Skinfaxi - 01.11.1947, Qupperneq 10

74
SKINFAXI
á prófastsheimilinu í Bergen. Þar var mikið bóka-
safn inni og myndir á veggjum. A nokkrum þeirra
var Noregskonungur, og var með lionum ungur mað-
ur í foringjabfmingi, gengu þeir meðfram sveitum
liermanna. Ungi maðurinn iiafði átt ])ctta herbergi.
Hann var sonur Haugsöens. Frá upphafi stríðsins
var hann í mótstöðuhreyfingunni norsku. Einn morg-
uninn var hann horfinn að heiman. Ekkert spurðist
til hans lengi. Loks komst sú fregn með leynd til
foreldranna, oð liann væri orðinn forstöðumaður æf-
ingaskóla fyrir norska liermenn vestur á Englandi.
Foreldrarnir fengu hann aldrei heim til sín aftur.
Herbergið hans var þó ekki autt. Á þessu lieimili
ríkti andi hins unga Norðmanns, er fylgir konungi
sínum. Þessi andi fyllli herbergið, sem mér var feng-
ið til dválar. Mér fannst mér sýndur sérstakur heiður
með þessum dvalarstað. Annars varð liinn aldni fað-
ir og kona hans að fleiru leyti fyrir barðinu á stríð-
inu. Annar sonur þeirra varð að flýja heimili sitt,
vegna andstöðunnar við fjandmenn þjóðarinnar, og
er hann kom heim í stríðslok liafði heimili lians
verið rænt og ruplað öllu nýtilegu, svo að liann og
fjölskylda hans varð að byggja það upp að nýju.
Dóttir hans var gift austurrískum læknisfræðipró-
fessor og urðu þau hjónin mjög liart úti styrjaldarárin.
Þetla kvöld var okkur félöguniun l)oðið upp á
„Flöien“ fyrir ofan Bergen. Var ég um kyrrt á heim-
ili prófastshjónanna þetta kvöld, en liinir þáðu hoðið
og hlutu ])eir fyrir leiðsögumenn Svein .Toliannessen,
sem minnzt hefur verið á. Varð ferðin þeim til mik-
illar skemmtunar og lét dráttartaugin ekki á sig fá,
þótt sumir farþeganna væru í þyngra lagi, eins og
glímumönnum ber að vera. Gaman höfðu þeir fé-
lagar af að sjá íþróttasvæði utan í fjallinu, sem er
vandað mjög, og er þaðan að sjálfsögðu mikið og
fagurt útsýni.