 2003 er þau
fluttu til Akureyrar þar sem
Hrefna bjó síðustu æviárin. Börn
Hrefnu og Sigurbjarnar eru Sig-
urjón, f. 29. júlí 1955, Sveinbjörn
Ögmundur, f. 13. september
1956, og Ingunn, f. 2. júlí 1963.
Útför Hrefnu verður gerð frá
Glerárkirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
Elsku amma,
það var ekki hægt að hugsa sér
betri ömmu en þig. Alltaf til staðar
þegar þurfti og umhyggjusemin og
ástin sem ég fann frá þér var ein-
stök. Þú varst elskuð af öllum sem
þig þekktu, því fólki gat ekki annað
en liðið vel í nálægt þér.
Margar af mínum allra bestu
æskuminningum eru frá sumrunum
þegar við Rakel fengum að fara til
Hríseyjar til ykkar afa, stundum
nokkrar vikur í senn. Okkur leið allt-
af svo vel hjá ykkur og við fengum að
gera næstum það sem við vildum,
þolinmæði þín virtist endalaus.
Og við reyndum alltaf að sýna
ykkur hve mikils við mætum ykkur,
og lengi var í minnum haft þegar við
veittum þér bakstursverðlaunin eft-
irsóttu.
Þegar við fjölskyldan fluttum suð-
ur þá fækkaði óumflýjanlega þeim
skiptum sem við hittumst, en þegar
við komum norður til ykkar var það
alltaf eins og að koma aftur heim.
Það var mikið áfall þegar ég fékk
þær fréttir í mars að þú hefðir
greinst með þennan hrikalega sjúk-
dóm. Við reyndum þó öll að vera
bjartsýn og halda í þá von að þú gæt-
ir lifað með honum. Eins og staðan
var orðin, þá er ég mjög þakklát að
hafa getað verið með þér svona mik-
ið á þínum seinasta mánuði í þessum
heimi, og það er mér mikils virði að
hafa getað sagt þér frá barninu sem
við Yngvi eigum von á í október, því
ég veit að það gladdi þig að fá þær
fréttir. Ég mun passa vel upp á það
og segja því frá yndislegu langömmu
sinni sem það fær því miður ekki að
kynnast.
Það er eitt það erfiðasta sem ég
hef gert að kveðja þig þegar þú fórst
norður á miðvikudaginn í seinustu
viku, því ég vissi að það væri í sein-
asta skipti sem ég sæi þig. Þegar ég
kvaddi þig þá sagðirðu ,,Við
sjáumst“, og þú talaðir eins og þú
meintir það. Og þú stóðst við það, því
nóttina sem þú lést komstu til mín í
draumi og gafst mér eitt af þínum
góðu ömmuknúsum. Ég mun aldrei
gleyma því.
Elsku afi, ég get ímyndað mér að
þér líði eins og hluti af þér sé farinn,
en ég er viss um að amma mun alltaf
vera nálægt þér og passa upp á þig.
Þið voruð svo góð saman.
Það er með miklum söknuði sem
ég kveð þig, elsku amma mín.
Við sjáumst.
Þín
Ösp.
Í örfáum fátæklegum orðum lang-
ar mig að minnast ömmu minnar og
þakka henni fyrir allar þær lífsins
gjafir er hún gaf mér. Amma var ein-
stök kona og hef ég oft hugsað um
það hversu heppin ég var að kynnast
henni og afa og hversu sérstakt það
er, hversu notaleg þau hafa alltaf
verið í minn garð. Ég man ekki eftir
því þegar ég hitti þau fyrst eða
hvernig kynni okkar urðu en frá því
að ég man eftir mér hef ég kallað þau
afa og ömmu. Mér skilst að pabbi
hafi kynnst þeim er hann lagði raf-
magn í bátinn hans afa. Þegar for-
eldrar mínir fluttu svo út í Hrísey
hófst mikill og góður vinskapur.
Amma var einstaklega hjartahlý og
barngóð, það fann ég sem lítið barn
og eignaði mér hana sem ömmu. Ein
fyrsta minning mín er þegar ég sit
við gráa eldhúsborðið í Brekkugöt-
unni og amma er að fara með vísuna
,,fagur fiskur í sjó“ ég sagði alltaf:
aftur. Amma tók því alltaf með ró-
legheitum og vissi sjálfsagt að ein-
hvern tímann fengi ég nóg. Hún
hafði einstakt lag á börnum og vona
ég að ég hafi náð að tileinka mér eitt-
hvað af þeirri færni. Alltaf var nóg
rúm í hjarta hennar þegar kom að
börnum og stolt var hún af sínum
barnabörnum og barnabarnabörn-
um. Þegar ég kom í heimsókn voru
oft dregin fram myndalbúmin og
mér sagt hvað væri um að vera í
þeirra lífi. Það var alltaf glatt á hjalla
þar sem amma var, gjallandi hlátur
og lífsgleði hennar var smitandi.
Elsku afi, þú hefur misst mikið og
votta ég þér innilega samúð mína.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Hjartans þakkir fyrir allt og allt.
Guð geymi þig.
Sigrún Arnardóttir
og fjölskylda.
Við kölluðum hana ömmu Hrefnu.
Sumpart til aðgreiningar frá nöfnu
hennar, sonardótturinni, en þó mest
vegna þess hve vel hún stóð undir
ömmunafninu. Sama hvar borið var
niður; gestrisnin, nýbökuðu klein-
urnar, hlýr faðmurinn og fagnandi
röddin þegar einhver leit inn.
Áhugasöm um velferð ömmubarna
og sístækkandi hóp langömmubarna
lagði hún ötullega inn í sjóð góðra
samverustunda og minninga. Höfuð-
stóllinn sá rýrnar ekki hversu oft
sem í hann verður sótt. Við eigum
eftir að tala um hvað hún hefði sagt
við þetta eða hitt tækifærið eða
hvernig hún hefði hlegið með okkur
á galsafengnum stundum. Þannig
tökum við anda hennar með okkur
áfram þótt sjálf sé hún nú horfin til
annarra heimkynna.
Ég er einstaklega þakklát minni
fyrrverandi tengdamóður fyrir okk-
ar góðu kynni sem aldrei bar skugga
á. Bjössa afa og aðstandendum öllum
votta ég mína dýpstu samúð.
Hvíl í friði.
María Jónsdóttir
Mig langar til að kveðja Hrefnu
frænku mína með nokkrum þakkar-
og minningarorðum, en hún verður
borin til grafar í dag. Ég var lítill
pjakkur, nýbúinn að missa ömmu
mína, heimsótti þig frænka mín, þú
umvafðir mig og alla mína bræður.
Samt hafðir þú misst svo mikið sjálf
þar sem þið amma voruð svo góðar
vinkonur. Þú leystir okkur alltaf út
með gjöfum þegar við heimsóttum
ykkur Bjössa í litla húsið í Hrísey.
Best þótti okkur þegar við fengum
mackintosh-nammi í poka til að fara
með heim.
Árin liðu og sambandið var slitrótt
en við sáumst þó við og við. Fyrir um
mánuði sagði mamma mér að þú
værir mjög veik og værir á Fjórð-
ungssjúkrahúsinu á Akureyri. Ég
fór og heimsótti þig. Þú varst sko
ekkert veik, spaugsöm, kát og við
spjölluðum heillengi. Ég sagði þér að
ég væri að fara til Þýskalands með
Æskulýðsfélagi Akureyrarkirkju.
Þú varst ekki lengi að draga upp
veskið og styrkja mig til fararinnar.
Við kvöddumst kát og bjartsýn og
þannig ætla ég að muna þig, frænka
mín. Ég þakka þér fyrir alla ástúðina
og gleðina. Ég veit að amma og afi á
Selaklöpp taka vel á móti þér hinum
megin og allir góðir vinir sem eru
farnir til Guðs.
Elsku Bjössi, Sigurjón, Svein-
björn, Ingunn og fjölskyldur. Inni-
legar samúðarkveðjur frá okkur
bræðrum vegna fráfalls Hrefnu
frænku.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson.)
Þinn frændi,
Óli Dagur Valtýsson.
Drottinn er minn hirðir, mig mun
ekkert bresta.
Á grænum grundum lætur hann mig
hvílast,
leiðir mig að vötnum,
þar sem ég má næðis njóta.
Hann hressir sál mína,
leiðir mig um rétta vegu
fyrir sakir nafns síns.
Jafnvel þótt ég fari um dimman dal,
óttast ég ekkert illt,
því að þú ert hjá mér,
sproti þinn og stafur hugga mig.
Þú býr mér borð
frammi fyrir fjendum mínum,
þú smyr höfuð mitt með olíu,
bikar minn er barmafullur.
Já, gæfa og náð fylgja mér
alla ævidaga mína,
og í húsi Drottins bý ég
langa ævi.
(23. Davíðssálmur.)
Elsku Hrefna.
Nokkur orð til þín á saknaðar-
stundu. Við minnumst þín, frænka
kær, frá því í bernsku. Fyrst varstu
frænkan í Grímsey sem mamma tal-
aði svo oft við í símann. Síðar fluttir
þú ásamt fjölskyldu þinni og afa okk-
ar til Hríseyjar. Þar hófust kynni og
vinátta sem stóð alla tíð.
Margs er að minnast en upp úr
standa jóladagskvöld fyrrum, en þá
kom Selaklapparfjölskyldan ætíð í
heimsókn til ykkar og naut gestrisni
þinnar og hlýju, sem við alltaf mætt-
um þegar við heimsóttum þig í Hrís-
ey.
Þið frænkur, ásamt fleiri góðum
konum í eyjunni tókuð upp á því að
spila reglulega saman. Alltaf var
glatt á hjalla og ekki skemmdi að
heyra dillandi hláturinn þinn. Við er-
um þakklát fyrir að hafa þekkt þig
og þökkum þér samfylgdina. Hvíldu
í friði, elsku frænka.
Sigurbirni, börnum og fjölskyld-
um þeirra vottum við okkar dýpstu
samúð.
Óli, Jónheiður og
Pálína Björnsbörn
frá Selaklöpp, Hrísey.
Hrefna Víkingsdóttir
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
KRISTJANA BJARNADÓTTIR,
Breiðanesi,
Gnúpverjahreppi,
sem lést sunnudaginn 6. maí verður jarðsungin frá
Stóra-Núpskirkju laugardaginn 12. maí kl. 14.00.
Sesselja Loftsdóttir,
Gunnhildur Loftsdóttir, Björn Árnason,
Helga Guðrún Loftsdóttir,
Hrafnhildur Loftsdóttir, Ingvar Bjarnason,
Loftur S. Loftsson, Kristrún Björg Loftsdóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.
✝
Ástkær móðir mín, tengdamóðir og fósturamma,
UNA GUÐMUNDSDÓTTIR,
áður til heimilis á Kirkjuvegi 8,
Hafnarfirði,
lést á Sólvangi, Hafnarfirði, þriðjudaginn 8. maí.
Jarðsett verður frá Víðistaðakirkju mánudaginn
14. maí kl. 15.00.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Sólvangs í Hafnar-
firði fyrir frábæra umönnun.
Guðlaugur Aðalsteinsson, Björk Sigurðardóttir,
Róbert Benediktsson, Lára Tryggvadóttir,
Hafþór Freyr Víðisson, Birna Steingrímsdóttir,
Brynjar Örn Víðsson, Þórhalla Sigurðardóttir.
Morgunblaðið birtir minningar-
greinar alla útgáfudagana.
Skilafrestur | Ef birta á minningar-
grein á útfarardegi verður hún að
berast fyrir hádegi tveimur virkum
dögum fyrr (á föstudegi ef útför er á
mánudegi eða þriðjudegi). Ef útför
hefur farið fram eða grein berst ekki
innan hins tiltekna skilafrests er
ekki unnt að lofa ákveðnum birting-
ardegi. Þar sem pláss er takmarkað
getur birting dregist, enda þótt
grein berist áður en skilafrestur
rennur út.
Minningargreinar