Skinfaxi - 01.12.1944, Qupperneq 2

SKINFAXI
74
Á meðan semur Jón Sigurðsson ýlarlega gagnrýni
um stjórnarskrána. „Hér er ekki lil selu ]joðið,“ segir
liann, „heldur miklu fremur til meiri starfa en verið
hefir“. Hann ótíast nú, að menn taki á sig náðir og þyki
allt vera fengið. En vegurinn er þröngur, sem fram-
undan er og það ríður á, að gera hann greiðfærari m. a.
með því að nota til hlítar hin auknu réttindi. Og laga-
bókstafurinn er ekki allt. Það er mikils um vert að fá
iöggjafarþing, en liitl skiptir mestu, hvernig tekst valið
á þeiin mönnum er þingið sitja. „Það sem nú ríður
mest á,“ segir Jón, „er að fá kosna góða þingmenn til
næsta þings og húa það vel undir“.
tmsum mun hafa þótt nóg um vigahug forseta og
fundizt hann ekki þakka jiegnar velgjörðir Dana oss til
lianda.
En Jón Sigurðsson vildi nota livert tækifæri. Nú
höfðu andstæðingarnir liörfað undan og það í’eið á að
reka flóttann. Maður, sem horfir fram á veginn. Hann
gefur gaum að liðnum tima, svo að enginn kemst þar
til jafns við hann, en mest er það, hver framtíðarmað-
ur hann er, vor samtíðarmaður.
Það er gott hlutskipti að vera falið að koma liér fram
í dag fvrir hönd U. M. E. í. á afmælisdegi og fæðingar-
stað Jóns Sigurðssonar. Hann var hylltur og dáður af
æskumönnum samtíðar sinnar og svo hefir ávallt verið
síðan. Hann talar á einum stað um „sitt unga ísland“.
Jón Sigurðsson telur æskulýð íslands í sínum flokki.
Honum er það óhætt. A hundrað ára afmæli Jóns Sig-
urðssonar 17. júní 1911 voru það einkum ungmenna-
félagar, sem stofnuðu til hátíðar. Þeir hafa cinnig síð-
an sýnt minningu lians margvíslega rækt og ])á sér-
staklega vestfirzkir ungmennafélagar. Að frumkvæði
þeirra hefir t. d. verið liafizt handa að prýða þenna stað.
Þegar U. M. F. í. vildi rétta Vestur-Islendingum hróð-
urhönd yfir liafið var það gert með þeim hætti að send