Skinfaxi - 01.12.1944, Qupperneq 4

76
SKINFAXI
yður, því að enginn minnir mig eins og þér á Tómas
sál. Sæmundsson.“ „Hafið heilir mælt þau orð,“ svar-
aði Jón. „Engum manni vildi eg fremur líkjast en hón-
um.“
Þeir, Jón forseti og Tómas Sæmundsson, voru þre-
menningar að frændsemi. En sá skyldleiki nær miklu
lengra. Forfeður Jóns Sigurðssonar eru mælir menn
islenzkir fram til lians daga og afkomendur lians góðir
Islendinga eflir hann og um öll ókomin ár. Ilugsjón
Jóns Sigurðssonar gerir hann að þjóðhetju og liin
dygga þjónusta hans við hana, og verður því ást vor á
honum og virðing siaukin þjóðrækni, en aldrei mann-
dýrkun.
Ungur vísindamaður hyggur, að þau sæmdarhjónin
Sigurður og Þórdís í Manni og konu séu sniðin eftir liús-
bændunum liér, foreldrum Jóns Sigurðssonar. Þórdís
móðir Jóns var vitur kona og mikilhæf, kvenskörungur.
Sira Sigurður fastlyndur stillinga- og tírengskaparmað-
ur, án undirhyggju.
Af þessu efni er sonurinn. Stórbrotinn hæfileikamað-
ur, sem lætur óeigingirni og drengskap stjórna baráttu-
aðferðum og markmiði sínu. Vitsmunir og heitur vilji,
virðuleiki og einurð, höfðingskapur og hófstilling. Allt
fer þetta saman í fari Jóns Sigurðssonar.
Þegar Jón var að lýsa þvi, hvernig þingfulltrúar þjóð-
arinnar eigi að vera, néfnir hann fyrst, að þeir verði að
vera ráðvandir menn. Hann lýsir lífsstarfi sínu og seg-
ist hafa hvatt landa sína til að verja rétt sinn með djörf-
ung og einurð, en einnig að kannast við skyldu sína
og gæta hennar.
I fyrsta árgangi Nýrra Félagsrita, þegar Jón er víg-
reifastur, talar hann um húsaga. Ilann segir: „Er auð-
sætt, að allir kraftarnir verða að vera lausir að nokkru,
en bundnir að nokkru. Enginn getur sá gert fullt gagn,
sem ekki hefir frelsi til þess, en hætt er einnig við, að
sá sem hefir allt frelsi gjöri ekki frelsi annarra liátt und-