Skinfaxi - 01.05.1942, Blaðsíða 30

30
SKINFAXI
1 uppstökkinu er sveiflufóturinn (hægri) boginn um hnéð,
sveiflaö upp í stefnu atrennunnar.
Ath.: Sé stokkið af vinstri fæti, er atrennan frá vinstri
hlið, stokkið af fætinum, sem nær er ránni. Þetta er einu kostur
þessarar aðferðar.
Undir eins og likaminn stígur upp og sveiflufóturinn er
köminn i ráarliæð, og líkaminn hallast til vinstri, er hogn-
um stökkfætinum lyfl að brjóstinu. Um leið og sveifluhliðin
réttist, rétlisl úr öllum likamanum. Líkaminn liggur nú teygð-
ur, með stökkhliðina niður, láréttur meðfram ránni. Stökk-
fóturinn hefir á meðan með hnénu náð sinni mestu hæð, og
færir, meðan á likamsréttingunni stendur, vinstri — neðri —
mjöðmina dálítið upp á við.
(Stökkmaður, sem sveiflar fætinum með beinu hné, er dá-
lítið seinni að ná stökkfætinum frá jörðu heldur en sá, sem
notar hnébeygjuna.)
Vinstri handleggurinn, sem samstætt sveiflufætinum sveifl-
aðist upp og fram, verður nú við byrjun veltunnar teygður
eða réttur til hliðar — yfir og niður fyrir rána, meðan hin-
um hægri er sveiflað til hliðar — upp og yfir, til vinstri.