Samvinnan - 01.10.1969, Síða 4

TILALLRA fERflA
Dag* vikU' og
mánaöargjald
RAUÐARÁRSTÍG 31
karla. Þær geta þá ráðið því
sjálfar, hvernig þær vinna.
Það er hárrótt hjá ritstjóran-
um, að breyting kvennaskólans í
Reykjavík í menntaskóla fyrir
konur eingöngu, væri skref aftur
í gráa forneskju, ef að fram-
kvæmd yrði. í Bandaríkjum K-
Ameríku (USA) er nú verið að
breyta menntaskólum og háskól-
um kvenna í samskóla. Það þykja
sjálfsagðir hlutir út frá sálfræði-
legum forsendum.
Svo að ég víki nú að öðru í
blaðinu en inngangi ritstjórans,
þá finnst mér skemmtilegt að
sjá, hve mikil blæbrigði eru á
stílnum á greinunum um stöðu
kvenna í þjóðfélaginu, enda þótt
þau fjalli um svipuð mál. Þess
má geta um leið, að þrátt fyrir
það, að greinarnar eru sjö um
aðalmálefni blaðsins, er margra
atriða enn ógetið, sem vert væri
um að ræða. Mætti áreiðanlega
fylla annað Samvinnublað með
þeim. Greinin hennar Amalíu
Líndal um fjörefnaskort íslenzkra
smásagna gæti líka sem bezt
verið tilefni umræðna og skoð-
anaskipta í einu hefti.
Ég álít, að það sé ekki heppi-
leg aðferð kvenréttindamálum til
framdráttar, að reita þær kf>nur
til reiði, sem maður vill íó í lið
með sér. Ef allar hús.T.æður
landsins læsu þetta 4. hefti Sam-
vinnunnar, mætti reikna með því,
að 9/10 þeirra þætti nærri sér
höggvið í tveim setningum í
grein Aase Eskeland, því þær
hafa áreiðanlega allar um lengi-i
eða skemmri tíma haft lengri en
8 stunda vinnudag. Bundinn er
sá, sem barnsins gætir, ekki að-
eins í 8 stundir, heldur 24
klukkustundir á sólarhring, enda
þótt það sé ekki talin vinna,
nema þegar barnagæzla er laun-
að starf. Húsmóðir og húsmóðir
er ekki sama nema nafnið. Hús-
mæðrum má skipta í fjölda ólíkra
hópa, svo sem eftir aldri, barna-
fjölda, aldri barnanna, heilsu-
fari, sjúklingum og gamalmenn-
um á heimili, efnahag, stöðu eig-
inmanns og fjölda annarra á-
stæðna, og oft er stutt hópanna
á milli. Hver einstök húsmóðir
hefur það ekki á valdi sínu að
komast út úr vítahringnum, sem
þjóðfélagið hefur búið henni
með uppeldi, erfðavenjum og að-
stöðuleysi til úrræða.
í grein próf. Jóhanns Hannes-
4