Skinfaxi - 01.12.1944, Síða 33

SIÍINFAXI
105
tekningar. Ég man t. d. eftir tveimur stúlkum, sem af sér-
vizku eða fyrirtekt stóðu utan við flokkinn framan af. Þœr
gengu þó í flokkinn fyrir bænastað vina sinna, þvi að þær
vildu ekki að athuguðu máli gera þann óvinafögnuð að standa
þar lilutlausar hjá eða gaiiga aðrar götur. Það getur nefnilega
átt sér stað, að hlakki i heimskum mönnum, þegar unglingar
ganga á glapstigu.
Nokkrum missirum eftir að önnur þessara stúlkna gekk i
flokkinn var hún stödd í Reykjavik. Þá var það eitt sunnu-
dagskvöld. Hugurinn leitaði
„heim í gamla hópinn sinn,
heim á fornar slóðir.“
Hann hafði þar að miklu að hverfa. Réttu ári áður hafði
hún verið á gleðifundi með félögum sínum heima. Og nú
naut hún þess kvölds, þar sem hún dvaldi ein í höi'uðborg-
inni, og svo margra stunda annarra. Hún var á valdi minn-
inganna, en henni var ekki nóg að minnast gamallar gleði.
Hún varð að opna hug sinn og hjarta. Og liún settist niðnr
nieð pappír og penna og skrifaði bréf, — fallegt bréf og
satt. Það var ástabréf til félagsins heima. Hitt var ef til vill
tilviljun að þetta bréf var til min. Eða e. t. v. hefir hún eign-
að mér meiri hlut en öðrurn í þvi, að hún gekk í flokkinn.
í bréfinu minntist hún genginha gleðistunda. Þar iýsti liún
gleði sinni yfir jiví, að liún liefði verið leidd í l'lokkinn og
þannig brynjuð „gegn þessari ógeðslegu freistingu“ að reykja
nieð kunningjunum.
Þetta einlæga hréf hefir orðið mér einskonar samnefnari
margs jjess, sem ég hef orðið vitni að í félagslífi mínu. Með
það í liendi veii ég betur en elia, hvers virði það er, að taka
þátt í því, að fullnægjá gleðiþrá æskunnar nteð heilbrigðri
skemmtun. Það er þýðingarmikið citt sér. Vera má að ein-
hverjum finnist ósainboðið fullorðnu og alvarlega hugsandi
fölki að leggja sig í slíkt. Þeir um það. Við getum ekki og
viijum ekki afneita lífsreynslu okkar, þó að einhVerjir sam-
þegnar okkar skilji ekki jiau lifssannindi, sem hún opinherar.
Þessi er þá skoðun mín á íiokknum okkar og starfsemi
hans. I-Ians vegna eru þau nú fleiri en ella, íslenzku heimilin,
þar sem friður er fyrir tóhakstízkunni. Hans vegna eru og
verða færri reykjandi feður og mæður, — fleiri sem standa
gegn voðaeldinum og áhrifum hans. Auk þess hefir flokkur-
inn átt þátt i lífsgleði okkar. Hann hefir gefið okkur gleði
8