Skinfaxi - 01.05.1942, Side 1

Skinfaxi I. 1942.
Einar Jónsson myndhöggvari:
Til œskunnar.
í tilefni af þjóðræknisstarfsemi Ungmennafélaganna
og fleiri félaga hefir einn vinur minn og ykkar beðið
mig um að segja nokkur orð í dag. Ég er nú ekki van-
ur að halda ræður, og mér hefir orðið það á, að draga
dám af þvi þögla efni, sem ég umgengst vanalega, og
sem sumir — eða flest-allir nefna einu nafni stein. Er
stundum svo að orði komizt, að maður sé þögull sem
steinn. En af því ég ann ykkur innilega og áhugamál-
um ykkar, þá langaði mig í dag — ásamt niörgum öðr-
um— að senda ykkur mínar beztu óskir og þakkir fyr-
ir ykkar mikla og blessunarrika starf í þágu lands vors
og þjóðar. — Þið, ungu menn og konur, eruð öll sjálf-
boðaliðar og sáðmenn vorsins. Maður liefir því leyfi
tií að ætla, að ])ið liafið valið ykkur stöðu þá og em-
bætli það, sem veglegast er og æðst allra. er þekkist,
og sem heitir: að vera trúr þjónn. En engin staða finnst
henni æðri.
Myndhöggvari nokkur — það var því miður elcki ég
— fékk eitt sinn ákúrur fyrir að eyða tíma og verki í
það, að fullgera mjög nákvæmlega stað nokkurn á
mynd, stað, sem skoðandinn gat aldrei séð, og var það
því af hinum álitin tilgangslaus vinna. „Jú, guðirnir
sjá það,“ var svar listamannsins, og liélt hann áfram
við verk sitt.