Skinfaxi - 01.11.1947, Blaðsíða 45

SKINFAXl
109
ÍÞRDTTAÞÁTTUR XII:
Millihlaup.
(Oinariion.
■mariion.
Hiö skemmra milli-vegalengda-hlaup nálgast að vera sprett-
hlaup, en hið lengra milli-vegalengda-hlaup nálgast að vera
þolhlaup, og því er það rökrétt, að lilauplagið i'ari meðalveg-
inn milli spretthlaups og þolhlaups.
I>að verður meira ráðandi og stærra viðfangsefni eftir því
sem vegalengdin lengist. Hin aukna mikilvægi þolsins krefst
nákvæmari beitingu lilaupskrefanna. Venjulega er brugðið við
til spretts í keppni á milli-vegalengdum úr kropstöðu og læl
ég því nægja að vísa til lýsingar á sprettviðbrögðum í sprett-
hlaupskaflanum. Lýsing þess kafla á hraða-aukningar-skref-
unum er einnig hin sama.
I. Skrefin, þegar fullum hraða er náð:
Eftir að hraða-aukningsskrefunum er lokið, getur hraðinn
verið breytilegur og eins hversu mikil orka cr lögð i lilaupið,
og þvi ber að liafa þessi atriði i liuga, þegar við berum
saman vissa þætti millivegalengda-lilaupsins við samsvarandi
þætti i hlauplagi spretthlaupsins.
a) Viðbrögðin eru hægari.
b) Skrefin eru venjulega styttri, og nákvæmari gát verður
að hafa á skreflengdinni.
c) Bolurinn er reistari. Venjulegt bolfall er 15° frá lóð-
réttri stöðu, en í spretthlaupinu var bolfallið 25°.
d) Ilnélyftan er lægri.
e) Rétting fótarins, sem fremur spyrnuna, er ekki eins mikih
f) Armhreyfingarnar eru ekki eins kröftugar og ákafar.
Armarnir eru lægri.
g) 'HIauparinn stígur í viðnáminu á tábergið og gefur eftir
svo að hællinn snertir brautina, eða hann stígur jafnt
á táberg og hæl.