Skinfaxi - 01.11.1933, Síða 46

126
SKTNFAXI
a‘ð grein þessi „fjallaði um hið vaxandi fylgi „komm-
únisia'1.
En það er nú svo, að þótt Sigurjón miði allt við
„kommúnista", þegar liann talar um byltingastefnur,
])á er það ekkert einsdæmi, að byltingar liafa komið
fram á vettvangi sögunnar, og það meira að segja án
þess að „kommúnistar“ væru þar með í spilinu.
Og sagan sýnir okkur líka annað, sem er kannske
enn þá skrítnara, a. m. k. lield eg, að Sigurjón myndi
liafa orðað greinina eitthvað öðruvísi, ef hann liefði
tekið eflir því.
Þvi er nefnilega svo varið í flestum tilfellum, að
þcgar hyltingarnar eru komnar nægilega langt aftur í
hið kalda ljós sögunnar, þá eru þær venjulega skoð-
aðar sem söguleg nauðsyn, sem óumflýjanlegt væri að
kæmi fram. Það þarf nefnilega meira en nokkra liá-
vaðasama og valdagjarna menn til þess að koma af
slað byltingu. Til þess þarf meðal annars sameiginlegan
vilja og samciginlegt átak þess fólks, sem hlut á að
máli. A. m. k. alltaf þegar um er að ræða byltingu
undirstéttar gegn yfirstétt, því að þá er jafnan í bratt-
ann að sækja. Því að yfirstéttin hefir í sínum höndum
tæ'kin til sóknar og varnar. Og það þarf enn meira en
þetla. Það þarf að undirbúa jarðveginn fyrir bylting-
arnar. Og þótt undarlegt kunni kannskc að virðast, þá
er þessi undirhúningur ekki á valdi þeirra, sem bylt-
inguna gera. Hann er verk hinna sem byltingin beinist
gegn. Ef undirstétt rís gegn yfirstétt, stafar það af engu
öðru en þvi, að þeir, sem hafa með forráð samfélags-
ins að sýsla, hafa misbeitt því valdi, sem þeir áttu yfir
að ráða. Þeir liafa safnað yfir höfðum sér andúð liins
undirokaða lýðs. Þannig er það með allar byltingar,
sem sagan greinir frá, og hafa þó „kommúnistar“ verið
ríðnir við fæslar þeirra.
Og foringjar hvltingamanna eru að jafnáði dáðir og
tignaðir sem velgerðarmenn mannlcynsins, þegar þeir