Andvari

Årgang

Andvari - 01.01.1990, Side 82

Andvari - 01.01.1990, Side 82
80 KRISTJÁN ÁRNASON ANDVARI Hver er sá alblóðugi? Af útliti að dæma gæti hann gefið okkur nýja skýrslu af gangi uppreisnarinnar. Orð nornanna um sudda og þoku eru mikilvæg, því þau gefa tóninn í því sem á eftir fer þar sem næturlegar og hráslagalegar náttúrumyndir gefa í skyn á ljóðrænan og kynngimagnaðan hátt hvernig illskan nær stöðugt meiri tökum á Macbeth. Gott dæmi um það eru eftirfarandi línur í þýðingu Matt- híasar Jochumssonar: Nú fer að kvölda; krákan veifar vængjum og skundar heim í skógbyggð hræfuglanna. Nú ganga syfjuð ljóssins börn frá leik en ljótar vættir fara þá á kreik. Þú undrast orð mín. Trúa máttu mér: ei magnast vonskan nema af sjálfri sér. Þannig fáum við að fylgjast með vexti vonskunnar í sýnilegri mynd upp að því hámarki er Macbeth skynjar það tóm er hefur myndast í kringum hann, eftir að hann hefur þurrkað út öll siðferðileg gildi og myrt sjálfan svefninn jafnt sem frægð og hylli. Orðin sem hann mælir, er hann spyr lát konu sinnar, eru þau frægustu í verkinu og því ekki ófróðlegt að sjá hvernig þau eru þýdd á mismunandi hátt af þeim Matthíasi og Sverri, og skulum við takmarka okk- ur við þá tvo einfaldleikans vegna. Orð frumtextans hljóða svo: Tomorrow, and tomorrow, and tomorrow, Creeps in this petty pace from day to day To the last syllable of recorded time, And all our yesterdays have lighted fools The way to dusty death. Out, out, brief candle! Life’s but a walking shadow, a poor player That struts and frets his hour upon the stage And then is heard no more: it is a tale Told by an idiot, full of sound and fury, Signifying nothing. Matthías þýðir þetta svo: Á morgun, morgun, þetta „á morgun", „morgun", það mjakast þannig áfram dag frá degi, uns tímans bók er stöfuð út til enda, og öll „í gærdag“ glópum hafa leiðbeint að dauðans dufti. Slokkna, lífsskar, slokkna! Vort líf er tómur framreikandi skuggi, eitt leikaragrey sem grettir sig og spriklar á sjónarsviði, stutta stund, og fer svo; tóm söguþula, sögð af einu fífli og full af fimbulglamri, - alveg marklaus, -
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132
Side 133
Side 134
Side 135
Side 136
Side 137
Side 138
Side 139
Side 140
Side 141
Side 142
Side 143
Side 144
Side 145
Side 146
Side 147
Side 148

x

Andvari

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Andvari
https://timarit.is/publication/346

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.