Skinfaxi - 01.11.1947, Qupperneq 25

SKINFAXI
89
of útbreidd skoðun, að Islendingar hafi ekkert gert
annað hernámsárin en að velta sér i brezk-amerísku
gulli. Ég reyndi að hrekja slíka skoðun með þvi, að
segja frá því, að sem prestur vestur í Dýrafirði liefði
ég aðstoðað við jarðarför, þar sem fjórir íslending-
ar voru bornir til grafar og liöfðu verið skotnir til
bana af Þjóðverjum. Ég lagði áherzlu á liinn mikla
skerf Norðmanna til sigursins. En íslenzkir sjómenn
og' margir aðrir heima á Islandi gæti borið höfuð-
ið hátt. Heima liefði einnig verið færðar fórnir, lilut-
fallslega ef til vill þær allra stærstu. Ludvig Jerdal
mælti fyrir minni U.M.F.I. og Daníel Einarsson,
sem í rauninni vann mest okkar allra í ferðinni
að fyrirgreiðslu og stjórn leiðangursins, svaraði með
þvi að mæla fyrir minni Noregs Ungdomslag. Var
það myndarleg ræða, sem vakti ánægju tilheyrenda.
A. Skásheim bankastjóri, ritari Snorranefndar, minnt-
ist flokks Jóns Þorsteinssonar frá 1925. Hann minnt-
ist sérstaklega Sigurðar Greipssonar (Vossverjum
ýmsum varð svo tíðrætt um hann) og sagði, að hann
liefði „tekið Bergen með stormi“. Nú væri hér og
góðir gestir á ferð og von, sín væri, að ferðirnar yrði
margar, er frændur kæmi saman. Svein Jóhannes-
sen, formaður í Bergens Gymnastikk- og Turnkrets,
afhenti ávai’p til U.M.F.R., til minningar um ferð-
ina. Eirílc Hirth, ungmennafélagsleiðtoginn ágæti,
talaði íxæstur og rómaði þá gestrisni, er liann hefði
notið, er liann eitt sinn kom til Islands. Hann flutti
alllangt mál og vitnaði nxjög i fornsögui'nar. Nú reis
xir sæti sínxx Lárus Salóixxonsson og flxxtti langa drápu
og snjalla, er hann hafði sjálfur. ort. Þessi dagskrár-
liður vakti mikinn fögnxið og liljómxxðxx af vörum
Lái’us nöfn ýixiissa fonxkappanna, er Hirth hafði
í’étt áður vikið að í ræðu sinni. Gunnar Leine, för-
maðurinn í Gular, iþi'óttasambandi xxngmennfélag-
anna í Bergen, flutti ræðu fyx-ir minni íþróttamxa.