Andvari - 01.01.1982, Qupperneq 11

ANDVARJ
ÁSMUNDUR GUÐMUNDSSON
9
Á stúdentsprófi 6. júní 1908 fékk Ásmundur 1. ágætiseinkunn, 105
stig, en Tryggvi 1. einkunn, 99 stig.
Þegar þeir báðir urðu svo cand. theol. hér við háskólann 19. júní 1912,
fékk Tryggvi 1. einkunn, 95 stig, en Ásmundur 1. einkunn, 93 stig.
Þess rná nú geta, að haustið eftir stúdentspróf fór Ásmundur til Kaup-
mannahafnar og las þar guðfræði, en undi þar illa, því að hann þurfti að læsa
sig inni vegna óláta og kom því heim næsta ár.
Einhver góður orðstír barst strax um Ásrnund vestur um haf eftir að
hann hafði tekið guðfræðipróf, því að snemma um sumarið var hann
kallaður til guðsþjónustu í söfnuðum íslendinga í Vatnabyggðum í Saskatc-
hewan í Kanada. Tók hann því og var þar í tvö ár. Hann þjónaði um skeið
í Markerville í Alberta og kynntist þá m. a. skáldinu Stephani G. Stephans-
syni. Hann víkur að sr. Ásmundi í bréfi til Jónasar Hal'l 27. júní 1914
og segir þar m.a.:
„Elelzta nýjung hér er, að Ásmundur Guðmundsson, Wynyarðs-prestl-
ingur, var fenginn hingað af söfnuðinum. Það gekk þó af með eins atkvæðis-
herkjum í nefndinni og einni úrsögn úr henni, og einhverjir hafa sagzt
aldrei skyldu hlusta á hann. Hann væri ekki ,,sinn prestur". Þeir eru rnest
hræddir við þá „nýju" hér, sem rninnst þekkja, hvað sé nýtt og gamalt.
Annars láta þeir vel yfir Ásmundi yfirleitt. Undir einni ræðu hans hefi ég
setið. Hún var vel orðfærð, einlægnisleg og látlaust flutt. Ásmundur kom
hingað og var nóttina. Hann er unelingur, glaðlegur, góðlegur, greindar-
legur og hlátt áfram, er fljótur að finna, hvað snjallt er sagt og fyndið, og
hýr líklega yfir meira en mann k?nn að gruna fyrst. Hann er svo laus við
allt yfirlæti. Eg var hissa, hvað hann var kunnugur „Andvökum" og hafði
tekið rétt eftir, að mér fannst. Hann þakkaði samt Einari Grandy sumt af
því. Annars skyldi mig ekki furða, þó hann væri eitthvað til skáldskapar
hneigður. Grímur gamli Thomsen var, að ég hygg, náfrændi hans, og þess
konar getur orðið að ættarmetnaði, eins og margt annað. Annars er Ás-
mundur þegar á förum til Þýzkalands í vetur að hlusta á Harnack, og svo
heim."
Sr. Asmundur hélt sambandinu áfram við ýmsa vini sína vestra og stofn-
aði til nýrra kynna, þeg?r hann fór um Norður-Ameríku sem fulltrúi
Þjóðkirkju íslands á 60 ára afmæli Hins evangeliska lúterska kirkjufélags
Islendinga í Vesturheimi sumarið 1945.
Árið 1915 varð honum gæfuríkt. Þá kvæntist hann frænku sinni, Stein-
unni Sigríði Magnúsdóttur prófasts á Gilsbakka Andréssonar, miklum kven-
kosti, og hann var vígður til prests. Fyrst var hann nökkra mánuði aðstoð-