Morgunblaðið - 02.12.2007, Qupperneq 21

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 2. DESEMBER 2007 21
HVER VILL BÚA Í YFIRGEFNU HVERFI?
legt horf í fleiri og fleiri götum og
spyr mig skælbrosandi hvort ég sé
ekki örugglega búin að hlusta á
djass eftir að ég kom. Fimm mín-
útum síðar er hún hins vegar farin
að segja frá atvinnuleysi og vanlíðan
eftir Katrínu. Orðin streyma út úr
henni: Fyrir Katrínu þetta. Eftir
Katrínu hitt. Systir hennar, móð-
ursystir og tengdamóðir misstu allt
sitt. Systirin fluttist til Texas og seg-
ist aldrei ætla að koma aftur.
„En tengdamamma dó. Eftir að
Katrína var gengin yfir,“ segir Sus-
an og sólin skín inn í stóru brúnu
augun. „En ekki út af fellibylnum
sem sé?“ spyr ég. Susan lítur á mig
og verður örlítið hvöss í mál-
rómnum. „Nei, hún var ekki ein af
þeim sem dóu í flóðunum ef það er
það sem þú ert að meina. En hún dó
samt af völdum fellibylsins. Þetta
var alltof mikið álag fyrir hana, að
missa allt sitt. Og það fór bara alveg
með hana. Þegar heimili fólks eyði-
leggjast þá gerist eitthvað. Það
brotnar eitthvað.“
Skyndilega hrekkur hún upp og
bendir mér brosandi á að vera dug-
leg að borða meðan ég er í borginni.
„Fáðu þér ostrur! Og hlustaðu á
djass. Þetta er enginn venjulegur
staður sem þú ert á.“
Djass og blómaker
Það er mikið rétt. New Orleans
með sinn fjölbreytta menningararf,
sína tónlist og sinn arkitektúr, er
enginn venjulegur staður. Þar
blandast frönsk áhrif spænskum,
sem aftur blandast áhrifum frá ýms-
um Afríkuríkjum sökum þræla-
haldsins. Samsuðan er í meira lagi
athyglisverð. Í franska hverfinu
standa litrík hús við þröngar götur
og á fallegum svölum hanga blóma-
ker. Djass er upprunninn í New Or-
leans og ferðamenn flykkjast þang-
að til að heyra tónlist.
New Orleans er ekkert venjuleg –
og lífið í New Orleans eftir Katrínu
er líka langt í frá að vera venjulegt.
Unga konan í auðu götunni þarf að
fara langa leið í næstu búð. Eldri
maðurinn í húsvagninum telur ná-
grannanna og krossar fingur í hvert
sinn að talan sé hærri en síðast.
Feðgin horfa á tóm húsin í kring og
velta fyrir sér hver afdrif fólksins
sem þar bjó hafi orðið.
Engin umferð í draugaborg
„Það var enginn hérna nema sjálf-
boðaliðar og björgunarfólk. Þetta
var algjörlega klikkað: Að vera í
borg sem var tóm,“ segir gistihúsa-
eigandinn Jon Dijkhuizen mér einn
daginn. Hann rekur India House,
þar sem ég gisti, og kom til baka
tveimur vikum eftir að Katrína gekk
yfir borgina. Hún var þá enn lokuð
almenningi og brúnlitað vatn flæddi
um ganga gistiheimilisins.
„Hér var algjört myrkur, ekkert
rafmagn, engin götuljós. Engar
verslanir, engin umferð, engar um-
ferðarreglur, engin hljóð – ekki einu
sinni fuglasöngur. Ekkert! Allur
gróður var þakinn drullu – allt var
dautt. Þetta var eins og að vera í
draugaborg.“
Í hvert skipti sem Jon minnist á
Katrínu er eins og hann sé að lýsa
spennusögu. „Þetta var rosalegt,
maður!“
Búðin sem komst í fréttirnar
Í austurhluta borginnar horfi ég
lengi inn eftir auðri götu. Öll húsin
eru yfirgefin. Hvert eitt og einasta í
götunni – fjórtán talsins. Ekkert
hljóð heyrist. Nema í Mickey sem
Jesúsar sig yfir því að vera í auðri
götu í stórborg. Á þessum stað eru
hús uppistandandi – ólíkt því sem er
í níunda hverfi – en flest eru ónýt
eftir vatnsskemmdir og standa tóm.
Nýútskrifaður sálfræðingur bendir
mér seinna um daginn á að nýlega
hafi komist í fréttirnar að mat-
vöruverslun hafi verið opnuð í hverf-
inu. Hann hristir höfuðið. „Það ætti
ekki að vera fréttnæmt að íbúðar-
hverfi fái matvörubúð …“
Á Mill Street finnum við Keishu
Price sem býr í nýuppgerðu húsi
ásamt frænku sinni á unglingsaldri.
Þær leigja húsið. Eigandinn vildi
ekki flytja aftur inn. „Það var gott að
finna húsnæði. En ég borga samt
tvöfalt það verð sem ég hefði áður
borgað og bý núna í hálfyfirgefinni
götu!“ segir hún. Samkvæmt Brook-
ings Institution hefur með-
alleiguverð hækkað um 46% eftir
Katrínu – en fjölmargir, líkt og
Keisha, nefna mun hærri tölur við
mig.
Hún bandar höfði að spýtum og
ónýtri einangrun sem liggur í hrúgu
á götunni. „Þetta er búið að vera
þarna í tvo mánuði. Huggulegt?
Fyrst eftir að fólki var sagt að
hreinsa húsin sín sá FEMA um að
hirða ruslið skipulega upp. En þau
eru hætt því í dag.“
Keishu finnst ganga hægt að fá
fólk í hverfið. Segir fólk vera komið í
sex hús af tuttugu. Glæpatíðni í New
Orleans hefur síst minnkað eftir
fellibylinn og Keishu finnst hún ekki
enn sérlega örugg þarna á kvöldin.
Löggæsla er lítil sem engin. „En
sem betur fer virka götuljósin.“ Sjálf
flutti hún inn í húsið í febrúar á
þessu ári og var ein sú fyrsta í göt-
unni. „Það var mjög skrýtið. Hver
vill búa í yfirgefnu hverfi?“
Og kannski er það einmitt málið.
Það er eitthvað undarlegt við að
vera ein í borg. Hér á þögnin ekki
upptök sín í óspilltri náttúru þar sem
langt er í næsta byggða ból. Bólin
eru allt um kring – en eru ekki
byggð.
Næsta sunnudag – seinnihluti:
Hvernig borg rís úr rústunum?
Skrýtið Keisha Price var sú fyrsta til að snúa aftur á Mill Street, þar sem
öll hús skemmdust. Henni finnst skrýtið að búa í hálfyfirgefnu hverfi.
» Löggæsla er lítil sem
engin. „En sem betur
fer virka götuljósin.“
nú eru að koma jól ...
4. desember Jólapakkar utan Evrópu
7. desember Jólakort utan Evrópu
12. desember Jólapakkar til Evrópu
14. desember Jólakort til Evrópu
18. desember TNT-hraðsendingar utan Evrópu
19. desember TNT-hraðsendingar til Evrópu
19. desember Jólapakkar innanlands
20. desember Jólakort innanlands
Nú er
Gunna á nýju
skónum
Sumir klára jólaverkin tímanlega til að njóta aðventunnar
betur. Komdu jólasendingunum tímanlega í póst.
Síðustu öruggu skiladagar í desember:
www.postur.is
H
V
ÍT
A
H
Ú
S
IÐ
/
S
ÍA

0
7
-
1
5
3
5